เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
เตือนเรื่องทำความดีอย่า"ผลัดวันประกันพรุ่ง"...

บุญวันนี้.........ดีวันหน้า
อย่าผลัดท่า....ประกันพรุ่ง
ชีวิตคน.........อลวนยุ่ง
วันนี้รุ่ง..........พรุ่งนี้ร่วง!

 

ถ้าน้องณัฐเปรียบแบบนั้น ยังไงก็ไม่ชนะ เพราะพี่เบิร์ดเก็บตังค์รอบละเป็นล้าน รวยสบาย สบาย ตัวจริง ส่วนคอนเสิร์ตของเราจัดไปจัดไป คนทำเริ่มผมร่วงหัวล้านเข้าทุกวัน-ฮ่า

 

ผ่อนคลายกับธรรมชาติ
ภาพสวยน้องมากิ เขียน...

เสาร์สวัสดิ์......จัดภาพทัก
น้องน่ารัก.......ยักยิ้มหวาน
ไก่รุมล้อม.......พร้อมโปรยทาน
คนผสาน.........กลมกลืนไก่!

 

ต่อด้วยดอกไม้งามน้องเรย์
โมทนาบุญต้นน้ำที่ทำกัน...

เสาร์สบาย.......คลายร้อนรุ่ม
ไม้ม่วงมุม.......พุ่มพันธุ์ใส
เกสรเปล่ง.......ยั่วไยไพ
ดอกไม้ไร........สวยสมเสาร์!

 

หลวงปู่เดินทางถึงไม่บุบสลาย
โมทนาบุญต้นน้ำกับคุณวิชญ์ครับ

 

ของแม่เสือสาวคราวนี้หลายองค์ ท่านเดินทางถึงที่หมายโดยปลอดภัยก็โล่งใจ บุญรักษา คุณพระคุ้มครองครอบครัวเจริญรุ่งเรืองด้วยพรทุกประการเทอญ

 

จบกิจตอบโพสท์ซึ่งมีไม่มากนัก เพราะเก็บตั้งแต่เมื่อคืนจนหมด พักเที่ยง พบกันช่วงบ่ายเวลาดีที ไทม์ เข้าป่าตะนาวศรี ชมการเตรียมยุทธแตกหัก สงครามเจ้าถ้ำยกสุดท้ายที่กำลัง ออน เดอะ เวย์... สวัสดีจ้า

 

สวัสดียามเที่ยงวันเสาร์คุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่านครับ

 

สวัสดีวันเสาร์ค่ะคุณอาและเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

ขอบคุณในความยินดีถึงหลาน จากน้องมากิผู้น่ารักนะคะ

และขอบคุณพี่สุทิน ที่เฉลยให้ทราบ ว่าการรักษาโรคต้องเข้าถึงโภชฌงค์ คือต้องเรียนตรงๆ ว่าไม่มีความรู้เรื่องศัพท์แสงในการปฏิบัติเอาเสียเลย เมื่อสมัยที่ยังเป็นสาวมาก ปัจจุบันเป็นสาวน้อย(ความสาวเหลือน้อย) ไปทำบุญที่วัด มักจะป้วนเปี้ยนแถวตู้หนังสือธรรมะ หยิบเล่มโน้นจับเล่มนี้ไปเรื่อยตามประสา บังเอิญหยิบเล่มหนึ่งขึ้นมา เป็นของสายพระป่า เนื้อเรื่องมีแต่ เนื้อ หนัง มังสา ผม ขน เล็บ โอ๊ยบรรยายมีแต่ความน่าเกลียดน่ากลัว อ่านแล้วอย่างสยอง เราผู้มีจริตรักสวยรักงาม รับไม่ได้ รีบปิดหนังสือฉับ นิมนต์พระธรรมกลับเข้าตู้อย่างไว ฮ่า

มีอยู่คืนหนึ่งฝันเห็นพระพุทธเจ้า ท่านยื่นพระเครื่องใส่ในมือ แล้วบอกว่า "ฝากให้พ่อด้วย" ส่วนเราก็รีบทวงท่านทันใด แล้วของหนูละคะ ท่านบอก "ของเธอฤาษีจะเป็นคนให้" หลังจากนั้นไม่นานมีคนให้หนังสือของวัดท่าซุงมาอ่าน รู้สึกถูกจริต ชอบใจ มีคาถาโน้นนี้ให้ท่อง ทำตามก็ง่าย สนุกสนานกันไป ทำไปทำมา ผลสุดท้ายก็ต้องมาลงเอยเรื่องร่างกายเน่าๆ ครือกันนั่นเอง ฮ่า

