เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

หัวอกพ่อก็ไม่ต่างจากหัวอกแม่หรอก คุณเอื้อม.....แล้วใบตองเป็นไงบ้างครับ

 

วันนี้สาละวนกับการเตรียมการสำหรับงานบวชให้น้องชายผู้ช่วยเก๋ คุณหงสนาถช่วยด้านปัจจัยมา อนุโมทนาด้วยค่ะ

เราบอกกับชาวบ้านเขาว่า งานนี้เราตั้งใจให้ทุกคนได้บุญนะ หากใครอยากได้บุญกุศลที่เต็มร้อย ขอให้มาช่วยกันคนละไม่คนละมือ ไม่มีการเลี้ยงเหล้า ซึ่งมันยากสำหรับพวกเค้าจริงๆ ค่ะ เพราะชาวบ้านเค้าติดกับค่านิยมเก่าๆ และเหล้าคืออาหารหลักของชาวบ้านที่เป็นญาติๆ ผู้ช่วยเก๋ เราก็บอกว่า ใครจะมาไม่มาเราไม่ว่า เราจะจัดทำกันเอง เป็นอันว่า พอทำเข้าจริงๆ เขามากันมากมาย เราบอกว่างบเราไม่มาก เน้นถวายพระนะ เขาก็มาช่วย ไม่มีใครพูดเรื่องเหล้ามารับรอง

ตอนนี้เวลาโพล้เพล้แล้ว แต่ลูกเล็กเด็กแดงตามพ่อแม่มาเล่นกันสนุกรอบๆ บ้าน เปิดแผ่นธรมเทศนาให้พวกเขาฟังไปพลางๆ เขาบอกว่า เออ...มันแปลกไป ดีเหมือนกัน เพราะพวกเขาจำเจกับการตั้งวง การร้องคาราโอเกะ เจ้าใบตองเลยสนุกกับเหล่าเด็กๆ รุ่นพี่ แต่น้าตัวน้อยเค้ายังเล็ก อุ้มไปแล้วให้ถือฝาขวดน้ำ ร้องไห้ไม่หยุด เพราะฝาติดคอ ต้องรีบล้วงออก

เขาอึดมาก วันนี้ไม่ยอมนอน เพราะคงตื่นเต้นที่คนมากมาย

ผู้ช่วยเก๋หายออกจากบ้านไปพร้อมเพื่อนกลุ่มของเขาตั้งแต่เช้า ไปธุระเรื่องกองทุนอุตสาหกรรมชุมชน ให้ไปซื้อน้ำถังมาสำหรับหุงหาอาหาร นี่ป่านนี้ยังไม่กลับ โทตามก็ปิดเครื่องหนี เราก็คิดว่าเราคงวุ่นวายกับชีวิตเขามากเกินไป

วันนี้ดีใจที่มีโอกาสช่วยให้คนที่จนมุมในชีวิต สองคนพี่น้องที่ซื้อนิตยสารอ่านฉบับที่ ๕ แล้วโทมาหา พี่สาวอยากหนีชีวิต รับไม่ได้ที่น้องชายอันเป็นความหวังติดเชื้อเอดส์ ดีใจที่หนังสือนี้สื่อให้เขาได้มีที่ปรึกษา เขาอยากไปบวชวัดท่าซุง อยากไปหลบหนีปัญหาชีวิตด้วยการใช้ธรรมะกล่อมเเกลาจิตใจ ยายได้แนะนำเขาไประดับหนึ่ง เขาดีใจที่ได้พบกับเรา (หมายถึงเนื้อหาต่างๆ ที่เขียนลงในนิตยสารพลังจิต.คอม) เขาดีใจที่เราไม่ใช่เป็นแค่คนทำหนังสือให้พวกเขาซื้ออ่าน เราเป็นตัวตนที่เขาสัมผัสได้ ปรึกษาได้ แม้ยอดขายเรายังไม่สามารถทำกำไรได้ในขณะนี้ แต่กำไรจากการได้เห็นคนที่สิ้นหวังเพียงคนสองคนที่รู้จักเราผ่านนิตยสารพลังจิต.คอม เขาต้องการพบทางสว่าง เราถือว่าเราได้กำไรสูงสุดแล้ว อนุโมทนากับทุกท่านที่ช่วยให้เราได้มีโอกาสทำหนังสือพลังจิต.คอม และช่วยสนับสนุนให้เราก้าวมาถึงวันนี้

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead colSpan=2>Online อยู่บนบอร์ดในขณะนี้: 1015 ( เป็นสมาชิก 30 คน และ บุคคลทั่วไป 985 คน) </TD></TR></TBODY><TBODY id=collapseobj_forumhome_activeusers><TR><TD class=alt2></TD><TD class=alt1 width="100%">สถิติที่เคยมีคน online พร้อมกันมากที่สุด 2,803 คน, เมื่อ วันที่19-09-2007 เวลา 01:07 PM.
ยายผีป่า*, :::เพชร:::, มงคลเก้า, เด็กโชว์พาว, เทิด, celica5, edtaro, อยาก เวียนว่าย, isildur, juie, karnjanikarn, ligore, marisaa, mazble, oat007, peterandpen, saipinkon, suraphunb, suthamma, thaiorchid, time_machine, userx, watasit, zmasterz, ชวภณ, ซีเคร็ต, น้ำใสไหลเย็น, บัวใต้น้ำ

</TD></TR></TBODY></TABLE>


เข้ามาตอนใกล้สาง อันที่จริงตื่นนานแล้วค่ะ ตื่นมาพิจารณาแบบใช้ความจริงไปเรื่อยๆ มองเห็นความทุกข์แล้วสุขยิ่งนัก คนบางคนบอกว่า บ้าหรืออย่างไร ทำไมตัวเองรู้ว่านี่มันคือความทุกข์นะ แล้วยิ้ม แล้วปีติ ก็เพราะเรารู้เท่าทันมัน ดีกว่าเราจมปลักกับมัน เรากล้าเผชิญและรู้เท่าทันทุกข์หรือตัวปัญหา มันก็รู้ว่าเราจะรับมือมันอย่างไร เราปล่อยมันหรือจะเกาะมันไว้

