ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ

ขอบคุณคำตอบของคุณสันโดษ มีประโยชน์มากค่ะ
ดิฉันเองมีความสงสัยว่าเพราะเหตุใดระหว่างสวดมนต์และแผ่เมตตาจึงมีอาการขนลุกชัน เป็นแบบนี้บ่อยมากไม่ทราบว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ หรือว่ามีขั้นตอนการปฎิบัติ การวางจิตตรงใหนไม่ถูกต้องหรือเปล่า
ขอบคุณมากค่ะ

 

ด้วยความเคารพครับ ^^
ควรต้องมีการถามในช่วงนี้เพื่อการปฏิบ้ติที่ถูกต้องต่อไปครับ

ยิ่งถาม จะไม่มีวันหายสงสัย การถามเป็นการค้นหาคำตอบที่ถูกต้อง เหมือนเด็กนักเรียนที่รู้จักถาม รู้จักสงสัย แล้วเขาจะกลายเป็นคนที่เข้าใจอะไรๆมากกว่าเพื่อนๆตามมาภายหลัง

เด็กที่ไม่รู้จักถาม จะเก็บความไม่เข้าใจเอาไว้ สะสมมากๆกลายเป็นความโง่ ^^ (ขอโทษครับ อันนั้นเท่าที่สังเกตดูทางโลกครับ) การไม่สนใจจะถาม กับ อุเบกขา นี่เหมือนกันมั๊ยครับ ถ้าเหมือนกัน นั่นหมายความว่า เราจะเข้าใจอะไรได้เอง (ตรัสรู้) โดยการวางเฉย (ไม่อยากรู้อะไร เฉยๆ) ทำใจให้ว่างๆ

มีอีกเรื่องครับ เนื่องจากเคยอ่านวิธีปฏิบ้ติจากหลายท่าน เป็นกุศโลบายให้ใจมีสมาธิโดยการ จดจ่ออยู่กับบางอย่าง เช่นพระบางรูป หรือพระพุทธรูป หรือลูกแก้ว หรือการหายใจ ถ้าทำอย่างนั้นจนสามารถนิ่งได้แล้ว เรียกว่าว่างรึยังครับ

ขอบคุณครับผม ^^
อยากเรียนให้คุณสันโดษทราบว่า ความสงสัยทั้งหมดไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้ง เพียงแต่ว่าผมเองเพิ่งจะเริ่มปฏิบ้ติ ก็อยากถามให้หายสงสัยเพื่อจะได้มีแนวทางการปฏิบัติที่ถูกต้องครับ

 

คุณ svpfe ไม่ต้องถาม เเล้วนะคะ เพราะว่า จิต ของคุณไม่นิ่ง

ฉันตอบเท่าที่ เป็น ประโยชน์ เเล้วตัวคุณเอง ก็ ไม่ได้ ปฏิบัติ

คุณ เเค่ อยากรู้สนองกิเลสของ จิตตนเอง

คนไหนปฏิบัติ ฉันรู้ เเละ สอนได้ เเต่ คนไหน ต้องการถาม เพียงเพราะ อยากรู้ ไม่ตอบคะ


ส่วน คุณ kanitchada คุณไม่อ่านกระทู้นี้ ตั้งเเต่เเรก ดิฉันได้ตอบคำถามนี้ ไปเเล้วคะ


อะไรที่ ไม่เป็น ประโยชน์ เเละ ซ้ำซ้อน ดิฉัน ขออนุญาติเลี่ยงที่จะ ตอบ คะ

 

สันโดษสอน ให้ ดูจิต และ ไม่คิด

หากคุณ คิด และ สงสัย ก็ ผิด วัตถุ ประสงค์ ของ ความสงบ ใน จิต

 

