สอบถามการนั่งสมาธิโดยใช้พุทโธ ครับ

ถ้าคุณบริกรรม พุทโธ เเล้วเกิด ปราโมทย์ เกิด ปิติ ก็ทำไปครับ
หรือ ทำทั้ง2 อย่าง ทำได้ทำไป ถ้าทำเเล้วจิตสงบ


เเต่เค้าไม่ได้เรียกว่าอานาปานสตินะครับ เพราะว่า อานาปานสติพระองค์ให้อยู่กับกาย
ลมหายใจชื่อว่า กายอันหนึ่งในการทั้งหลายรู้ลมชื่อว่ากาย ให้ รู้ลมเข้า รู้ลมออก
ไม่ใช่ ว่า เมื่อไม่รู้กาย ไปรู้บริกรรมพุทโธ เเทนก็ได้ ตรงนี้ในสติปัฐานจะไม่มีสอนครับ เลยไม่รวมอยู่ในสติปัฐาน. จึงไม่ได้ชื่อว่า อานาปานสติ

 

มันน่าจะเกิดจากความเพียรที่ตึงเกิน. หรือ ย่อหย่อน เกินไป
เวลาที่คุณ รู้ลมไป พุทโธไป จะสังเกตุเห็นว่า ความสมดุล ความบันลาน ความพร้อมเพียงมันต้องเกิดขึ้น ถ้าคนที่ไม่เคยฝึกมาเป็นเวลานานๆ หรือ กำลังฝึกหัด จะไม่สามารถทำจิตให้ สงบ ระงับได้เเบบง่ายๆเลย ด้วยความเพียรเเบบนั้น ความร้อนใจมันก็เกิดขึ้น
ทำให้ พุทโธไปทาง ลมหายใจไปทาง มันก็เลยเกิดการ ขัดกันเอง
ทำให้พุทโธ สลับ ไปมา ทำให้เกิดความหลงทาง เมื่อคุณตามไม่ทัน ความรู้สึกว่า จะตายก็ปรากฏ เท่านั้นเอง

 

ลองคีย์คำ หาดูครับ

http://www.sa-ngob.com/content_show.php?content=2631

ผมว่ามีคนเคยถามอยู่เหมือนกัน

ตัวผมเคยหายใจเข้าพุทออกโธ แต่มาภายหลัง ตัดเหลือแค่พุทโธครับ
สุดท้ายมันได้อย่างใดอย่างหนึ่งเอง
ของคุณ ได้พุทโธติดแนบแน่นขนาดนี้ เจ๋งครับ

 

อันนี้เป็นวิธีที่ถูกต้องระดับนึง คือ เลือกสักอย่างว่าจะเอาอะไร เป็นช่วงเวลาที่ พอถึงจุดนึง. ซึ่งใครที่เจอปัญหาอย่างนั้นหรือ เคยสัมผัสอย่างนั้น มันจะทนไม่ไหวขึ้นมาเอง


เเต่ คุณต้องพิจารณาก่อน อย่างไหนสมควร ที่ต้องละ
สัตว์โลกเนี่ยอยู่ได้ ด้วยลมหายใจเข้าออก ถ้าคุณเลือกเอาพุทโธ นั้นหมายถึงว่าคุณไม่เลือกลมหายใจ คือคุณจะกลั้นลมหายใจเเทน เเล้ว ไปหยิบคำบริกรรมขึ้นมา ฉนั้นปัญหาต่างๆมันย่อมปรากฏกับคนเลือกเเบบนี้ เพราะคุณเลือกเเบบไม่ตรอง ในหลักความจริง
มันเป็นเรื่องง่ายๆนะในการ พิจารณา
เลือกให้ดีคือจับลมหายใจ เพราะ การที่อยู่กับกาย เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุด

 

วิธีในการเลือก. คุณต้องลองไปเทสหน่อยนึง
ลองบีบจมูกตัวเองสัก5 นาทีดู
เเละอีกวิธี คุณลองพูด พุทโธ 5 นาทีดู

