พรายน้ำ ผีน้ำ

ใช่เค้าบอกว่าคล้ายลิงตาแดง พ่อดิฉันก็เคยเจอ สมัยนั้นท่านตกกุ้งในคลองบางกอกน้อย วันนั้นตกกุ้งไม่ได้เลยสักตัว ตกบ่ายๆมีพรายน้ำลอยมาใกล้เรือท่าน หลังจากนั้นเลิกอาชีพตกกุ้งแม่น้ำขายอีกเลยค่ะ

 

หลานของแฟนจมน้ำตายหาศพไม่เจอ จ้างประดาน้ำมางมหาศพ ประดาน้ำลงไปได้สักหน่อยขึ้นมาบอกว่ายังเอาศพขึ้นไม่ได้ พรายน้ำกำลังกอดศพอยู่ ต้องรอให้เค้ากินเลือดให้เสร็จก่อน เรื่องพรายน้ำนี่มีเรื่องเล่าเยอะเหมือนกันเพราะอยู่ริมคลอง แถวบ้านมีคนจมน้ำตายบ่อยมากค่ะ ส่วนมากเป็นเด็กถิ่นอื่นมาเล่นน้ำคลอง อย่างน้อยปีละศพ บางปีถึง 3 ศพ

 

ไม่ได้จ้องทำร้ายเด็กครับ แต่เด็กยังไร้เดียงสาไม่ทันคิด พอไปหาผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่มันก็ตะงิดๆแล้ว่า เอมาเรียกข้าลงน้ำตอนกลางคืนไม่ใช่คนล่ะมั้ง

 

เคยเห็นตอนเด็กๆ ไปนั่งเล่นที่ศาลาท่าน้ำในวัด ตอนนั้นหน้าน้ำหลาก มองดูลงไปในแม่น้ำ มองเห็นเป้็นเหมือนศีรษะคน ลอยขึ้นมาจากน้ำ ผมสีดำยาวสยาย แต่ตรงๆ นะครับเหมือนกำลังเดินอยุู่ในน้ำ แต่ไม่รู้ว่าเป็นนางเงือกหรือเปล่า แล้วก็ค่อยจมหายไปครับ


รี

 

โห น่ากัวจังค่ะพี่ เจอแบบนี้เพลียแน่ๆ พรายน้ำนี่ร้ายนะ
คล้ายพวกผีกัปปะ ของญี่ปุ่นจัง

 

เป็นพวกเดียวกับ ยักษ์น้ำป่าวครับ ในกรุงเทพเดาว่า พี่พราย คงย้ายหนี ไปหมดแล้ว :'(

 

ใช่ ถ้ากระทืบมันตายได้ ก็แสดงว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิต ไม่ใช่ผีสาง หรืออสุรกาย แค่มันอาจจะฉลาดและรู้จักการหลบซ่อนตัว การที่คนไทยบอกว่าเป็นผี ก็แสดงว่ายังไม่เจริญ เราต้องบอกว่า พลายน้ำนั้นคือ สัตว์ประหลาด จะถูกต้อง

 

พรายน้ำที่คล้ายลิงนั้นคือสัตว์ ชนิดหนึ่งครับ คล้ายๆกับพวกนางเงือก ที่เราไม่ได้เห็นกันง่ายๆ แต่ผีพรายนั้นคือพวกสายยักษ์ครับ มีหลายระดับครับ ตั้งแต่ผีพรายธรรมดา ผีพรายระดับภูติ ผีพรายระดับปีศาจครับ จะมีฤทธิ์ต่างๆกันไป ที่สามารถเอาชีวิตคนได้นั้น คือบุคคลนั้นต้องมีกรรมรองรับอยู่แล้ว และไปอยู่ในเขตที่เขาสามารถกำหนด เอาชีวิตสัตว์ที่หมดกรรมได้ ตามสายการบังคับบัชชาจากท้าวเวสสุวรรณได้ครับ เพราะพวกนี้คือยักษ์ชนิดหนึ่งครับ เช่นในทะเลก้อมีผีเสื้อสมุทร ในน้ำไม่ได้มีแต่สายพญานาคนะครับ และบทอากาศก้อมีวิมานของพญานาคเช่นเดี่ยวกัน

สิ่งมีชีวิตในโลกนี้ที่เราไม่รู้ว่าเขามีตัวตนอยู่มีเยอะมากครับ หรือบางอย่างที่เป็นตำนานนั้นบางทีก้อมีจริงครับเช่นนางเงือกเป็นต้น แต่เขาไม่ได้ให้เราเห็นง่ายๆ ก้อเท่านั้นเอง

ปล.ผมพูดตามที่ได้เรียนได้ศึกษามาผิดพลาดขออภัย ขอบคุณครับ

 

หนังสือเล่มนี้ตอนเด็ก ๆ ชอบให้ป้าอ่านให้ฟัง อ่านแล้วก็กลัวแต่ก็ไปเล่นน้ำ
เนื้อความจำได้คราว ๆ แต่จำชื่อหลวงพ่อทวีศักดิ์ที่นั่งแพไปจับพรายน้ำได้
ท่านว่าง ๆ นำมาให้อ่านบ้างได้ไหมคะ :]