สวัสดีค่ะ ๆ ในพลังจิตทุก ๆ คน
เพิ่มสมัครเป็นสมาชิกวันแรกค่ะุเพราะได้อ่านการตอบกระทู้ของพี่สันโดษ เหมือนมีพระมาโปรด เพราะอธิษฐานว่าขอให้ใครก็ได้มาช่วยแก้ หรือชี้แนะการปฏิับัติธรรมให้ด้วย เพราะตั้งแต่ปฏิบัติอย่างจริงจัง ทำให้เกิดอาการ อาการหนึ่ง เหมืิอนมีลมวิ่งเข้าไปอยู่ในหู จนบัดนี้ 4-5 ปีแล้ว ก็ไม่มีใครแก้ไขให้ได้ จนปัจจุบันนี้ ไม่ว่าจะ ยืน เดิน นั่ง อาการนี้ก็ยังมีอยู่ ยิ่งพอถึงเวลาสวดมนต์ไหว้พระ ยังพอทนไหว แต่พอนั่งสมาธิเท่านั้น ลมไม่รู้ว่ามาจากไหน มาอัดแน่นอยู่ในหู จะออกก็ไม่ออก จะหายก็ไม่หาย อาการแน่นไปจนถึงท้ายทอย กลางกระหม่อม บางครั้งก็รู้สึกปวดหัวมาก ทำให้การปฏิบัติไม่รุดหน้าเลย มีบางครั้ง ทำให้เสียเวลาไปประมาณชั่วโมงหนึุ่ง เพราะมัวแต่นั่งสู้กับลมในหูอยู่ตลอดชั่วโมง แต่บางครั้งก็พยายามไม่สนใจกับอาการนี้ ก็จะตกภวังค์ จนปีหลัง ๆ ปฎิบัติบ้าง ไม่ปฏิบัติบ้าง จนเหมือนตัวเองหละหลวมไปเลย แต่จริง ๆ แล้ว ส่วนลึกของจิตยังที่จะปฏิบัติอยู่ ก็ไม่ทราบว่าควรจะทำอย่างไร ไม่มีใครช่วยชี้แนะตรงจุดนี้ให้ได้ ถามใครก็ไม่มีใครช่วยแก้ไขให้ได้ ขอพี่สันโดษ เมตตาด้วยค่ะ
ขออนุโมทนาในความเมตตาค่ะ สาธุ

 

ที่จริงก็สงสัยอีกหลายอย่าง แต่โอเคครับไม่ถามก็ไม่ถาม ^^
คงมีใครสักคนยินดีตอบคำถามให้ คงต้องหาไปเรื่อยๆครับ
คุณสันโดษก็ช่วยให้เข้าใจเพิ่มขึ้นหลายอย่าง ขอบคุณมากครับ

 

ถึงคุณ สันโดษ...แผ่นฟ้า อยากบอกว่าช่วงนี้รู้สึกว่าเวลาปฏิบัติ ตามที่ได้แนะนำ ไม่ค่อยเครียดแล้ว รู้สึกเบาขึ้น ดีขึ้นมาบ้าง บางสิ่งก็ วางได้ บางสิ่งยังวางไม่ได้ แต่ก็จะพยายาม ค่ะ ได้อ่านข้อความที่ตอบรู้สึกว่า คุณให้คำตอบครอบคลุม ตรงประเด็นดี คือ คุณอาจตอบคำถามสั้น แต่คำตอบที่ได้ มันกว้างมาก บ้างกระทู้ก็อ่านหลายรอบอยู่เหมือนกัน เพื่อนำมาปฏิบัติแล้วดีขึ้น และจะพยายามต่อไปคงต้องพยายามมากหน่อย เพราะรู้นิสัยตัวดี
**พระพุทธองค์ ท่านทรงหาคำตอบ แก้ปัญหา หาทางแก้ไขให้แล้ว พร้อมคำสอนและแนวทางปฏิบัติไว้มากมาย แต่ตัวเองกับไม่เคยได้สนใจ แม้แต่สิ่งที่ใกล้ตัวเรา ก็ยังมองข้ามไป นั้นคือ ตนเอง
**พระพุทธองค์สอนว่า..ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน..เคยได้ยินมาตั้งแต่เด็ก ใครที่ไหนก็เข้าใจความหมาย แต่แผ่นฟ้ากล้าบอกได้เลยว่า ตนเองเพิ่งจะมาเข้าใจความหมาย อย่างถ่องแท้และลึกซึ้งก็ช่วงนี้ละค่ะ
**เคยได้อ่านบทความหนึ่งที่ว่า ในโลกนี้ไม่มีใครที่ไม่มีความทุกข์ และ วันที่มีความสุขคือวันที่มีความทุกข์น้อยนั้นเอง จำมาตลอดค่ะ แต่ตอนนี้ คิดใหม่แล้วค่ะว่า ทุกข์เพราะตนเก็บมาทุกข์ เพราะไม่ยอมปล่อยวาง และชอบโทษ คนอื่น โทษว่าเป็นเรื่องของเวรกรรม กลัวปัญหา หลีกหนี้ปัญหาเสมอ ต่อจากนี้จะพยายาม ใช้สติ ปัญญา และความกล้าหาญ เพราะ กรรม มีทั้งดี ชั่ว เป็นสิ่งที่ต้องเผชิญต้องยอมรับ จะดีชั่วก็อยู่ที่ตัวเราแล้ว
**แผ่นฟ้า นับว่าโชคดี เหมือนกับหลายท่านที่เจอเว็บหรือกระทู้นี้ เพราะเตือนสติได้มากจริงๆค่ะ แต่ชีวิตนี้คงไม่โชคดีพอที่จะมีใครเตือนเราได้ตลอดทุกที่ทุกเวลา ต่อไปคิดเสียว่า ตนเตือนตน น่าจะดีที่สุดใช่ไหมค่ะคุณสันโดษ
(i)เมื่อ มีใครให้ธรรมะ เป็นธรรมทาน ก็นับว่าโชคดี แต่จะโชคดีมาก หากนำมาปฏิบัติ (i) ขอบคุณสำหรับการ์ตูนธรรมะนะค่ะ

