ผมจะบาปมากไหมครับที่โกรธเกลียดแม่

ขอสารภาพนะคะ เข้ามาอ่านในกระทู้ของคุณ สงสารคุณมาก สงสารคุณจับใจ ชีวิตของเราทั้ง 2 คน ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ดิฉันมีคุณพ่อคุณแม่รักดังแก้วตาดวงใจ ส่งเสียเลี้ยงดูมาอย่างดี จนกระทั้งจบมหาวิทยาลัย และสอบบรรจุรับราชได้ สมใจที่ท่านเฝ้ารอลูกเติบใหญ่สวยสง่ามีราศรี
เข้าใจค่ะ ...คนที่ไม่เจอกับตัว จะไม่เข้าใจ พูดง่าย อ้างเวรกรรม ( ทั้งๆ ที่มันเป็นจริงเรื่องเวรกรรม ) เพราะมันเป็นความรู้สึกเล็กๆ ที่ละเอียดอ่อนที่ฝังจำยากในการลบเลือน
<Oดิฉัน..อ่านเรื่องราวของคุณ ในอดีต ก็เจ็บปวดและสงสารคุณไม่ใช่น้อยเหมือนกัน..ถึงเราจะไม่ใช่ญาติกันหรือเคยเห็นหน้ากัน ใจนั้นอยากจะทดแทนสิ่งที่คุณเจ็บปวด.... ที่คุณไม่ได้รับไปให้ <O
แต่อดีต.... ก็คืออดีต เราไม่สามารถหวนกลับคืนได้ คนที่อยู่ในอดีตที่เจ็บปวดอย่างมาก มันทรมาณเสียยิ่งกว่าการตาย เหมือนกับข้อความพี่ๆเค้าโพสไว้ก่อนหน้านี้ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ค่อยๆลบความรู้สึกเจ็บปวดออกจากใจ ถึงแม้จะยากมาก เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น คือผู้ที่ให้กำเนิดเรา
<Oเวลาที่เราทำดีกับท่าน ( แต่ต้องทำด้วยใจด้วย ไม่ใช่เพราะหน้าที่อย่างเดียว)โดยเฉพาะตอนที่ท่านลำบากไม่ว่าจะประการใดๆทั้งปวง เราสามารถสามารถอธิฐานจิตได้ เพราะท่านเป็นพระอรหันต์ของลูก ประสบการณ์มีมาแล้วกับตัวเอง.... ตอนนั้นท่านไม่สบายอย่างมาก เดินไม่ได้เจ็บปวด ได้ปรนิบัติไปดูแลท่าน ทำให้ท่านทุกอย่าง ให้กำลังใจ อยู่กับท่านตลอด เพียงช่วงระยะ2วัน ทำให้ท่านเดินได้ ก็เลยกราบแทบเท้าท่าน อธิษฐานด้วยบุญกุศลที่ลูกทำนี้ ขอให้................................. ปรากฏว่าเป็นไปตามที่อธิษฐานอย่างเร็ว

ให้กำลังใจนะคะ พร้อมที่จะเป็นเพื่อนที่ดีของคุณเสมอ<O

 

ก็หมายความว่า ถึงเวลานั้นแล้ว ถึงคุณจะพยายามช่วยเหลือแม่คุณอย่างไร แม่คุณก็จะไปอยู่ดี (เสีย หรือ หนีไปไม่ยุ่งกับคุณ) ทำดีที่สุดกับแม่คุณตอนนี้ก็แล้วกัน เพราะเราเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมานานและแค้นกันมานาน เชื่อหรือเปล่า............(แม่กับลูก ถ้าไม่ผูกพันรักใคร่กันมาแต่ก่อน ก็ทั้งแค้นและเกลียดกันมาก มาแต่ปางก่อน)

 

ส่วนคุณ Nongjub คุณอาจไม่เคยเจอสภาพแบบเจ้าของกระทู้มาก่อน แต่ผมเคยเจอ ถึงแม้ต่างกับเค้าที่แม่เค้าเกลียดมาก แต่ผม กลับแค่ไม่ใช่ลูกรัก เราเรียนรู้และลุยชีวิตมาด้วยตัวเอง ครอบครัวแทบไม่เกี่ยว พอมาวันนี้ ผมกลับเห็นคนที่พ่อแม่คอยอุ้มชู ตั้งแต่เรียน ก็ส่งให้เรียน ทำงานก็แนะหางานให้ ย้ายก็ช่วย ถึงเวลานี้ ผมไม่เห็นเค้าจะทำอะไรให้พ่อแม่เลย ในขณะที่พวกผม เรียนต้องหาเงินเรียนเอง รบกวนพ่อแม่น้อยที่สุด ขนาดเวลานี้ผลกลับตรงกันข้าม ผมต้องส่งเงินให้พ่อแม่ แถมยังต้องคอยกลับไปดูแลพ่อแม่ยามมีปัญหา ในขณะที่ลูกรักของท่าน กับผู้ไม่ค่อยดีเลย นีแหละครับ กรรม ผมไม่ได้อะไร และไม่หวังอะไรกับพ่อแม่ แต่ตอนนี้ก็ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดแค่นั้น

