ผมถูกแม่บังเกิดเกล้า "สาปแช่ง"

ขอบพระคุณเพื่อน-พี่ๆ-น้องๆ ทุกท่านที่ให้คำแนะนำปรึกษาครับ

ผม... ... ..ไม่รู้จะพูดอะไร...

ผมป่วยเป็นโรคทางจิตประสาทมา เกือบ 20 ปีแล้ว

สติการยับยั้งชั่งใจ การใช้เหตุผล มีน้อยมาก

ทุกวันนี้ ผมก็กินยาจิตเวช อยู่ไปวันๆ ต้องกินยาไปจนตลอดชีวิตครับ

 

ผม "กลัวมากครับ" กลัวตกนรก กลัวต้องใช้เวรกรรม ตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ครับ
เคยอยู่โรงพยาบาลบ้า มา 4 ครั้งแล้ว ทรมานน่าดู ผม "กลัว" มากครับ

 

โซค่ะ (ภาษาญีปุ่นแปลว่า งั้นหรือ) ผู้มีมิจจฉาทิฏฐิ ผู้ไม่เข้าใจคนอื่น คิืดหลงตนว่ามีความคิดที่ดีกว่าเที่ยวสอนคนอื่นแต่ยังไม่เข้าใจคนอื่น ก็คือ อวิชชา คือความไม่รู้ ทำให้ประมาท ในคนอื่น ไปฝึกมาใหม่ซะยังมีความประมาทอยู่ ถ้าไม่เชื่อฟังระดับธรรมก็จะตันกันอยู่แค่นี้และเมื่อยังประมาทอยู่ก็ยิ่งเสื่อมโดยไม่รู้ตัว และร่วงโรยไปตามความประมาท

 

ง่ายๆ สร้างสมาธิให้ตนก่อน ทำให้เกิดปัญญาญาณ

ต่อมารู้จักยอกย้อนประมาณว่าย้อนคำทำให้แม่เค้ารู้สึกว่าเข้าตัวเอง

ต่อมาเค้าเริ่มทำน้อยลงเพราะถ้าด่าคุณก็เหมือนดาตัวเค้าเอง

ถามผมเป็นลูกใคร ใครเลี้ยงผมมาถึงได้เป็นแบบนี้ ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะคนเลี้ยง
ฉะนั้นการด่าสาปแช่งคนเลี้ยงผมมาก็ต้องรับด้วย

แต่ก็ว่านะแบบกว้างๆ แต่ว่าความเป็นจริง คนเราเมื่อปักใจ อคติ กับใครแล้วไม่ว่าคนนั้นจะทำดีเท่าไรคนนั้นก็มองว่าไม่ดีเสมอ สิ่งนี้เป็นอกุศลจิต มีมันนานเท่าไรก็มีบาปติดตัวนานเท่านั้นครับ

 

เห็นใจคุณมาก เข้มแข็งไว้ และอยากบอกว่า

เลิกกลัว จำไว้เลย อะไรจะเกิดหากสุดวิสัยแล้ว ให้มันเกิดไป

ถ้าลดความกลัวลงได้ จะคลายความเครียดเอง

ความเครียดเกิด จาก เรากลัว

ไม่ต้องกลัวคนจะว่าเรา ไม่ต้องกลัวใครสาปแช่ง ไม่ต้องกลัวเราจะบ้า ไม่ต้องกลัวตาย

เกิดแล้ว วันหนึ่งก็ต้องตาย เพราะถ้าไม่ตาย แล้วจะเกิดใหม่ได้อย่างไร

การตายคือ ขั้นตอนหนึ่งในการเกิดใหม่

ยึดอย่างเดียวคือ ให้ตัวเรามีศีล 5 ทำดี พูดดี พยายามทำประโยชน์ต่อตนเอง และตนรอบข้างได้

คิดในแง่ดีไว้ ในเมื่อเรามาเกิดแล้ว ก็สู้ไป จนลมหายใจสุดท้าย

เราเลือกเกิดไม่ได้ เลือก พ่อแม่ พี่น้องไม่ได้ มันคงมีเหตุผลของมัน

ใครๆ ก็เหมือนกัน บางคนอาจได้สิ่งที่ถูกใจ แม้เราไม่ใช่ นั่นคงมีเหตุผลของมันอีกเช่นกัน

