อยากบรรลุธรรมเข้ามา

พุทโธ่ นี่ยังสำคัญตัวเองว่าเป็นพระอริยเจ้าอยู่หรอกเหรอเนี่ย

มันตกม้าตายตรงนี้ไปเรียบร้อยแล้ว!!!

 

ท่านจะต้องสนใจทำไมล่ะผ่านเลยซิ มันไม่ใช่สาระหรอกเพราะอย่างไรท่านก็ไม่เข้าใเพราะท่านมันปุถุชน

 

โห้ อ่านแล้วอาหารแทบพุ่ง...

เพ่ครับ พระอริยเจ้าทำไมมันหยามเหยียดผู้อื่นได้ขนาดนี้หละครับเพ่???

ถ้าเป็นอริยะแล้วเป็นแบบนี้หนะ คนเปลี่ยนศาสนาหนีไปหมดแน่ๆ ครับเพ่

 

อยากรู้ว่าท่านเสพทำอาการอย่างไร เห็นบรรยายธรรมซะโดนละเอียดเป็นผู้ชี้แนะธรรม ไหนลองชี้นะหน่อยซิทำใจอย่างไรในขณะนั้น

 

อ้าวยึดติดพยัญชนะแล้วหลงกลจนได้ท่านผู้มีวิชา แค่ทดสอบใจหน่อยเดียว ผ่านเลยซิ เราผ่านมาเยอะแล้วตั้งแต่ตน

 

04-12-2012, 04:06 PM #1
newamazing
สมาชิก

อยากถามผู้รู้ครับ

--------------------------------------------------------------------------------



เรามีครอบครัว แต่เราช่วยตัวเองแบบคิดถึงคนอื่นผิดศิลหรือเปล่าครับ ช่วยอธิบายตรงคำสอนนะครับไม่เอาความคิดส่วนตัวนะครับรบกวนด้วยครับไม่มีความรู้ครับ


Quote:
04-12-2012, 05:43 PM #3
newamazing
สมาชิก
Quote:
อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ rasa84000
ไม่ถือว่าผิดศีลทางวาจาและกาย คือวจีทุจริต และกายทุจริต
แต่เป็น มโนทุจริต คือผิดทางใจ เป็น อกุศล ของใจ
ให้ปล่อยวาง อย่าไปหลง อย่าไปมีความเพลิดเพลินในอารมณ์นั้น
จนกลายเป็นอนุสัย ความเคยชิน
แต่ให้มีสติอยู่กับลมหายใจ หรือกายเคลื่อนไหว
ที่เป็นอารมณ์ อันเป็น บุญกุศล
ขอบคุณตรับ ถามต่อนะครับและเป็นโทษอะไรหรือเปล่าวหมายความว่าไม่ผิดศิลทำให้ตกนรกได้ใช่มัย ยังไม่ผิดศิลห้าใช่มั้ยครับ(ศิลห้าบริสุทธิ์หรือเปล่า)ครับ






+++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

ลองฟังนะครับท่านอินจะดีขึ้นhttps://www.youtube.com/watch?v=ZBLioukRaSU&feature=youtube_gdata_player

 

ทำตัวเองให้พ้นจากอาการ กระสัน อยากไปฟันลูกเมียชาวบ้าน จนต้องเก็บมานั่งจุ๊กกรู๊ แล้วมารู้สึกผิด ตั้งกระทู้ถาม ก่อนดีไหมครับท่าน?

ป.ล. ใช้ภาษาพื้นบ้าน ไม่ได้หยาบคายนะ อย่าปรุงแต่ง

 

สัพเพธรรมาอนัตตา อินทรบุตรเมื่อไหร่จะเข้าใจคำนี่นี้จะได้เป็นอริยกับขาสักที

 

ท่านอินคงไม่เคยคิดล่ะซิ เก่งจริงๆเลย

 

การรู้สึกผิดเป็นนิสัยของอริยะชน ดีกว่าคนไม่เคยรู้สึกผิดที่เป็ยปุถุชนที่คิดว่าตนถูกเสมอ

 