 

อย่าคิดอะไรมากสิ คุณเป็นลูก ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีก็พอแล้ว ส่วนแม่คุณ เค้าก็ต้องได้รับสิ่งที่เค้าทำอยู่แล้ว ใครทำใครได้นะ คุณเป็นลูก หน้าที่คุณคือการดูแลพ่อแม่ ผู้ให้ชีวิตและเลือดเนื้อนะ โอกาสมาถึงคุณแล้ว ดูแลท่าน ตอบแทนท่านก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำนะคะ อย่าเอาความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่ ให้เอาความถูกต้อง และความกตัญญูเป็นสำคัญนะคะ ^^

 

เป็นวิบากกรรมของทั้งคู่นะ ทั้งแม่และลูกที่ต้องให้มาเป็นสภาพแบบนี้ ถ้าเราไม่ให้อภัย กรรก็จะติดตามเราไปอีก เป็นแบบเดิม ๆ อีก ถ้ามีลูก ลูกก็เลี้ยงยากและจะทำไม่ดีกับเรา เกลียดเรา เป็นวงจรกรรมไปเรื่อย ๆ

เราอาจเคยทำแบบนี้ไว้กับลูกในกาลก่อน ๆ ก็ได้ ถึงต้องได้รับผลแบบนี้

ให้อภัย อภัยทานจึงถือว่าเป็นทานที่ให้อานิสงส์มากเพราะทำได้ยาก และเป็นทานที่สามารถตัดความผูกพันของกรรมที่เป็นแบบนี้ได้

บุญคุณของแม่ใหญ่หลวง คือ ผู้ให้กำเนิด ส่วนเรื่องประกอบอื่น ๆ ทั้งทางบวกทางลบนั้นเล็กน้อย

 

บางทีตอนนี้คุณแม่คุณอาจจะรู้สึกผิดถึงเรื่องที่เคยทำไว้ก็ได้ค่ะ
ให้อภัยท่านนะคะ
รักท่านให้มากๆ

 

จะดีจะชั่ว..ก็สายเลือด มันหนี้ไม่พ้น มันเป็นกรรมเก่าที่เราเองก็ไม่ทราบ จริงแล้วเราเองอาจจะทำกับเขามาในอดีตชาติ ก็เห็นใจ ชีวิตดิฉันก็เหมือนกันกับคุณ แต่สุดท้ายการให้อภัยเป็นอภัยที่ดีที่สุด หากเราทอดทิ้งแม่ เมื่อท่านสิ้นชีวิตไปเราก็คิดมากอีก แม่เปรียบเหมือนพระอรหันต์มิใช่หรือ ฟังจากเรื่องที่เล่า น่าเห็นใจ แต่คำว่าพระคุณของแม่ที่เราเกิดเป็นมนุษย์ทำความดี สร้างบารมีได้เพราะแม่นะ จริงๆ แล้วเขาอาจจะฆ่าเราทิ้งตั้งแต่ในท้องแต่เขาไม่ทำเลี้ยงเรามาจนช่วยตัวเองได้ก็อภัยเถอะ ตอนนี้เขาคงคิดได้เลยมาพึ่งเรา

 

เข้าใจคุณนะคะ เรื่องแบบนี้มันทำใจลำบาก แต่คุณต้องเข้าใจนะว่า คนคนนั้นคือแม่เรา ถึงจะอย่างไร ท่านก็เป็นผู้ให้กำเนิดเรามา คิดดูว่าเวลาที่แม่ต้องคลอดเราออกมานั้น มันทรมานเพียงไหน ไหนแม่ยังเลี้ยงดูเรา มาจนทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าแม่จะเป็นอย่างไรแต่ก็ยังดีกว่าการที่เราไม่ได้เกิดมา ไม่ได้พบพระพุทธศาสนา ไม่ได้พบสิ่งดีๆมากมายนะคะ เพราะฉะนั้น คุณโชคดีแล้วนะคะ ที่แม่ทำไปก็คงจะมีเหตุผลของท่าน บางทีท่านอาจจะเสียใจ ไม่ได้อยากทำเช่นนั้น คุณก็ควรให้อภัยท่านนะคะ ถึงแม้ว่ามันจะยาก แต่คุณต้องพยายามทำให้ได้ เพราะถ้าคุณทำได้แล้ว คุณจะรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลยล่ะค่ะ จิตใจที่เคยรุ่มร้อนกลับเย็นลง เมื่อนั้นใจก็เป็นสุข