นี่ตื่นมาเข้าห้องนี้ยังมีแขกมาอ่านสองท่าน ขอบคุณค่ะที่ยังเห็นว่าห้องนี้น่าสนใจเข้ามาด้อมๆ มองๆ อยู่นะคะ

เตรียมตัวเรื่องงานบวช มีแม่ของนาค(ย่าของลูกๆ ยายผีป่า) เป็นคนลุกมาทำนั่นทำนี่ คงตื่นเต้นที่ลูกจะบวชให้นะคะ

เดี๋ยวมาเล่าค่ะ

 

แสดงว่าคุณตั้มต้องขยันมาเติมยันต์บ่อยๆ

ถ้าเติมแล้วไปกินอีกเรื่อยๆ ต่อไปต้องให้หลวงพี่เล็กยัน!

ว้า...เล่นหวย 707 กะ 77 ออก 71

ก็จิ้งจกมันมาจิ๊จิ๊พันกันสองตัวตรงหน้าเรา แถมจ้องตาเราทั้งคู่แล้วร้อง จิ๊จิ๊ (มันคงบอกว่า ยัยบ้า มาขวางความสุขแม้กระทั่งจิ้งจก ออกไป๊"

วันนี้พิธีการบวชให้พระน้องชายผู้ช่วยเก๋ผ่านไปด้วยดี หลวงพี่เอ็ดดี้เป็นพระกรรมวาจา เจ้าคณะตำบลลิ่นถิ่นเป็นพระอุปฌาช์

ยายสุขภาพช่วงนี้ไม่ค่อยดี

ใครอยากใช้อะไรยายรีบๆ เรียกใช้เรียกหากันนะคะ เพราะเผื่อมันหยุดหายใจ จะบ่นเน้อว่า เวลายายผีป่าอยู่ไม่เรียกใช้

อ้อ...ตอนนี้สงสัยอายุเข้าสู่วัย "ผัวเบื่อ"

เลยไปไหนมาไหนลำพังได้ นอนกับลูกได้โดยไม่ต้องมารอฟังเสียงผัวกรน และพอผัวเบื่อ เราไม่จำต้องคอยตอบคำถามว่า "ตอนนี้อยู่ที่ไหน กับใคร ทำอะไร"

ต่างคนต่างแค่รอว่า

เผาเมื่อไร! ใครตายก่อนใคร เพราะลูกมันขู่ไว้ว่า ทะเลาะกันได้ เลิกกันได้ แต่ห้ามแยกกันอยู่ เพราะต้องทนอยู่เป็นพ่อเป็นแม่พวกหนูต่อไป

จำไว้นะคะสาวๆ ให้สังเกตุว่า เมื่อใดที่เราเข้าสู่วัยผัวเบื่อ จะสวยวันสวยคืน เหมือนยายผีป่า ลูกเจ้าคุณนรยังถามเลยว่า "ยายสวยขึ้นทุกวันนะ" ยายเลยบอกว่า "ไอ้เรื่องความสวย ไม่ยอมให้ใครสวยกว่าอยู่แล้ว "

นี่ถ้าผัวคนไหนอยากให้เมียสวยสดใสยิ้มได้ทั้งวัน ลองเบื่อเมียดูนะคะ ห้ามไปคุมเข้มเมีย เมียจะทำอะไรปล่อยให้ทำ

ยายก็ไม่รู้ใครแอบเอายาเบื่อผัว อุ้ย ยาทำให้เบื่อขี้หน้าผัวมาให้กิน มองหน้าผัวทีไร ก็ได้แต่ปลงหนอ ปลงหนอ

 

ต่อไปอีกไม่เกิน ๑๐๐ ปี คนไทยแท้จะไร้แผ่นดินอยู่ หากอ่อนข้อทุกกรณีที่ฝรั่งสั่ง!

มนุษยธรรม เพื่อสิทธิมนุษยชน ที่องค์กรใหญ่อย่างสหประชาติ ยูเนสโก สั่งว่า เราต้องทำตามเขาสั่งมา

การช่วยเหลือเพื่อผู้ลี้ภัยให้ปลอดภัย การช่วยเหลือผู้ทุกข์ยากจากการหิวโหยนั้นควร แต่ไม่ใช่มอบสิทธิและแผ่นดินไทยให้เขา ผู้มาอาศัย ได้สิทธิเท่าเทียมคนไทยที่อยู่กันมาชั่วโครตนะเจ้าคะท่านรัฐบาลจ๋า

ที่มาบ่นวันนี้เพราะว่า เมื่อสามวันที่ผ่านมานั้น ยายผีป่ามีเมียตำรวจเขตทองผาภูมิถึงสองคนมาเยี่ยมที่บ้าน และมีการรวมญาติของแม่ผัวอีกหลายคน ขณะที่คุยกันตามประสาหญิงอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงโวยวาย เรารีบวิ่งออกมาดู เห็นคนกลุ่มหนึ่ง ที่จำได้ คือมีรถมอเตอร์ไซด์จอดอยู่หนึ่งคัน มีคนขับติดเครื่องรอที่ฝั่งหนึ่งเยื้องบ้านยายผีป่า แล้วมีหนุ่มคนหนึ่ง (ลูกพี่ลูกน้องผู้ช่วยเก๋ ลูกตำรวจเหมือนกัน) เอาไม้(กิ่งไม้ขนาดยาว) ไล่ฟาดวัยรุ่นรุ่นไล่ๆ กัน จำได้ว่าเป้นลูกคนต่างด้าว และมีลูกพี่ลูกน้องผัวยายผีป่าอีกคนเดินเป็นเบลคอัพให้พี่ชายคนที่ถือไม้ ผัวยายผีปา(ผู้ช่วยเก๋) กับพี่ชายเขา และน้าสาวอีกสองคนไปช่วยกันและยึดทั้งสองฝ่ายให้หยุด เด็กมอญนั้นไม่มีอาวุธ ผู้ช่วยฯ เลยกันตัวเด็กต่างด้าวนั้น ยายผีป่ากับแม่ผู้ช่วยฯ ก็สั่งให้หยุดแล้วเอาเด็กมอญนั้นขึ้นรถ(ของเรา) เพื่อไปส่งให้มันปลอดภัย หายาทาให้