ถามว่า รู้สึกผิดเนี่ย ปุถุชนรู้สึกไหม? ไปถามไอ้พวกฆ่าข่มขืน ในคุกเอาซี่ มันรู้สึกผิดไหมหละ อย่างน้อยก็ต้องมี 20% นั่นแหละ ที่บอกว่า รู้สึกผิด ในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ถ้าเอาแค่นี้มาวัดความเป็นอริยชนนะ อริยชนนี่มีอยู่เต็มคุกเลยหละคุณเอ้ย

เอาเรื่องของตัวคุณ ที่มันยังไม่พ้นอบายดีกว่านะ
เมื่อคุณรู้ตัวว่าความชั่วในใจตน มันยังมีแฝงอยู่ ก็ดีแล้ว รู้ตัวว่า ความอยากไปฟันลูกเมียชาวบ้าน มันยังฝังอยู่ในจิต ก็ดีแล้ว

ทำไมผมถึงบอกว่าคุณไม่พ้นอบายภูมิ?
ก็ไอ้การกระสัน อยากไปฟันลูกเมียชาวบ้าน ที่มันมีกำลังเยอะจนสามารถดึงให้คุณสร้างมโนกรรม แล้วส่งออกมาเป็นกายกรรม ออกมาได้ นี่มันยังมีกระบวนการของปุถุชน ครบสมบูรณ์ เป็นสภาวะการกระทำที่ยังไม่เห็นขันธ์ 5 ของอารมณ์นี้มันแตกออกมาเป็นส่วนละเอียดหนะสิ มันถึงมีการดึงจิตได้สมบูรณ์เหมือนปุถุชน

คุณลองพิจารณาไอ้อารมณ์อยากฟันลูกเมียชาวบ้านของคุณตอนนี้นะ กับ ตอนก่อนที่คุณจะได้มาทางธรรมะนะ คุณจะเห็นเลยว่า อารมณ์มันเหมือนกันเด๊ะๆ เลย ไม่ได้ต่างจากสมัยเมื่อก่อน แค่ตอนนี้ คุณรู้สึกผิดเวลาคุณทำ แค่นั้นเอง ซึ่งแค่นี้ มันไม่พอให้พ้นอบาย กลายเป็นพระอริยเจ้าหรอกนะคุณ

เมื่อรู้จุดอ่อนตัวเองแล้ว ก็ฝึกให้เกิดปัญญาต่อไปนะ ปฏิบัติจริงๆ จังๆ ทางจิต ให้มันเห็นละเอียด เอาให้ขันธ์ 5 มันแยกออกจากกันเป็นส่วนๆ ให้ได้ก่อนนะคุณ แล้วถึงจะต่อยอดไปเข้าใจกระบวนการของการปิดอบายภูมิในภายหลังนะ

 

อินทรบุตร เราขอบอกตรงๆนะ ท่านยังไกลมากเลย ไม่เคยเข้าใจชีวิตความเป็นจริง เราเสวนากับท่าน เรารู้สึกเห็นอะไรหลายอย่างในตัวท่านมากเลย ทั้งการเบียดเบียน ทับถม ทั้งฟุ้งซ่าน ทั้งไม่เข้าใจในพระธรรม คุณดูหนังมากเกินไป เอาล่ะเป้นอันว่าออกแรงอีกหน่อยใกล้แล้วล่ะ

 

ท่านบอกว่าเป็นปุถุชนเอง ยังปิดอบายไม่ได้จะมาอธิบายวิธีทำไม อธิบายไปตัวเองยังไม่เข้าใจเลย อินทรบุตร

 

อินทรบุตร ผมกล้าถามเรื่องอย่างนั้น และยังมาตั้งกระทู้บรรลุธรรมเข้ามา ท่านว่าเรากล้ามั้ยล่ะ เราโต้แย้งกันในข้อธรรม น่าจะเป็นประโยชน์ส่วนการวินิจฉัยผิดถูกก็อีกเรื่องหนึ่ง ท่านทำได้แค่นี่หรอ

 

อ้อครับ แนะนำกันนะครับ ไม่ได้เถียงกัน ทเลาะ เอาแพ้ เอา ชนะ กันนะครับ

 