ความเห็นส่วนตัวสรุปได้ว่า สายพระป่าท่านเน้นพวกวาสนาบารมีเข้มแข็ง จึงมีแต่ยาขมหม้อใหญ่ๆ แต่สายหลวงพ่อฤาษีท่านเอายาซุกไว้ใน เอาช็อกโกแลตมาเคลือบไว้ เพื่อล่อเด็กน้อยให้ปฏิบัตินั่นเอง

เห็นกล่าวถึง พระคำข้าว ของหลวงพ่อฤาษีกัน ก็มีกับเขาอยู่องค์หนึ่ง นิมนต์ท่านขึ้นคอ อาราธนาบ้าง ลืมบ้าง ตามประสาคนขี้เกียจ ล็อตโต้ก็ถูกอยู่เรื่อยๆ ไม่มากมายอะไร แบบว่าถูกก็ดี ไม่ถูกก็ไม่เป็นไร ตั้งใจว่าอุดหนุนรัฐเพื่อสาธารณะประโยชน์ไป
จนกระทั่งมีช่วงหนึ่งที่จำเป็นต้องใช้เงินก้อนหนึ่ง ก็ทั้งกลุ้มทั้งกังวลจะไปหาได้จากไหน

ตอนตีสี่ฝันว่า พระสงฆ์สายพระป่าลูกศิษย์หลวงปู่ฝั้นรูปหนึ่ง ท่านมาสอนวิธีให้ ท่านว่าให้อาราธนาพระคำข้าว ขยายใหญ่จนครอบบ้านเอาไว้ พร้อมกับท่องคาถามหาลาภให้เป็นสมาธิไปด้วย ก็เลยลองทำตาม จากนั้นมีคนมาขายล็อตเตอรี่ให้ถึงบ้านจำนวน 7 คู่ ขอแบ่งครึ่งแม่ค้าก็ไม่ยอม พอผลออกปรากฏว่าได้เลขท้ายสามตัว จำนวนเงินเท่าที่จำเป็นต้องใช้แบบฉิวเฉียดพอดีค่ะ

จากนั้นก็ใช้วิธีนี้เรื่อยมา โดยอาราธนาขยายใหญ่ไปครอบคนในครอบครัวด้วย อิอิ โดยเฉพาะเจ้าเอ็กซ์ระหว่างรอผล West Point คนเป็นแม่จะให้นั่งลุ้นนอนลุ้นอย่างเดียวคงจะไม่ไหว อาราธนาท่านไปครอบพร้อมสวดคาถาไปด้วยดับความฟุ้งซ่านไปในตัว ผลปรากฏออกมาคือติดตัวจริง ในขณะที่มนุษย์สายพันธุ์เพอร์เฟค อย่างน้องริว ซึ่งเก่งมาก 4.0 ทุกเทอม จากเตรียมทหาร กลับติดสำรอง ต้องมาลุ้นผลน้องริวต่อ อีกสองอาทิตย์จึงทราบว่าได้ทั้งคู่ โดยเอ็กซ์จะเลือกเรียนสาขาวิศวะคอมฯ ส่วนริวเลือกวิศวะโยธา ค่ะ

พี่ๆ น้องๆ ที่มีสมเด็จคำข้าวเชิญทดลองได้เลย ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามเคย ใครยังไม่มีก็รอเกาะคุณอากันต่อไป

ปล.พระที่มาสอนเทคนิคแทนที่จะเป็นสายหลวงพ่อฤาษี กลับเป็นสายพระป่าซะงั้น ทั้งๆ ที่วัดท่านจะสอนเรื่องฝึกสติ ไม่มีมโนมยิทธิเลยค่ะ

 

น้องปรายทักสายวันนี้ คงมัววุ่นวาย
อยู่กับเจ้าตัวเล็ก ไหนๆก็แวะมาแล้ว
อีกสักประเดี๋วเที่ยวตะนาวศรีแก้เบื่อกัน

