หาคำตอบเกี่ยวกับอภิญญาที่ติดตัวมาครับ

บุญไม่ใช่เงินนะถ้าเปรียบเทียบ
....บุญคือ
.......กำลังใจ.....
ที่เคยสำเร็จในด้านต่างๆมา....
บุญที่แตกต่างก็มีของวิเศษแตกต่างที่ต้องใช้คำนำหน้าว่า....พระไม่ใช่...ขี้
บุญในแบบที่ท่านเข้าใจมันเป็นเปลือกบุญ
มันไม่ใช่แก่นบุญ
แก่นคือ..บารมีขั้นใหน....
ประมาณนั้นนะ....

 

ถ้าให้คิดตาม...
มันคือข้ออ้างของคนหลง....
ในสิ่งไม่จริง..
เพราะหาของจริงไม่เจอ....
ไม่ผิดนะ.,..

 

....กำลังใจ.....
เราวัดอย่างเดียว......
แค่นี้......

 

ถ้าเราได้
เมื่อวาน....
วันนี้.....
พรุ่งนี้.......
เพชร.....
ดวงดาว....

 

น่ารัก. น่าดูแล
....นะเนี้ย

 

เห็นก็แค่เห็น...
รู้ก็แค่รู้...
ทำไรไม่ได้..
สำคัญที่...ใจตัวเองเท่านั้นเองฮะ..จบก็จบตรงนี้แหละฮะ...

 

ไม่รู้สิ
บุญนั้นเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาได้ และใช้หมดได้ใช่หรือไม่
เวลาสร้างบุญ มีได้บุญมากบุญน้อยใช่หรือไม่
บุญนั้น ใช้ในด้านต่างๆแล้วลดลงใช่หรือไม่
บุญนั้นสั่งสมไว้ได้ใช่หรือไม่
บุญนั้นต้องลงมือทำ นึกเอาเฉยๆไม่ได้ใช่หรือไม่

ถ้าใช่ การจะเปรียบบุญกับเงิน ก็ไม่ผิด
เพราะถึงอย่างไร มันก็เป็นแค่การเปรียบเทียบ

บุญก็คือบุญ ไม่มีแบ่งแยกเป็นเปลือก หรือเป็นแก่น

 

น่าสังเวชจริงๆ ไอ้ที่มาตอบเป็นวรรคเป็นเวรแบบนี้มันคือการกระทำของคนที่ปลงได้งั้นสิ

ทองเหลืองขัดเงา กับทองเหลืองเปียกทองมีค่าต่างกันยังไง ???

ทองเหลืองขัดเงามีค่าตรงที่การประกาศธาตุแท้ของตนว่าคือทองเหลือง

ไม่พยายามบอกใครต่อใครว่าตนเองคือทองคำ นี่คือคุณค่าของความเป็นจริง

ส่วนทองเหลืองเปียกทอง มีค่าตรงที่พยายามประกาศตนเกินความจริงว่า

ตนเองคือทองคำ เพื่อหลอกใครต่อใคร นี่คือคุณค่าของความหลอกลวง

คนเราหากรู้จักถ่อมตน ไม่โอ้อวด ก็จะเปรียบดังทองเหลืองขัดเงา

แต่หากโอ้อวดจนเกินความจริง ก็เปรียบดังทองเหลืองที่เปียกทอง

แล้วพยายามที่จะแสดงกับใครต่อใครว่า ตัวคือทองคำเท่านั้น

ขึ้นอยู่กับคนว่า อยากจะทำตัวเป็นทองเหลืองขัดเงา หรือจะเ็ป็นทองเหลืองเปียกทอง

ถ้าอยากจะเป็นทองเหลืองเปียกทอง ที่อยู่ในสภาพเหมือนทองนานๆก็ต้องระวังเรื่องการกระทบกระทั่งให้มากๆ

มิฉะนั้น ความจริงจะเปิดเผยซะก่อน

 

เอ้อ......ไม่เหอละนะ
555+
แล้วแต่จะคิด...
ไอ...ดอนท...แคร

 

เป็นได้หมดแหละ...
บ่ได้มาเอาหน้าเด้อคะ...
มาเอาธรรม..ค่า

 

ขี้ข้อยกะบ่หอมคือขี้เจ้า...แมนบ่
ถามแน...
เจ้ามีขี้บ่....
คือกันนั้นละ...
คิดเอา...