ดิฉันว่า ที่จริงแลัวคุณก็รักท่ีาน อยากจะทำดีกับท่าน อยากกอด อยากกราบเท้าแม่ อยาก...กับแม่ ก็ขอให้ทำเถอะค่ะ อย่าได้ไปฝังใจกับอดีต
เลยค่ะ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ เพราะเราไม่อาจรู้ได้เลยว่า แม่จะอยู่กับ
เราได้อีกนานแค่ไหน หากแม่จากไป จะมาเสียใจก็ไม่สามารถย้อนอดีตกลับมาได้อีกแล้ว

เป็นกำลังใจให้นะคะ chearr

 

ชีวิตผมก็คล้ายกับคุณแต่หนักกว่าครับ เพราะแม่ผมติดการพนันนำความเดือดร้อนมาให้ลูกทุกคนใครรู้จักกับแม่ผมเขาต้องได้รับความเดือดร้อนทุกคน บางคนครอบครัวต้องแตก บางคนต้องหนีเจ้าหนี้ ทุกวันนี้แม่ผมก็เป็นหนี้ท่วมหัวขอทุกคนที่ขอได้ พี่น้องผมทุกคนไม่มีใครตั้งตัวได้เลยเพราะพอมีเงินแม่ผมก็จะไปหลอกเอาเงินจนหมด แต่ถ้าเขามีเงินเขาไม่เคยให้ใครเอาเงินไปเล่นหวยหมด เล่นเสียไปเป็นล้านแล้วครับ เขาถูกผีพนันเข้าสิง เขาไม่เคยโทษตัวเองเลย บ้านก็จะถูกยึด เขาเอาไปจำนองเล่นหวยทุกวันนี้ลูกๆไม่มีใครอยากยุ่งกับเขา ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน มีปัณหามาให้ทุกวัน พี่ผมบางคนต้องเสียครอบครัวไปก็เพราะเขา มีอีกเยอะนี่แค่เพียงเสียวเดียวผมขอมีแม่อย่างคุณดีกว่าเขาไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรายังดีกว่า

 

ส่งเงินให้แม่ใช้แล้ว ก็ถือว่าตอบแทนพระคุณท่านแล้ว

เหลืออย่างเดียวนะคะ ^_^ ทำให้ได้นะ.. คือ.. เลิกโกรธ เลิกเกลียดแม่ นะคะ ^^

สู้ๆนะคะ mamboo เป็นกำลังใจให้นะ ^^

พยายามอยู่กับแฟน อยู่กับครอบครัว อยู่กับงานของเรา ให้มากๆนะคะ จะได้ไม่คิดเรื่องแม่มาก

แม่ทำกับเราไว้มาก ทำให้เราร้องไห้ ทำให้เราเสียใจ แทบไม่เป็นผู้เป็นคน

ในขณะเดียวกัน แม่ก็ให้กำเนิดเรามานะคะ

คุณทำงานแล้ว มีเงินแล้ว ตอบแทนพระคุณแม่แล้ว เหลือแค่สิ่งเดียวคือ ต้องเลิกเกลียดแม่ให้ได้

เวลาที่เราเห็นใครทำไม่ดี คิดไม่ดี เราควร สงสารเขานะคะ ที่เขาต้องเป็นคนแบบนั้น ไม่ใช่ไปตั้งแง่รังเกียจเขา

สู้ๆนะคะ ได้แต่ให้กำลังใจนะคะ ^_^

 

mamboo ขอเล่าให้ฟังหน่อยนะคะ

แถวบ้าน mamboo มีแม่ที่ไล่ลูกออกจากบ้านเยอะมากๆ

ความรู้สึกที่ mamboo มองเห็นภาพเหตุการณ์เหล่านั้นคือ.. มันเป็นเพราะ ความเครียดค่ะ