 

นี่ไงสุดยอดประสบการณ์พระคำข้าวหลวงพ่อฤาษีที่น้องนาคน้อยอยากทราบ คุณธารฯคนงามบ้านสวนเล่าประสบการณ์ตรงแบบไม่ลดเลี้ยวอ้อมค้อมให้อ่าน เข้าใจง่าย สนุก ได้ความรู้ แฝงคติธรรมอยู่ในที

---เชิญนำไปปฏิบัติเป็นแนวทางได้ทันที ของพรรค์นี้ ก็อย่างที่พระท่านสอนย้ำฟังจนเบื่อ แต่ที่น่าเบื่อคือฟังแล้วมักไม่ค่อยจำว่า...ใครทำ คนนั้นได้!

ขอบคุณเรื่องเล่าฯเข้าทีจากบ้านสวน ทั้งหลานเอ็กซ์กับตัวคุณแม่ ถ้าไม่เบื่อก็จิ้มเล่ามาได้เรื่อยๆ เรื่องทำนองนี้ นอกจากเป็นวิทยาทาน ธรรมทาน ยังไม่เบื่อที่จะอ่าน

 

ตอบโพสท์ทักทายพอหอมปากหอมคอ ได้เวลาที ไทม์ กาแฟหรือชาวางพร้อมขนม เตรียมลุยป่าตะนาวศรีกันบัดนี้ ก็อย่างที่ต้องย้ำเป็นครั้งที่เท่าไหร่จำไม่ได้...กรุณารอจิ้มชั่วครู่ขอรับ

 

ผมมีคำข้าวกับพระหางหมากอย่างละองค์ แขวนเส้นละองค์(มีสองเส็น)ไม่กล้าสวดขอ กลัวจะรวยเกินไปคงจะรับไม่ไหว...อิอิ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...การยุทธทุกสมรภูมิในโลกใบนี้ มันย่อมมี2ฟากฝั่ง จะวัดผลกำหนดแพ้กับชนะ หรือไม่อยากแพ้อย่างสิ้นท่า ก็ต้องรู้เขารู้เรามากที่สุดเท่าที่จะมากได้
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

แล้วเป็นอีกหนที่ทำความพิศวงให้กับผม อาจารย์เลิศส่ายหัวไม่ตอบสนองคำขอ

"อาจารย์รู้เท่าที่เล่าน้องพราน ไสยเวทย์เกี่ยวข้องกับเจ้าแม่กาลี ไม่เคยศึกษาตำรับตำราเรียนมาสักบท"

"แต่ก็พอมีรู้เพิ่มเติมจากหนังสือพระเวทย์ พวกพราหมณ์เพื่อนกันที่เคยเอามาให้อ่านบ้างว่า เจ้าแม่กาลีมีอีกพระนามคือ "เจ้าแม่ทุรคา" แปลว่า "ผู้เข้าถึงยาก" แม้แต่องค์ศิวะหรือพระอิศวรสวามีจะเข้าพบตอนบำเพ็ญตบะบารมี ยังเข้าพบไม่ได้"

"ละ..แล้วองค์เทพราหูที่ช่วยเรา ท่านสู้ไหวมั้ยคะ?"

ไม่พูดเปล่า สาวงามถอดองค์เทพอสุนทราหูที่อาจารย์มอบป้องกันตัวจากสรรพอาถรรพ์เร้นลับออกจากคอ ชูท่านกลางวง ท่าทีเธอราวกับนางพญากำลังบวงสรวงขอพรบารมีให้ท่านพิทักษ์ แสงจากกองฟืนที่ราไว้ กับแสงสว่างนอกถ้ำอุตส่าห์สาดไล่ความสลัวทึมในถ้ำ ขับเสี้ยวหน้าเธองามจับใจ

ระหว่างเทวีเจ้าถ้ำกับเทวีเดินดินที่กำลังตกระกำลำเค็ญ ผมยินดีเดิมพันถือหางความงามฝ่ายมนุษย์ ว่ารูปโฉมเหนือกว่าชนิดหมดกระเป๋า!

จอมขมังเวทย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดวงตาปลาดุกฉายประกายอิดโรยของสังขาร ส่องผ่านความท้อแท้ที่เปล่งในน้ำเสียง...

