ว่าด้วยมูลกรรมฐาน ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง

ขอบคุณมากครับ ท่านมาร ไปพักผ่อนดีกว่า

 

การทำลายกิเลสมันไม่ง่ายเลย

สมัยที่มีพระพุทธองค์อยู่ท่านมีโพธิญาณ
ตรวจหาบารมีในจิตผู้นั้นก่อน บารมีระดับไหน
ชั้นโสดา อนาคา อรหันต์

แล้วบอกอุบายทำลายกิเลส ขั้นนั้นๆไป ถึงได้ บรรลุธรรม

มาตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้ว

ก็ต้องพึ่งตัวให้มากกว่าอาจารย์
พระระดับอาจารย์ ไม่มีโพธิญาณ

เหมือนเราขึ้นเวที่ต่อยมวย เจ้าของต้องออกอาวุธเอง

ต่อยกับกิเลสก็เหมือนกัน ทั้ง สติ สมาธิ ปัญญา ศรัทธา ความเพียร
(พละห้า) เราต้องใช้ให้เป็น ในการต่อกรกับกิเลส

กิเลสมันฉลาดมาก ฟังธรรมจากอาจารย์ มันก็เอาธรรมไปเป็นเครื่องมือมัน

ทางที่ถูก มันก็บอกว่าผิด ทางที่ผิดมันก็บอกว่าถูก
เจ้าของโง่อยู่แล้ว กิเลสบอกอะไรเชื่อมันหมด
สุดท้ายมันก็พาไปตกหลุมตกเหวตกบ่อ...

 

กิเลศมันไม่ได้ฉลาดหรอก

เรานั้นแหละที่โง่ ไม่รู้เท่าทันกิเลศ

หลงเอาไปปรุงแต่ง

 

พอเหมาะ พอเจาะ

ต่างส่ง ต่างเสริม

รับลูกเป็นปี่ เป็นขลุ่ย

 

ต้องพึ่งอาจาร์ยก่อน พึ่งผู้ที่สำเร็จก่อน

แล้วพึ่งตนเองทีหลัง ไม่งั้นเดี๋ยวพาหลงทาง


(ขอโทษด้วยครับ ที่มันเยอะแยะ)

 

แป็บนึงครับ ขอหม่ำข้าว

 

ผมว่ามันฉลาดนะ โดยเฉพาะจิตอวิชานี้

มันสามารถปกครองทุกดวงจิตในฝั่งสมมุติ...

 

ครับ พวกจิตอวิชชานี่ มันฉลาดมาก

ฉลาดในการใช้อุปเท่ห์ ฉ้อฉล อุบาย

จนไม่สามารถปกครองตนเองได้

 

อ้อ แล้วก็ชอบเลียนแบบในภาษาด้วยนะ แต่ เป็นคนละจิต

 

"...ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง...."

 

เดี๋ยวคุณนิวรณ์เค้าก็มา จริงๆด้วยสิ ตามที่นึก

 

สวัสดีครับ คุณมารนิวรณ์ สองเครื่อง

 

บายก่อนครับ พี่น้องทางธรรม

 

<img src='http://f.ptcdn.info/065/007/000/1373382810-1jingjok-o.jpg' width=200> รูปปรากรอบจาก กระตู้พี่ สมแถะ

มะ คุย กะ มึนเนียน ก่อนหรอ ....

จายร้าย อะ ตะ เอง

 

มันเป็นองค์ประกอบสำคัญของกายคือรูป ที่มองเห็นได้ชัดเจนมากที่สุดและอยู่ในรูปแบบของความไม่เที่ยงตามธรรมชาติ เป็นทุกข์เมื่อพยายามรักษาฝืนมันไว้ เพราะสุดท้ายก็สลายลงเป็นธรรมดา หมายถึงรูปทั้งมวลที่สัมผัสได้ด้วยอายตนะเป็นสิ่งที่ควรรู้ก่อน นามเสมอ เพราะนามเป็นส่วนเสริมให้เกิดคำถามและคำตอบว่าทำไมถึงยึดติดกับสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น

 

ผมเข้าใจการเปรียบเทียบ การทำลายกิเลส เปรียบเหมือนการขึ้นชกมวย ถ้าคู่ต่อสู้ของเรา คือ กิเลสตัณหา เราก็โดนมันชกให้ทุกที ต้องคอยใช้ สติ ปัญญา สมาธิ ตั้งการ์ดคอยรับหมัดมันท่าเดียว ในเมื่อมีเวที มีคู่ต่อสู้ ยังไงก็ต้องชก จะหนีก็หนีไม่ได้ ที่นี้จะทำลายกิเลสก็ต้องฟิตกำลังกาย กำลังสมาธิ กำลังสติปัญญา อาศัยฟุตเวิร์กหลบหลีกหมัดคู่ต่อสู้คือกิเลสบ้าง ตัณหาบ้าง
ไปปะทะกับมันตรงๆอาจโดนหมัดน็อคสวนกลับมาหงายท้องตึง จะชนะกิเลส
ก็ต้องรู้จุดอ่อนของมัน ซึ้งสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าท่านได้บอกแนวทางไว้กับเราแล้ว ก็คือ ไตรลักษณ์ สภาวะธรรมทั้งปวงย่อมเป็นลักษณะใน ๓ อย่าง
นี้ คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และอนัตตาในที่สุด ผู้ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสภาวะธรรมทั้งหลายย่อมพ้นจากความเป็นไตรลักษณ์ และทำลายกิเลสตัณหาคู่ต่อสู้ได้ในที่สุด

 

คนที่มุ่งมั่นกำจัดกิเลส

มันต้องมีเทคนิคเป็นของตัวเอง

เวลามีนิวรณ์ จะแก้อย่างไร
เวลาฟุ้งซาน จะแก้อย่างไร
เวลามีนิมิต จะแก้อย่างไร
เวลาจิตว่าง จะแก้อย่างไร
เวลากิเลสปรากฏตัว จะจัดการอย่างไร

ทุกขั้นตอนมันมีเทคนิคของมัน
เวลาไหนใช้สติ
เวลาไหนใช้สมาธิ
เวลาไหนใช้ปัญญา

เจ้าของต้องมีอุบายอันแยบคาย เป็นของตัวเอง
พึ่งตัวเองให้มาก อาจารย์ได้แต่ชี้แนะเท่านั้น...

 

การพิจารณา ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง
สำคัญอยู่มาก ผมชอบที่หลวงปู่มั่น
ท่านเขียนไว้ในมุตโตทัย

เจ้าของหลง หลงร่างกายตัวเอง
พอใจรูปร่างตัวเอง

สังเกตุได้เวลาเราส่องกระจก...

 

ใช่ครับ สังเกตุได้เวลาเราส่องกระจก แล้วทำไมไม่ทำลายกระจกครับ

 

ครับ ทำลายกระจกทิ้ง เป็นอุบายธรรมที่ดีมาก...