 

คุณ เชตวา สันโดษ อยากคุยกับคุณ มากมาก

เพราะ จิตคุณ ต้องการ คนอธิบาย อย่างสูง

การที่คุณ หูอื้อ เพราะคุณ มี ปัญหา เรื่อง จิต ที่ ถูกกด ด้วย สิ่งที่คุณ นับถือ ในอดีต

คือ คุณ ได้ บน ในอดีต แล้ว คุณ ไม่ได้ แก้ บน

ที่สำคัญ คุณ ก็ ไม่ได้ ปฏิบัติ ตัวให้ ถูกต้องตามที่จิต ต้องการ

คุณ กำลัง จะ รับของ ไม่ดี เข้าตัว เพราะ ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์

ตอนนี้ คุณ อย่า ไว้ใจ ใคร เพราะ คนที่คุณ สนิท ตอนนี้ เขา คิด ไม่ซื่อกับคุณ

แต่ อย่า ทำอะไรเขา เพราะมันเป็น สิ่งที่เราควรรับรู้ เเละ เตรียม พร้อมในการ อโหสิกรรม

ส่วนเรื่องหู ไม่ต้องเป็น กังวล เพราะ คุณ มี องค์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คอย คุ้ม ครอง ร่าง

การที่หูอื้อ เป็น เพรา ปัญหาเรื่อง จิต ที่ ส่าย เท่านั้นคะ

คุณ ไม่ได้ มี อะไร น่ากังวล

เพราะ คุณ ทำได้ดี เพียงแต่ ต้องเข้าใจ สภาวะ ของ การเกิด อาการ

ดูไปเรื่อยๆ เพราะ มารไม่มี บารมีไม่เกิด

เมื่อ เกิด มาร เพราะ การกระทำ ของเรา อึดอัด เเละ ไม่เป็น ตามธรรมชาติ

ไม่ถูกจริต เเละ เรา ก็ ไม่ชอบเเนวทางที่ฝืนปฏิบัติ

ทำพอประมาณ อย่า หักโหมมากนะคะ

 

เป็นสมาชิกได้ไม่นาน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
ธรรมใดที่คุณสันโดษเห็นธรรมนั้นแล้ว เราขอเห็นธรรมนั้นด้วยค่ะ

 