"นึกได้แล้ว กำเนิดองค์เทพราหูมี 2 ตำนาน ที่เก่าแก่เล่าขานฝ่ายพราหมณ์ มีว่าองค์พระศิวะป่นกระโหลก 12 หัว แล้วห่อผ้าประพรมน้ำมนต์ร่ายมหาเวทย์เสกเป็นองค์ราหูขึ้นมา"

น้ำเสียงเนือยๆ กับตำนานระดับสร้างเทพคู่จักรวาล ทำเอาผมกับบรรดานายจ้างสะดุ้งโหยงขนลุกขนพองอีกรอบ

"หมายความว่าพระศิวะท่านสร้าง แล้วจะเอามาต้านฤทธิ์พระชายาท่านได้อย่างไร?...ใช่ไหม 'จารย์?"

คุณเทพผู้เข้าใจความลี้ลับรวดเร็วที่สุดในคณะชาวกรุงเพราะผจญมาเยอะกว่าทุกคน น้ำเสียงละล่ำละลัก หายใจติดขัด

"แหงน่อ"...อาจารย์ตอบสั้นๆ ห้วนๆ

ตำราสู้ผีพอมี วิธีต่อกรเจ้าที่เจ้าถ้ำพอรับไหว แต่ตำราประมือมือเทพอิทธิฤทธิ์สูงสุดระดับเจ้าแม่กาลีท่าจะหาไม่พบ!!!

นี่มันยิ่งกว่าเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง เปรียบอีกทีไม้จิ้มฟันน่าจะเหมาะกว่า...!

"เดี๋ยว...เดี๋ยวสิ พวกเราตั้งสติกันก่อน อย่าเพิ่งแตกตื่นเป็นกระต่ายตื่นตูม"

เป็นคุณชาติจอมใจร้อนขี้โมโห ทักท้วงทะลุกลางปล้อง

"เรากำลังสู้กับเจ้าถ้ำทวงเหล็กไหลใช่ไหมล่ะ...ไม่ใช่เจ้าแม่กาลีลงมาสำแดงฝีมือเองสักกะหน่อย"

คนทักเหนือกว่าจิ้งจกถ้ำท้วง ทำเอาตาสว่างทั้งวง มัวคิดเลื่อนเปื้อนหวาดกลัวหลุดโลก หลุดขอบเขต รีบกระตุกหางเสือชักใบเรือกลับเข้าฝั่ง...ศึกนี้ขีดวงตรงเจ้าถ้ำทวงเหล็กไหล เราไม่คืนให้หรือไม่มีปัญญาคืนก็ต้องฟาดกะเธอรู้ดำรู้แดง

ที่คิดกันว่าเธอเอาชีวิตพวกเราเป็นเครื่องต่อรองเจ้าแม่กาลีเพื่อบูชายัญ...นั่นก็เพียงข้อสันนิษฐาน จริงเท็จอย่างไรไม่มีใครหยั่งรู้...

เทพทำสัญญากับเทพ มีพันธะหว่างเทพ เรามนุษย์ก็มีพันธะระหว่างคนด้วยกัน...ต้องจับมือกันมั่นเพื่อเอาชีวิตรอดจากตรงนี้

เราในฐานะมนุษย์ที่กำลังจนตรอกต้องสู้ยิบตา หมาจนตรอกสู้ตายขนาดไหน...คนหลังกระแทกฝา ต้องสู้ยิ่งกว่าพวกเล็บงามหลายร้อยเท่า ผ่าเถอะ!!!

(ยังมีต่อ)

--------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~

รีบปรับความคิดและยุทธวิธีอีกยก ผมยืนยันสนองความสนใจใคร่รู้ของชาวคณะดังนี้...