แต่ทีนี้ที่มานั้นคือ ตั้งแต่เช้าไอ้เด็กมอญต่างด้าวที่มีสิทธิเหมือนคนไทย คือมีบัตรเลข ๑๓ ตัว มีสิทธิ์เปลี่ยนนามสกุลและมีสิทธิ์เหมือนคนไทยแล้วทุกประการเพราะสหประชาชาติกำหนดให้ทำตามเหตุผลว่า คนควรได้รับสิทธิมนุษยชนเท่าเทียมกัน(งั่นยายขอไปอเมริกาแล้วได้กรีนกราดได้สิทธิเหมือนคนอเมริกันโดยง่ายได้ไหมจ๊ะ แค่ขอวีซ่าไปอเมริกา ผู้หญิงไทยหัวหยิกๆ มีผัวฝรั่งทำหน้าที่ยังกะยักษ์คอยกดหัวคนไทยให้ตกต่ำ ก็ไม่อยากไปเหยียบอเมริกาแล้ว )

เจ้าเด็กสองคนนี้มันแสบมาก เวลาขับรถผ่านหน้าบ้าน เมื่อก่อนมันมาเบิ้ลขับเร็วมาก ยายเคยดักรอมัน และขับรถตามมัน แล้วบอกว่า ขับรถให้เคารพกฎหน่อย แล้วต่อมาลูกชายยายผีป่า(นักแว๊นตัวจริง) มาอยู่ ยายไปเรียกไอ้พวกเคยบิดแรงๆ มาแล้วบอกว่า ถ้าพวกนายขับรถแรงขนาดนี้ เอายังงี้ ให้มาแข่งกับลูกชายฉัน หากแพ้ลูกฉัน ต่อไปใครซ่าขับรถเขตนี้แรงๆ ฉันจะเอาตำรวจมาจับ มันก็เลยชลอทุกครั้งที่ผ่านหมู่บ้านของยายผีป่า โดยเฉพาะหน้าบ้านยายผีป่า เพราะหากใครมาเบิ้ลแรงๆ ยายจะให้ลูกชายขับไปประกบ ยายหากว่างก็จะรีบขับรถไปประกบมัน แล้วเรียกให้จอด หากไม่จอดยายขับเบียดเลย (สังเกตว่าสีข้างรถยายผีป่าเพิ่งมีรอยนะจ๊ะ ให้รู้ว่ายายผีป่าแก่แต่ตัวนะจ๊ะ)

ทีนี้วันที่มันโดนตีนี่ มันสองคนวนหลายรอบแล้ว วนแล้วชะลอรถบ้าง เบิ้ลบ้าง หลายรอบ ยายเลยบอกผัวว่า ไปดูวิว่าไอ้เด็กห่านั่นมันวนหาอะไร มาดีคงไม่ใช่ เพราะมันแสบมากไอ้ตัวนี้ และแล้วก็เป็นจริง มันเจอน้องชายผัวยายสองคนเดินออกไป มันคนที่กร่างมา ชื่อไอ้เต้ ทำงานที่กรีนเวิรลรีสอร์ท มันลงมาถามว่า

"พวกมึงว่าอะไรกู"
น้องลูกตำรวจบอกว่า "กูจะไปว่าอะไรมึง! "

แล้วไอ้เต้ก็ทำยักคิ้วท้าทาย แล้วทำท่าเหมือนขู่อาฆาตไว้(แบบหนังนักเลงกระจอกนั่นแหละ) ทีนี้คนมันโดนหมิ่น แถมคนที่มาหมิ่นมันต่างด้าว กำแหงเพียงนี้ สองเสือเจ้าถิ่นเลือดรักเขตรุนแรงจึงเดือด ตะโกนให้มันลงมาคุยใหม่ มันก็ลงมา แล้วทีนี้ก็เริ่มวางหมัดกัน จนเจ้าเสือคุมถิ่นคว้าไม้ได้ ฟาดที่แขนมันแต่ไม่หักหรอกจ๊ะ

เราไปห้าม เอาป้าเอาน้าไปห้ามคนของเรา แต่มันกลับไปบอกคนอีกฝั่งที่เขาไม่ชอบเราอยู่แล้วว่า

"ผู้ช่วยเก๋ไม่ช่วยเลย เดินกันห่างๆ "

เท่านั้นเองที่ยายผีป่ารับฟังก็ถามว่า มันทำงานไหมวันนี้จะไปหา ไปถามว่า มันทำไมสันดานแบบนี้ ยุให้คนแตกแยกไม่พอ(มันไปบอกวัยรุ่นอีกกลุ่มหมู่อื่นว่า หมู่หกตีมันฝากมาเผื่อพวกหมู่ห้าด้วย) มันเลยเกิดเหตุหมู่ห้าและเด็กมอญหมู่แปดเตรียมอาวุธมาไล่ฟันเด็กหมู่หกที่พุน้ำร้อน คนไม่รู้อีโหน่อีเหน่มันเอาหมด เพราะโดนไอ้เด็กมอญคนนี้ตัวเดียวยุแยง

ยายเลยบอกให้ผัวไปตามหาตัวมันมา ไปรวมเด็กทุกคน ไปเชิญพ่อแม่และตำรวจ ผู้เกี่ยวข้อง มาทั้งหมด มาคุยกันว่าจะเอาอย่างไร

ไปหามันแล้วมันไม่อยู่ ยายอยากจะถามมันว่า หากพวกฉันและผัวฉันไม่ห้ามและไม่แยกมันออก อยากจะถามมันว่า สภาพของมันตอนนี้จะมายืนทำหน้ากวนบาทาคนไทยได้ไหม ยายอยากจะบอกว่า ถ้าหากรู้ว่ามันสันดานไม่มีสำนึกเช่นนี้ ฉันบอกทุกคนให้เข้าบ้านให้หมด ทำทีไม่รู้ไม่ชี้ ปล่อยมันตายหน้าบ้านเลยดีกว่า