แต่ถ้าเราสู้ ใช้ทรัพยากรที่เรามีให้ดีที่สุด

สุดท้ายความดี ความอดทน ของเรา คงต้องให้ผลของมัน

และเมื่อถึงวันที่ลมหายใจสุดท้ายเรามาถึง มันไม่มีอะไรให้เราติดค้าง

 

ผมผิดเอง ที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ร้ายได้ เลยทำให้ล่วงเกินแม่ทางวาจา แบบนี้

บางครั้ง ยังใช้คำหยาบคายกับท่านด้วย

ตอนนี้ แมวที่ผมรัก เป็นแผลอยู่ ผมก็เลยเครียดมากพาไปหาหมอ ใส่ยา

เครียดจนปวดประสาทหลายครั้งแล้ว พอเจอกับแม่มักมีปากเสียงกันทุกครั้ง

 

ทำต่อไปให้ดีที่สุด สักวันท่่านจะเข้่าใจครับ

 

ทุกท่านที่ แนะนำมา ทำได้ ดี หมด เลยครับ ผม ขอ แนะนำลอง พยายาม สวดมนต์ ก่อนนอน ให้ได้ มาก ที่สุด เท่าที่จะทำได้ หลาย บท ก่อนยิ่ง ดี ครับ ทำจนเป็น กิจวัติ และ ลอง นั่ง สมาธิ ควบคู่ไป ก็ ได้ ตอน หลัง แผ่เมตตาจิต เสร็จ หรือ จิตใจเริ่มนิ่ง ลองขอ ขมากรรม กับ คุณ แม่ ในใจ ก่อน นะครับ ก็ หากทำจน เรา รู้ สึก อิ่มเอิบใจ แล้ว ลอง หาโอกาส ที่เหมาะสม โดยเอา ดอกมะลิ ก็ ได้ ครับ กราบ ขอขมาท่าน โดยการกระทำ อีกที นึงผม ว่า คงจะช่วยให้ อะไร ต่าง ๆ คง ดี ขึ้นไม่มากก็ น้อย นะครับ ยัีงไง เป็นกำลังใจ ให้ นะครับ ...@__@

 

ที่ ผมแนะนำ ไป เพราะ ผม ก็ มี ปัญหา เกี่ยวกับ โรคของ ตัวเอง เหมือน กัน ครับ เป็นโรค Pacnic ตื่นตระหนก กลัว แต่ แปลก ครับ โรค นี้ บ้าง ครัง เป็น แล้ว บาง ครั้งจะคิดไม่ดี กับ คนอื่น กับ ครอบ ครัว คิดในแง่ ลบ กับเพื่อนมั้ง ขี้ หงุดหงิด โมโหง่าย พอกิน ยาก็ ดี ขึ้น พักหลังมาลอง สวดมนต์ นั่งสมาธิช่วย บางครั้ง นั่ง ตอนตื่นนอน ก็ รู้ สึก คลอนโทรล ได้ ไม่ได้ สนใจ กับความคิด มาก โรคพวกนี้ ของผมคิดว่า น่าจะเป็น กรรม เก่า ทาง มโนกรรม ครับ หลังๆมา ปล่อยว่างได้มาก ขึ้น ด้วย การถวายทาน อยู่ในกรอปของศีล ปล่อยสัตว์ ร่วมถึง การสวดมนต์ และ นั่งสมาธิ แผ่เมตตาจิต และขอ ขมา กรรมกับเจ้ากรรมนายเวร และพ่อ แม่ ด้วย ( ทั้ง 2 ท่านเสียแล้วครับ ) ปัจจุบัน ก็ ดี ขึ้น เรื่อย ๆ ครับ จิตใจแจ่มใสมาก ขึ้น ครับ ที่ต้อง ขอขมากรรม กับ พ่อแม่ เพราะตอนท่าน อยู่ ก็ มีการทำให้ท่านเสียใจ ทุกข์ใจ อยู่ เหมือนกันครับ แต่กว่าจะดี ขึ้นได้ ก็ ต้องพยายาม หนักเอาการเลยครับ เป็น ปี เล้ย กว่าจะดีขึ้น พอ รู้สึกว่า อกุศลกรรมที่เราได้รับนั้น เริ่ม คลายตัว จะรู้ ด้วยตัวของเราเอง ครับ สิ่งต่าง ๆ ก็ เริ่ม ดี ขึ้นเรื่อย ๆ ครับ ก็ เลย เอาประสบการณ์ ที่ได้ มาแนะนำ ให้ลองทำ ดู หนะครับ เผื่อจะได้เป็นประโยชน์ และ คลายกรรม จากหนักให้กลายเป็นเบาลง ได้บ้าง ไม่มาก ก็ น้อย ครับ @__@