"ตั้งป้อมรับแล้วโต้กลับอย่างเมื่อคืนดีที่สุด ยันเธอไว้อย่าตกใจ อย่าวอกแวก หากไม่ไหว ผมมีแผนสอง"

ผมสาธยาย "แผนสอง" เป็นฉากๆ ทุกคนฟังอย่างสงบ ได้ผลหรือไม่ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ในอีกไม่ช้า ว่าผมคิดถูก

เว้นจากผิดก็เตรียมตัวเป็น "ผีเฝ้าถ้ำ" อาจกลายเป็นบริวารหรือเป็นตัวตายตัวแทน แบบผีเปลี่ยนเวรเปลี่ยนหน้าที่กับพวกเธอซะเลย

บรรยากาศเริ่มผ่อน เจ้ามะหันไปสะกิดคุยซุบซิบกับดวงดาวท่ามกลางความเงียบ พูดเบาแค่ไหนก็พอได้ยิน

"อะหยังวะ ดวง ?"...บักสมร้องถามน้องรักคนถิ่นเดียวกัน

"มะชวนไปเก็บไข่นกกระทา เก็บฟืน"

"เออ..ดีวุ้ย ดวงอยู่กับนาย ไป 4 คนก็พอ"...ลุงพรานร้องเสริมยาวเป็นประโยคแรก ตาพรานเฒ่าอึดอัดกับถ้อยเรื่องราว สดับรู้บ้างไม่รู้บ้าง อยากยืดเส้นสายเต็มประดา

ตะแกไม่สนอยากรู้มากความ ตราบมีผม มีบักสมเคียงข้างเป็นสามทหารเสือ ลุยไหนลุยกันในตะนาวศรีนี้ ลุงบ่ยั่น!

สามทหารเสือกลับมารวมทีมอีกครา พ่วงเจ้ามะเป็นติ่งแถม นำทางออกนอกถ้ำ ไปแถวที่เจ้ามอญหนุ่มยืนยันว่าไม่ไกล นกกระทาเป็นดง มีไข่ มีเนื้อสดเป็นกระบุงโกย...

สี่คนพวกเรายังไม่ทันก้าวเท้าพ้นหน้าธรณีประตูถ้ำ ทุกเท้าก็ชะงักกึกเหมือนถูกตะปูตอกตรึงกับพื้นพสุธา เราจ้องสายตาไปข้างหน้า อ้าปากหวอ

ท้องฟ้าอันสวยใสก่อนเข้ายามเที่ยงเบื้องนอก ยังคงแจ่มกระจ่างสมฟ้าเหนือขุนเขายิ่งใหญ่ แต่ฟ้าครามบางส่วนถูกปกคลุมด้วยก้อนเมฆดำมหึมา แถมเมฆาพิลึกพิลั่นนั้น ดันเคลื่อนที่ตรงดิ่งเข้าหายอดภูนมฯ ในอัตรารวดเร็วเกินกว่าเมฆต้องลมทั่วไป

เจ้าถ้ำแผลงฤทธิ์ก่อนเที่ยง แดดแจ้งแดงแจ๋?!

เราสามทหารเสือปอนๆ ยืนเรียงหน้ากระดานหน้าปากถ้ำคอนปืนขึ้นบ่า ตั้งสติมองอย่างใจเย็น เจ้ามะหลบฉากอยู่ด้านหลัง ผมส่งเสียงเบาๆ...

"คุณเทพ คุณชาติ มาดูนี่เร็ว"!!!

ทุกชีวิตที่เหลือในถ้ำพรวดออกมาตามเสียงเรียก ยกเว้นอาจารย์เลิศที่ให้ดวงดาวประคองตามมาช้าๆ

"อะไรกัน?"

คุณนงอุทานประสานเสียงคู่หมั้น คุณเทพแหงนคอตั้งทำหน้ายู่ยี่ ส่วนอาจารย์เลิศออกมาเห็นก็ส่ายหัว ทีท่าอิดหนาระอาใจ...

เมฆดำทึบกลุ่มก้อนมหึมา ลอยคลุมเหนือบริเวณถ้ำที่พวกเรายืน บัดดลบางส่วนของขอบเมฆก็ปริแตกหลุดลุ่ยออก กลายเป็นเศษสีดำเล็กๆ ร่วงหล่นลงมาคล้ายเศษเถ้าถ่านโปรยปรายจากฟากฟ้า...

ไม่ใช่...ดูอีกที พวกมันหาได้หล่นไม่ แต่มันโบยบินต่างหาก ขอบนอกของกลุ่มเมฆมีปีกบินได้...พวกเราถึงกับครางฮือด้วยความพิศวงปนอัศจรรย์ใจ...!