น่าเสียความรู้สึกที่พ่อแม่ฝ่ายนั้น และผู้ดูแลหมู่บ้าน เข้าข้างเด็กผิดๆ อย่างที่ร้านอาหารปากทางโรงเรียนบ้านหินดาด เขาถือว่าดังว่ารวย เขาบอกลูกหลานเขาว่า ฆ่าคนตายมันจะเสียถึงสามแสนไหม และมีพ่อแม่ดันท้ายลูกในทางที่ผิดๆ บอกว่า เดี๋ญวจะซื้อปืนให้ลูก มันไม่เหนือบ่ากว่าแรงหรอก

วันนี้ยายผีป่าท้าให้ทุกคนมารวมกัน ไปเรียกพ่อแม่มาด้วย ป่านี้ยังไม่มีใครโผล่มา

วันที่ไปที่ว่าการอำเภอ เห็นคนต่างด้าวยิ้มแย้มกัน คุยกันโอ่ใหญ่ เขามาเปลี่ยนนามสกุล ทำบัตรประชาชนเพราะได้สิทธิ์แล้ว

ยายอยากจะบอกว่า ที่หมู่บ้านยายผีป่า คนต่างด้าวทำงานได้ค่าตัวแพงกว่าคนไทยจ้างคนไทย เขาเล่นตัว และซื้อที่ดินต่อจากคนไทย จนคนไทยแท้ๆ แทบจะไม่มีที่ทำกินแล้ว เขารวมตัวกัน ช่วยเหลือกันดีมากๆ นายอำเภอคนใหม่บ่นมาว่า

"คนพวกนี้พอมันได้บัตรไทย มันก็ยังถือสองบัตร คือทเข้าพม่ามันก็เป็นพม่า เข้าไทยมันก็เป็นไทย"

ยายผีป่าฟังที่มันโวคุยกันที่ว่าการอำเภอ มันพูดไทยยังไม่ชัดกันเลย

ลูกหลานมันไม่มีการปลูกฝังให้รักชาติไทย ขนาดในหลวง พระราชินี มันมีไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่าท่านคือใคร สำคัญอย่างไร

ยายอยากรู้ว่าให้สิทธิ ให้สัญชาติมันได้อย่างไร

ลูกหลานไทยในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เราเสียแผ่นดินไทย เสียสิทธิความเป็นไทยไปเรื่อยๆ แล้วรู้ไหม

ยายโทบอกให้ลูกชายที่พัทยารู้แล้วบอกว่า

อย่าลืมนะลูก พวกมันพกอาวุธ แม่รู้ว่าลูกแม่ไม่รู้เรื่อง ไม่อยากมีเรื่อง แต่เอาปืนที่ซื้อไว้มาด้วย!

 

(||)55555

 

น้าน...ห้องนี้มีคนเข้ามาอ่านไม่มาอ่าน ยายผีป่าถือว่าเป็นห้องส่วนตัว เขียนทิ้งไว้เรื่อยๆ

มีเพื่อนจากเวบพลังจิตโทรศัพท์ไปแซวว่า ยายไปบ่นว่าคนต่างด้าว แล้วยายผีป่าเป็นไทยแท้หรือเปล่าล่ะ


แหม...ถึงพ่อยายผีป่าพูดไทยไม่ชัด อ่านหนังสือไทยไม่แตก แต่พ่อรับใช้ชาติไทยเต็มร้อย รักราชวงศ์ไทยมากๆ จำได้ว่าตอนเด็กๆ พ่อเรียกแม่มาเตรียมจัดห่อข้าวห่อกับและน้ำใส่แกลลอนเตรียมตัวไปรอรับเสด็จ พ่อบอกว่าในหลวงจะมาไหว้หลวงปู่ดูลย์ พ่อต้องขับรถให้เจ้านายไปรอเข้าเฝ้า แต่เอาลูกเอาเมียไปด้วยไม่ได้ พ่อเลยให้เราไปก่อนแต่เนิ่นๆ จะได้มีที่นั่งติดถนน จะได้มองเห็นทุกๆ พระองค์ชัดเจน


คนที่มารวมเลือดเนื้อเป็นชาติเชื้อไทยในสมัยก่อนๆ นั้น เขารักแผ่นดินมาก เขาเคารพแผ่นดินเรา นั่นคือรู้กตัญญูต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

แต่ที่มายุคนี้ มันมาเพื่อเบียดเบียนเรา มาเพื่อฉกฉวยโอกาส

เรามีปัญหาที่ภาคใต้ เราเสียผู้บริสุทธิ์ไปเรื่อยๆ เสียงบประมาณและเสียอีกมากมายในทุกๆ วินาที กับปัญหาเหล่านี้

นี่เราจะปล่อยให้มันลามไปทุกหัวระแหงต่อไปหรือ

เราหยุดมันได้นี่คะ

รู้ไหมว่าที่ทองผาภูมิ คนที่เป็ฯใหญ่โตจริงๆ มีเลือดไทยแท้กี่คน

 

ที่หลังบ้านของบ้านแม่ยายผีป่า มีต้นตาลยืนเดี๋ยว (ต้นนี้ยายของยายผีป่าปลูกไว้ตอนยายผีป่าอายุหนึ่งขวบ) มีคนเห็นว่ามีทั้งคนแก่และเด็กเดินข้าวออกต้นนี้ประจำ ยายผีป่าเลยเอาพวงมาลัยไปไหว้ และพูดคุยด้วย

