สุตมยปัญญา เท่าไหร่ชื่อว่าเพียงพอ ครับ

ขอบพระคุณท่านขาจอนครับ
ว่าแต่ สิกขานี่ใช่สติชไหมนะ คืออะไรครับ

 

ขอบพระคุณครับ

 

เหตุใด มิจฉาทิฏฐิ ถึงน่ากลัว กว่า นรก

 

เป่า ไม่มีไร

ทีหลังไม่ต้องไล่ขอบคุณ

ให้มนสิการว่า
ที่ถามตอบก็ ผัสสะ
เวทนา สัญญา...
ไม่ใช่สัตว์ บุคคล

นะ
ไม่ประมาท

 

ถูกใจ
ชอบตรง

นะ นี่แหละ

 

สำหรับผมนะ
ความเห็นผิดข้อเดียว มรรค8 ไม่เหลือสักข้อ กลายเป็นมิจฉาไปทุกอย่าง..เมื่อดำเนินขีวิตเป็นมิจฉาไปหมด ทั้งการงาน การพูดจา การเลี้ยงชีพ เป็นมิจฉาไปหมด
กรรมดี ไม่มีแน่ๆ แล้วสุดท้ายจะไปไหนเสีย
ตกนรก เกิดแต่ในอบายไม่รู้เมื่อไรจะได้หลุดจากอบายคิดไม่ออกจริงๆ
สัมมาทิฐิตกนรกยังมีวันหลุด
มิจฉาทิฐิ ตกนรก ไม่ผุดพ้นวนเวียนแต่อบายภูมิ

 

มิจฉาทิฐิ ไปได้ทั้งเหนือใต้ ออกตก

เรียกว่า

ไปได้ทั้งสวรรค์ พรหม
และ วินิบาตร นรก

 

เสียเวลานานมาก
เช่น
นิพพานพรหม

 

กรรมที่ทำเป็นปรกติในชีวิตประจำวันให้ผลก่อนเสมอ ศืล5ไม่ถือ ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เมตตาไม่มี พรหมวิหาร ไม่เหลือ พรหม ไม่นับญาติ

 

ถ้ากรรมดีให้ผล ก้ไปสุคติ

ถ้ากรรมชั่วให้ผล ก้ไปทุคติ

วนเป้นสังสาระไม่จบ นี่คือ มิจฉาทิฐิ

แต่หากเป็น สัมมาทิฐิ สังสาระจะสั้นลง จน จบกระบวนความ หมดเชื้อให้ผล

 

สมาธิ ที่เป็น มิจฉาทิฐิ
ไม่มีศีลก้ทำได้
มีศีลก้ทำได้ แต่เป้น
แต่ศีลปตปรามาส

แล้วก้ไปนิพพานพรหม
ตามกำลัง อาตมัน

 

คนไม่มีศิล คืดตามความเป็นจริงในชีวิตนะ
ก็คือทำผิดกฏหมายเป็นปรกติ ศรัตรูก็ต้องมีเยอะ หนีคดี เป็นคนพาล คิดและทำแต่เรื่องชั่วๆมีแต่ทุกข์ นิวรณ์รุมเร้า จะเอาอะไรไปภาวนาถึงขั้นพรหมได้

 

กรณีนี้เรียกว่า

หากทำเป้นอาจิน
คือ มิจฉาทิฐิ ที่ติดชั่ว

มิจฉาทิฐิ ที่ติดดี ก็มี

กรรมที่ทำประจำ ของทานให้ผล มี สุคติ สวรรค์ เป้นที่ไป

กรรมที่ทำเป้นประจำด้วยศีลลปตปรามาส มีสัดส่วนมหาศาล กว่า ทาน

มีสุคติ สวรรค์ พรหมเป้นที่ไป

กรรมจากนั่งสมาธิเป็นประจำ
มีสัดส่วน กรรมให้ผล มหาศาล กว่า ศีลปตปรามาส

แม้ทำสมาธิแค่ชั่ว
ช้างกะดิกหู งูกระพริบตา
มีพรหมเป้นที่ไป

 

สมาธิกับ ฌาน
ศีลพร่องก็ยังทำให้เกิด
ขึ้นได้คับ
(ถ้าเค้าคิดว่าเค้ามีศีลสมบูรณ์แล้ว)
และหากเค้าทรงฌานและยึดมั่นถือมั่น
ในฌานนั้นได้ตลอดไป
เค้าก็ไปเกิดในชั้นพรหม ไปนิพพานสไตล์
พรหม
(เพราะหลงไปยึดความสุขในฌาน)

 

เราไม่เชียร์คนชั่วให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่คนชั่ว หรือเด็กน้องๆหนูๆทุกกรณี....
ถ้ามีคนชั่วมาเห็นดีเห็นงามว่าทำชั่วแล้วหนีกรรมได้ ก็บันเทิงละ รับกรรมกันไปยาวๆละกัน
อุเบกขาดีก่า
บันทึกเอาไว้ในอินเตอร์เน็ต บาปบุญ ยาวววววววววววๆๆๆๆๆๆๆๆๆไป

 

ศีลลังโลเกอนุตลัง
เป็นที่ยอดดยียมของโลก
สติธรรมที่มีอุปการมาก
ยากไปไหนกะไปได้
ถ้าใส่ความเห็นถูก
พวกที่แยกกายแยกจิตน่ากลัว
เวลาตายแยกจิตหนีเวทนา
กะวนเวียน

 

หนีบ่อยๆกะเป็นขี้แพ้
ทางของคนขี้แพ้ไม่ไพลบูลย์
แพ้ต้องรู้ว่าแพ้เพ้อมแก้ไข

 

แสดงธรรม
ชี้โพรง ให้คนชั่ว ไม่กลัวกรรมชั่ว
ชี้ทางให้คนไม่กล้าทำชั่ว กล้าทำชั่ว...

ระรึกถึงครั้งใด ก็บันเทิงใจพิลึก
ว่ากันไปตามกรรม.,..เก็บไว้นานๆ ต้องมีสักคนละวะที่เห็นดีเห็นงามไปกับธรรมของเรา
ชื่นใจ........

 

พวกหลงตัวเองกะหาช่องให้ตัวเอง
ซักพักกะฮานิบ่าเฮ้ย

 

ขึ้นอยู่กับนิสัยวาสนาบุญบารมีที่ทำมาแต่ชาติปางก่อนครับ นั่นเป็นเหตุให้พระพุทธเจ้าแบ่งสัตว์โลกออกเป็นสี่กลุ่มคือ

1. กลุ่มบัวเหนือน้ำ พวกนี้มีบุญบารมีมาก ฟังธรรมปฏิบัติธรรมไม่ว่าบทธรรมใดก็ตามเพียงครั้งสองครั้งก็บรรลุธรรม

2. กลุ่มบัวผิวน้ำ พวกนี้บุญบารมีปานกลาง ฟังธรรมปฏิบัติธรรมหลายๆครั้งถึงบรรลุธรรม

3. กลุ่มบัวใต้น้ำ พวกนี้บุญบารมียังน้อย ต้องฟังธรรมปฏิบัติธรรมนานๆถึงจะบรรลุธรรม

4. กลุ่มบัวในตม พวกนี้ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ ไม่เชื่อกฎแห่งกรรมเลย เป็นพวกมิจฉาทิฐิตลอดกาล พวกนี้พระพุทธเจ้าไม่สั่งสอนเพราะไม่มีประโยชน์ เหมือนสีซอให้ควายฟังครับ