-----------------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

รอ ลุ้น รับ พระหลวงพ่อฤษีค่ะ

 

ทำบุญต้นน้ำงวดหน้า ยินดีเป็นผู้เชียร์ช่วยลุ้นข้างขอบเวทีครับ เพราะได้ของดี/ของมงคลจากพี่วันวิฯ หลายองค์แล้ว เปิดโอกาสให้สมาชิกท่านอื่นมั่งครับ (เคยคิดแบบนี้หลายครั้งแล้ว แต่พออ่านข้อมูลที่ท่านพี่บรรยายทีไร กิเลสกำเริบทุกครั้งไป ฮ่า ฮ่า)

 

บูชาคุณหลวงปู่สังวาลย์ เขมโก

❇️วันที่ ๒ มิถุนายน วันคล้ายวันละสังขารหลวงปู่สังวาลย์ เขมโก ❇️

...โอวาทธรรมหลวงปู่สังวาลย์ เขมโก...
“นักปฏิบัติจะทอดทิ้งการปฏิบัติไปไม่ได้ จนกว่าจะหมดลมหายใจ”

✨ ✨ชีวประวัติหลวงปู่สังวาลย์ เขมโก ✨ ✨
หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก มีนามเดิมว่า นายสังวาลย์ จันทร์เรือง เป็นบุตรของ นายห่วง นางวาด จันทร์เรือง เกิดเมื่อ วันจันทร์ เดือน มีนาคม พ.ศ. ๒๔๕๙ ปีมะโรง บ้านเกิด ตำบลหนองผักนาก อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี
.
ท่านเป็นผู้มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน ทำให้ท่านเห็นภัยในวัฎฏสงสาร เห็นภัยที่เกิดจากความ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ขึ้นมาทั้งยังเกิดความสลดสังเวชใจเป็นอย่างยิ่งว่า กายของคนเรานี้ เป็นสิ่งที่ไม่น่ายินดี เป็นรังแห่งโรคที่เกิดแห่งทุกข์ การปฏิบัติธรรมในสมัยเป็นฆราวาสท่านได้อธิบายเพิ่มเติมว่า ให้รื่นเริงใจในลมหายใจเข้า ให้รื่นเริงในขณะลมหายใจออก เมื่อเราพยายามทำอยู่อย่างนี้แล้วจิตก็ค่อยๆรวมตัวลงเป็นเอกัคตารมณ์ แล้วพิจารณาดูด้วยสติในขณะนั้น เราจะเห็นชัดเลยว่าอาการของสังขารโรคภัยไข้เจ็บทุกขเวทนาดับลงไปแล้วในขณะนั้นไม่มีอาการเจ็บปวดอันใด ท่านจึงรู้ว่า นี่เองที่ครูบาอาจารย์ บอกว่า “ธรรมโอสถ”
.
วันหนึ่งท่านยืนส่องกระจกอยู่มีผู้หญิงเดินผ่านมาท่านกลับมองเห็นเป็นกระดูกเดินได้ผ่านหน้าท่านไป ทำให้จิตเกิดสังเวชเริ่มคิดอยากจะบวช เพราะจะได้หลุดจากภาวะฆาราวาส เข้าสู่การปฏิบัติทำใจได้อย่างเต็มที่ ตรงนั้นเป็นจุดหักเหสำคัญทำให้ท่านพิจารณาร่างกายในรูปอสุภะดียิ่งขึ้น
.
ก่อนบวชท่านขอร้องพ่อห่วงให้เอาหนังสือสัญญาการยืมเงินกู้เงินของลูกหนี้ทุกฉบับกลับคืนลูกหนี้ทั้งหมด พร้อมกับได้ทำลายหลักฐานนั้นทิ้งไป ว่ากันว่าหนังสือสัญญาสูงเป็นตั้งๆ ทีเดียว นับเป็นมหาทานมหากรุณาอย่างใหญ่หลวง
.
พิธีอุปสมบทมีขึ้นในวันที่ ๒๕ เมษายน ๒๔๙๔ เวล า ๑๔.๔๕ น. อายุ ๓๕ ปี ณ วัดนางบวช ตำบลเดิมบางนางบวช อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมี พระครูแขก วัดหัวเขาเป็นอุปัชฌาย์ พระสมุห์ทองย้อย เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการไสว (พระครูประโชติปัญญาคุณ)เป็นพระอนุสาสนาจารย์ ฉายาที่ได้รับ เขมโก สังกัด มหานิกาย
.
เมื่ออุปสมบทแล้วท่านได้ไปปฏิบัติธรรมอยู่ในป่าช้า วัดบ้านทึง อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี วัดบ้านทึง ในยุคนั้นใช้แม่น้ำท่าจีนเป็นทางสัญจรไม่มีถนนใหญ่อย่างเช่นปัจจุบัน วัดจึงอุดมสมบูรณ์ด้วยไม้ยืนต้น ร่มรื่น ส่วนอีกทางหนึ่งเป็นป่าช้ามืดครึ้ม ต้นยาง ต้นไทร ต้นเลียต้นรัง สูงใหญ่ เต็มไปหมด ในป่าช้ามีทั้งเผาเป็นกองฟอน และฝังซึ่งเรียกว่า ป่าช้าผีดิบ ในเขตป่าช้านั้นไม่มีใครใช้เป็นทางผ่านกันนัก นอกจากจำเป็นจริงๆ