แล้วทีนี้เด็กๆ และผู้ใหญ่กลัวจนไม่กล้านอน

ผลก็คือ พ่อเก๋สอนลูกคำณวนเลข(ป๊อกเด้ง) และหัดเรียนรู้การนับเงิน ทอนเงิน ฝึกการเป็นนักบริหารการเงินไว้ง่ะ ในฐานะเจ้ามือ) พ่อเก๋แจกไพ่ น้องออมนับแต้ม น้องเอริทเก็บเงิน น้องออมบอกว่า น้องออมมีกุมารและเทวดามาช่วยเล่น รับรองกินทุกตานะแม่ ไม่ต้องกลัว ออมไม่เสียเงินอยู่แล้ว ยายเลยว่า อย่าโม้นะลูก น้องออมบอกว่าจริงๆ แม่ พี่กุมาร กับเทวดาที่ต้นตาลมาดูด้วย ยายเลยบอกว่า งั้นถ้าจริง เดี๋ยวแม่ไปหยิบกล้องมาถ่ายภาพไว้

ภาพแรกไม่ติดอะไร น้องออมบอกว่า แม่ไม่บอกก่อนละว่าขอถ่ายภาพหน่อย แม่นี่ต้องให้ลูกบอกเรื่อยเลย(เสียงน้องออมบ่นหรือด่าว่าแม่โง่กันน๊า)

ก็เลยขออนุญาตถ่ายภาพ ภาพออกมายิ่งทำให้คนขี้กลัวขึ้นหัวทุกร่นตกใจ (แต่ลูกยายผีป่าไม่มีกลัวค่ะ เพราะมันชิน ญาติๆ กลัวค๊า) มีวงตรงหน้าน้องออมหนึ่งวง

พอตอนกลางคืนใกล้รุ่ง มีคนมายืนตรงหน้าต่าง(เป็นกระจกเลื่อนสีชา) ยายเปิดไว้ทุกบาน) เรียกยายผีป่าเป็นสำเนียงอิสาณ "อยากได้เลขบ่ออีนาง" ยายเลยมองออกไป เป็นหญิงสูงอายุ ฟันล่างหลอพอสมควร หน้าตาไม่ซูบเซียว ยายเลยบอกว่า แม่ย่าที่อยู่ต้นตาลแม่นบ่? ท่านเลยเขียนเลขให้ (ก่อนนอนยายไปบอกว่า ขอหกตัวเลยนะ รางวันที่สองที่สามนะ หากแจ็คพ็อตขาใหญ่จัดให้พวกขาใหญ่ไปแล้ว) ท่านย่าก็มาเขียนให้ค่ะ สองชุด ท่านถามย้ำว่า จำได้ครบทุกตัวไหม ยายเลยชะโงกหน้าไปดูใกล้ๆ ท่านก็เร่งให้ว่ารีบจำก่อนเลขจะลบไป แถวบนมี 2 นำหน้า อีกตัวอื่นๆถัดมาจำไม่ได้ จำได้สามตัวหลัง 299

และชุดที่สอง(แถวล่าง) ดูข้างหน้าไม่ทัน เห็นถามตัวหลัง 555 (เป็นตัวเลขค่ะไม่ใช่เสียงเยาะเย้ยน๊า)

แล้วกุมารมาทำเสียงแจ๋วอีกว่า

จี๋ หยก จ๋าม กะ ๗๘

ยายผีป่ารีบตื่นไปบอกคนแต่เช้า ทุกคนบอกว่า หวยเบิ้ลอย่างนี้ขอรีบกินดีกว่า ยายบอกว่าอย่าทำเป็นหัวเราะไป ๓๓ ยายก็บอกคนแต่ไม่มีคนซื้อ มันออกมายิ้มเจื่อนเลยไหมล่ะ

ยายขอตามสักสามงวด

ตามเคล็ด

 

งวดนี้ผ่านไปพร้อมกับการโดนเจ้ามือหวยรายใหญ่(รัฐบาล) กินไปตามระเบียบ

หวยที่กุมารให้ ๔๖๓ มันเข้าสองตัว ยายเอามาเล่นโต๊ดเต็งกะหวังรวย เลยไม่ถูก แต่คนถูกคือเพื่อนน้องสาว เขาถามว่า พี่เอื้อมไม่ตัดเล่นสองตัวหรือ ยายเลยบอกว่า เขาให้สามตัวก็เล่นสามตัว น้องที่ไปด้วยเลยตัดเล่นสองตัว(น้องคนนี้กลัวต้นตาลมากส์) เขาชอบเลข ๖๔ เลยเล่นตัวละร้อย

ยายผีป่าเลยนึกขำ

คนที่ผีมาบอกกลับไม่มีโชค

เขาถึงว่านะ

คนมันจะมีโชค

นอนตีพุงเล่นๆ ทองก็หล่นทับ

เดี๋ยวมาเล่าบรรกาศกลับบ้านให้ฟัง เป็นแบบยาวๆ อ่านขำๆ นะ ใครเข้ามาอ่านช่วยชูรักแร้ด้วย จะได้รู้ว่าเรตติ้งยังน่าติดตามอยู่หรือไม่

 

ยกมือ(สูงๆ)รออ่านค่ะคุณยาย

ก้อยไม่ได้ไปซื้อหวยอ่ะค่ะ เพราะว่าป่วยเลยไม่ได้ไปนอกบ้านเลย - -"

แต่ราวๆนี้ทุกปีแม่จะซื้อเลขของยาย เพราะเป็นวันครบรอบวันตายของยายพอดีเลย ทุกปีซื้อประจำๆ 64

และหลังจากที่แม่ก้อยเซ็งหวยไม่ถูกซะทีเลยเลิกซื้อมาหลายงวดมากๆ มีงวดก่อนที่นึกจะซื้อเพราะช่วยแม่ค้าเลยถูกไปหกพัน

งวดนี้เห็นว่าครบรอบวันตายของยาย เลยนึกว่าอยากได้เงินไปทำบุญให้ยาย แม่ซื้อ 64 ไป 52 คู่

ถูกไปเต็มๆ!! เดี๋ยววันเสาร์นี้มีงานทอดผ้าป่าที่วัดเขาโบสถ์ แม่ตั้งใจว่าจะทำบุญสักสองหมื่น แม่บอกว่าเอาเงินที่ได้ไปทำบุญ จะได้เงินต่อบุญไปเรื่อยๆ เพราะตอนนั้นที่เค้าได้หกพัน ก็ซื้อข้าวกับน้ำตาลอย่างละ 2 กระสอบ ไปทำบุญใส่บาตรพระ 1,000 รูปเมื่อวันที่ 12 ที่ผ่านมา