บทสรรเสริญ พระสังฆคุณ

สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ (สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติดีแล้ว)
อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ (สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติตรงแล้ว)
ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ (สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว)
สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ (สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติสมควรแล้ว)
ยะทิทัง (ได้แก่บุคคลเหล่านี้คือ)
จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา (คู่แห่งบุรุษสี่คู่ นับเรียงตัวได้แปดบุรุษ)
เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ (นั่นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า)
อาหุเนยโย (เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา)
ปาหุเนยโย (เป็นผู้ควรแก่สักการะที่จัดไว้ต้อนรับ)
ทักขิเณยโย (เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน)
อัญชะลีกะระณีโย (เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี)
อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ. (เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้)

 

..เล่าปัง..โง่แล้วเพ้อเจ้ออีก..
ปิติ นี่พระพุทธองค์ทรงสอนให้ พระฉันนะหรือองค์ไหนน๊า ที่เอาแต่นั่งมองพระพุทธองค์ทั้งวันไม่ทำอะไรนะ พระองค์ทรงเล็งดูวาสนาแล้วขับไล่พระองค์นี้ออกไปให้ไกลพระองค์ ไปหาอ่านดู..
ทรงขับไล่ จนพระองค์นี้น้อยใจหนีไปอยู่ที่ไหนนะ พระองค์ทรงฌานเห็นจึงปรากฏกายสอนให้ถือปิติเป็นอารมณ์ สำเร็จอรหันต์..นี่ไอ้หนอนหนังสือไปอ่านซะแล้วมาหน่ายปิติ..ทำหัวแม่ตีนอะไร หือ ๆๆ:'(

 

วันพระ วันพระนี่พระโสดาบัน หยุดละเว้นจากการเสพกามโดยเด็ดขาดแล้วนะ

งอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ newamazing
บ้างครั้งท่านดูเหมือนมีความรู้มากนะแต่กลับบางอย่างท่านกลับไม่รู้ เพราะท่านรู้ตัวหนังสือเยอะไป โสดาบันเอาทุกวันยังได้เลย


...........................................................................................

พระโสดาบัน ท่านหน่ายในกามแล้ว ท่านได้มรรค หนทางที่ถูกต้องแล้ว มีเป้าหมายแล้ว

พระโสดาบัน จะเสพกามเฉพาะคู่ของตัวเอง ไม่ละเมิดศีลโดยเด็ดขาด มั่นคงในพระรัตนตรัย
(พระโสดดาบัน ท่านเริ่มหน่ายในกามแล้ว มีเป้าหมายแล้ว เป้าหมายของพระโสดาบัน ก็คือสลัดออกจากกามโดยเด็ดขาด

(แล้วท่านจะไปมักมากในกามทำไมละครับ

ท่านจะเสพกามทำไมทุกวันละครับ )

เสพกามทุกวันนี้ ปุถุชนเต็มขั้น เต็มไปด้วยกิเลสยังเมามันส์ในกายของบุคคลอื่นอยู่)

พระโสดาบันยึดพระรัตนตรัยอย่างแน่นแฟ้น แบบว่า ตัวตายดีกว่าศีลขาด

พระโสดาบันนี่ ท่านเป็นผู้ใหญ่ในธรรมแล้ว

ผู้ใหญ่ทางโลก แค่ปุถุชนคนธรรมดา เค้าก็ไม่ละเมิดแล้ว เค้าวางตัวได้เหมาะสม รู้กาละเทสะ

รู้อะไรควร ไม่ควร รู้กาล รู้เวลา

นี่แค่ผู้หลักผู้ใหญ่ ทางโลก ที่สังคมยกย่องว่าท่านเป็นคนดี เป็นคนน่าเคารพยกย่องนะ

แต่ถ้าเทียบกับพระโสดาบัน ยังไม่ได้นะ พระโสดาบัน คุณธรรม ความดีสุงกว่านั้นมาก

 

วันโกนไม่ละ วันพระไม่เว้น

ก็คือปุถุชน ที่ยังหนาแน่นไปด้วยกิเลส กิเลสสูงเลยศรีษะ

ยังเมามันส์ในกายของตัวเอง

ยังเมามันส์ในกายขอแงบุคคลอื่น

(เสพมันได้ทุกวัน ไม่มีว่างเว้น)