คนเราเกิดมา ไม่มีเงินทองมากองให้ลูก พ่อแม่ทำงานเหนื่อยจะแย่ ลูกมีแต่เล่น พอโตมาหน่อย พ่อแม่จะไล่ลูกไปหางานทำเลย.. ลูกบางคน ติดยา กลับมาบ้าน ตำรวจรออยู่ แม่โกรธมาก.. ไล่ออกจากบ้านไปเลย ไม่ต้องกลับ (ถามว่ารักไหม mamboo มองออกนะคะ ว่าท่าน รัก แต่ที่ทำแบบนั้น ที่พูดจาร้ายๆแบบนั้นใส่ลูก ที่ตะหวาดลูก ไล่ลูก มันเป็นเพราะ อารมณ์ สถานการณ์ทางการเงิน และสิ่งแวดล้อมที่อยู่บริเวณนั้นค่ะ)

คือคนเรา มันเครียดกับชีวิตอ่ะนะคะ ลูกยังไม่รักดีไปติดยา กลับบ้านมา แม่ไม่มีปัญญาจะไปรับผิดชอบอะไรแล้วล่ะ

พ่อแม่บางคน ก็อยากให้ลูกโตมา มาช่วยหาเงินนะคะ เพราะลำพังตัวท่าน หาเงินคนเดียวไม่ไหวแล้ว แต่ลูกโตมา ไม่ได้ช่วยหาเงิน แล้วยังทำตัวไม่ดี..

---------

อันนี้ เรื่องที่เล่าไป ไม่เหมือนของคุณ จขกท. หรอกนะคะ แต่ว่า mamboo เล่าให้ฟังเฉยๆว่า mamboo เคยเห็น พ่อแม่ที่ ไล่ลูกออกจากบ้าน บ่อยๆ และมันมีสาเหตุ..

สาเหตุทั้งหมด ไม่ใช่เพราะ ไม่รัก แต่.. เป็นเพราะ อารมณ์ สถานการณ์ทางการเงิน และสิ่งแวดล้อมบริเวณนั้นๆ นะคะ

ขอจงเข้าใจ

เพราะถึง วินาทีสุดท้าย ที่ลูกต้องติดคุก หรือลูกโดนเขาเอามีดไล่ฟันมา.. ลูกคลานกลับบ้านมาหาพ่อแม่ .. พ่อแม่พวกนั้น ก็โอบแขนรับลูกตัวเองอยู่ดีค่ะ (พูดแล้วจะร้องไห้ค่ะ)

คือ พวกท่านไล่ลูกออกจากบ้าน เพราะมีสาเหตุนะคะ คนไทยเรา ยากจน ไม่ค่อยมีสตางค์ เครียด...

แต่พอถึง วันที่ลูกอับจนหนทางมากที่สุด วันที่ปีกของลูกหัก ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกแล้ว ท่าน ก็พร้อมที่จะเข้าไปช่วยเหลือทันที (ในขณะที่ คนแปลกหน้าคนอื่นๆบนโลกนี้ ไม่มีใครช่วยคุณ)

เวลาที่คุณทำผิด เวลาที่คุณพลาด mamboo บอกให้เลยว่า.. มีเทวดาแค่ 3 องค์ ในจักรวาลนี้ ที่ให้โอกาสคุณเสมอ องค์หนึ่งคือ พ่อ องค์หนึ่งคือ แม่ อีกองค์คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าค่ะ

นอกเหนือจากนี้ ไม่มีใครให้โอกาสคนที่ก้าวพลาดค่ะ...

สู้ๆนะคะ..

เลิกโกรธเกลียด คุณแม่ นะคะ ^-^

 

อยู่กับปัจจุบันครับ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เท่าที่คิดว่ามันดีที่สุดครับ
วันข้างหน้า จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจในวันที่ผ่านมา
อนาคตจะเป็นอย่างไร ก็อย่ากังวลมากนัก พ่อกับแม่ ถึงแม้ไม่ดีกับเรายังไงก็คือพ่อกับแม่

ดูที่ปัจจุบันครับ เลือกทำในสิ่งที่ควรทำมากที่สุด
ใช้สติ ใช้เหตุผลให้มากนะครับ อย่าใช้อารมณ์หรือใช้ให้น้อยที่สุด
วันข้างหน้าคุณจะไม่เสียใจในสิ่งที่ทำในวันนี้
พ่อแม่เป็นพรหมของลูก ลูกก็ควรใช้พรหมวิหารกับพ่อแม่เช่นกัน
คนเราต่างกันครับ รู้เรื่องและเข้าใจต่างกัน แต่เราเลือกตามความสามารถของเราครับ
โชคดีนะครับ

 