จะเห็นความต่างที่ชัดเจนคือ เมื่อระบบหายใจทำงานผิดปกติ จิตมันจะขวนขวายกลับไปหาลมหายใจเหมือนเดิม นี้คือการทำงานของมัน นั้นมันหมายถึงถ้าคุณเลือกพุทโธ จิตมันก็จะกลับมาหาลมอยู่ดี เป็นเรื่องปกติ
ส่วนการท่อง พุทโธๆ คุณพูดไปสัก5 นาที จิตมันสืบต่อไปเรื่อยๆ เมื่อวานกินอะไร วันนี้จะกินอะไรดี
คือจิตมันก็ฟุ้งไปอยู่ดี ไปทั้วด้วย คุณจะพูด พุทโธ สักชั่วโมง จิตมันก็พยายามจะหนีออกจากคุณ
เพราะว่ามันไม่สำคัญอะไร ไม่เกียวกับกาย
ฉนั้นสิ่งที่คุณละได้คือการละ พุทโธ เท่านั้น อาจจะ 2 ปี 3 ปี ถ้ามันติดเป็นเวลานาน
เเต่สามารถละได้ ไม่ใช่ลม

 

เพลียกับคุณtelwada ตัวใครตัวมันแล้วกันครับ และอาจารย์มั่นที่ผมพูดถึงน่ะ คือหลวงปู่มั่นครับรู้จักไหม
พระอาจารย์ใหญ่สายพระป่าครับ เป็นอาจารย์ของหลวงตามหาบัว หลวงปู่แหวน และพระอริยะอีกหลายท่านครับ
ท่านเกิดตั้งแต่ปี่ 2413 แล้วครับ อายุคุณเท่าไรนะ 61เหรอ เพลีย....

 

รู้สึกว่าคำตอบของบางท่านตรงมาก พอผมถามแล้วพูดแก้มาถูกตรงเผลง ใช้ได้แก้ได้ทันที แต่วิธีของบางท่าน งง ครับ ยอมรับว่างง อาจจะแปลเจตนาที่ผมถามผิดไปก็ได้ คือผมปฏิบัติมานานแล้ว จนเข้าสมาธิได้แล้วครับ จิตสงบเย็น และใช้พลังของสมาธิได้แล้ว บางครั้งเวลาปฏิบัติจิตมันไปอยู่ที่คำบริกรรม พุทโธ ผมก็จะเอาสติดูอยู่แค่นั้น บางที่ก็มีลมมาเกี่ยวข้องด้วย ก็จะดูตามนั้น หรือบางทีจิตมันก็จะจับอยู่ที่เวทนา หรือความคิดก้ดูสิ่งนั้น อันนี้แล้วแต่ครับ ซึ่งทั้งทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยที่ผมไม่ได้ทำให้มันเป็นแต่มันเป้นเองผมเพียงแค่เฝ้าดูมันเท่านั้น แต่ช่วงนี้ ผมก็เกิดมีอาการดังที่เล่ามาครับ คือเมื่อเริ่มพุทโธ ก็จะเห้นลมด้วยอัตโนมัติ แต่เมื่อจะเอาเฉพาะพุทโธ ลมก็จะมาอัตโนมัติเช่นกัน แล้วจิตมันก้ไปยึดจนใจจะขาด โดยไม่รู้เป็นอะไร จึงเป็นสาเหตุให้ต้องมาโพสถามครับ

 

ยังไม่เห็น อุบายนำออกเหรอ

ถ้า ยังไม่เห็นอุบายนำออก ส่วนใหญ่ก็คือ พยายามจะรู้ให้ชัด

พอ พยายามจะรู้ให้ชัดว่า เกิดอะไรขึ้น มันจะมี ตัวเรา เข้ามาแทรก

มารมันได้ยินไง เรารำพึงในใจ เกิดอะไรขึ้น มันก็บอก "ดูชัดๆน๊า เดี๋ยว..."

