ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

หลวงปู่ดู่ กับ หลวงพ่อเกษม



โดย พี่สิทธิ์

เช้ามืดวันหนึ่งที่กุฎิหลวงปู่ เมื่อราวสี่สิบปีมาแล้ว... พระลูกศิษย์ของหลวงปู่มากราบนมัสการหลวงปู่ตอนเช้าอย่างที่ทำเป็นปรกติทุกวัน

แต่วันนั้น มีสิ่งผิดแผกไปจากเดิม คือ หลวงปู่ยังไม่ออกมานอกกุฏิสักที ทำให้พระองค์นั้นนึกสงสัย และสงสัยมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหลวงปู่สนทนากับใครอยู่ในกุฏิ

ซึ่งธรรมดาแล้วท่านไม่เคยรับแขกที่ในกุฏิเนื่องจากภายในกุฏิท่านนั้นแคบมาก พระองค์นี้จึงยอมเสียมารยาทแอบมองหลวงปู่ผ่านทางช่องข้างฝากุฏิหลวงปู่

"จึงพบว่าหลวงปู่นั่งสนทนากับพระรูปร่างผอม ๆ อีกองค์หนึ่งอยู่ ซึ่งท่านไม่รู้จัก"

กระทั่งวันรุ่งขึ้นได้เห็นรูปพระองค์นี้ในหนังสือพิมพ์ ท่านจึงอุทานว่า

องค์นี้แหล่ะ พระที่หลวงปู่นั่งสนทนากันในกุฏิ !

จากรายละเอียดในหนังสือพิมพ์ พระลูกศิษย์หลวงปู่ท่านนั้นจึงทราบว่า พระที่ท่านเห็นสนทนากับหลวงปู่ในกุฏิก็คือ

หลวงปู่เกษม เขมโก สุสานไตรลักษณ์ จ.ลำปาง นั่นเอง

ไม่มีใครทราบความสัมพันธ์ระหว่างหลวงปู่ดู่กับหลวงปู่เกษม เพราะท่านไม่เคยเดินทางไปมาหาสู่กัน แต่ก็แปลกอย่างยิ่งที่ท่านทั้งสองมักกล่าวถึงกันเสมอ ๆ ช่างต่างจากทางโลกที่ว่าเมื่อฉันเก่งแล้ว ฉันก็จะเก่งที่สุดอยู่คนเดียว เก่งเหนือใครทั้งหมด

ทิฐิมานะของผู้ปฏิบัติกับผู้ไม่ได้ปฏิบัติจึงต่างกันราวฟ้ากับดิน

 

อยู่ที่ใจ



การจุดธูปเทียนเพื่อบูชาพระในพิธีกรรมต่างๆ มักจะไม่เหมือนกัน บางท่านต้องการไหว้พระแต่ยังตกลงใจไม่ได้ว่าจะใช้ธูปกี่ดอกถึงจะเหมาะสม หลวงปู่เคยตอบคำถามเรื่องนี้กับผู้ที่สงสัยว่า

หลวงปู่...

"จุดกี่ดอกก็ได้ ส่วนใหญ่มักใช้ ๓ ดอก บูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ กี่ดอกก็มีความหมายทั้งนั้น"

ผู้ถาม "อย่างนั้นถ้าจุดดอกเดียว ไม่ถือว่าไหว้ผีหรือไหว้ศพหรือครับ"

หลวงปู่ตอบว่า

จุด ๑ ดอก หมายถึง จิตหนึ่ง
จุด ๒ ดอก หมายถึง กายกับจิต หรือ โลกกับธรรม
จุด ๓ ดอก หมายถึง พระรัตนตรัย หรือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
จุด ๔ ดอก หมายถึง อริยสัจ ๔
จุด ๕ ดอก หมายถึง พระเจ้าห้าพระองค์ นะโมพุทธายะ
จุด ๖ ดอก หมายถึง สิริ ๖ ประการ ที่แกกราบพระ ๖ ครั้ง
จุด ๗ ดอก หมายถึง โพชฌงค์ ๗
จุด ๘ ดอก หมายถึง มรรคแปด
จุด ๙ ดอก หมายถึง นวโลกุตรธรรม
จุด ๑๐ ดอก หมายถึง บารมี ๑๐ ประการ

"อยู่ที่เราจะคิดให้ดี เอาอะไรก็ได้"

ผู้ถาม "ถ้า ๑๑ ดอก หมายถึง......."

