ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

บุพโพธาตุ
หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด



- ที่มาต้นทางมาจาก หมอฟอร์ด (คนวังหน้า) ซึ่งคนที่เป็นศิษย์หลวงตาม้า จะรู้กันดีว่า หมอฟอร์ด เกี่ยวข้องกับ หลวงปู่ทวด แค่ไหน... เล่าแค่นี้พอ

 

ภาพ เกศาหลวงปู่ดู่ เสด็จมาบนพานที่บ้านผมเมื่อประมาณ 1 ปีที่แล้ว

 

พระโพธิสัตว์ - หน่อพุทธภูมิ - การแบ่งภาค
ช่วงที่ ๕



จากหนังสือกายสิทธิ์ เล่ม 1

เกี่ยวกับเรื่องความปรารถนาของหลวงปู่ ผู้เขียนสรุปได้เลยว่า ท่านปรารถนาพุทธภูมิอย่างแน่นอน ผู้เขียนเคยคุยกับลูกศิษย์ของหลวงปู่หลายคน มีคนหนึ่งชื่อ "เช็ง" อยู่วัดสะแก ได้กล่าวถึงหลวงปู่ว่า

"หลวงลุงท่านปรารถนาพุทธภูมิ ไม่อย่างนั้น ท่านไม่มานั่งหลังขดหลังแข็งรับญาติโยมอยู่หรอก"

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกศิษย์หลวงปู่ชื่อ "ปราณี" ได้ถามหลวงปู่เรื่องการไปนิพพานของหลวงปู่ หลวงปู่ตอบว่า

"เรื่องอะไรข้าจะไปนิพพาน ข้าหวังเป็นนายร้อย ไม่ใช่หวังเป็นนายสิบ คนอย่างข้าต้องหักยอดฉัตร จึงสมใจ"

ซึ่งเป็นการกล่าวจากปากท่านเอง สำหรับผู้เขียนนั้น ท่านบอกความปรารถนานี้เช่นกัน และท่านยังบอกผู้เขียนอีกว่า

"เขาว่ากันว่า ข้าจะสำเร็จระหว่างต้นไม้หนึ่งคู่ ข้าเองยังไม่รู้เมื่อไร"

ในตอนนั้น ผู้เขียนยังไม่แน่ใจ ได้แต่มองต้นไม้ในวัดสะแกว่าจะเป็นต้นไหน แต่ก็ไม่มี มาตอนหลังจึงเข้าใจในคำพูดของท่าน จนกระทั่ง หลวงปู่บุดดา ถาวโร วัดกลางชูศรีเจริญสุข จังหวัดสิงห์บุรี ท่านมาเยี่ยม เมื่อคราวที่หลวงปู่ไม่สบายก่อนมรณภาพ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ซึ่งเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่หลวงปู่บุดดาจะกลับ ท่านได้พูดกับหลวงปู่ดู่ว่า



"วันนี้ผมนำมงกุฎพระพุทธเจ้ามามอบให้คุณ นิมนต์อยู่ต่อเถิด ถ้าไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร ที่คุณปรารถนานั้นน่ะ สำเร็จแน่ ต่อไปคุณจะได้เป็นพระพุทธเจ้า"

หลวงปู่บุดดาก็ลากลับ ในวันนั้น ผู้ได้ยินหลายคน ลูกศิษย์คนหนึ่งได้เรียนถามหลวงปู่ ถึงความหมายที่หลวงปู่บุดดาพูด ท่านตอบว่า

"พระอรหันต์ให้พร เราก็รับไว้ไม่เสียหายอะไร"

ผู้เขียนเคยปรารภกับหมู่คณะหลายๆ ท่าน ถึงความโชคดีที่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับพระผู้บริสุทธิ์ และมีเมตตาจนเรากล่าวคำนมัสการได้สนิทใจว่า

"นะโมโพธิสัตโต พรหมปัญโญ สัมมาสัมพุทโธ อนาคตกาเล"

 

ความสันโดษของหลวงปู่​

​

โดย พี่สิทธิ์​

...จะมีใครรู้บ้างว่าในขณะที่มีผู้คนมาถวายปัจจัยสังฆทานแก่หลวงปู่จำนวนนับหมื่นบาทในแต่ละวัน พอถึงตอนเย็นท่านก็จะให้ลูกศิษย์รวบรวมไปถวายเจ้าอาวาสทั้งหมด ไม่เก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัวเลย...​

...จะมีใครรู้บ้างไหมว่ายามบ่าย ๆ ที่ปลอดผู้คน หลวงปู่จะเดินเก็บหนังยางที่หล่นอยู่ตามพื้นมาแขวนรวมไว้ที่ตะปูข้างกุฏิเพื่อให้โยมที่มาวัดได้นำไปใช้กัน...​

...จะมีใครรู้บ้างไหมว่าหลวงปู่สรงน้ำโดยไม่ใช้สบู่เลย...​

...จะมีใครรู้บ้างไหมว่าหลวงปู่ไม่เปลี่ยนอัฏฐะบริขารง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่มีคนมาถวายของใหม่ให้ใช้อยู่เสมอ ๆ บางครั้งเป็นของใช้ประกอบอื่น ๆ เช่น อาสนะนุ่ม ๆ ท่านก็จะเอามานั่งฉลองให้ผู้ถวายอิ่มใจ หลังจากนั้นไม่กี่วันท่านก็จะเอาไปรวมเป็นของสงฆ์เพื่อรอการจัดสรรต่อ แล้วท่านก็กลับมานั่งบนกระดานแข็ง ๆ อีกตามเดิม...​

...จะมีใครรู้บ้างไหมว่าหลวงปู่ฉันมื้อหนึ่ง ๆ เพียงไม่กี่คำ ท่านฉันมื้อเพลก็เพียงเพื่อจะสงเคราะห์คนที่อยู่ไกล ๆ ที่มาไม่ทันตอนเช้า ให้ได้มีโอกาสทำบุญ...