ซึ่งก็จะพาเราไป 1. ค้นคว้า 2. ประครอง 3. ตรึกไปเรื่องอื่น เหล่านี้
จะเป็น สิ่งที่ มารหัวเราะได้ทั้งนั้น มันหลอกสำเร็จ

วิธีภาวนา ก็อาจจะ รู้ทันมาร ซึ่งก็คือ ความอยากภาวนาให้สำเร็จเร็วๆ
แจ่มๆ ที่มันกระเดิดในจิตอยู่ ไม่ใช่ ใครที่ไหน

หรือ มีอีกวิธีคือ กล้าๆ หน่อยเพ่ " อย่าฝืน " หากมันจะหาย ก็อย่า
ฝืน ... แต่จะให้ดี ก็ต้องเป็นการปฏิบัติที่อยู่ใน รูปแบบนะ คือ หมาย
ถึง เราเดินจงกรมอยู่ในสถานที่ นั่งสมาธิอยู่ในบัลลังก์ที่เตรียมไว้

มันจะทำให้เรา ดำรงค์สติได้มั่นกว่า จับพลัดจับพลู ขณะที่ กำลังทำงาน
เดินเหิน

พอเห็น รสแล้วว่า บ่..มีหยังดอก คราวนี้ จิตมันจะรวม เราจะอนุโลม
ตามมันได้ มันจะควงสว่าน ลมจะหาย ตัวจะลอย เราจะอนโลมตาม
ไปเลย แล้ว ถ้าเป็นของจริง มันจะ รวมลงไม่นาน ไม่วูบ ตื่นขึ้นมา
อีกที เช้า

จิตที่เป็น สัมมาสมาธิ เวลามันรวม จากหยาบ สู่ละเอียด มันจะ วั๊บเดียว

เพียงเสี้ยวขณะจิตเดียว แค่นี้ก็สามารถบอกได้แล้วว่า รวมแบบขณิก
หรือ อุปจาร หรือ อัปปนา ......เน้นนะว่า แม้จะเป็น การรวมแบบอัปปนา
สมาธิ หากเป็น สัมมาสมาธิ มันรวมเสี้ยวสองสามขณะจิต เท่านั้นแหละ

ไม่ใช่รวมแล้ว ขาดสติ ขาดสัมปชัญญะ หมดความ รู้เนื้อ รู้ตัว

 

ต้องถามก่อน ว่า การ "แก้" นี้ แก้เพื่อจุดประสงค์อะไร?
"แก้" เพื่อให้เข้าสมาธิได้เรียบลื่น ไปเสพอารมณ์ความสบาย ในสมาธิ
หรือ "แก้" เพื่อพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด

 

ยกตัวอย่าง จิตรวมแบบสัมมาสมาธิ ที่พระโมคคัลลานะ แสดง ต่อที่
ประชุมสงฆ์ ครั้ง พยานาค มาถ้า การเข้าสมาธิ ใครเก่ง ก็ให้มา เข้า
ออกสมาบัติในปากพยานาค ให้เสร็จ ก่อนที่จะ โดนพยานาค แง๊บ !!

งู ชกไวแค่ไหน เขาว่า งูมันแงบปากได้เร็วก่านั้น

พระโมคัลลานะ ก็ วั๊บเลย แล้วก็ กลับมานั่งที่เดิม

พยานาค งง ยังไม่ทัน แง๊บ เลย พระโมคคัลลานะ อันตรธาน
จากอาสนะข้างพระพุทธองค์ เข้ามานั่งในปากพยานาค เข้า
สมาธิกิ๊กก๊อกที่โลกเขารู้จักคือ ฌาณ1 ไล่จนครบ 8 แล้วก็ออก
มานั่ง ที่ข้างพระพุทธองค์ตามเดิม

ดังนั้น คำว่า อยู่สมาบัติ หากเป็น สัมมาสมาธิ มันไม่ต้องไป โง๊กเง๊ก
นั่งแข็งเป็นหิน โชวอยู่กลางสนามหลวง

 

ที่แก้เพราะ ผมต้องการเดินจิตต่อครับให้ถึงมรรคผลนิพพาน ต้องการทำให้คล่องให้ชำนาญตามคำครูอาจารย์ แล้วก็ต่อยอดไปตามที่ท่านสอนครับ แต่พอตอนนี้ อาการแบบนี้จึงไม่รู้จะทำยังไง ไปยังไง งงครับ จึงไม่รู้จะไปต่ออย่างไร ยอมรับว่างงครับ
แต่ได้นำวิธีการสูดลมหายใจเข้า-ออก ยาวๆหลายๆทีไปใช้ก็เริ่มดีขึ้นแล้วครับ

 

จะเดินจิตต่อไปให้ถึงมรรคผลนิพพาน ก็ต้องไปด้วย "รู้" ไม่ใช่ไปด้วย "นิ่ง ว่าง"

แล้วตอนนี้ รู้หรือยัง ว่า จะอยู่กับ "รู้" ได้ยังไง?