ปล. รูปน่ากลัวมาก :boo:

 

@แถวบ้านเกิดเราที่ต่างจังหวัดไม่นานมานี้เองค่ะอาทิตย์สองอาทิตยื์ก่อนเองค่ะเด็กจมน้ำตายงมหายังไงก็ไม่เจอค่ะนักประดาน้ำงมตั้งหลายคนค่ะคนไปเฝ้ารอดูยังกะมีงานประจำอำเภอ ผ่านไปสองวันศพยังไม่ลอยขึ้นมาค่ะ พอนิมนต์พระมาทำพิธีเชื่อไหมค่ะนักประดาน้ำดำลงไปหาเจอตรงจุดที่จมเลยค่ะ ทั้งๆที่เคยงมตรงนั้นหลายรอบก็ไม่เจอค่ะ

 

อากงอาม่าเคยเล่าให้ฟังว่า สมัยพวกท่านหนุ่มๆสาวๆ นั่งเรืออพยพหนีตายมาจากเมืองจีน ใช้เวลาเป็นเดือนๆกว่าจะมาถึงเมืองไทย ชีวิตส่วนใหญ่ก็อยู่บนเรือ มองไม่เห็นแผ่นดินเป็นเดือนๆ ระหว่างนั้นท่านเล่าว่า ที่ทะเลเวิ้งว้างมักจะมีหมวกสวยๆบ้าง เสื้อผ้าสวยๆบ้าง หรือแม้แต่ของที่ไม่น่าจะลอยน้ำได้ เช่น สร้อยทองเป็นต้น ลอยน้ำมา ท่านเล่าว่า มีคนเห็นแล้วพยายามปีนโรยตัวไปหยิบ ก็ปรากฏว่ามีมือสีขาวซีดแขนยาวผิดมนุษย์โผล่มากระชากมือ คนที่โดนก็ร้องขอความช่วยเหลือ สุดท้ายก็โดนดึงจมน้ำหายไป แล้วก็ไม่ได้มีแค่รายเดียวเห็นท่านเล่าว่า มีคนที่พยายามจะคว้าของ โดนดึงตกทะเลไปเป็นสิบๆราย อาม่าบอกว่า ท่านเองก็เห็นมือสีขาวๆนั้นเหมือนกัน อาม่าบอกอีกว่า บางทีตอนกลางคืน ก็มักจะมีคนกระโดดน้ำลงไปตาย เพราะผู้หญิงสวยที่ว่ายน้ำอยู่ในทะเล แกบอกว่าแกไม่เห็นผู้หญิงพวกนั้น มีแต่คนๆนึงในเรือเห็น แล้วเล่าให้แกฟังอีกทีว่า สิ่งนั้นเหมือนผู้หญิงผมยาว แต่สวยงามมาก มากันเป็นสิบ เห็นแค่หัวกับแขนโผล่เหนือน้ำ เหมือนคนกำลังว่ายน้ำ แต่กลับไม่มีเสียงอะไรเลย เงียบสนิท ใครเผลอเคลิ้มเข้าก็กระโดดลงไปแล้วหายไปแบบเงียบๆอีก เช่นกัน
(อันนี้เป็นประสบการณ์จริงของผู้ใหญ่บ้านผมที่ท่านเคยเจอมากับตัว โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคับ)

 

ภูติผีชนิดนี้ สามารถดลบันดาลให้เห็นเป็นอะไรก็ได้ ประเภทเดียวกับกับเสือสมิง ที่แปลงกายเป็นผู้หญิงชาวบ้านป่า มาปรากฏร่างกลางป่าตอนกลางคืน

ส่วนที่เห็นในทะเลนั้น เรียกว่า ผีทะเล ครับ ผมเคยเห็นครั้งนึง ตอนหัวค่ำสัก 2 ทุ่ม ตอนนั้นนอนอยู่ที่บังกะโลชายทะเล ส่วนเพื่อน ๆ คนอื่นก็นั่งเล่นนั่งคุยกัน ผีทะเลได้สำแดงกายให้ผมเห็นเป็นผู้หญิงสาวสวยใส่ชุดนอน แล้วสะกดจิตผมเหมือนกับละเมอเพ้อพบ ให้ผมลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินตามออกไปที่ชายทะเล แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินลงทะเลไป

ขณะที่ผมก็กำลังจะเดินตามผู้หญิงคนนั้นลงไป เท้าของผมก็แตะน้ำทะเล ก็มีเสียงดังจากเจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่แถวนั้น พูดขึ้นว่า ดึก ๆ จะมาลงเล่นน้ำอีกหรือ ผมก็ได้สติขึ้นทันที แล้วรีบเดินกลับบังกะโลทันที

ตำรวจคนนั้นก็คือ สมเด็จโต พรหมรังสี แปลงร่างมาช่วยผม

 

เกือบได้เล่นน้ำทะเลอยู่แล้วเชียวนะค่ะ