เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น้องสุทินส่งเข้านอนวันอาทิตย์
ผมปิดสวิทซ์หลับเป็นตายจริงๆ

อ่านเรื่องปฏิบัติกับพระอรหันต์ในบ้าน
อ่านแล้วตื้นตันใจมาก ขอให้คุณแม่
ฟื้นคืนพละกำลังเข้มแข็งเร็วไว เป็น
ร่มโพธิ์ ร่มไทรลูกหลานต่อไปอีกนาน

ปรนนิบัติพ่อ-แม่แก่ชรา เฒ่าชะแร เป็นเรื่องหนัก
ยิ่งยุคปากกัด-ตีนถีบ ลูกหลานกตัญญูแทบไม่เห็น
เข้าใจโลก เข้าใจธรรม ทำให้พอดี ยากแสนสาหัส
ใครไม่เจอะกับตัว ไม่รู้...ขอให้เจริญเถิดน้องเอ๋ย

 

ตามทันภาพล่าสุดน้องเมษ
เขียนให้อย่างสบายอารมณ์

ทะเลกว้าง..........ร้างเรือเร่
โอ้ละเห่..............ไร้เพลงกล่อม
ฟ้าสว่าง.............กลางแดดงอม
เรือน้อยยอม........เกยพักกาย!

 

น้องแพนฯ หนีไปกินกิมจิ
แต่ยืนยันไปแล้ว ไม่ไปลับ
กลับไทยแน่นอน ขอบคุณ
การทักทายข้ามขอบฟ้ากับ
ภาพสวยๆที่ส่งมาให้ชมกัน

 

ในที่สุดก็ตามทันโพสท์ท้ายน้องมากิ
กว่าจะปีนปักธงแบบนั้นได้-เฮ้อเหนื่อย
แต่ก็ยังยิ้มรับความซัคเซสจนได้
เอ้าเฮ....!

 

น้องชุรายงานอากาศมาจากปักษ์ใต้
กทม.ข่าวหน้าจอบอกฝนหนักแน่
จากนั้นอีกสอง-สามวันค่อยผ่อน
เราอยู่ใต้ฟ้า จงอย่ากลัวฝน
แต่ระวัง หวัดก็พอ-ฮ่า

 

น้องคมทักบ่าย ตอบให้เย็นค่ำ
ทำงานเสร็จแล้ว-ขอบคุณมาก

 

ทวารบาน.......ตระหง่านขลัง
เก่าเก็บจัง.......ขึงขังขรึม
ถือกระบอง.......จ้องอึมครึม
นามกระหึ่ม..........ฤาไร้นาม?

ต้องถามน้องไพเรท
ท่านนามกรว่ากระไร
หรือไม่รู้เช่นกัน-ฮ่า

 

ทันทักน้องปรายเช้าวันจันทร์แล้ว
แต่ก็ยังต้องทักตอบตอนค่ำอยู่ดี

 

ที่สุดก็ร่ายทันทุกองค์ธรรม
จันทร์เริ่มที่ลป.มั่น ภูริทัตโต

กาลล่วงไป..........ไร้พันผูก
อย่าหมั่นปลูก.......ทุกข์หนักหนา
ปล่อยบ่วงกาล.......เลิกนำพา
ที่แล้วมา................ก็แล้วไป!

ธรรมะจากพระโอษฐ์
พระบรมมหาศาสดา
ตรัส...ดูก่อนอานนท์

จงทำจิต.......พิชิตทุกข์
มีแต่สุข........ไร้หวั่นไหว
ดุจแผ่นดิน.......ยินร้ายใด
หนักแน่นใจ.......ทุกโมงยาม!