อ่านแล้วก็ รู้สึกเหมือนนิยายเลยนะครับ ชีวิตคนนี่บางทีก็ยิ่งกว่านิยาย ซะอีก ผมไม่เคยรู้สึกอย่าง จขกท เลยครับ ว่าความรู้สึกนี้มันจะรู้สึกแย่แค่ไหน แต่ผมมีแฟนแฟนผมก็ โดนทอดทิ้งตั้งแต่เด็กๆเหมือนกันครับ เค้าเองก็มีความรู้สีกคล้ายๆ จขกท ครับ ค่อนค่างไม่ชอบแม่ของตัวเอง ที่ปล่อยปะละเลยเค้า มีแต่ตากับยายที่เลี้ยงดูมา เค้าทำงานตั้งแต่เด็กเหมือนกัน แล้วก็ส่งเสียตัวเองเรียนจนจบแล้วก็มาใช้หนี้เงินกู้เอง พอผมได้ฟังประวัติชีวิตแฟนผมแล้วผมก็ชื่นชมแฟนผมนะครับ ที่ไม่ออกนอกลู่นอกทาง เรียนจนจบมีงานทำได้ด้วยตัวเอง ถึงจะยังไม่ได้เงินเดือนเยอะอะ่ไรแต่ก็ไม่เดือดร้อนนับว่าเค้าเก่ง และคุณ จขกท เองก็เก่งเช่นกันนะครับ และหากทั้งหมด เป้นเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องที่คุณจขกท เขียนเพื่อโยนความผิดให้คุณแม่ฝ่ายเดียว โดยไม่ได้เล่าถึงโทษของตัวเอง ผมก็เห็นใจคุณมากๆนะครับ

ในส่วนตัว ผมคิดว่าความเกลียด มันคงห้ามกันไม่ได้ เมื่อมันเกิดขึ้น แต่ผมคิดว่าเราสามารถที่จะ ค่อยๆ ทำให้มันคลายลงได้ จนเจือจางมากที่สุด จนกระทั่งไม่เหลือความเกลียดเลยนะครับ ผมคิดว่าคุณ จขกท ได้เห็นตัวอย่างแล้วถึงการกระทำแบบไหนที่เรียกได้ว่าดี หรือไม่ดี ผมคิดว่าหากเรามองว่าแม่เราทำไม่ดีกับเรา แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวเช่นเดียวกันนี่ครับ เรารู้แล้วว่าสิ่งที่แม่ทำนั้น มันไม่ดีอย่างไรทำให้เรารู้สึกอย่างไร ผมว่าเรายิ่งต้องพิสูจน์ตัวเอง เอาความดีชนะนะครับ ผมเชื่อว่าหากคุณทำความดี จนยิ่งขึ้น มากขึ้นไปอีกทับถมพอกพูนมากขึ้นเรื่อยๆด้วยจิตใจที่ให้อภัยคุณแม่ของคุณเองได้ แม่ของคุณ จะต้องคิดได้ในสักวัน และวันนั้น แม่ของคุณคงรู้สึกผิดกับตัวเองอย่างมาก จริงๆเมื่อแม่คุณบอกว่าละอายใจนั้น ก็เท่ากับว่าท่านก็เริ่มรู้สึกผิดบ้างแล้ว ใช่ครับมันอาจจะสายเกินไปสำหรับคุณ คุณอาจจะเหมือนยิ่งโกรธท่าน แต่เค้าว่าพระคุณบิดามารดา ยากเหลือเกินที่จะชดใช้ได้หมด เพราะมันมากมายมหาศาล ผมว่าการอภัยให้ท่านแล้วเลี้ยงดูท่านด้วยจิตเมตตาและรู้กตัญญููอย่างบริสุทธิ์ใจ คุณเองนอกจากจะเป็นลูกที่ดีเป็นอภิชาตบุตรแล้ว ผมเชื่อว่า มนุษย์ เทวดา ก็จะสรรเสริญนะครับรวมถึงตัวผมเองที่จะสรรเสริญคุณด้วยเช่นกันเพราะผมยังทำไม่ได้แบบคุณเลยครับ

