พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

ผู้ใดทีมีความตั้งใจมั่น

และมั่นสวดมนต์ภาวนาทำสมาธิตั้งจิตอธิฐานต้วยจิตทีศรัทธาต่อพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์

ทุกๆท่านก็จะได้สมตามความที่ปราถนาค่ะ

 

น้องแต ..ขาอย่าทำอย่างนั้นเลยน้องๆเค้าเข็ด ปธ 1 มาแล้วนะ

พี่ทั้งเข็นทั้งดันแล้ว ..น้องมิ๊กเธอติดเชื้อมารุนแรงมากอ่ะ

 

สุดยอดเลยคะ พี่รั้ง

ในฝันเขากำลังทำขนมจริง และมีมะพร้าวด้วยนะคะ มะพร้าวเยอะมากก

กำลังตกแต่งประดับประดา สวยงามจริงๆ ตอนมองออกมานอกหน้าต่างบ้าน มีคลองน้ำด้วย สวยงามมาก

 

นู๋ขอไปเทียวด้วยคนได้ไหมคะ

อยากไป อิอิ ขอ ติดสอยห้อยตามไปด้วยคนนะคะ

ขอแกะขอบล้อพี่รั้งไปนะคะ ฮ่าาา เพราะพี่รั้งถูกเทียบเชิญ อิอิ

 

กรี๊ดกร๊าดดดด น่าสนุกจังเลยค่ะ... รู้สึกเหมือนเด็กน้อยๆ ที่บ้านกำลังมีงานใหญ่

 

ขอข้อยห้อยติ่งไปด้วยคนเด้อ...

 

ท่านยักษ์หายไปเสียนานคิดถึงนะคะ
ว่างๆก็เข้ามาเล่าประสบการณ์ที่ใต้ให้อ่านบ้างนะคะ


แฟนคลับแมวเหมียวฟิล์มรออ่านหนออยู่นะคะ

 

แสดงว่าเราโม้เก่ง พอสมควร
อิอิๆ...เขิน

 

แล้วไม่มีขนมสาลี บ้างหรือครับ
อ่ะ ขนมบ้าบิ่นก็เข้าท่า......
ให้นึกอยากกินขึ้นมาในบัดดล!

 

การระลึกอดีตชาติได้นั้นใช่ว่าจะก่อให้เกิดผลดีเสมอไปก็หามิได้ เพราะถ้าหากผู้ระลึกปราศจากการประพฤติปฎิบัติธรรม
อันเป็นเหตุให้เบื่อหน่ายคลายกำหนัด ตัดอาลัยในสังสารแล้ว...
ก็รังแต่คอยจะมาสานต่อความรักความสัมพันธ์ ให้ยืดเยื้อยาวนานสืบต่อไป
หาได้กระทำห้วงวังวนแห่งวัฎฎะทุกข์ ให้สิ้นสุดไปไม่!

สายลมหนาวโชยเอื่อยพัดพานำเอากลิ่นไอของอดีตหลังครั้งเก่า ผ่านกระทบผัสสะบางเบา
ในห้วงรัติกาลคืนนั้นเป็นช่วงต้นเดือนสอง พระคุณเจ้ากำลังนั่งกระทำความเพียรอยู่
ท่ามกลางราวป่าอันสงบสงัดเงียบ คงมีเพียงเจ้าศรีนวล สุนัขเพศผู้แสนรู้ นอนหมอบอารักษ์ขาดูแลอยู่เคียงข้าง
มันวิ่งตามท่านมาโดยบังเอิญ!และคงสมัครใจที่จะอยู่กินข้าวก้นบาตรจากท่านตลอดไป...

"นี่เจ้าก็มีความผู้พันธ์กับพ่อหรือ?"
"สัพเพสัตตา อเวรา อัพยาปัชชา อนีฆา สุขีอัตตานัง ปริหะรันตุ"
ท่านไม่ลืมที่จะแผ่เมตตาให้มันทุกครั้ง เมื่อถอนออกจากสมาธิ แววตาของเจ้ายามราตรีเมื่อจ้องมองดูพ่อ
ทำให้ขนลุกซู่ไปทั่วสารพังค์กาย ช่างมีพลังดูผิดแปลกแตกต่างจากสุนัขธรรมดาทั่วไป!

พรุ่งนี้แล้วสินะ คณะศรัทธาลึกลับจะเดินทางขึ้นมาสร้างที่อยู่อาศัยให้...
ไม่น่าเชื่อก็คงต้องจำใจเชื่อ ทั้งที่เราต่างไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน ส่วนพวกเขานั้นเล่าบอกเพียงว่ามีสิ่งลี้ลับนำพามา!
ซ้ำบางคนก็เพิ่งได้มารู้จักกัน ณ สถานที่แห่งนี้เอง
แต่เสมือนหนึ่งว่า รู้จักคุ้นเคยกันมา นานแสนนาน!

เรื่องนี้หากครูบาอาจารย์รู้เข้า คงไม่ปลื่มแน่!