 

เราไม่มีอะไรมา...
และก็ไม่มีอะไรเมื่อไป...
ตายวันตายพรุ่งยังไม่รู้เลย...
ติดอยู่ที่ที่ยังต้องทนทุกข์...ในกรรมที่ก่อ
ข้าพเจ้าไม่ได้มาเพื่อโอ้อวด...
หากแต่นั้นเป็นธรรมของท่านเองที่ยังมี..คำว่าโอ้อวด...
ข้าพเจ้าไม่สนใจ...ธรรมที่ใครสรุปใคร..เพราะข้าพเจ้าชอบรู้เอง...เห็นเอง..พิสูจย์ได้..ใช้ได้
ถ้าเชื่อใครโดยง่าย....
ชีวิต...ขาดทุน

 

คุยไปคุยไป
กลายเป็นอภิญญาจักรวาลคู่ขนาน
แลัวจ้ะ..

 

รบกวนลุงแมว ช่วยมาเป็นรูหนอน .. เพื่อให้เค้ากลับมาเจอกัน

 

จุ๊ย์ย์ จุ๊ย์ ใบแดงใกล้จะคลอดแล้วฮะ..
เช็คดูแล้วจริง

 

คิดถึงประวัติสมเด็จพระพุฒาจารย์โต ตอนหนึ่ง เล่าว่า
มีโยมผู้หญิงคนหนึ่งที่มารักษาอุโบสถที่วัดระฆัง ได้เที่ยวคุยกับใครต่อใคร
ว่าตนได้บรรลุธรรมขั้นอนาคามีแล้ว ต่อมาก็มาคุยให้สมเด็จท่านฟัง
สมเด็จพระพุฒาจารย์โต เลยตบไปที่บ้องหูผู้หญิงคนนั้นไปทีหนึ่ง
ปรากฏว่าร้องไห้โฮ จะฟ้องร้องเอาเรื่องสมเด็จพระพุฒาจารย์โต
ที่ทำร้ายร่างกาย กับต้องอาบัติที่มาถูกตัวผู้หญิง

สมเด็จพระพุฒาจารย์โตท่านก็บอกว่า เพราะโยมผู้หญิงคนนั้น
มาคุยกับท่านว่า ตนเองได้บรรลุอนาคามีแล้ว แต่สมเดจท่านก็ไม่รู้ว่าจะ
ทดสอบได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนั้นได้บรรลุจริง ตามที่อ้าง เพราะท่านไม่ได้ไปอ่านใจใครได้
ท่านเลยนึกถึงตำราที่ได้เล่าเรียนมาว่า ธรรมดาพระอนาคามีย่อมละสังโยชน์
คือปฏิฆะ(ความโกรธ,ความขุ่นเคืองใจ,)ได้เด็ขาด
ดังนั้นท่านจึงตบไปที่บ้องหูผู้หญิงคนนั้นไปทีหนึ่ง เพื่อดูว่า ยังมีความขุ่นเคืองใจ
ความเสียอยู่ไหม
เมื่อผู้หญิงคนั้นแสดงอาการร้องไห้โฮ แล้วยังจะฟ้องว่าสมเด็จทำร้ายร่างกาย
แสดงว่ายังมีความเสียใจ ความขุ่นเคืองใจอยู่
ก็คงจะชี้ให้เห็นว่า ยังไม่ได้บรรลุธรรมขั้นอนาคามี ตามที่อ้าง เพราะยังละสังโยชน์ข้อปฏิฆะ ยังไม่ได้
อันนี้เป็นวิธีทดสอบผู้ที่อ้างว่า หรือผู้ที่สำคัญตนว่า ได้บรรลุธรรมอย่างง่ายๆ
แต่ถ้าเป็นสมัยนี้อาจจะเสี่ยงต่อข้อหาทำร้ายร่างกายเอานิดหน่อย

 

ตามประวัติแล้ว เจน ญาณทิพย์อ้างว่าเพราะเกิดอุบัติเหตุ

ส่วนริว จิตสัมผัส กับตุ้ย เอ็กซเรย์ อ้างว่ามีมาตั้งแต่เกิด

 

ใครมีอภิญญาหรือฮะ...
ใครสำเร็จธรรม...
ขั้นใหน...
อะไร...
ไม่เข้าใจ....
ยกมาเพื่อ......

 

ผมแค่เข้ามาคุยให้ฟังนะฮะ...
ทุกคนก็มีสิทธิที่จะพบได้ในสมาธิ....
มันธรรมดามากนะฮะ...

 

ผมไม่ชอบมานั่งวิจัยใครฮะ...เบื่อ
ตัดอารมณ์..ตัวเอง
มันส์กว่าเยอะฮะ
มีประโยชน์....