ท่อนที่สาม"ผู้รู้-ชนะใจตัว-รู้สึกตัว"...
เขียนไว้แยบคายดีแล้ว-ไม่ต้องเสริม

 

เข้าโพสท์สุดท้ายน้องสุทินวันจันทร์
ตอบโพสท์นี้แล้ว เข้าตะลุย"ตะนาวฯ"
กรุณารอจิ้มชั่วครู่ ทำใจให้สบาย
มีให้อ่านก่อนนอน แน่นอน-ฮ่า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ผมเผลอหลับผล็อยในท่านั่ง หน้าแหงนน้อยๆ ฝ่ามือหยาบกร้านยังจับประคองอยู่ที่ใบหน้าเธออย่างทะนุถนอม!
___________________________________________

กายเนื้อ กอร์ปหนังหุ้มกระดูก ห่อเส้นเลือดใช่เหล็กไหล เมื่อก้าวข้ามเส้นทรหดเกินปุถุชนทั่วไป ผมหลับลึกขนาดไหน ไม่ได้ดูนาฬิกาข้อมือ เพราะไม่ใช่สิ่งคุ้นชินบนตัว...

สิ่งแรกที่ลืมตา ปืนอยู่ไหน?

ชิ้นสำคัญสิ่งที่สอง นึกขึ้นได้ เอ๊ะ... คุณนงนอนหนุนตักเรานี่นา หลับยาวจะยุ่งต้องรีบปลุก!

ตายละวา...เลยเวลาคุณชาติตื่นก่อน บรรลัยแน่ เรื่องราวของเราต้องเก็บเป็นความลับสุดลมหายใจ อย่าให้เกิดกรณีพิพาทเหมือนไทย-เขมร เรื่องปราสาทเขาพิหาร...แนะ ผมคิดยาวไกลไปโน่น เพราะเรื่องนี้ ทำเลือดรักชาติ เดือดกรุ่นอยู่หลายปี

ระหว่างเอาชีวิตเส็งเคร็งให้รอดจากป่า-เขานี้ ห้ามมีศึกชิงนางกับเจ้าของตัวจริงเป็นอันขาด!!!

รักระหว่างรบ หรือรบระหว่างรัก หากเลี่ยงไม่พ้น ต้องไปให้ถึงภูนมโต ถ่อถึงเหมือง

นี่คือสิ่งที่ผมมุ่งมั่นในใจตลอดเวลา แหละเชื่อว่าคุณนงก็อ่านความนัยข้อนี้ออก เธอจึงเก็บอาการได้ยอดเยี่ยม มี"หลุด"หนเดียว บนถ้ำที่เจอะเสือสมิง

หนเดียวก็เกินพอที่ทำให้คุณชาติจับไต๋ได้...ซ้ำพลอย"อุบไต๋"เล่นตามน้ำไปอีกคน หนุ่มชาวกรุงนอกจากแสนทรหด ยังแสนฉลาด ไม่แสดงออกทางสีหน้า วาจาแม้น้อยนิด

เขารู้แน่...คู่หมั้นคนงามในเงื้อมมือชายหนุ่มวัยไล่เรี่ยกัน กลางป่าดงดิบ หลายวัน นานคืน ยิ่งกว่านิยายมะกะโทกับเจ้าหญิงในราชาธิราชหนังสือเรียนสมัยป.5

เหนือกว่าพิศวาสเซอร์ลานสล้อทกับราชินีแห่ง"อัศวินโต๊ะกลม"ในเรื่อง คิง อาร์เธอร์

เรื่องแรก เป็นพงศาวดารบวกนิยายตำนานตำช้า แต่งไงก็ได้ให้มะกะโท สัตย์ซื่อเหนือมนุษย์...เรื่องสอง ประวัติศาสตร์ปุถุชนคนเดินดิน อิงอภินิหารนิดหน่อย บวกเกร็ดอัศวินกับกษัตริย์โบราณชาติบริเตน ศักดิ์อัศวินน่าจะระงับยับยั้งชั่งใจได้ แต่สุดท้ายต้องพ่ายต่อไฟราคะ ความใกล้ชิด!

แล้วผมล่ะ ก็แค่ หนุ่มแตกพาน หาเช้ากินมืด ตะบันชีวิตซังกะบ๊วยลากถูไถผ่านพ้นเพียงวันๆ อนาคตไม่รู้อยู่หนใด ดอกฟ้าโน้มกิ่งให้ หรือเป็นดอกฟ้าในมือโจร มีหรือ ไม่เด็ดเชยชมให้สมอุรา?