ก้อยไม่ได้ดีใจที่แม่ได้ตังค์ แต่ก้อยดีใจที่ได้ทำบุญ อิอิอิ ตัวก้อยไม่ค่อยมีกะตังค์กับใครเค้า แต่อาศัยบุญแม่ได้ไปทำบุญไปด้วย ฮี่ๆๆๆๆ

ยังไงก็โมทนาบุญด้วยกันนะคะ ; D

 

ซื้อ243 ออก043 เซ็งเลย

 

วันพระไม่ได้มีหนเดียวค่ะพี่ฝุ่น งวดนี้ไม่ถูกรางวัล เดี๋ยวงวดหน้าก็ถูก

ไม่ถูกกิน(อีก) ก็ต้องถูกรางวัลล่ะค่ะ เอิ๊กๆๆๆ

 

พี่ฝุ่นแก้มือใหม่เร๊ว สิ้นเดือนแล้วๆๆ ถูกแล้วอย่าลืมแบ่งปันน้องๆบ้างนะ คิ๊กๆๆ

 

ยังไม่ใครมาใบ้ให้เลย
เดือนนี้มะมีงานศพ

 

นานๆ โผล่เข้ามาช่วงนี้ แหม...ดีใจกับคุณแม่น้องก้อยด้วยค่ะ เห็นหรือยังคะว่า ถ้าเราเดือดร้อน เทวดานำโชคมาให้ ยิ่งต้องการนำปัจจัยไปทำบุญยิ่งดีค่ะ

นี่ตอนนี้ยายกำลังผจญวิบากกรรมค่ะ เลยห่างหายไปสักหน่อย แต่งานในส่วนรับผิดชอบไม่ว่าเรื่องนิตยสารหรืองานบอกบุญกำลังใจเต็มเปี่ยม

ยายจะแยกแยะออกระหว่างความรับผิดชอบกับเรื่องส่วนตัวค่ะ

ตอนนี้โดนบีบให้ไปอยู่ที่อื่น บ้านที่เราสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง ด้วยความมุ่งหวัง เมื่อเขาเปลี่ยนไป เราเลยโดนเขาไล่เหมือนหมาข้างถนน ยายกำลังหาเงินเพื่อขอซื้อที่ดินที่ยายสร้างบ้านหลังนี้ค่ะ เพื่อเอาบ้านไว้ให้ลูกๆ ค่ะ ดีกว่าสร้างไว้ให้ใครไม่รู้มาอยู่แทนที่เรา

อยากจะขายวัวบางตัว แต่สงสารกลัวเขาเอาไปฆ่า พวกพ่อค้าเนื้อกดราคาค่ะ หากใครอยากไถ่ชีวิตโคนะคะ มาซื้อจากยายนะคะ แล้วยายจะส่งไปที่ศูนย์ที่เขารับเลี้ยงนะคะ ยายไม่มีที่ดินเลี้ยงแล้ว เพราะที่ดินนั้นพี่ชายของพ่อของลูกยายผีป่าเขามาบอกแม่เขาว่า เขาจะเอาปลูกมันสำปะหลัง ที่ดินที่ยายไปเช่าเขาจ่ายเงินไว้ห้าปี ทำสัญญาเรียบร้อย อยู่ๆ เขาเอาเงินมาคืน บอกว่าแม่เขาไม่ให้มาเลี้ยงวัวที่นี่ ยายก็ไม่มีที่เลี้ยง ยายอยากได้เงินมาซื้อที่ดินที่ปลูกบ้าน แม่ของผู้ช่วยเก๋เขาจะขายให้ถูกๆ ไร่ละห้าหมื่น ยายจะเอาแค่ไร่เดียวพอ(ก่อนปลูกบ้านปู่เขายกให้เราหกไร่เพื่อปลูกบ้านและทำกินเลี้ยงลูก แต่พูดปากเปล่า เขาตายหลังจากตีผังให้ไม่ถึงเดือนค่ะ คนรับมรดกเลยเขม่นกลัวยายได้เยอะเลยยุแม่เค้าไม่มีการยกเราอย่างที่พ่อเขาพูดไว้ว่าจะให้ ยายช่วยเหลือพวกเขาหลายอย่าง เขายังด่ายายได้ นินทายายได้ แต่บ้านนี้ต้องเอาไว้ให้ลูกหลานค่ะ)

 

บ้านหลังที่ยายว่า หมายถึงบ้านที่เถรีเคยไปนอนหลับสบายเต็มอิ่มที่นั่นใช่ไหมคะ

ไม่ยอมอ่ะ บ้านหลังนั้นออกจะร่มรื่น เย็นสบาย ถ้าย้ายไปที่อื่นล่ะก็ เสียดายแย่เลย

สาธุ ขอให้ยายและครอบครัวได้อยู่บ้านหลังนั้นตามเดิมเถอะ

 

เฮ้อ เหตุจากกิเลสนี่จะทำให้หลายๆคนต้องเดือดร้อน
แย่จังนะคะ

คุณยาย...ขอท่านปู่สิคะ ขอเจ้านางด้วยได้มั๊ยคะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอให้ท่านช่วยอีกได้มั๊ยคะ


ปล. รอคำถามอยู่นะคะคุณยาย

 

มองโลกตามความเป็นจริง แล้วทุกสิ่งจะเป็นคำตอบถึงเหตุและผลที่ถูกต้อง

ขอขอบคุณกำลังใจของพี่ๆ น้องๆ ชาวพลังจิต.คอม นะคะ หากทุกคนเคยอ่านกระทู้นี้มาตั้งแต่เริ่มต้น จะรู้ว่ายายผีป่าพยายามที่จะทำให้ผู้ชายคนนี้มาเป็นคนดีคนหนึ่งให้ได้ แม้มันจะต้องใช้เวลาและความอดทนเพียงไร