 

สูดหายใจ เข้าออก แล้วดี ขึ้น

ดีขึ้นจากอะไร

จาก การเอาสบาย รักษาอัตตา ตัวตน หรือเปล่า

ถ้าใช่ ก็ โดนแหกตา ให้เปลี่ยนอารมณ์ ตกจาก สมาธิ แบบพุทธ
ไปคว้า อารมณ์สุขโง่ๆ แบบ ชาวโลก

แต่ถ้า มันจำเป็นจริงๆ แบบว่า ชาตินี้กูไม่เอาแล้ว นิพพาน กูขอ
หายใจยาวๆ สาวเข้า สาวออก แล้ว ขอเพียง ความสงบใจไปวันๆ
บวกกับการเพลิน เพราะ เอ้ย กูก็เห็นคนอื่นทำแบบนี้ ( อารมณ์
ฟังธรรมแบบตามๆกันไป โดนจูงจมูกไปเชือดในเมืองแก้ว ) ก็ไม่
ว่ากัน

พิจารณากันไป เนาะ

 

สูดเข้าออกยาวๆ คือทำสักพักนึง สัก 10 รอบ เพื่อปรับลมก่อน แล้วจากนั้นก็หยุดครับ ไม่ได้ทำตลอด และอีกอย่างวิธีนี้ก็เป็นวิธีที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลายองค์ในสายหลวงปู่มั่นแนะนำไว้ ฉะนั้นผมถึงคิดว่าเชื่อได้ครับ ส่วนวิธีที่คุณแนะนำผมเข้าใจครับ และจะทำแต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะตอนนี้ผมยังไม่ถึงขั้นนั้น

 

ขอบคุณครับ ผมทำตามแล้ว ได้ผลดีด้วย

 

แก้วแหวนเงินทองสมบัติทางโลก
เราเคยคิดไหมว่าเราควรที่จะได้รับไหม

หรือว่าเราสกปรกพอที่จะไปเอามาเป็นของตัวเองไหม

ธรรมะเช่นกัน
เราเคยดูตัวเราเองไหม
ไหว้คนอื่นได้หรือยัง
หรือเพียงผ่าน
หรือเติมความเคารพควร
หรือสัมมาคาระวะ

ไหว้ตัวเองได้หรือยัง

เราไม่ผ่านอย่างนี้ตั้งนาน
อยู่ตรงไหน
ติดตรงไหน
สิบอย่างบารมีสิบ
เราอยากได้ไม่มีทุน
หรือดัน
ตะแบง

เอาให้ได้เหมือนเขาแต่ไม่มีทุนไม่ทำทุนไม่หาทุนไม่สร้างทุน
เพื่อเอามาทำทุ่น

บ้างมีทุ่มแต่ไม่มีปัญญา

ตรงนี้พิจารณาหรือไม่
หากเราดีจริงแก้วแหวนเงินทองเราจะเอาไหม

ธรรมะที่เรามีเราได้เราจะเอาไหม

โอ๊ะโอ.......

กลับไปดูทุนเก่าตัวเราบ้างคงเป็นแนวทางหนึ่งหรือไม่อย่างไร

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

เออ เห็นไหมหละ

คนเรานะครับ หากลงมือปฏิบัติตามความเป็นจริง มันไม่มี อาการรู้ขั้นหรอก

อาการรู้ว่า ขั้นนั้น ขั้นนี้ เราอยู่ขั้นนี้ กำลังทำขั้นนี้ อันนี้ เขาเรียกว่า กิเลสมาร

กิเลสมันหลอกให้หมายขั้น แล้ว ก็ลงมือไปตามขั้น พอสำเร็จได้ตามขั้น
ก็ออกมานั่ง ชุ่มชื่นหัวใจ แล้วก็ มาถามขั้น(ต่อไป เรื่อย เจื้อย )

สุดท้ายได้อะไร ไม่ใช่ได้ขั้น

แต่ ได้อุปทานหลากชนิดที่เขาสำคัญกันว่า คือ ขั้นนั้น ขั้นนี้ เชื่อตามๆกันไป

มุมของการปฏิบัติ จิตนั้นเขามีความว่องไว ดังนั้น อย่าเอา "ขั้น" ไปทับ
ผลการปฏิบัติ ที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า