คุณชาติเชื่อกับอ่านเกมส์อย่างนี้แน่นอน... แต่บังเอิญ ผมคือชายกล้าตาย ไอ้เณรเดนตาย บ้าบิ่นเสี่ยงตายเอาชีวิตหมู่คณะรอดแบบไม่คำนึงถึงตัวเองหลายหน การจะเอะอะมะเทิ่งใส่ผม จึงไม่สมควรกระทำอย่างยิ่ง

คิดถึงชีวิตลำเค็ญกลางป่า ที่ต้องเข็น หาทางรอดนรกตรงนี้ให้พ้น การเปิดศึกแย่งนางกลางไพรด้วยความหึงหวง เข้าใจผิดหรือถูก...ย่อมเป็นกรณีสุดท้าย หากจะบังเกิด!

รักสามเส้าระหว่าง ผม คุณชาติ คุณนง จึงเป็นเสมือนไก่เห็นตีนงู งูประจักษ์แจ้งเห็นนมไก่ ด้วยประการฉะนี้!!!

ทว่า เฉพาะหน้าตอนนี้ ไม่มีร่างคุณนงที่หน้าตัก

เธอไปไหน?...ตักผมที่ควรเป็นเหน็บชา โล่ง ว่างเปล่า เสมือนไม่เคยมีคนหนุนนอน จะว่าผมฝันก็ใช่ที่ ขี้บุหรี่ยังหล่นข้างตัว!

คืบก็ป่า ศอกก็ป่า หวนกลับมาให้ระแวง...ป่าเขา ลำเนาไพรสงัด เงียบสงบยามดึก น้ำค้างเปาะแปะรุนแรง มีเสียงกระซิบจากสายลม ฟังดังเห่กล่อมไร้เภทภัย แต่ใจผมระทึกไหว

รีบลุกขึ้นคว้าเจ้าห้านัด ฉายไฟไปรอบทิศ เห็นแต่เงาตะคุ่มหมู่ไม้ไหวเอนด้วยแรงลมบนยอดเขาสูง ไร้วี่แววนงคราญกลางไพร ไม่มีเงาโค้งเว้าที่เคยตรึงตราในรัตติกาล

ขยับจากตรงที่พักไปข้างหน้า ผมมั่นใจ เธอไม่กลับลงไปในถ้ำด้านล่างแน่ ทำแบบนั้นก็ต้องปลุกผม ให้เดินไปส่ง...

แสงไฟจับเปาะใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ผมคร้านเดินไปสำรวจทีแรก

นั่นไง...คุณนงยืนแอ่น บิดตัวตรงนั้น เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ไม่เปลือย แต่ชายเสื้อที่ยัดกางเกงรัดกุม หลุดนอกเข็มขัด กระดุมบางเม็ดบนเสื้อปลดออกกลางความหนาวเหน็บ

ร่างงามทำท่าร่ายรำดังเทพอัปสร เปลี่ยนแปลงรวดเร็วตามแทบไม่ทัน จากท่ายืนยืดแขนมือ เธอทรุดลงคลานสี่ขา ผมฉายไฟไล่ตามต่ำลง

บรรลัยจักรกับภาพที่เห็น...งูเห่าตัวดำมะเมื่อม ตัวขนาดพอควร แผ่แม่เบี้ยขู่ฟ่อตรงหน้าเธอ ดอกจันทร์สีขาวเด่นชัดกลางแสงไฟฉาย ปืนในมือผมกลายเป็นดุ้นฟืน ไม่ดีกว่าไม้ตีพริก

ลั่นไกไม่ได้ มีตัวคุณนงคลานขวางไว้!