พื้นฐานทางจิตใจของผู้ชายคนนี้ดีกว่าผู้ชายหลายๆ คนในเขตนั้น เขาเป็นคนที่เข้ากับคนได้หลายๆ รุ่น

สาเหตุที่เราต้องมีปัญหากันนั้น มันเกิดจากผู้คนรอบข้างและการหลงเหลิงไปกับคนรอบข้างเหล่านั้น ซึ่งเขามองว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันปกติ คนอื่นทำได้ ทำไมเราต้องไปวางเงื่อนไขกับเขามากมาย

ยายผีป่าบอกกับตัวเอง เตือนตัวเองเสมอว่า "ให้ทำใจหากสักวันมันมีการเปลี่ยนไปในสิ่งที่มันตรงข้ามกับความคาดหวังของเรา"

ยายผีป่ารู้สึกว่าการที่เรารู้ว่าเขาไม่ให้ค่าเราแล้ว เราสบายใจยิ่งขึ้น คือเราจะมีเพียงเรื่องของเราเองที่ต้องใส่ใจ ไม่ต้องมีเรื่องของเขามาวุ่นในสมอง หลายคนบอกว่าเดี๋ยวก็ดีกัน ยายคาราคาซังกับเรื่องนี้มาตั้งแต่ที่เขาเริ่มเข้ากลุ่มกับพวกๆ เขาแล้ว ก่อนน้องตองคลอดเสียอีก ยายต้องจ้างคนขับรถไปโรงพยาบาล เขาไม่สนใจเลยว่าเราจะคลอดอย่างไร พอคลอดออกมาแล้วก็ดีระยะหนึ่ง แล้วก็เหมือนเดิมอีก คืออ้างไปประชุมหมู่บ้าน ไปนั่นนี่ที่เกี่ยวกับหน้าที่ แล้วไม่ค่อยกลับ ก็แหม...พวกที่ร่วมประชุม มันเซียนพนันกันทั้งหมด เอาตั้งแต่ระดับผู้นำ ผู้บริหารชุมชนเลยก็ว่าได้ ตำรวจดีๆ อยากนำจับยังไม่กล้าจับหรอกค่ะ แจ้งไปเหอะ ดีไม่ดีคนแจ้งโดนเสียเอง

เรื่องนารีก็มีมาตอดๆ บ้าง แต่ยายไปถามเขาตรงๆ เขาก็ไม่ยอมรับ เรารู้ของเราเอง เขาอาศัยเงียบอย่างเดียว

พี่ชายเขาก็อิจฉาเรา มีทิฐฐิกับเรา ทั้งๆ ที่เราช่วยเหลือครอบครัวเขา ตัวเขาเองเราช่วยมาตลอด เลยเข้าใจว่า สันดาน จริตคนมันเป็นอะไรที่ปรับเปลี่ยนยากจริงๆ

แต่ยังดีที่น้องชายเขาดีขึ้นมา ยายเคยโดนน้องชายเขาเมายาบ้าเอามีดไล่ฟันยาย แต่ตอนนี้เขาเลิกแล้ว เพราะเราช่วยเตือนสติเขา เขาก็เพิ่งบวชทดแทนคุณ ยายก็ดีใจที่อย่างน้อยได้ช่วยเด็กมีปัญหาคนนี้ให้เป็นผู้เป็นคนกับเขาได้นิดหน่อย แม้จะไม่สมบูรณ์เต็มที่ หากยายเอาเขาเข้าคุกตอนนั้น ความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีในวันนี้คงไม่มี แม่แฟนที่เคยร้ายกับเราก็เริ่มเข้าใจเรา แต่เขาก็ไม่กล้ายกที่ให้เฉยๆ เพราะพี่ชายแฟนไม่ยอม เขาบอกให้แม่เขาเอาเงินกับเรา เพราะเขากลัวเราฮุบที่ดินเขาคนเดียว และกลัวเวลาเลิกกับน้องชายเขาแล้วเราไล่น้องเขาไป

(ทีเงินเราที่ช่วยวิ่งเต้นคดีความตอนเขาติดคุกข้อหาข่มขืนเขาไม่พูดถึงเลยหมดไปครึ่งแสน ยังไม่รวมเรื่องอื่นๆ อีก พอพูดเรื่องนี้กับเก๋ เขาก็บอกว่า "นิสัยเธอนี่แย่ ชอบลำเลิกบุญคุณ" เราก็อึ้งไป)

ดีใจที่เขารู้ว่าเราตัดสินใจอย่างไร คิดอย่างไรกับการกระทำของเขา เขานอนเก็บตัวไม่ออกไปไหนสองวัน แต่คืนนี้ยังไม่เข้าบ้าน เราไม่เดือร้อน เพราะเราไม่ดกัน เขาทำเป็นตื่นมาตากผ้าที่ยายซักไว้ มาทำคอกวัว ซึ่งเขาละทิ้งหน้าที่ไปกับการพนัน เราไม่สนใจ เรื่องของเขา เรามีหน้าที่มาสนใจความต้องการของเรา

ยายผีป่าโทรศัพท์คุยกับน้องเอริท น้องเกรซ น้องออม ที่พัทยา บอกว่า "แม่ไม่พูดเล่นนะลูก ฟังแม่นะ พ่อเก๋เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปบ่อยๆ ไม่กลับบ้านบางทีสองสามวันถึงกลับบ้าน แม่ทนไม่ได้ที่จะให้พ่อทำให้เราเหนื่อยกันมากยิ่งขึ้น แม่เลิกกับพ่อดีกว่า ลูกๆ ก้โอเค...น้องออมที่ช่างคิดช่างพูด ที่เคยห้ามไม่ให้แม่มีคนใหม่ ไม่ให้แม่เลิกกับพ่อ แต่วันนี้ตอบว่า "แม่อย่าร้องไห้นะ พวกหนูเคยร้องไห้เวลาพ่อทิ้งเราไว้สามคนทั้งวันทั้งคืน แม่เลิกกับพ่อก็ได้ พวกหนูเรียนที่พัทยาสนุกมาก เดี๋ยวโตขึ้นจะหาเงินเลี้ยงแม่เอง "