 

เพราะไม่ฝึกอภัยต่อกัน เมื่อต่างฝ่ายต่างทำกรรมให้อีกฝ่ายไม่พอใจ ก็ตำหนิกัน
หนักเข้าก็แช่งชักหักกระดูกกัน เราก็ด่าแม่ แม่ก็ด่าเรา เป็นเวรเป็นกรรมผูกกันไป

ทีนี้ เราต้องเอาสติปัญญาขึ้นมาพิจารณาสิว่า เราเองมีส่วนผิดหรือไม่ เราไปทำอะไรให้เขาขัดใจหรือไม่ แม่เขาถึงด่าเราแช่งเรา เราทำตัวดีแค่ไหนแล้ว ทำหน้าที่ของความเป็นลูกสมบูรณ์แล้ว ตั้งใจเรียน แบ่งเบาภาระทางบ้าน ช่วยพ่อแม่ทำงาน
หรือวันๆ กิน นอน เที่ยว เล่น ขอตังค์แม่ นี่เราต้องดูตนเองด้วยว่า เราเป็นฝ่ายให้แม่บ้างหรือไม่

ถ้าหากว่าเราเป็นฝ่ายที่ให้ ทำหน้าที่ลูกครบแล้วดีแล้ว แม่เขายังตำหนิเรา แช่งเรา เราก็ทำใจถือเสียว่าเป็นกรรมที่เราต้องยอมรับ แล้วปล่อยวาง

บางอย่างในโลกนี้ เราจะต้องฝึกยอมรับมันให้ได้แม้เราจะไม่ชอบใจก็ตาม ไม่ต้องไหาโทษหาความอะไร ถือเสียว่ามันเป็นกรรม อดทน ตั้งมั่น มีสติ เลือกทำแต่ความดี มันจะได้ชะล้างกรรมให้เบาบางลงไป

 

....เป็นกำลังใจให้นะคะ เค้าบอกว่าลูกที่อยู่ใกล้ชิดบิดา มารดา มักจะโดนพายุอารมณ์บ่อยๆ ต้องทำใจให้มีศีล อย่าถือโทษ โกรธท่าน คิดซะว่าท่านจะได้คลายเครียด ดีกว่าให้ท่านไม่มีที่ระบายแล้วไปทะเลาะกับเพื่อนบ้านแทน >_<


ขอขมากรรม หาเวลาล้างมือ ล้างเท้าท่าน ส่วนตัวจะอายๆ เขิลๆเวลา จะทำดีกับพ่อแม่ต้องอาศัยวันสงกราณต์ปฏิบัติตลอด >_<

ว่างๆ ก็ชวนท่านคุยเรื่องธรรมะ ถ้าเห็นท่านถอนหายใจบ่อยๆ เลี่ยงออกจากตรงนั้นก่อน เพราะเคยแสดงความห่วงใย ไถ่ถาม เลยโดนซะกระเจิงหารูหลบแแทบไม่ทัน อิอิ

 

ผมเข้าใจนะครับ เพราะผมก็มีแม่ที่ดุมากเหมือนกัน
ที่บ้านผมมีพี่สาวอีกหนึ่งคน เขาทะเลาะกับแม่โฉงเฉกเป็นประจำ
แต่ตอนนี้เขาหนีแม่ไปอยู่เหนือ ไม่ติดต่อแม่แล้ว
ส่วนในบ้านเลยมีผมคนเดียวที่ยังทนอยู่กับแม่ เวลาเขาว่าอะไร บางครั้ง
ผมก็แอบไปข้างนอกเพราะรับอารมณ์ไม่ไหว
ผมก็เป็นคนหนึ่งนะ ที่เกือบเป็นโรคประสาทเพราะ โดนด่าเยอะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ เรื่องอย่างนี้คนเราเจอไม่เหมือนกัน
ในเว็ปนี้คงมีไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่า การโดนด่าทั้งวันทั้งคืนเป็นยังไง
แปล คำด่าฆ่าคน ได้มากกว่าที่คุณคิด
ขอบคุณที่ออกมากล่าวนะครับ ^^
ตอนนี้ผมปล่อยแม่อยู่กับพ่อเลี้ยงส่วนผมอยู่ห่างๆแม่แล้วน่ะครับ

