อยากบรรลุธรรมเข้ามา

การฝึกฝนธรรมสำคัญที่จิต ไม่ควรไปยึดติดกับคัมภีร์ใดๆเลย ที่สำคัญมองจริตของตนให้ออก
หาวิถีทางที่เหมาะสมกับตนเอง อันดับแรกนั้นคือหาวิธีควบคุมใจตัวเราให้ได้ก่อน
หากความคิดนั้นอยู่ในความควบคุมของจิตได้แล้ว ความก้าวหน้าในธรรมจะตามมาเอง.....​

 

คุณนิวอเมสซิ่ง มีนัมเชื่อที่พี่ว่าไว้นะ อะไรที่ขัดเคืองก็ขอโทษด้วย ก็แค่อยากถามอยากหาอะไรที่พอจะเป็นประโยชน์กับตัวเองบ้างก็เท่านั้น ^_^

 

<table width=100%><tr bgcolor='#216CD0'><td><font color=white size=2><b>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) [ แนะนำเรื่องเด่น ] </b></font></td></tr>
<tr><td><font color=white size=2>เล่าปัง*</font><font color=blue size=2>, Tboon </font></td></tr></table>

 

ผมว่า "มีแต่จิตสว่างไสวคิดอะไรไม่ออกฯ" อันนี้แหละ มันคือการแสดงออกของตัวอัตตาสักกายทิฏฐิที่ยังมีอยู่อย่างชัดเจนอย่างหนึ่งนะครับ ที่จริงไม่ว่าสิ่งใดในโลกนี้ล้วนเกิดดับเป็นธรรมดาทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้ดวงจิต ผู้รู้ ก็เกิดดับด้วยเช่นกัน เราเห็นความเกิดดับของเขาตามความเป็นจริงทั้งหมดแล้วหรือยัง

 

รอบแรกในการบรรลุธรรมนั้นเป็นการประจักษ์ความจริง ความจริงที่ว่าก็คือการเห็นเห็นร่างกายแยกจากกันในมโนทวารไม่ได้นึกคิด และเห็นความเป็นสูญญตาคือทั้งจักรวาลมีแต่ความว่างหมายความว่าในความว่างนั้นก็ยังมีสภาวะสูญญตาอีกคือคล้ายมิติของหลุมดำเปิดขึ้นมีแต่ความว่างอยากอธิบายให้เข้าใจได้เป็นอันว่าง่ายๆอย่างนี้เราเข้าใจได้ด้วยตัวเองดีกว่ามั้ย เมื่อเราไม่มีความสงสัยในเรื่องนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าเราหมดกิเลสเลย เราเพียงเห็นความจริงก็คือละความเห็นว่าธรรมทั้งหลายเป็นตัวตนด้วยปัญญาของเรา ไม่ได้เกิดจากการฟังและการอ่าน เราก็ร้องอ๋อ!w'

 

ภาษาธรรมจริงๆแล้วมันไม่มีอะไรมากหรอกขั้นตอนนั้นมันอาจจะมีหลายเงื่อนไข ในแต่ละขั้นก็อาจจะมีความเข้าใจต่างกัน แต่สิ่งเดียวที่จะต้องตรงกันก้คือหายสงสัยจริงในสิ่งนี้ ตรงนี้จะโกหกใครคงทำได้แน่นอน แต่โกหกตัวเองไม่ได้สำหรับสิ่งที่เราเห็น และสิ่งที่เป็นเครื่องหมายสำหรับตัวเองนั้น ตัวตนเราน้อยลงไปบ้างมั้ย โลภ โกรธ หลง น้อยลงมั้ย มีมั้ยการบริจาคทาน ยึดมั่นในศิลมั้ย ชีวิตจากอริยขั้นต้นนั้นอาจจะใช้เวลาเป็นหลายชาติกว่าจะบรรลุอรหันต์แต่ก็ไม่เกิดน7 ชาติ จากการบรรลุครั้งแรกนั้น10กว่าปี นี้ชีวิตก็เปลี่ยนจากการใช้ชีวิตแบบเิดิมอย่างสิ้นเชิง ไม่เคยลดละในการปฎิบัติอย่างหนักแม้แต่รู้ว่าทำอย่างไร ก็ไม่ได้จะเข้าถึงได้ง่ายอย่างเิดิม เพราะสกิทาคามีนั้นก็ต้องมีสภาวะธรรมต่างจากโสดาแน่นอน เพราะขั้นมันต่างกันการดับกิเลสมันต่างกัน