แต่ให้ พิจารณา ยังเบื้องหน้า ปฏิสังเวที แล้ว โน้มไปให้แยบคาย

มันมีแต่ จะก้าวไปข้างหน้า โดยไม่ต้องไปกำหนดขั้น ( ไม่มี ผู้หมายๆ
เพื่อ เอาพอเหมือนๆ )

สมมติพูดอย่างนี้ ก็อาจจะมี พวกชอบขั้น มากล่าวขั้น เพื่อให้ยับยั้ง
ลังเล สงสัย สุดท้าย ก็ออกไป ลูบๆคลำๆ อาการปฏิบัติที่เขาสำคัญ
ว่าเป็นขั้น เพื่อเอามาสนองอุปทานไปเรื่อยๆ

ก็นะ

ผมเชื่อว่า คุณเข้าใจเต็มเปี่ยม พูดกันเนี่ยะเข้าใจได้ แต่ ไอ้ตอนลง
มือปฏิบัติเนี่ยะ มันก็ย่อมอดไม่ได้ ที่จะละล้าละลัง

เห็นความละล้าละลัง คราวหน้า อย่าลืมพิจารณา ตามเห็นความเกิดดับ
ของความละล้าละลัง ความละล้าละลังนั้น ใช้อะไรทำให้รำงับ

ปิติ ความสบาย หรือ !?

หรือว่า

ต้อง " พิจารณา " เอา ความละล้าลังวางบนเขียงแล้ว " ข้าวมันไก่ " <img src='http://radio.sanook.com/artist_img/0/00376.jpg' width=64>


กล้าๆ หน่อย เพ่ ...... ออกข้างทางมากๆ จะ วกกลับมายากส์นะ

หญ้าปากคอก ก็มี ให้กินน๊า !!

 

ยังง้้นเหรอ..ขอรับ.... ข้าพเจ้าไม่เพลียพวกคุณดอกขอรับ
ข้าพเจ้าถูกขัดเกลาอบรมบ่มความคิด จากพระ คามวาสี ข้าพเจ้าจึงไม่รู้จักพระอาจารย์ที่คุณเอ่ยชื่อมา ข้าพเจ้าอาจจะเคยได้ยินชื่อ แต่ไม่จำขอรับ ข้าพเจ้าเองก็ไม่อยากปรมาสท่านผู้มรณภาพไปแล้ว และต้องกราบขออภัยต่อผู้ที่มรณภาพไปแล้วว่าอย่าถือสา เพราะข้าพเจ้าเป็นเพียงอธิบายให้ลูกศิษย์หรืออาจจะอ้างตัวว่าเป็นลูกศิษย์ แล้วนำความเสื่อมเสียมาสู่ท่านผู้มรณภาพก็เป็นได้

ข้าพเจ้าจะบอกให้คุณรู้และทำความเข้าใจเอาไว้ว่า

กรรมฐานทั้ง ๔๐ กอง มีวิธีการปฏิบัติ และวิธีการใช้ที่ไม่เหมือนกัน ในที่นี้ข้าพเจ้าจะไม่อธิบายนะขอรับ แล้วคุณลองระลึกนึกถึงคำสอน "อาจารย์ของคุณ" ที่คุณเคารพนับถือว่า "เขาสอนอย่างที่ข้าพเจ้ากล่าวไปหรือไม่ ถ้าไม่ได้สอนอย่างที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้ "อาจารย์ของคุณ" ก็เป็นเพียง พระลูกวัดองค์หนึ่งที่รู้ไม่จริงดอกขอรับ

 

จุดประสงค์ของพุทโธ คืออะไร?
เพื่อให้อยู่กับ พุทโธ แล้วเบาสบาย
หรือ เพื่อให้พุทโธ พาไปให้รู้แจ้ง?

 

พุทโธ คือ บริกรรม คือหนึ่งในกรรมฐานสี่สิบ หลวงปู่มั่นหลวงตามหาบัวเน้นย้ำหนักหนาครับ
หลวงตามหาบัวกลับมาสร้างสติด้วยพุทโธ หลังจากดูจิตอย่างเดียวแล้วสมาธิหายหมดในวันเดียวครับ