♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

โอ้ว่าใย แต่งกลอน กันเก่งนะ
ทั้งสาระ พระธรรม คำสั่งสอน
ทั้งเรื่องราว ต่างกันไป ในคำกลอน
วอนช่วยสอน ข้าบ้าง อย่าร้างลา

 

สวัสดีก่อนเที่ยงเพียงนิดหน่อย
วันหยุดค่อยตื่นสายกันได้บ้าง
ไม่ต้องรีบร้อนรนออกเดินทาง
อยู่ว่าง ๆ มาแต่งกลอนออดอ้อนกัน(หุหุหุ ไม่รู้จะอ้อนใคร กลอนมันพาไป)

 

สวัสดีนักกลอนใหม่หน้าใสนัก
เข้ามาทักทายกันให้หรรษา
ไม่มีใครที่เก่งเกินตำรา
แค่เข้ามาผูกมิตรอย่าคิดมากเลย (ยินดีต้อนรับค่ะ คุณเวฬุวัลถ่อมตัวจัง)

 

ไม่ได้ถ่อม ตัวเลย นะคุณบุษ
เนื่องจากสุด ความสามารถ ตามวิสัย
ด้วยว่าร้าง การแต่งกลอน เนิ่นนานไป
จึงอยากให้ ช่วยแนะนำ ตามวิธี

 

ว่าจะลอง แต่งกลอน ซักสองบท
สุดรันทด ด้วยว่า เหตุไฉน
อ๋อเพราะคิด ไม่ออก นั่นปะไร
จึงจากไป ก่อนวันหลัง ยังเข้ามา

 

​

.......เป็นดอกหญ้า ราคาน้อย . . .
จึงไม่ค่อย หาญกล้า ท้าลมไหว
คอยเอนอ่อน ผ่อนผสม ตามลมไกว
เช่นไม้ใหญ่ ผู้ทะนง ส่งกิ่งบาน​

ยามลมแรง แสงกล้า พายุเข้า
คอยแต่เข้า ลู่ตามสาย พระพายท่าน
ไม่ฝืนเด่น ดีได้ ให้โจษจรรย์
ลมผ่านผัน ฉันยังอยู่ คู่วันคืน​

เป็นไม้ใหญ่ อยากดี สีสันมาก
กิ่งหลายหลาก ชูสูง พุ่งระรื่น
ลมแรงมา พอท้าลม ล้มทั้งยืน
มิอาจฝืน จึงโค่นหัก แล้วจากไป​

 

(f) (f) (f) (f) ​

ถึงจะเป็นดอกหญ้าราคาต่ำ
ดีกว่าหนามคอยตำกุหลาบสวย
เพราะกุหลาบบรรดลของคนรวย
เรามันซวยจนเงินตราใช้หญ้าแทน​

(||) (||) (||) ​

 

​

......มีธรรมอยู่ ในดอกหญ้า ราคาต่ำ . . .
ให้ได้จำ คติสอน ผูกกลอนไว้
เป็นแง่คิด ชวนสดับ ให้กับใจ
จึงบอกให้ เพื่อใช้คิด สะกิดเตือน​

 

(f) (f) (f) (f) ​

ถึงจะเป็นดอกหญ้ามาบังเกิด
ก็ยังเชิดรับแสงต้านแรงไหว
แต่คนนี้เสียทีมีหัวใจ
รับไม่ได้กับความทุกข์ปลูกฝั่งมา​

(||) (||) (||) ​

 

ความเอยความรักหนักในอก จะหยิบยกให้ใครฟังได้ไฉน
ขนาดเกลือยังว่าหวานกว่าน้ำตาลใด มันแปลกใจใยแม่งหวานกว่าน้ำตาล
ไม่รู้แต่งต่อไปอะไรแล้ว ขอลาแก้วตาไปแม่ตาหวาน
เดี๋ยวจะด่าว่าให้ไปรำคาญ ที่เปรียบปานว่าหวานน้ำตาลเกลือ

 

น้ำค้างพราวพร่างพรายปลายยอดหญ้า
เมื่อลมพาโบกโบยพริ้วเจ้าปลิวไหว
น้ำค้างน้อยย่อมกระเซ็นซัดสาดไป
ไม่ทานไหวซึ่งพระพายเจ้าสายลม....