.
พระใหม่มีสุขภาพไม่สมบูรณ์ อายุก็ตั้ง ๓๕ เข้าไปแล้ว และรู้ว่าท่านไม่รู้หนังสือ พระใหม่ –เก่า ก็ไม่สนใจ จึงเป็นโอกาสดีสำหรับท่าน ทำให้ท่านว่างมีโอกาสภาวนาอย่างเป็นอิสระโดยมีพระมหาทอง ผู้รู้บาลีและอภิธรรม เป็นที่ปรึกษาและสอบอารมณ์ ในเวลานั้นพระมหาทอง โสภโณ หรือหลวงปู่มหาทอง ท่านจำพรรษาอยู่ก่อนแล้ว ท่านเป็นผู้มีความสามารถในด้านปริยัติธรรมและปฏิบัติธรรมเป็นเสมือนครูบาอาจารย์ ที่คอยชี้บอกแนวทาง ในการประพฤติปฏิบัติ พระอาจารย์มหาทองได้แปลข้อศีลที่ว่า “การไม่ยินดีรับเงินทองเป็นของๆ ตนหรือให้ผู้อื่นเก็บไว้เพื่อตน” ให้หลวงปู่สังวาลย์ฟัง ท่านก็เชื่อตามที่หลวงปู่มหาทองสอนจึงได้ถือปฏิบัตินับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ท่านไม่มีปัจจัยแม้แต่สตางค์แดงเดียวหลวงปู่มหาทอง ได้กล่าวถึงอุปนิสัยของปู่สังวาลย์ เป็นคนว่านอนสอนง่าย เป็นศิษย์ที่ดี เคารพเชื่อฟังครูบาอาจารย์ อดทนมีความเพียรสูง “
.
การปฏิบัติธรรมที่ป่าช้านั้น ยิ่งนานวันยิ่งมีผู้มาถืออุโบสถเพิ่มขึ้น ท่านย้ายจากเรือผุๆ มาอยู่กุฏิเล็กๆ ใกล้ศาลาธรรมสังเวช หลวงปู่สังวาลย์อยู่ในป่าช้าวัดบ้านทึงนั้นเป็นเวลา ๖ ปี ปัญญาที่เกิดจากการปฏิบัติอันนี้เอง ทำให้ท่านสามารถรู้เห็นตามความเป็นจริง พวกเราทั้งหลายจึงได้มีครูบาอาจารย์ที่มีปัญญาอันเป็นที่สุดอย่างแท้จริงอีกท่านหนึ่ง สิ่งใดที่ท่านอาจารย์แนะนำ ท่านจะพยามดำเนินตามอย่างเคร่งคัด ท่านบอกว่า ท่านเป็นตาสีตาสาชาวทุ่งชาวนา อีกทั้งด้อยการศึกษาหนังสือสักตัวเดียวก็อ่านไม่ออก เมื่อเป็นเช่นนั้นหากครูบาอาจารย์ผู้มีคุณธรรมเมตตาสอนอย่างไร ท่านจึงพยามทำอย่างนั้น ประกอบกับความศรัทธาในพระพุทธศาสนาที่มีอยู่เปี่ยมล้นในจิตใจท่านจึงปฏิบัติตามแนวทางอันบริสุทธิ์ ที่อาจารย์แนะนำอย่างมอบกายถวายชีวิตกันเลยทีเดียวคุณสมบัติพิเศษที่หลวงปู่มหาทองรับรองว่า การปฏิบัติธรรมของหลวงหลวงปู่สังวาลย์เห็นผลมากในพรรษาที่ ๓ จิตมีพลังสมาธิสูงมากได้ฌานสูงเกิดอภิญญาคุณ สามารถรู้อดีต อนาคต รู้จิตผู้อื่นได้ ฯลฯ
.
เมื่อมีผู้ถามว่าหลวงปู่สังวาลย์ไม่รู้หนังสือ เมื่อมาบวชเรียนปฏิบัติธรรมแล้วทำไมจึงมีความรู้แตกฉาน ท่านจะตอบสั้นๆว่า “พระพุทธเจ้าสอนมนุษย์ทุกคนให้เป็นคนฉลาด ไม่ใช่สอนให้คนโง่”ระหว่างปฏิบัติธรรมในป่าช้า ท่านถือธุดงควัตรอย่างสม่ำเสมอ แม้การบิณฑบาต บางครั้งสังขารไม่อำนวยท่านก็ไม่ยอมขาดในข้อบิณฑบาตเป็นวัตร พยายามอดทนต่อเวทนาที่เกิดขึ้นการปฏิบัติยึดหลักพุทโธและสติปัฏฐาน ๔
.
ท่านเล่าถึงป่าช้าวัดบ้านทึงว่า อยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านมาก มีต้นไม้ปกคลุมไปทั่ว ยามกลางคืนเงียบสงัด เหมาะแก่การภาวนา ความน่ากลัวของป่าช้าแห่งนี้เป็นที่เลื่องลือ ระยะแรกที่ท่านเข้าไปบำเพ็ญภาวนา ท่านได้ประสบเหตุการณ์หลายอย่าง แต่ท่านไม่ทิ้งองค์ภาวนา กลับภาวนาดียิ่งขึ้นนำเอาพระพุทธคุณมาเป็นที่พึ่งที่ระลึก
.
ท่านพูดเสมอว่า “คุณของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์มีอานุภาพมาก ถ้าเราขาดคุณของพระรัตนตรัยเสียแล้วเราจะปฏิบัติเพื่อเอามรรคผลมันก็ยาก” อาตมามองเห็นคุณของพระพุทธศาสนา ส่วนอื่นๆ อาตมามองเห็นเป็นภัยไปหมด เพราะมันคอยถือว่าชาติ ชรา พยาธิ