อีกเรื่องหนึ่งที่ผมอยากยกตัวอย่างก็คือ มีบางครอบครัว ที่ลูกติดยาเสพติดทุบตีพ่อแม่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่แม่ก็ไม่เคยปริปาก บอกว่าไม่รักลูก ลูกบางคนไม่พอใจก็ตวาดแม่ ด่าพ่อแม่ด้วยคำหยาบคาย พอมีครอบครัวก็ไล่แม่ออกจากบ้านของตัวเอง ส่งไปบ้านพักคนชราบ้างอะไรบ้าง แต่แม่ ก็ไม่เคยบอกว่าไม่รักลูก และยังคงพร้อมจะให้อภัยลูกเสมอ แต่สำหรับกรณีของคุณ มันแค่ตรงกันข้ามเปลี่ยนสถานะกันแค่นั้น แค่คุณเป็นฝ่ายถูกกระทำจากผู้เป็นแม่ เรื่องราวที่ผมยกมานี้อยากให้ดูความรักของผู้เป็นแม่ แล้วลองนำมาพิจารณาใ ลองนำมาใช้ดูก็ดีนะครับ ผมเชื่อว่าจิตใจลึกๆ จขกท. ต้องรักแม่มากทีเดียวครับ เพียงแต่ ยังไม่สามารถขจัดความรู้สึกโกรธ น้อยเนื้อต่ำใจ และทิฐฐิ ออกไปจากใจได้เท่านั้นเอง เพราะความทุกข์มันสั่งสมมายาวนาน จะให้คลี่คลายและเจือจางไปเลยก็คงจะทำได้ยาก แต่ดูแล้วคุณจขกทเอง ดูเป็นคน มีปัญญาอยู่แล้ว แถมยังเีวียนวนอยู่ในเว็ปนี้ ซึ่งมีแต่คำสอนของพระพุทธเจ้าให้ได้อ่านได้ฟังเยอะแยะไปหมด คำสอนเหล่านั้น กับการค่อยๆฝึกจิตให้คลาย ทิฐิของตนเองลง อาจทำให้ความเกลียดในใจของคุณเบาบางและคลายลงได้บ้าง

ผมเชื่อว่าคุณจขกท.เอง ก็ไม่ได้รู้สึกมีความสุขเลย ที่รู้สึกเช่นนี้เช่นกัน บางทีเราโดนคนทำร้าย ทำลายเรา เรายังพยายามที่จะอภัยให้เขาได้ แต่นี้เป็นแม่ของเราผู้ให้กำเนิดเรามา ท่านจะเป็นอย่างไรก็ช่างท่านเถอะนะครับ บางครั้งคนเราก็ไม่ได้เกิดมาเืพื่อใช้แต่กุศลกรรม เพียงอย่างเดียว บางครั้งกรรมก็นำพาให้เราได้มาอยู่ร่วมกัน การอภัยทานน่าจะทำให้คุณสบายใจ และอาจเป็นการคลายบ่วงทุกข์ที่ผูกพันกันมาข้ามพบข้ามชาติให้ขาดสะบั้นลง ด้วยความกตัญญูรู้คุณของคุณเองก็ได้ ผมได้ยินเรื่องร่าวที่ลูกไม่ดีแต่แม่ก็ให้อภัยลูกยังรักลูกมาเยอะแล้ว ผมอยากได้ยินบ้างว่า แม่ไม่ดีแค่ไหน ลูกก็จะยังรัก และให้อภัยแม่เสมอ บ้างครับ ^ ^

หากวันหนึ่ง คุณทำใจได้แล้ว คลายทิิฐิ ในใจลงได้บ้างแล้ว ลองหาธูปเทียนแพ พานดอกไม้ไปกราบเท้าขอคมา ขออโหสิกรรมท่านนะครับ เพื่อปลดเปลื้องความรู้สึกที่ได้เกลียดท่าน เพื่อความสบายใจ บาปไม่บาปไม่รู้ แต่เราทำสิ่งที่ถูกต้องไว้ก่อน น่่าจะทำให้คุณเองสบายใจขึ้นนะครับ และเป็นการทำลาย ทิฐิของตนเองด้วย ผมเข้าใจว่ามันยากมาก ขนาดผมแม่รักมากก็ยังยากที่จะทำ แต่หากคุณทำได้ คุณก็จะเป็นลูกที่ประเสิรฐเพิ่มขึ้นอีกเยอะมั่กๆเลยล่ะครับ ^ ^

โชคดีครับผม

 

pig_cryy ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกคนครับ ที่ให้สติ

 

คนที่ยังไม่เป็นพ่อคนแม่คนอย่างไรก็ไม่รู้สึกได้ลึกซึ้ง
เราก็คนมีรักโลภโกรธหลงบางครั้งก็ขาดสติมีอารมณ์ความรู้สึกเจอเห็นสิ่งต่าง
เครียดกับสิ่งที่เจอพบปัญหามากมาย
แม่ของคุณก็เช่นกัน
ท่านต้องรับผิดชอบชีวิตลูกๆอีก
เลี้ยงคนคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องเล่นๆง่ายๆ
พอเรามีลูกแล้วเราจะรู้ซึ้ง(เพราะบางครั้งก็ระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ลงที่ลูกแล้วก็มาเสียใจมาก)
อยู่กับท่านให้นานที่สุด
ทำให้ท่านมีแต่ความสุขที่สุด

 

:'( สู้ต่อไปนะครับ

 

ผมเป็นกำลังใจนะครับ..