จะทำอย่างไรดี ทั้งที่คิดจะปฎิเสธหลายครั้งแล้ว แต่จิตใจกลับอ่อนระโหยโรยแรง ให้นึกสงสารทุกที
โดยเฉพาะแววตาสีเหล็กคู่นั้น! เหมือนมีอำนาจอะไรบางอย่าง ดึงจิตเราให้หวั่นไหวอยู่ทุกขณะที่ได้สัมผัส!
มันคืออะไรกันแน่นะ?...แต่พอนางนั้นกลับคืนสู่ความเป็นปกติ พูดคุยกันแบบธรรมดาทั่วไปแล้ว
เรากลับมิได้รู้สึกหวั่นไหวอะไร!

ไม่ ไม่จริง! เราจะต้องไม่คิดฟุ้งซ่าน!(ท่านพยายามเรียกสติตัวเองให้กลับคืนมาอยู่กับปัจจุบัน)
หรือนี้อาจเป็นมนต์มายาของพญามาร!

อย่ากระนั้นเลย เรามิควรหักด้ามพร้าด้วยเข่า
ควรดูการแสดงต่อไปด้วยใจอันสงบ สักระยะหนึ่งเถิด ให้คิดเสียว่า...
นี่เป็นประสบการณ์ตรง ที่เราได้มาเผชิญรับรู้ด้วยตนเอง ซึ่งจะต้องฟันฝ่าไป เป็นความรู้ใส่ตัว
พระภิกษุหนุ่มตรึกตรองใคร่ควรด้วยเหตุผลแล้ว เข้าสู่ห้วงนิททรา!...

 

การระลึกอดีตชาติได้นั้นใช่ว่าจะก่อให้เกิดผลดีเสมอไปก็หามิได้ เพราะถ้าหากผู้ระลึกปราศจากการประพฤติปฎิบัติธรรม
อันเป็นเหตุให้เบื่อหน่ายคลายกำหนัด ตัดอาลัยในสังสารแล้ว...
ก็รังแต่คอยจะมาสานต่อความรักความสัมพันธ์ ให้ยืดเยื้อยาวนานสืบต่อไป
หาได้กระทำห้วงวังวนแห่งวัฎฎะทุกข์ ให้สิ้นสุดไปไม่!

สายลมหนาวโชยเอื่อยพัดพานำเอากลิ่นไอของอดีตหลังครั้งเก่า ผ่านกระทบผัสสะบางเบา
ในห้วงรัติกาลคืนนั้นเป็นช่วงต้นเดือนสอง พระคุณเจ้ากำลังนั่งกระทำความเพียรอยู่
ท่ามกลางราวป่าอันสงบสงัดเงียบ คงมีเพียงเจ้าศรีนวล สุนัขเพศผู้แสนรู้ นอนหมอบอารักษ์ขาดูแลอยู่เคียงข้าง
มันวิ่งตามท่านมาโดยบังเอิญ!และคงสมัครใจที่จะอยู่กินข้าวก้นบาตรจากท่านตลอดไป...

"นี่เจ้าก็มีความผู้พันธ์กับพ่อหรือ?"
"สัพเพสัตตา อเวรา อัพยาปัชชา อนีฆา สุขีอัตตานัง ปริหะรันตุ"
ท่านไม่ลืมที่จะแผ่เมตตาให้มันทุกครั้ง เมื่อถอนออกจากสมาธิ แววตาของเจ้ายามราตรีเมื่อจ้องมองดูพ่อ
ทำให้ขนลุกซู่ไปทั่วสารพังค์กาย ช่างมีพลังดูผิดแปลกแตกต่างจากสุนัขธรรมดาทั่วไป!

พรุ่งนี้แล้วสินะ คณะศรัทธาลึกลับจะเดินทางขึ้นมาสร้างที่อยู่อาศัยให้...
ไม่น่าเชื่อก็คงต้องจำใจเชื่อ ทั้งที่เราต่างไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน ส่วนพวกเขานั้นเล่าบอกเพียงว่ามีสิ่งลี้ลับนำพามา!
ซ้ำบางคนก็เพิ่งได้มารู้จักกัน ณ สถานที่แห่งนี้เอง
แต่เสมือนหนึ่งว่า รู้จักคุ้นเคยกันมา นานแสนนาน!

เรื่องนี้หากครูบาอาจารย์รู้เข้า คงไม่ปลื่มแน่!

จะทำอย่างไรดี ทั้งที่คิดจะปฎิเสธหลายครั้งแล้ว แต่จิตใจกลับอ่อนระโหยโรยแรง ให้นึกสงสารทุกที
โดยเฉพาะแววตาสีเหล็กคู่นั้น! เหมือนมีอำนาจอะไรบางอย่าง ดึงจิตเราให้หวั่นไหวอยู่ทุกขณะที่ได้สัมผัส!
มันคืออะไรกันแน่นะ?...แต่พอนางนั้นกลับคืนสู่ความเป็นปกติ พูดคุยกันแบบธรรมดาทั่วไปแล้ว
เรากลับมิได้รู้สึกหวั่นไหวอะไร!

ไม่ ไม่จริง! เราจะต้องไม่คิดฟุ้งซ่าน!(ท่านพยายามเรียกสติตัวเองให้กลับคืนมาอยู่กับปัจจุบัน)
หรือนี้อาจเป็นมนต์มายาของพญามาร!