เชตวาค่ะ .. พี่สันโดษ..ขอบคุณพี่สันโดษมากที่เมตตาค่ะ ทุึกวันนี้เชตวาก็ยังปฏิบัติอยู่เรื่อย ๆ สวดมนต์ไหว้พระ และนั่งสมาธิเป็นปกติ แต่ยังติดอยู่อาการที่หูอย่างเดียว ซึ่งแทนที่จะได้ระลึกตามบทสวดไปได้อย่างไหลลื่น กลับต้องแว๊บมาดูที่หู เดี๋ยวก็แว้บ.. เดี๋ยวก็แว้บ..เลยทำให้ระลึกตามบทไม่คล่องนักแต่ก็สวดไปได้หมดเหมือนนกแก้วนกขุนทองในบางครั้ง
เชตวาจะเล่าในอดีตให้ฟัง เชตวาเคยนับถือองค์ท่าน (เชตวาคิดว่าพี่สันโดษคงทราบ) มาก ๆ ทุึกวันนี้ก็ยังกราบสวดมนต์ถวายท่านอยู่ แต่ไม่เหมือนแต่ก่อน องค์ท่านเคยช่วยเชตวาในระหว่างความเป็นกับความตายก็ว่าได้ พระองค์ท่านมีเมตตาสูงมาก ไม่ว่าเชตวาจะขออะไรจะได้เสมอ บางครั้งถ้าไม่ขอจากองค์ท่านให้ช่วยก็ให้บริวารขององค์ท่านช่วย ซึ่งเรื่องนี้เป็นปัจจัตตังจริง ๆ ที่เชตวาประจักมากับตาเนื้อ และเคยสัญญากับท่านถึงเรื่องการปฏิบัติอย่างหนึ่ง แต่ ณ. ปัจจุบันนี้ ไม่ได้ทำแล้ว แต่ได้บอกกล่าวกับท่านไป เพราะไม่สดวก แต่เมื่อใดที่เห็นองค์ท่านหรือได้ยินบทสวดที่เอ่ยพระนามท่าน เชตวาก็อยากจะร้องไห้...จนถึงกับร้องไห้ (ณ. ขณะที่พิมพ์ฺนี้ก็ยังอยากจะร้องไห้) ไม่ทราบว่าเพราะอะไร สาเหตุที่เชตวาหันมาปฏิบัติโดยตรงและจริงจัง เชตวารู้สึกว่าโลกนี้ไม่น่าเกิดอีก เชตวาต้องการไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรมะ (คือการพ้นทุกข์) หากชาตินี้ไม่ถึงขอชาติหน้าเป็นชาติสุดท้าย เชตวาจึงพยายามเร่งปฏิบัติ.... เร่งปฏิบัติ....และคืนสัญญาให้กับองค์ท่าน พอปฏิบัติมาถึงจุดหนึ่ง เชตวาก็ต้องมาเจอกับปัญหาที่เกี่ยวกับลมในหูซึ่งเป็นเหตุให้การปฏิบัติล่าช้ามาก ๆ 4 - 5 ปีแล้ว พยายามคิดว่าสักวันหนึ่งคงจะหลุดไปได้ คิดอย่างนี้เสมอ เมื่อไม่หลุด เชตวาก็เลยตั้งจิตอธิษฐานขอให้ เจอคนที่สามารถล่วงรู้สภาวะของเชตวาได้ด้วยเถิด ก็มาเจอพี่สันโดษในพลังจิต เชตวาดีใจมากค่ะ ขอพี่สันโดษแนะนำให้ด้วยค่ะ
อนุโมทนา

 

เชตวา ระวังสิ่งที่ สันโดษ กำลังจะ เขียนให้ อ่าน เเล้ว อย่า ตี เป็น ความคิด

จง สัก แต่ ว่า รับรู้ เพราะ ปัญหาที่ติดตรงที่ ตัว เอง ไม่ศรัทธา ตนเอง

สิ่งที่ฝืนธรรมชาติ ของจิต คือ การ ไม่มี ความศรัทธา สิ่งใด เหนือกว่า ความเคารพในตนเอง