 

หนูในฐานะเป็นนักกฎหมาย จะขอกล่าวอะไรให้พี่ได้ทราบได้รู้และเข้าใจในม่านแห่งความรู้สึกของสังคม


ประเด็นสำคัญที่ต้องมาวินิจฉัย คือ พี่เป็นผู้ชาย พี่ไม่ชอบมารดาของตน


ในสังคมเราและสังคมทั่วโลก ถ้าใครว่าผู้หญิงหรือมองผู้หญิงในทางไม่ดีนั้น เขาจะัไม่พูดแตกต่างกับกรณีถ้าเป็นพี่ไม่ชอบบิดาตัวเองเลย


ในถ้อยคำวาจาที่ใช้ บางทีเราอาจจะเห็นว่า ทำไมหลายๆครั้งชอบเอาผู้ชายไปว่าๆ"เลว" และชอบเหมารวมโดยไม่เน้นเฉพาะเจาะจงบุคคลคนใด แต่ทว่าถ้าใช้ถ้อยคำพูดที่ว่า "ผู้หญิงเลว" หรือ ผู้หญิงก.ห.ทุกคน"

ถ้าผลที่ได้ว่า ด่าเพศไหนแล้วผลออกมาจะรุนแรงกระทบจิตใจมากกว่ากัน
คำตอบคืิอ ด่าผู้หญิง จะได้รับผลกระทบในทุกๆด้านมากกว่้าทุกครั้งไป


แต่ในความเป็นจริงแล้ว สมัยนี้ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน และคนที่ต้องการเรียกร้องมากที่สุดคือเพศหญิง แต่เพศตนกลับมองเพศชายอย่างมีอคติ เพราะลึกๆในแง่ความรู้สึกของทุกๆคน คิดว่า "ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอกว่า" ซึ่งตามข้อเท็จจริง ก็ถูกต้องแล้ว

แต่ บทสรุปสุดท้ายท้ายที่สุดแล้ว "ไม่มีความเท่าเทียมกันได้จริง" แม้แต่เพศยังต่างกันเลย นี่ยังไม่นับรวมถึงเพศกลาง(เพศที่3)ที่นับวันยิ่งมีมากยิ่งขึ้น จนต้องเข้าไปอยู่ในสารบบกฎหมายหลัก ที่เห็นได้ชัดคือ กฎหมายอาญาม.276 แก้ไขใหม่



ดังนั้น คนเรามีสิทธิเท่าเทียมกัน แต่เราจะต้องไม่ไป"ละเมิืด"สิทธิผู้อื่น
การรังเกีัยจ ด่าทอ(ถ้าเป็นเรื่องจริง)ไม่ผิดกฎหมายเลยจ๊ะ



แม้แต่ ผู้ชาย ที่ด่าผู้หญิง ที่เลว ทำตัวไม่ดี ทำไมสังคมชอบมองว่าผู้ชายเป็น"หน้าตัวเมีย" ก็ในเมื่อถ้าผู้ชายคนนั้นเขาพูดความจริงแล้ว คนไม่ดีคนชั่วก็ลอยนวลน่ะสิ แต่เคยมีดร.ท่านนึงเขาเรียนทางด้านจิตวิทยาท่านกล่าวไว้ว่้า
"คำว่า หน้าตัวเมีย เป็นข้อความที่ดูถูกเพศหญิงโดยทางตรงและทางอ้อม เพราะคำๆนี้เขาว่าๆคนที่ทำตัวไม่ดี แต่ได้หยิบยกเพศแม่มาด่าซึ่งๆหน้า โดยเอาเพศหญิงมาใช้ในความหมา่ยในทางที่ไม่ดี"

หนูได้ฟังแล้ว คิดว่า นี้ก็เป็นกรรมประเภทหนึ่งเหมือนกัน ผู้หญิงที่พูดคำนี้ไปๆมาๆ ก็กลายเป็นด่าตัวเองรวมทั้งด่าถึงมารดาซึ่งเป็นเพศเดียวกันไปซะงั๊น (ยิงนัดเดียวได้นก2ตัวจริงๆ) แต่ถ้าเป็นผู้ชายที่พูดแบบนี้ อาจจะหมายถึงมา่รดาของตนก็ได้