 

คำตอบอะไรจะดีเท่า สัพพเพะรรมาอนัตตาล่ะ

 

ยิ้ม ขอโทษทำไม ไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำอย่างนั้น

 

ยิ้ม ตรงนี้เหรอ เห็นมานานแล้ว ถ้าอธิบายในลักษณะธาตุ แต่บรรยายในลักษณะสภาวะนั้นมันมีทั้ง ช้า เร็ว แต่อย่างไร ก็เกิดดับครับ

 

สาธุๆ ไม่ต้องก็ได้ ไม่ได้หวังอะไร

 

อานาปานสติที่บุคคลเจริญแล้วอย่างนี้ ทำให้มากแล้วอย่างนี้ ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่
ดูกรราหุล เมื่ออานาปานสติอันบุคคลเจริญแล้วอย่างนี้ ทำให้มากแล้วอย่างนี้ ลมอัสสาสะ
ปัสสาสะ อันมีในภายหลัง อันบุคคลผู้เจริญอานาปานสติทราบชัดแล้ว ย่อมดับไป หาเป็น
อันบุคคลผู้เจริญอานาปานสติไม่ทราบชัดแล้ว ดับไปไม่ได้ดังนี้.
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้แล้ว ท่านพระราหุลมีใจยินดีชื่นชมพระภาษิตของ
พระผู้มีพระภาค ดังนี้แล. ตรงตัวหนังสือสีแดงนั้นแสดงให้เห็นว่าอานาปานสตินั้นทำให้มากเจริญให้มากนั้น จำเป็นอย่างยิ่งต้องดับ เมื่อดับแล้วรู้ชัดว่าดับ และข้าพเจ้าก็เข้าถึงการดับนั้นจึงเอามากล่าวใครจะขัดแย้งก็แสดงได้ไม่ว่ากัน สาธุ มีเว็บหนึ่งน่าสนใจhttp://rustanyou.com/1suwan/myway1.php?category=myway&wb_id=26

 

ยิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

สภาวะนั้นต้องไม่มีการปรุงแต่งใดทั้งนั้นคิดไม่ได้แน่นอน คิดกับรู้ต่างกันนะ รู้ก็ต้องดับแน่นนอนในเวลาที่สมควรดับ เมื่อดับแล้วกลับมายังภูมิเดิม

 

เมื่อวันเสาร์ได้เิดินทางไปวังน้ำเขียวมา ได้มีโอกาสไปสนทนาธรรมกับพระต่างชาติถึงสองท่าน ท่านแรกชื่อว่า พระสุนันโท และอีกท่านหนึ่งมีนามว่า ญาณธัมโม สนทนากับท่านได้สักพักได้รับรู้ถึงความเมตตาที่ท่านมีใ้เรามาก ท่านชวนคุยนสทนาธรรมกันนานมากเลยผมไปถึงวัดประมาณเที่ยงวัน ออกจากวัดก็ประมาณสามโมงครึ่ง ท่านเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อชา ท่านเล่าถึงลูกถีบหลวงพ่อชาด้วย ท่านบอกว่าหลวงพ่อทักตอนเช้าGood morningหลวงพ่อรู้สึกดีใจมาก ตอนเย็นหลวงพ่อเรียกไปนวด ท่านบอกว่าดีใจมากเลยได้นวดพระอรหันต์ตอนนั้นท่านคิดอย่างนั้นนวดไปสักพักหลวงพ่อชาก็ถีบให้เลยเพียงคิดแค่นั้น ท่านเล่าให้ฟังนะคุยกันเหมือนผมสนิทกับท่านเลย เพราะท่านใจดีจริงๆและท่านก็บอกว่าท่านชื่อ."ญาณธัมโม"ผมก็ไม่รู้จักท่านหรอกครับเคยแต่ได้ยินบ่อยลูกถีบหลวงพ่อชา ผมก็เลยถามหลวงพ่อคือคนที่โดนหลวงพ่อชาถีบหรอครับ ท่านยิ้มแล้วท่านบอกว่าตัวจริงล่ะ แล้วท่านก็ยิ้มใหญ่ ผมนี้ขนลุกเลยเกิดปีติมากไม่คิดว่าจะมีโอกาสสนทนากับท่าน ทั้งๆวัดนี้นั้นผมไม่เคยรู้เลยว่าท่านอยู่ที่นี่เป็นเจ้าอาวาสวัดด้วยชื่อวัดป่ารัตนวัน เล่าสู่กันฟังเกี่ยวกับเหตุปัจจัยที่ทำให้เราต้องไปเจอท่านโดยบังงเอิญด้วยตามการเวลาที่จะมาถึง