มนุษย์ ทุกคน ไม่สามารถ ออกมาจาก อัตตา ของตนได้

เพราะ เราถูก ตีกรอบ ใน วัตถุธรรม เเละ ปริยัติธรรม

จึงทำให้ พวกเขาเหล่านั้น ยังตก อยู่ใน อาณัติ ของ จิตเทพ จิตมาร และ บาป กรรม

วัฎสงสาร ไม่จบสิ้น นั้นคือ สิ่งที่ ทำให้ ไม่ว่าง

เชตวา ต้องไม่ศรัทธา อะไรอีกต่อไป เเล้ว ขอยกบุญและบาป ออกจากตัวให้หมด

บุญ และ บารมี ที่มี ก็ ยก คืนให้หมดคะ เเล้ว ต่อไป ขอเป็น ใจแห่งพุทธะ

ขอเป็นอิสระ จากภพภูมิที่เหลือ เเละ ขอให้ ดวงจิต ที่ เคยดูเเลเเละประคอง ตัวเรา

จงช่วย นำทางกลับบ้าน กลับสู่ นิพพาน ด้วย ตนเอง

ตั้งจิต อธิษฐาน ขอทางกลับบ้านนะคะ เเล้ว ที่เหลือ จิตในร่างจะสอนเอง

จงเชื่อ ทุกคำพูดที่ได้ยิน และ ความมั่นใจ ที่ ตนเองเป็น

มั่นใจ เเละ รับรู้ว่า ถึงแม้ ลำบากแค่ไหน เราจะ ฝ่าฟันมันไปให้ได้

ทุกอย่าง จะ เป็น ไปตาม คำอธิษฐานเเน่นอนคะ

อาการต่างๆ เป็นเพียงอุปสรรค แต่ ไม่ใช่ เรื่องที่เรา ต้องเป็น กังวลคะ

 

สาธุค่ะ พี่สันโดษ

เชตวา ต้องไม่ศรัทธา อะไรอีกต่อไป เเล้ว ขอยกบุญและบาป ออกจากตัวให้หมด
บุญ และ บารมี ที่มี ก็ ยก คืนให้หมดคะ เเล้ว ต่อไป ขอเป็น ใจแห่งพุทธะ
ขอเป็นอิสระ จากภพภูมิที่เหลือ เเละ ขอให้ ดวงจิต ที่ เคยดูเเลเเละประคอง ตัวเรา
จงช่วย นำทางกลับบ้าน กลับสู่ นิพพาน ด้วย ตนเอง
ตั้งจิต อธิษฐาน ขอทางกลับบ้านนะคะ เเล้ว ที่เหลือ จิตในร่างจะสอนเอง
จงเชื่อ ทุกคำพูดที่ได้ยิน และ ความมั่นใจ ที่ ตนเองเป็น
มั่นใจ เเละ รับรู้ว่า ถึงแม้ ลำบากแค่ไหน เราจะ ฝ่าฟันมันไปให้ได้

ขอบคุณพี่สันโดษมากค่ะ เชตวาจะนำไปปฏิบัติ แล้วได้ผลอย่างไรเชตวาจะมารายงานให้ทราบ
ขอขอบพระคุณพี่สันโดษมากค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ผมเคยนั่งจนลืมความเจ็บปวดของร่างกาย ประมาณว่าตัวเบารู้เพียงการกำหนดจิตเท่านั้น พอจะออกหรือลืมตามันยากเย็นมาก พยายามลืมตาขึ้น จากนั้นความเจ็บปวดก็คือขาชาเหน็บขึ้น แต่เดินได้จากนั้นค่อยๆหายไป จากที่เมื่อก่อนนั่งได้ไม่นานเหน็บกินเวลาลุกจะปวดมากแทบลุกไม่ไหว นี่เป็นประสบการณือีกอย่างที่เจอครับ

 

ข้อความอ้างอิง จาก คุณสันโดษ ที่กรุณาชี้แนะ เกสรช์

วิปัสสนาที่แท้จริงนั้น มีแต่รู้ ไม่ต้องจงใจเติมสิ่งใดลงไปในรู้

ไม่ว่าจะเป็นศีล สมาธิ หรือปัญญา

ไม่ต้องเอาสมมุติบัญญัติ หรือความคิดนึกปรุงแต่งใดๆ

มาช่วยทำวิปัสสนา ไม่ต้องคิด ไม่ต้องพิจารณาโดยสิ้นเชิง

เพราะความจงใจเคลื่อนไหวใดๆ จะทำให้จิตก่อภพก่อชาติ ก่อวัฏฏะหมุนวนขึ้นมาอีก

 