...จะมีใครรู้บ้างไหมว่าที่นอนจำวัดของหลวงปู่นั้นเล็กขนาดแทบไม่มีที่พลิกตัว แถมท่านยังเมตตาอนุญาตให้ศิษย์ใช้ห้องจำวัดของท่านเป็นที่นั่งปฏิบัติกรรมฐานในสมัยที่ยังไม่มีสถานที่นั่งภาวนา...​

...จะมีใครรู้บ้างไหมว่าท่านพยายามสอนด้วยการทำให้ดู...​

 

อนุโมทนาด้วยครับป้าเมย์ แจกผมบ้าง อิอิ

 

อนุโมทนาครับผม

 

อนุโมทนาในความเมตตาครับป้าเมย์ ผมพูดเล่นค้าบ เกรงใจครับเงินตั้งหลายพันเอาไว้ทำประโยชน์กับพระศาสนาตามที่ป้าตั้งใจไว้ดีกว่าคับ ^^"

 

อีก 4 ท่านที่ได้รับรางวัลผมขออภัยด้วยนะครับที่ต้องให้รออีกหน่อย ช่วงนี้ติดงานรับปริญญาพี่ที่มหาวิทยาลัย และเป็นช่วงสอบ Exit-exam ด้วยครับ ยุ่งจนไม่มีเวลามาลงเรื่องเล่าของหลวงปู่เลยครับ คาดว่าอาทิตย์หน้าจะได้ส่งให้แน่นอนครับ

 

อยากทำแบบนั้นเหมือนกันคร้าบ แต่ต้องดูแลพ่อแม่น่ะสิครับผม :boo:

 

กำลังใจจากหลวงปู่



โดย พี่สิทธิ์

...เคยบ้างไหมที่เราได้อาศัยหลวงปู่เป็นกำลังใจให้ชีวิตนั้นมีชีวาขึ้นมา...

ศิษย์บางคนเมื่อประสบทุกข์ ไม่รู้จะหาทางออกทางไหน บางครั้งถึงขนาดนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว พลันนึกถึงหลวงปู่ ตีหนึ่งตีสองเอาซีดีหลวงปู่ให้พรมาเปิด นั่งพนมมือรับพรอยู่คนเดียว ปีตีเกิดจนน้ำตาร่วง ความทุกข์ที่แบกไว้ในใจบรรเทาเบาบางลงฉับพลัน

ศิษย์บางคนประสบเหตุอันตราย เรือบรรทุกน้ำมันที่ตนกำลังปฏิบัติหน้าที่ดูแลอยู่เกิดเพลิงไหม้ แต่ทำไมเรือไม่ยอมไหม้ทั้ง ๆ ที่ราวเหล็กร้อนจนเป็นสีแดง ดับไฟแล้วก็ยังไม่รู้ว่าน้ำมันรั่วที่ตรงไหน ตั้งสติ เอาหลวงปู่เป็นกำลังใจ ระลึกถึงหลวงปู่ ท่านก็นิมิตดลใจให้รู้ว่ามีรูรั่วเท่ารูเข็มอยู่ตรงตำแหน่งที่ใคร ๆ ยากจะคาดเดาได้ นี่ถ้าไม่ใช่บารมีหลวงปู่แล้วจะรอดพ้นมาได้อย่างไร

ศิษย์บางคนต้องไปปฏิบัติหน้าที่ลาดตระเวนบนเขาใกล้บริเวณที่ในหลวงจะเสด็จที่จังหวัดชายแดนทางใต้ โดนผู้ก่อการร้ายกระหน่ำยิง ก็รอดมาได้เพราะบารมีที่หลวงปู่เมตตาครอบวิมานแก้วให้ รวมทั้งตระกรุดที่ท่านมอบให้ก่อนเดินทาง ทำให้มีกำลังใจปฏิบัติหน้าที่ต่อไป

ศิษย์มือใหม่บางคนลองไปปฏิบัติในป่าตามลำพัง กลัวก็กลัว แต่หลวงปู่ก็ตามให้กำลังใจและความอบอุ่นผ่านเสียงจิ้งจกที่ดังตั้งแต่หัวค่ำยันรุ่ง

บางคนตามเพื่อนไปกราบหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่ ก็อธิษฐานเลิกเหล้าขึ้นมาเอง ถามว่าทำไมทำได้ เขาบอกว่าพอกราบหลวงปู่แล้ว ก็เกิดอยากเป็นคนดี เลยอธิษฐานต่อหน้าหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่ว่าจะละเลิกสิ่งไม่ดี กลับไปบ้านภรรยาและลูก ๆ พากันดีใจเป็นการใหญ่

หลาย ๆ คน มีทุกข์ที่ตนคิดว่าเท่าช้าง พอได้เห็นใบหน้าหลวงปู่ หลวงปู่รินน้ำชาให้ดื่ม ทุกข์นั้นก็พลันลดขนาดลงเหลือเท่ามด

จะบันทึกเรื่องราวอย่างไร ๆ ก็ไม่รู้จบสิ้น
เพราะ หลวงปู่ท่านเป็นดุจพ่อ ดุจแม่ ดุจครูอาจารย์
ท่านคือ "พระผู้จุดประทีปในดวงใจ"