 

ไม่เข้าใจ....ไม่มีใครเข้าใจ....
เสียใจ.....ดวงใจ...ใครเอาไป

 

​

........ ใครหนา มาเศร้า .....
ไปมัวเอา ความหมอง จึงร้องไห้
....... ลมเย็น พัด ผ่านไป ....
ยังเหลือไว้ ความทรงจำ งดงาม​

 

(f)
วันนี้ มีดอกไม้ มาฝาก
"ดอกขี้กาก " บ้านเธอ มีบ้างมั้ย
รูปไม่สวย ชื่อไม่เพราะ ช่างปะไร
คงทนได้ ทุกภาวะ หน้าแล้งมี
... วันใด วันลา เวลาว่าง
... อย่าเหินห่าง หากแวะหา พาไปได้
... กินข้าวป่า แวะถ่ายรูป เพลิดเพลินใจ
... ดอกไม้ไพร ยลได้ ติดใจเอย......: bat: : bat: : bat:

 

"ดอกขี้กาก" กลางทุ่งแฝกแปลกตานัก
หากไม่รักพงไพรคงไม่สวย
เป็นเพราะว่าดอกเล็กๆ ไม่สำรวย
แต่ว่าสวยในสายตานักท่องไพร (ใครว่าไม่สวยล่ะสวยจะตาย)

 

(f) (f) (f) (f) (f) ​

ดอกขี้กากขอฝากให้บุษบากาญจ์
ช่วยประสานเป็นสื่อรักชักใจให้
ทั้งน้ำใสไหลเย็นเน้นให้ไป
ช่วยรับไว้เถอะนะอย่าละวาง​

(||) (||) (||) ​

 

(f) (f) (f) (f) (f) (f) ​

ลืมไปลืมฝากให้ คีตเสวี
น้องกิ๊บตัวดี tepamorn ก็ลืมให้
อีกหนึ่งท่าน มหาเอเซีย ก็ลืมไป
ขอท่านทั้งสี่ได้รับดอกขี้กากที่ฝากที​

(||) (||) (||) (||) ​

 

อุทก ธาราใส ไหลพะพลิ้ว
แลเป็นริ้ว รินผ่าน พนาสณฑ์
สกุนา หยอกเย้า เสียงอึงอล
ช่างระคน ไปด้วยสุข ทุกข์เคลื่อนคลาย

พฤกษาชาติ ช่างดารดาษดื่น
เหล่ามัจฉา ว่ายแหวกคลื่น อยู่เป็นสาย
โขดศิลา ตั้งเด่น อยู่เรียงราย
เป็นความหมาย ธรรมชาติ สรรค์สร้างมา

 

ถึงแม้เป็น ดอกหญ้า ราคาต่ำ
ก็ใช่ว่า จะไม่นำ ซึ่งความหมาย
เป็นดอกหญ้า ราคาต่ำ แนบผืนทราย
ดีกว่าเป็น ดอกไม้ ในแจกัน

หญ้าดอกน้อย ขึ้นเป็นหมู่ ดูวิลาส
สวยสะอาด บริสุทธิ์ แสนสุขสันต์
ได้พลิ้วไหว ยามพระพาย พลิ้วมาพลัน
ซึ่งดอกไม้ ในแจกัน ไม่เคยเจอ

เป็นดอกหญ้า อยู่กับป่า ธรรมชาติ
ช่างสะอาด บริสุทธิ์ อยู่เสมอ
เป็นดอกไม้ ในแจกัน นั่นนะเออ
อาจต้องเจอ มลพิษ จงคิดตรอง

 

เป็นดอกไม้ในพงไพรใช่ดีเลิศ
แต่เพราะเกิดในป่าพนาสัน
ได้แต่หวังหวังหวังว่าสักวัน
อยากไปอยู่ในแจกันที่บูชา

เช่นดอกบัวอยู่ใต้น้ำไม่นำจิต
ได้แต่คิดว่าวิเศษเหตุไฉน
หลงละเมอเพ้อลำพองอยู่ในใจ
เรานี้ได้อยู่ดีไม่นำพา

แต่แล้ววันที่สำคัญก็มาถึง
เจ้าถูกดึงถูกเด็ดเหตุไฉน
เจ้าถูกนำมาตั้งณที่อันใด
ที่นี่ไซรหน้าองค์พระปฏิมา

เมื่อระลึกถึงวันเก่าคราวบังเกิด
ไม่ชูเชิดซึ่งศักดิ์ต่ำหนักหนา
คิดแต่ได้อยากอยู่กับเต่าปลา
เรานี้หนาแสนโง่อยู่แต่ตม