ผมขยับเข้าใกล้ เฉียงตัวออกส่องไฟใส่ตางูที่กำลังแผ่แม่เบี้ย ลำแสงเบี่ยงเบนความสนใจเจ้าอสรพิษ

พริบตา คุณนงที่ลงคลานสี่ขาพุ่งคว้าหมับเข้าที่คองูเห่า มือน้อยๆผู้หญิงทั้งแท่ง แม่นยำว่องไว รวดเร็วเกินการฉกของอสรพิษ

เธอจับแน่นตรงคอล่างใต้แม่เบี้ย หัวกระดิกกระเดี้ยฉกไม่ลง กระชากทั้งตัวฟาดโครมเข้ากับต้นไม้

"เพี๊ยะ เพี๊ยะยยย"...เสียงเนื้อหนังอสรพิษร้ายติดอันดับโลกกระทบลำต้น คุณนงปล่อยมือ เจ้าเห่าร้ายขนดหลังหัก พยายามชูคอ ผมทะยานผ่านร่างเธอ พานท้ายปืนในมือ กระแทกตรงหัว อัดลงกับพื้นดินปนหญ้า

งูพิษสิ้นฤทธิ์ สงบแน่นิ่งหัวแบะเละ เหลือขนดหางที่ประสาทความรู้สึกยังทำงาน ม้วนสลับคลาย กวาดไป-มาช้าๆ

ผมไม่สนมันอีก หันกลับมาหาคุณนง ส่องไฟเข้าเต็มหน้า

คุณพระ...ประกายตาคุณนงแดงก่ำดังสัตว์ร้ายสะท้อนแสงไฟ เธอแสยะยิ้ม ปากอ้ากว้าง ขู่ด้วยเสียงแปลกพิลึก ไม่เคยได้ยิน...หรือเคย???

มีบางอย่าง เลวร้ายมาก สิงเธอ!!!

 

คุณนงโดนสิงอีกล่ะแต่งวดนี้อะไรสิงเอ่ย รอลุ้นกันต่อครับคุณอา

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ยาวระทึกใจ
ฉากสำคัญ
อะไรมาเยือน
พรานเอ๊กซ์
ต้องบู๊หรือ
ตั้งรับ ตัวนี้น่าจะร้ายมาก

 

คุณอาครับ
เจ้าอาวาสวัด
คล้ายๆ
เจ้าสำนัก
ในหนังจีน
กำลังภายในเลยครับ
เด่นวิชาไม่เหมือนกัน
ขาดแต่แย่งชิง
เป็นจอมยุทธ
ที่หนึ่งในแผ่นดิน

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และเพื่อนๆ ยามค่ำอีกครั้งครับ
วันนี้หลายๆท่านได้อ่านหนึ่งท่อนยาวๆ แล้วผมว่าคงหลับไม่ลงอีก ๕๕๕๕ ลุ้นระทึกว่าจะเจอะเจออะไรอีก งานนี้อะไรยังคงต้องลุ้นกัน อันตรายนี้จะขนาดใหนหนอ

กราบขอบคุณคุณน้าครับที่ส่งมาให้น้องๆ และลูกหลานอ่านก่อนนอนครับ และขอน้อมรับคำชมในที่คุณน้ามอบให้ครับ
พระอรหันต์ในบ้าน คำนี้ติดตาตรึงอยู่ในใจผมและพี่ๆ เสมอมาครับ
ขอน้อมรับพรจากคุณน้าครับ พรดีๆ และกุศลใดๆที่ผมกระทำแล้วของน้อมนำมาแจกจ่ายให้คุณน้า Wanwi และเพื่อนๆในกระทู้ครับ ขอให้ทุกๆท่านมีสุขสมหวังและเจริญรุ่งเรื่องเช่นกันครับ

 

ไม่ทราบครับอาจารย์ wanwi ผมเห็นท่านยืนเข้มเลยถ่ายมางานศิลปสวยงามครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