ถามว่าเวลาที่อยู่ลำพัง เครียดไหม ตอบว่าไม่เครียดเมื่อเรารู้ว่าตอนนี้เราไม่มีเขาในความคิด เราก็ไม่ต้องกังวลว่า เขาไปไหน เกิดอันตรายไหม

เรามาคิดแต่เรื่องที่จำเป็นคือ เราจะต้องทำอย่างไรหากเขาไล่เราไป เรื่องบ้านคงทุบทิ้งไม่ได้ และหากจะฟ้องร้องกับศาลจริงๆ เราต้องชนะ เรารู้ว่าเขารักลูกลึกๆ เขาคงเอาบ้านเก็บไว้ให้ลูก แต่ถ้าเมื่อใดผีพนันเข้าสิงมากๆ ยายเคยมีพ่อที่เล่นการพนัน หมดทุกอย่าง เลยกลัวตรงนี้

ยายจะไม่ไปไหนตอนนี้ค่ะ เพราะบ้านนี้อยู่แล้วสบาย ขนาดยายนอนสองคนกับน้องตอง ยังไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คนอื่นๆ เขาว่าบ้านยายผีป่าน่ากลัว อยู่ติดป่าช้า เขาว่ายายผีป่าเลี้ยงผี ปล่อยเขาคิดไป ดีเสียอีก เราจะได้อยู่ในโลกของเราสบายใจดีออก

แม่ของแฟนเขาก็สงสารเรา เขาบอกว่าเดี๋ญวจะให้คนสืบดูว่ามันไปติดใคร ยายบอกว่า ไม่สนใจ เพราะเราหมดใจกับเขาแล้ว หมดความอดทนกับเขาแล้ว "ยายบอกเขาว่า ฉันมีเงื่อนไขในการตัดสินการใช้ชีวิตของฉันมาตลอด ถ้าเธอยอมรับเงื่อนไขฉันไม่ได้ ให้เกียรติฉันไม่ได้ เธอก็ต้องทำใจ เพราะฉันเลือกที่จะให้ค่าตัวฉันเองหากไม่มีใครเห็นคุณค่าของฉัน ฉันเลิกกับเธอ หมดรักเธอได้นะหากเธอผิดสัญญา และไม่เห็นคุณค่า ไม่ให้เกียรติฉัน"

แต่เขาชอบพูดว่า "ทำดีมากมาย ทำผิดนิดเดียวเธอทำเป็นเรื่องมาก" ยายเลยถามว่า การไปแอบมีคนอื่นแม้จะยังไม่มีเรื่องเพศมาให้เราจับได้คาหนังคาเขาตอนเราไปทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวงกๆ กับการเอาเงินจากน้ำพักน้ำแรงเราไปเล่นการพนัน มันเรียกว่าไม่ผิดหรือ ผิดนิดเดียวหรือ"

สองปีที่เขาดีขึ้นมา และเวลาไม่นานที่เขาหลงไปกับมันอีกครั้ง

ครอบครัวจึงจบ

แต่ยายผีป่าไม่ทำให้ลูกๆ มีปมด้อยแน่นอนค่ะ เพราะลูกๆ ของยายผีป่ามันแปลกเหมือนแม่ เขาถึงเรียกว่า "ครอบครัวนรกแตก" ยังไงละคะ

ขอเตือนลูกผู้หญิงด้วยกันนะคะ ที่ต้องทำงานด้วยการเดินทางไปต่างถิ่น หรือนอกสถานที่นานๆ ว่า "ระวังเวลาที่จับได้ว่าผู้ชาย(ผัว) สันดานเปลี่ยน พูดอ้างถึงเหตุการเปลี่ยนแปลงว่า...เวลาที่เธอไปนั่นไปนี่ ยิ่งไปเมืองนอก ไปเอากับใครต่อใครจะไปรู้เหรอ!"

แค่นี้แหละค่ะ...คำพูดของพ่อของลูกเพียงแค่นี้เพียงพอหรือยังคะที่ยายผีป่าขอเลิกกับเขาเด็ดขาด

ยายของเขามาขอร้องว่า กลับมาดีกันเถอะลูกก็มีด้วยกัน

ยายตอบว่า เรายอมหลายหนแล้ว แต่คราวนี้จะยกโทษให้หากเขากลับมากราบขอโทษพ่อแม่เรา บรรพบุรุษเรา กราบขอโทษเรา แล้วไปบวชเสีย แล้วจะให้อภัยเขา ยายก็ไม่ใจจืดใจดำไม่ให้เขานอนที่นนะคะ แต่เขาไม่นอนเอง ถือว่าเขาก็ยังเป็นพ่อของลูก เป็นเจ้าของที่ดินที่เรามาสร้างบ้านบนนี้

 

หนึ่งขวบแล้วจ้า เมื่อ ๒๖ เมษายน ที่ผ่านมา

พาลูกไปฉลองวันเกิดสองคนที่สวนสาธาระณะริมแม่น้ำแคว ไม่มีเค๊กให้ มีแต่เกี้ยวหมูไม่กี่คำกับน้ำหวาน น้องตองไม่ชอบสวมเสื้อผ้า หากอยู่บ้าน ชุดเท่ห์คือผ้าอ้อมสำเร็จรูปหนึ่งชิ้น รองเท้าไม่ยอมใส่ มีฟัน ๘ ซี่แล้ว ชอบกัดแม่ ไม่กลัวแมลง ชอบไล่จับ เคยเจอดี เจอเหล็กไนต่อนอนวันที่หล่นไว้ก่อนตาย

ไม่กลัวงู ไม่กลัวสัตว์อะไรเลย สังเกตได้จากตอนพาไปเขาเขียว เขามีงู ก็จะพยายามเอามือไปแตะ ไม่กลัวตุ๊กแกด้วย จะเรียกหา มองหา เวลาเจอมันมาไต่ที่ผนังก็จะยิ้มให้แล้วทำมือ มาม๊ะๆ แกๆ