อย่ากระนั้นเลย เรามิควรหักด้ามพร้าด้วยเข่า
ควรดูการแสดงต่อไปด้วยใจอันสงบ สักระยะหนึ่งเถิด ให้คิดเสียว่า...
นี่เป็นประสบการณ์ตรง ที่เราได้มาเผชิญรับรู้ด้วยตนเอง ซึ่งจะต้องฟันฝ่าไป เป็นความรู้ใส่ตัว
พระภิกษุหนุ่มตรึกตรองใคร่ควรด้วยเหตุผลแล้ว เข้าสู่ห้วงนิททรา!...

 

กองทัพใหญ่อันเกรียงไกรพร้อมด้วยพลพยุหเสนา แสดงแสงยานุภาพ ด้วยการเดินขบวนมาอย่างเนืองแน่!
หนึ่งในคชสารสองเชือกนั้น มีที่ประทับว่างอยู่!...
"เชิญเสด็จเถิดเพค่ะ" เสียงสตรีผู้หนึ่งกล่าวเชื้อเชิญให้พระคุณเจ้าขึ้นนั่งเหนือหลังคชสารเชือกเอก!
ช่างเป็นเสียงที่ดูคุ้นเคย เสียนี้กระไร!
เหมือนเท้าขยับไปเองโดยอัตโนมัติ! ท่านดำเนินยางสามขุม สู่ที่ประทับหลังพญาช้างด้วยท่วงท่าอันสง่างาม...
พลันเครื่องทรงกษัตริย์พร้อมพระแสงดาบก็บังเกิดขึ้น...ลืมสมณะสัญญาไปชั่วขณะหนึ่ง!
ท่านชูพระแสงดาบอันมันปราบ ขึ้นสู่ท้องฟ้า!...
พลันกองทัพทั้งหมด โห่ร้องขึ้นพร้อมกัน เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องกัมปนาท สะท้านสะเทือนไปทั่วอาณาบริเวณนั้น!!

เฮ้ๆๆๆๆ.............................................!!

ท่านสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นด้วยใจหึกเหิม...แต่แล้ว สมณะสัญญาก็ค่อยๆกลับคืนมาสู่ปัจจุบันขณะในบัดดล!
"แล้วกัน"เสียงอุทานพร้อมลมหายเข้าออก ยาวๆ เหลือบดูนาฬิกาใกล้ตีสามแล้ว
คงถึงเวลาที่ท่านต้องตื่นขึ้นมาทำกิจวัตร ประจำวัน ก่อนอรุโณทัยจะไขแสง
มันเป็นแบบฉบับอันดีงาม ที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ได้พาประพฤติปฎิบัติ สืบต่อกันมาช้านาน
เพื่อขจัดอาสาวักกิเลสให้หมดสิ้นไปจากกมลสันดาน...

แป๊ดๆๆ...แป๊ดๆๆ
เสียงแตรรถยนต์บีบลั่นมาแต่ไกล และแล้วคณะศรัทธาลึกลับ ก็เดินทางมาถึงสายของวันนั้นเอง
ถนนลูกรังชนบท พอให้อาศัยขึ้นมาสู่พุทธสถานแห่งนี้ได้บ้าง อย่างทุลักทุเล!...

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

 

โห...เรามัวแต่วิ่งหัวกระเซิง เผลอแป๊บเดียว เหมียวน้อยตัดช่องน้อยแต่พอตัวหนีไปแระ

 

มักทายตอนเย็นคร้าบ

 

เมื่อคืนนี้หนูฝันว่านั่งกินข้าวกับพี่รั้งและก็พี่มิ๊กค่ะ
นั่งพื้นล้อมวงกันครึกครื้นมากเลย

แล้วพ่อกับแม่ก็มารับกลับบ้าน มาขนของกลับด้วยค่ะ
อย่าถามรายละเอียดอย่างอื่นนะ หนูจำมะได้ จำได้แค่นี้ค่ะ

 

ว้าวววว ดีใจจัง ในที่สุด ก็มีคนฝันถึงพี่อีกแล้ว อิอิ (พี่รั้งขา รีบมาให้รางวัลน้องยุ้ยหน่อยเร้ววววววววววว)

 

ขอรางวัลเป็นเรื่องเล่า สนุก ๆ นะค่ะ

 

ขำเสียงรถ แป๊ดๆๆๆๆ ของท่านแมวอะ เหมือนเสียงผายลม 555

 

สวัสดีทุกท่าน ทุกนามค่ะ

เมื่อคืนกำลูกแก้วนั่งสมาธิ มีขลุกขลักเล็กน้อยเช่นเคยค่ะ

หลับฝันอะไร จำไม่ได้ เหมือนพอคล้ายๆจะนึกออก ก็ลืมไปอีกค่ะ

เลยโบ๋แบ๋ ไม่มีอะไรมาเล่าเลย

 

คราวนี้เวลากำแล้วหลับก่อนนอนให้ท่อง

" อุดทัง- อัดโธ-สาระ-จิตตัง"..ลองดูนะคะ