 

ถ้าเราไำม่ผิดเสียอย่าง ใครสาปแช่งก็ไม่ต้องกลัวครับ
แต่ถ้าเราผิดจริงนี่สิน่าคิดครับ เพราะพ่อแม่เป็นผู้มีพระคุณ
ขอให้ก้มหน้าทำความดีต่อไปนะครับ
ระลึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เ้ป็นที่พึ่ง

 

ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้อย่าท้อแท้นะครับ ขอให้อดทนสู้ต่อไป กัลยาณมิตรในเวปพลังจิตเป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ อย่ายอมแพ้ เอาชนะกรรมให้ได้นะครับ

 

เรื่องของวิบากกรรมที่ให้ผล การแก้ที่ง่ายที่สุดแก้ที่ตัวเราเท่านั้น
ให้ กาย วาจา ใจ ของเราอยู่ในศีลในธรรมเท่านั้น
มารดาท่านทำหน้าที่อยู่ ๒ อย่าง
๑ ผู้ให้กำเนิด อันนี้ห้ามข้องแวะด้วยประการทั้งปวง
๒ ผู้มีพระคุณ คือการเลี้ยงดูอันนี้ต้องทดแทนผู้มีพระคุณ
ถ้าราอยากจะพ้นจากวิบากกรรมนี้ต้องหมั่นให้ทาน รักษาศีล และภาวนาให้ยิ่งขึ้นไป
หากยังไม่ถึงนิพพานเพียงใดเราก็จะพบบิดามารดาที่มีศีลมีธรรมก็จะพบกับพ่อแม่ที่ดี
สาธุ โมทนากับทุกท่าน

 

ทางแก้ของคุณ กับ คุณ xmenพุทธ มีอยู่แล้ว ในสติปัฎฐาน 4
ฝึกเจริญสติ ตามแนวสติปัฎฐาน 4 ให้คล่องใน จิตตานุปัสสนา และเจริญสติไม่ให้ขาดได้นานที่สุดตลอดวัน จะแก้ปัญหาได้ครับ

 

โมทนากับคุณมุ่งด้วยค่ะ บทความดีมาก ต้องอาศัยกำลังใจจริงๆค่ะ

 

ผมคงไม่มีความเห็นอะไรมาก ครับ
เพราะ คห.ข้างบนตอบดีมากๆอยู่แล้ว
แต่ผมจะมาให้กำลังใจ ครับ
ทุกสิ่งอยู่ที่ใจคุณครับ ใจดีวะอย่างคนด่า ว่า เรายังเฉยๆได้
แม่คุณพูดไปบางทีเพราะอารมณ์หงุดหงิดหรืออาจจะเป็นเพราะเริ่มเข้าวัยทอง ครับ
ส่วนใหญ่คนอายุมากๆที่เข้าวัยทอง ฮอร์โมนก็จะผิดปกติ แล้วจะหงุดหงิดบ่อยๆครับ
เพราะฉะนั้นให้คิดแบบนี้จะดีกว่า ครับ ว่าวันนี้ยังได้ยินเสียงแม่ด่าว่า แสดงว่าท่านยังอยู่กับเรา ถ้าวันไหนไม่ได้ยิน วันนั้นคุณจะเสียใจเพราะแม่คงไม่อยู่กับคุณแล้ว รักแม่ให้มากๆ ครับ
ชีวิตคนเรามันไม่เที่ยงหรอก นะ

 

ดูจากการตอบกระทู้ของนายไม่เหมือนคนบ้าโรคจิตประสาทสักนิดนะครับ
แล้วคุณแม่นายสาปแช่งว่าไงบ้างเหรอครับ ?

 

ขอโทษครับ ผมผิดเอง ที่ควบคุมอารมณ์ร้ายของตัวเองไม่ได้เพราะเครียดง่าย

พอมีเรื่องกัน มักด่าว่าแม่ บางครั้งก็ใช้คำหยาบคายด่าท่านครับ T_T