สวัสดีค่ะคุณสันโดษ ขอรบกวนอีกนะคะ ตั้งแต่ได้รับคำแนะนำจากคุณมาหลายครั้ง ก็ได้ข้อคิดมากมาย แต่ดิฉันลืมถามคุณไปว่าในขณะที่ดิฉันกำลังจะสวดมนต์ไหว้พระต่อหน้าพระพุทธรูปดิฉันจะยกมือไหว้พระเพื่ออธิฐานก่อนบางครั้งพอลับตาลงจะเห็นองค์พระพุทธรูปสืเหลืองมาปรากฏเด่นชัดทันทีในขณะหลับตาลงจนบางครั้งทำให้ตกใจ แต่พระประธานที่ดิฉันกราบไหว้บูชาเป็นพระแก้วมรกตสีเขียว บางครั้งก็เห็นแบบไกลๆแต่ก็เป็นสีเหลืองไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรหรือคะ ดิฉันสวดมนต์มาเกือบ 20 ปี แต่ทำสมาธิไม่ได้ต้องเอาจิตจ่อกับบทสวดวันละประมาณเกือบชั่วโมงบางวันทำให้จิตสงบดีมาก ทำให้มีความสุข กับบทสวดและแผ่เมตตาและตัวดิฉันเองก็ได้อุทิศร่างให้กับโรงพยาบาลมาเกือบ 10 ปีแล้ว จิตใจดิฉันเมื่อก่อนกับเดี๋ยวนี้ต่างกันมาก ไม่เคยเคียดแค้น ไม่นินทาคนในทางเสียหายให้คนอื่นฟังแต่พอมีบ้างที่อาจพูดถึงในศิลห้าดิฉันมีครบเกือบหมด ยกเว้นข้อห้ามฆ่าสัตว์ โดยเฉพาะยุง กับมด ไม่รู้จะทำยังไง และดิฉันก็มีปัญหากับแมว ซึ่งเคยเลี้ยงไว้และตอนนี้ดิฉันก็ไม่ได้เลี้ยง ต้องปล่อยไปเพราะปัญหามันตามมาเยอะมาก แต่ถ้าอาหารที่บ้านเหลือก็จะนำมาวางไว้ที่ถนนเพื่อให้สัตว์ที่ผ่านมมาได้กิน และและฉันทำบุญทำทานมาตลอด ทุกวันนี้ไม่เคยได้หวังให้หลุดพ้นคิดเพียงแต่ว่าขอให้ได้เกิดมาบนโลกมนุษย์และมีชีวิตที่สงบสุขก็พอใจแล้ว จากเมื่อก่อนดิฉันมีปัญหากับสามีมาก และความลำบากยากจนก็มีมาก แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแม้จะไม่รวยแต่ก็คิดว่าชีวิตก็มีความสงบสุขดี แม้สามีถึงจะไม่ได้ยังใจคิด แต่เขาก็ดีกว่าก่อนมากดิฉันก็เลยพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่จู้จี้กับเขา พยายามเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างแต่บางครั้งก็แนะนำเขาบ้างถ้าเขาไม่พูดต่อดิฉันก็จะเปลี่ยนเรื่อง และเดี๋ยวนี้ในเมื่อจิตดิฉันไม่สามารถทำสมาธิได้ดิฉันก็พยายามเอาจิตจดจ่ออยู่กับบทสวด และมีความสุขได้ คุณสันโดษคิดว่าดิฉันเดินทางถูกหรือผิดคะ

 

Rojana_3<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1299784", true); </SCRIPT> ไม่ต้องเป็นกังวลไปคะ เพราะ คุณ เข้าถึง จิตที่สงบโดย ปราศจาก ความคาดหวังในผลบุญ

จิตคุณ ไม่มี กุศล หรือ อกุศล อยู่อีกเเล้ว เพราะคุณ ปฏิบัติ เพื่อ ปล่อยวางไม่ได้ หวังเพื่อที่จะสร้างบุญ ต่อบุญ หรือ เพิ่มบารมี