=========
หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก ท่านละสังขาร วันที่ ๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๗ (ตรงกับวันวิสาขบูชาในปีนั้น) สิริรวมอายุได้ ๘๘ ปี ๕๕ พรรษา
=========

ที่มา :: หนังสือพระผู้ทรงคุณธรรม (หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก)

 

เช้าสดใส อาทิตย์ พักผ่อนสบายๆ จิบกาแฟกันครับทุกท่าน

 

ข้าวสารจำนวน 100 ถัง ส่งมอบถึงบ้านสวนครบทั้งหมดแล้ว
ทางบ้านสวนได้แบ่งให้กับบางจุดที่เขาลำบากจำนวน 14 ถัง
โดยทางอาสาฯ (คุณปัทม์) เป็นผู้นำไปมอบให้



ทางสมาชิกบ้านสวนฯ สมาชิกกลุ่มอาสาฯ และกระผม ขอกราบขอบพระคุณสมาชิกเวปพลังจิต กระทู้นักขุดกรุฯ ทุกท่าน โดยเฉพาะพี่วัน ทีได้แบ่งสรร ปันส่วนปัจจัยมาให้ในทุกเดือนตลอดมา สามารถบรรเทาความเดือดร้อนให้กับหลายชิวิต ทั้งสัตว์และคน
ขอพลังแห่งทานบารมี เมตตาบารมี ในครั้งนี้และทุกครั้งที่ผ่านมา โปรดช่วยให้ทุกท่านได้พบแต่ความสุขความเจริญตลอดไปด้วยนะครับ