 

..อ้อ..สติสร้างไม่ได้..คำนี้คุ้นจริงๆ..จนจำได้ละ อิอิ
สติมันเกิดเอง..สติเกิดเอง..ตามธรรมชาติ คนก็รอนิพพานเองกันหมดโลกนะซิ ท่านnew มาเคลียร์ด่วนเลย อิอิ:'(

 

สติคือการระลึกตรงสภาพความเป้นจริงเท่านั้น(อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) จากการที่เรามีความเพียรอยู่กับสัมปชัญญะ ดั่งคำว่า อาตาปี สัมปชาโน สติมา สติมีหลายขั้นสติที่เป็นมหาสตินั้นต้องประจักษ์ความจริงในมโนทวารที่เกิดขึ้นเองตามปัจจัยที่เหมาะสมเท่านั้น สร้างเดี๋ยวนี่เองไม่ได้ตามเหตุปัจจัยเท่านั้น ด้วย อาตาปี สัมปชาโน สติมา

 

ผมรู็ละคุณเป็นใคร..สาวกใคร..อิอิ
ที่คุณพูดมาทั้งหมดนี้นะ..ไม่นิวอเมซิ่งเลยครับ..ความเห็นข้างบนของคุณ คือ จิต..ไม่ใช่สติที่คุณเข้าใจ ครับ
"..สติเข้าระลึกปัญญาที่ประจักษ์ความจริงในขณะนั้นต่างหากจะเป็นมหาสติ.."
จากข้อความข้างบนคุณต้องกลับไปไล่ สภาวะธรรมเรื่อง ปัญญา กับ สติ ใหม่ครับ การประจักษ์ความจริงของคุณคืออะไร คือปัจจุบัน หรือเกิด-ดับ ก็ตาม นั่นปัญญาเขาเห็นแจ้งครับ ไม่ใช่สติเห็นแจ้ง คุณพูดลำดับธรรมได้แต่การแทนสภาวะธรรม สติกับ ปัญญา คุณแทนที่คำผิดไป ลองใคร่ครวญดูนะครับ..พระพุทธศาสนาเราหลุดพ้น นิพพานได้ด้วย ..ปัญญา..ไม่ใช่สติครับ ท่านเจ้าสำนัก อิอิ:'(

 

ตัวสีแดงนั้นถูกแต่ไม่หมด มหาสตินั้นต้องระลึกปัญญาประจักษ์ความจริงที่เิกิดทางมโนทวารเท่านั้น ส่วนสติที่ระลึกปัญญาประจักษ์ลักษณะทั่วไปทางปัญจทารนั้นเป็นสติธรรมดายังไม่ใช่มหาสติมหาปัญญาที่จะแทงตลอดอริยสัจได้แน่นอนครับ

 

..เหนื่อยแต่ได้ศึกษาคน .."ต้นคด ปลายจะตรงได้ยังไง"..เอ้อเฮ้อออออออออ

 

ยิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