คุณ เต็มใจ ทำ เพราะ มีความสุข ที่ได้ทำนั้น จึงทำให้คุณเข้าถึง จิต ที่คุณไม่ได้คิด

ที่คุณเห็น คือ พระพุทธองค์ คะ คุณอ่านไม่ผิด เพราะสันโดษมองเห็น ด้วยจิต คุณไม่ต้องร้องไห้นะคะ

ดวงจิตไม่มีร่าง ไม่มีกาย แต่คุณจะรู้สึกได้ด้วย ความรู้สึก อิ่มเอมในจิต

ที่หาที่สุขไม่ได้ เเละไม่ได้หวังจะทำบุญเพียงเพื่อผลประโยชน์อีกเเล้ว

คนบางคน ปฏิบัติมานานและหวังว่าตนเองจะบรรลุ นั้นละคะ คือ ตัวกั้น

เพราะ ความคาดหวังที่จะถึงจุดที่ไม่มีแม้แต่คำนิยาม

หากนิพพาน คือ ความว่างเปล่า แม้แต่คำนี้ก็ไม่มีถูกไหมคะ

แต่หากไม่มีคำนี้ผู้คนย่อมไม่รู้จัก

คุณปฏิบัติไม่ได้คิดไม่ได้หวังและไม่ได้ต้องการอะไร ตามที่สอนไป

ในที่สุด คุณ ก็เลย เข้าไปถึง ที่ที่คุณ ไม่ได้ คิดว่า ควรจะเป็นอย่างนั้น อย่างนู่น อย่างนี้

เมื่อนั้น ตัวคุณ จึง ไปได้ ทันที

ดีใจ ใช่ไหมคะ? ไม่ต้องดีใจไปหรอกคะ เพราะว่ามันเป็นเพียง จุดเริ่มต้นของชีวิต

คุณต้องจำเเค่ว่า ทำอย่างไร ที่คุณ จะมีสติ ณ ปัจจุบัน

เท่านี้ ปัญหา ทุกอย่างและความรู้สึก ผิดชอบ ชั่วดี จะ จัดการ ตามระบบ ของ ปัญญา ตนเอง

ญาณ ที่ได้ คือ ปัญญา ที่รู้วาระจิตตนเอง ว่าคิด และ รู้สึกอะไร

หากเราเข้าใจ ตัวเรา ไม่ว่าอะไร ก็ ทำอะไรไม่ได้อีกต่อไปนะคะ

เจริญในธรรม คะ

 

ว่าจะไม่รบกวนอีกแล้วแต่ดิฉันชอบคำนี้ของคุณสันโดษมากเลยค่ะ "คุณต้องจำแค่ว่าทำอย่างไรที่คุณจะมีสติปัจจุบัน" ขอบคุณมากเลยนะคะ ทุกครั้งที่ดิฉันสวดมนต์ดิฉันจะสวดเสียงอยู่ในลำคอเพราะจะสวดไปได้ตลอดจนกระทั่งไม่เคยนึกถึงลมหายใจเข้าออกของตนเองทำให้ไม่เหนื่อย แต่วันนี้ดิฉันจะออกเสียงบ้างเพื่อที่จะได้ให้ผู้อื่นที่ต้องการบุญเขาจะได้ได้ยิน และเมื่อถึงบทสวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏกดิฉันจะทำสมาธิสวดถวายเป็นพุทธบูชาเพื่อทดแทนคุณบิดามารดา บูชาองค์พระรัตนตรัยฯลฯ โดยไม่ออกเสียง สวดในใจเพราะบทสวดยาวดีทำให้เรานิ่งและสงบ เพราะบทสวดนี้ให้ยึดถือพระองค์เป็นสรณะและไม่เคยมีความต้องการที่จะเห็นอะไรและไม่เคยเห็นด้วยมีแต่ความรู้สึกอยากให้จิตสงบเท่านั้น คุณสันโดษมีอะไรก็ช่วยแนะนำด้วยนะคะ เพราะปกติจะมีความกังวลว่าเราทำไมถึงไม่มีสมาธิเหมือนคนอื่นเขาเราคงมาไม่ถูกทาง แต่ได้รับการแนะนำจากคุณวันนี้ดิฉันมีความรู้สึกในการปฏิบัติของตนเองดีขึ้นมากและจะปฏิบัติต่อไป ขออนุโมทนา