ธรรมะสวัสดีวันนี้ครับ



จงทำ “ญาณให้เห็นจิต” เหมือนดั่งตาเห็นรูป เมื่อเราสังเกต "กิริยาจิต" ไปเรื่อยๆ จนเข้าใจถึง "เหตุปัจจัย" ของ "อารมณ์ความนึกคิด" ต่างๆได้แล้ว "จิต" ก็จะค่อยๆ "รู้เท่าทัน" การเกิดของ "อารมณ์ต่างๆ" อารมณ์ความนึกคิดต่างๆ ก็จะค่อยๆดับไปเรื่อยๆ จน "จิตว่างจาก อารมณ์" แล้ว "จิต" ก็จะเป็น "อิสระ" อยู่ต่างหากจาก "เวทนาของรูปกาย" ให้รักษาจิต อยู่ที่ฐานกำหนดเดิมนั่นเอง การเห็นนี้เป็นการเห็นด้วย "ปัญญาจักษุ"

คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ต่อเมื่อ "หยุดคิด" จึงรู้ แต่ต้อง "อาศัยคิด"

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล วัดบูรพาราม จ.สุรินทร์

 

กราบสวัสดีเช้าวันอังคารอันสดใสครับ คุณน้า Wanwi และเพื่่อนๆ นักขุดกรุทุกๆท่าน
สุขสันต์สดใสทั่วกันนะครับวันนี้ ผมได้ยาดีไม่ลงแดงแล้วตั้งแต่มะคืน

คงจะไม่ใช่คุณนงแน่ๆ แต่เป็นกองกอยใหมเอ่ยที่สิงครับคุณมากิ หรือว่าเป็นอะไรดีแต่กองกอยไม่น่าลงคลานอีก แต่ความเร็วที่มีก็ไม่แน่นะ ลุ้นต่อๆ ครับวันนี้หรือเปล่านะ ก็ลุ้นกันต่อครับคุณน้าช่วงนี้ดูจายุ่งเรื่องงานมาพัวพัน
คุณเมษ ส่งรูปท้องฟ้าห่างฝน แต่จะร้อนใหมนะ อย่าร้อนมากเลยนะเมื่องไทย ๕๕๕๕๕

สาธุธรรมกับคุณเปลือกไม้อีกวันครับ ลึกซึ้งกินใจมากครับ อยู่ที่ใดก็สามารถปฏิบัติได้ ไม่ต้องย้ายสังขารไปที่โน่น นั่น นี่

คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ต่อเมื่อ "หยุดคิด" จึงรู้ แต่ต้อง "อาศัยคิด"
ธรรมนี้ต้องศึกษาจะรู้แจ้งได้เมื่อเข้าสู่ทางแน่ๆ ตัวผมเองก็ทดสอบมาหลายปี รู้แต่ในภูมิของตนเท่านั้น ยังไม่รู้แจ้ง แต่ก็ขอทำเพื่อหาทางต่อไปครับ ขอกราบหลวงปู่และธรรมที่มาจากหลวงปู่ครับ

ขอเสนอความคิดครับ เคยไปเที่ยวตามพระราชวังและวัดที่เป็นวัดเก่าๆ มักพบเจอรูปแกะสลักนี้ครับ เขาก็เล่ากันว่า เป็นอับเฉาที่เอาลงเรือจีนมาจากประเทศจีน ให้เรื่อมีน้ำหนัก เดิมใช้ก้อนหิน แต่ขาดความสวยงาม เมื่อมาซื้อของมากๆ ต้องทิ้งลงไปจากเรื่อที่ท่าเรือบ้าง ต่อมาพ่อค้าจึงสั่งให้หรือหาตุ๊กตาแกะนี้มาแทน แล้วนำออกขาย จะได้ไม่บรรทุกมาเสียเที่ยว พวกเจ้าสัวหรือพ่อค้าจึงนำมาถวายหรือประดับตามวัดหรืออาคารต่างๆ เพื่อทั้งความสวยงามและเข้มขลัง ซึ่งเข้ากับคนไทยเรื่องตำนานยักษ์เฝ้าประตู ก็ใช้นักรบเฝ้าแทนก็น่าจะได้ เลยในหลังๆ นิยมกัน แต่ในอยุธยาน่าจะไม่มีครับ มามียุค รัตนโกสินช่วงต้นครับ (เป็นความเห็นผมคนเดียวนะครับ)