สรุปแล้่ว หนูจึงให้ข้อเสนอแนะได้ว่า ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพเป็นของตัวเองอยู่แล้ว



คำพูดลอยๆ เป็นแค่คอมเม้นสั้นๆและจางหายไป



>>เพราะมันขึ้นอยู่กับตัวของเรา สิทธิของเราเองโดยไม่ไปละเมิืดสิทธิคนอื่น คุณคิดแบบนั้นได้จึงไม่เป็นเรื่องที่ผิดหร่อกจ๊ะ <<



ปล.หวังว่าคงเข้าใจ:love:

 

อนุโมทนา คุณยอมรับ การที่คุณไม่ชอบแม่คุณมันเป็นเรื่องปกติครับเพราะเราเคยอยู่ใช้ชีวิตของเราเอง มันเป็นธรรมดาครับอย่าคิดมาก
เพราะคนเราทุกวันนี้เมื่อมีสุขจะคิดแต่ว่าตัวเองสร้างความสุขขึ้นมาเอง
โดยไม่ได้อาศัยแข้งขาร่างกายสร้างประมาณนั้น แม่ของคุณตอนนี้มีความทุกข์เพราะอะไรเกิดจากความเหงาและธรรมดาจิตใจแม่คุณกำลังเหมือนเด็กที่จะต้องคอยให้กำลังใจและคอยเป็นห่วงเป็นใยลูกธรรมดาของคนเป็นแม่ นาจาเขาเคยคิดว่าพ่อแม่ไม่ใช่พ่อแม่ไม่ปกป้องลูก
เลยเอากระดูกคือพ่อเอาเนื้อคืนแม่ ตามว่าอกตัญญูไหม คำตอบคือไม่
เปล่าเลยเขาตอบแทนบุญคุณคือยอมสละร่างกายให้กับสู่ดั้งเดิม
แต่ในสุดท้ายลูกยังไงก็คือลูกพ่อแม่ยังไงก็คือพ่อแม่มันตัดกันไม่ขาดหรอก เวลาลูกทำผิดพ่อแม่ให้อภัยเสมอ ต่อให้ร้ายแรงขนาดใดก็ตาม
ฉะนั้นแม่เราก็คือผู้ให้อยู่เหมือนเดิมถึงเขาจะเป็นยังไงเขาก็คือแม่ของเราเน้อ (คำพูดบางสิ่งทำให้คิดมาก เพราะเขาคิดไม่เหมือนเรา )
การกระทำบางสิ่งที่เราทำต่อแม่ มันก็ทำให้แม่คิดว่าเราไม่ได้รักเขา
เพราะเราคิดว่าแม่ไม่ได้รักเราและไม่ได้ช่วยเหลือเรา อย่าคิดแบบนั้น
หาด้วยลำแข้งก็ อาศัยแข้งขา อาศัย เลือดเนื้อ ของแม่ที่อุตสาห์
เลี้ยงจนโต ฉะนั้นอย่าคิดแบบนั้น หากแม่ไม่รักเราจริง ป่านนี้เอาเราไปอยู่ในถุงก๊อปแก๊ปหรือไม่ยัดตามท่อระบายน้ำแล้วน่ะ จำไว้น่ะทุกคนทำเพื่อความอยู่รอด แม่เราทำเพื่อความสุขทุกคนมีความสุขไม่เหมือนกัน ฉะนั้นดูแลแม่ไว้น่ะ ก่อนที่จะได้นั่งกินข้าวหน้ารูปแม่น่ะ
แล้วเราจะเข้าใจเองนะครับ :boo:

 

ผมเคยเจอครอบครัวหนึ่งเหมือนคุณเล่ามาก ต่างกันที่แม่ไม่มีสามีฝรั่งและเขาไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตเช่นคุณ ตอนเป็นเด็กก็โดนสารพัด โตขึ้นพอทำมาหาเลี้ยงชีพได้ เขากลับรักแม่เขามาก ทำทุกอย่างให้แม่ คุณทำหน้าที่ของลูกที่ดีไปเถอะ เมื่อตายไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะไปไหน จะได้พบกันอีกหรือปล่าว ถูกอย่างกรรมกำหนดครับ ขอเป็นกำลังใจให้ มีโอกาสได้ทดแทนพระคุณแม่ ดีกว่าไม่มีโอกาสเลยนะครับ คนอีกมากต้องการโอกาสนี้