 

พี่สันโดษคะ หนูจะนั่งสมาธิให้รู้สึกๆสงบๆได้ก็เมื่อตอนที่ทั้งบ้านเงียบที่สุดค่ะ แบบว่า ตอนที่เพื่อนไม่ได้เปิดทีวี เพื่อนไม่ได้เล่นเกมคอม โน๊ตบุ๊คก็ต้องไม่เปิด แต่เสียงจากธรรมชาติเช่นเสียงนกเสียงลมพัดกระแทกหน้าต่างนี่ทนได้ค่ะ พี่สันโดษพอจะมีวิธีแนะนำให้สามารถทำสมาธิได้ในเวลาที่บ้านไม่สงบได้ไหมคะ หนูอยากนั่งให้ได้ทุกเวลาค่ะ เมื่อกี้หนูก็เริ่มนั่งสักพักก็ทนไม่ได้ เสียงทีวีเสียงพัดลมของโน๊ตบุ๊คมันทำให้หนูต้องหยุดอ่ะค่ะ

 

การนั่งสมาธิ ไม่จำเป็นที่จะต้องให้ตนเองอยู่ใน ความเงียบนะคะ

อยู่ที่ว่า ตัวเรา จะ อยู่ กับ ความสงบ ภายในตัวเองได้มากน้อยเเค่ไหน

สมาธิ คือ ความสงบ และ ทำอย่างไร ให้ตัวเอง สงบ นั้น คือ จุดประสงค์ ของการทำสมาธินะคะ

วิธี ที่จะทำให้ เราสงบได้ เเม้เเต่ เวลาที่เราอยู่ใน กลุ่ม คน คือ จินตนาการ

หรือ พูดง่ายๆ ก็ คือ ความคิด ที่อยู่ ภายในตนเอง

สิ่งที่หนู ต้องทำ คือ ฟัง เเละ สังเกตุ สิ่งเเวดล้อม โดย สังเกตุ เพียงอย่างเดียวเท่านั้น (อย่าคิดตาม)

หากเสียงรอบตัวเรามันดังมาก ก็จงฟังมันไปเรื่อยๆ ฟังอย่างที่มันเป็น โดยไม่ฟังเเบบไม่ชอบ

เมื่อไม่ชอบ จริงๆ รับไม่ได้ ก็ เลี่ยง แต่ที่เราทนเพราะเราไม่รู้ว่า ตนเองไม่พอใจ

นั้นคือ ปัญหา เรา ควรรู้ว่าเราชอบเเละไม่ชอบอะไร

เเละเบี่ยงเบนความคิดด้วยการไม่คิด ที่สำคัญที่สุดเราต้อง รู้ใจตัวเอง

ว่า ทำอะไรถึงจะพ้นจากทุกข์ ถ้าเรารู้เเล้วเราไม่พ้นก็จงเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างเข้าใจสิ่งนั้นได้อย่างไรนะคะ

ไม่มีอะไรที่เราทนไม่ได้ มีเเต่สิ่งที่เรายังไม่คุ้นเท่านั้นเองคะ

เมื่อเราเรียนรู้จนเกิดเป็นความเคยชิน เมื่อนั้นจะกลายเป็นสมาธิในที่สุดคะ

เรียนรู้ให้มาก เเละ เปิดใจกับทุกสิ่ง ทุกอย่างจะดีคะ

 

สวัสดีพี่สันโดษ
ผมตามอ่านผลงานดีๆของพี่มาซักระยะ ขออนุโมทนาด้วยครับ

อยากจะถามว่า นั่งสมาธิต้องไม่คิด ทำยังไงครับ เพราะตัวเองชอบคิดอยู่เรื่อยเลย
นั่งก็ได้ไม่นาน คิดเยอะมาก เดี๋ยวคิด เดี๋ยวคิด ควรแก้ยังไงดีครับ

ธรรมะเยียวยาครับ