หลวงปู่ "ก็บารมี ๑๐ ประการกับจิตหนึ่ง ว่าไปได้เรื่อยๆ แหมแกถามซะข้าเกือบไม่จน"

ผู้ถาม "ถ้าไม่มีธูปเทียน"

หลวงปู่ "ก็ใช้ชีวิตจิตใจบูชา ไม่เห็นต้องมีอะไร พุทธัง ธัมมัง สังฆัง ชีวิตัง ปูเชมิ"

หลวงปู่หัวเราะมองหน้าผู้ถามที่รู้สึกทึ่งในปฏิภาณของหลวงปู่

 

การเรี่ยไร



โดย พี่สิทธิ์

ปฏิปทาของหลวงปู่ที่อยากเล่าให้รับทราบอีกเรื่องหนึ่งก็คือ หลวงปู่รังเกียจการเรี่ยไร ท่านเป็นพระที่ขี้เกรงใจเป็นที่สุด ท่านได้ขอให้ลูกศิษย์ช่วยเขียนป้ายข้อความให้งดเรี่ยไรติดไว้แถว ๆ หน้ากุฏิท่าน

หลวงปู่เป็นพระที่มุ่งเน้นการสร้างคนผ่านการสอนปฏิบัติกรรมฐานมากกว่าการสร้างเสนาสนะหรือวัตถุต่าง ๆ ท่านมิได้ปฏิเสธการสร้างนั่นสร้างนี่ แต่นั่นต้องกระทำกันเองโดยความร่วมมือร่วมใจของคณะญาติโยม มิใช่โดยพระภิกษุโดยเฉพาะองค์ท่าน

หลวงปู่จึงสมเป็นพระผู้นำในเรื่องการพัฒนายกระดับจิตใจคน และนำคนให้ห่างจากการให้คุณค่าทางด้านวัตถุ ท่านสอนด้วยการทำให้ดูว่าคนเราสามารถมีความสุขได้ แม้จะไม่บริบูรณ์หรือหรูหราทางด้านปัจจัยสี่ ห้องนอนของท่านนั้นแคบเล็กนิดเดียว ห้องสรงน้ำส่วนตัวก็ไม่มี หยูกยาก็แทบไม่เคยได้ถามหา

การเรี่ยไรมักเป็นเหตุให้คนต้องทำบุญด้วยความเกรงใจ และบ่อยครั้งที่ทำให้เสียบรรยากาศของการปฏิบัติ ผู้ที่มีทรัพย์น้อยก็พลอยอึดอัดใจ เก้อเขินหากทำบุญน้อยหน้าผู้อื่น ฯลฯ ดังนั้น หากใครอยากเจริญรอยตามปฏิปทาของหลวงปู่ ก็ให้หลีกเลี่ยงการเรี่ยไร เว้นแต่ผู้ปวารณา คือได้เอ่ยปากไว้ก่อนว่ามีงานบุญใดก็แจ้งข่าวให้ทราบด้วย

 

วันนี้กระทู้เงียบเหงาจัง เอาโปสเตอร์ "ใครจะใหญ่เกินกรรม" ของ วัดถ้ำเมืองนะ มาให้ชมกันเล่นๆครับ ศึกษารอยจาร "ตัวนะ" ของ หลวงตาม้า นะครับ

โปสเตอร์แผ่นนี้พิเศษกว่าตรงที่หลวงตาท่านจารไว้ให้ 4 จุด เพราะทุกทีท่านจะจารให้ตัวเดียว จึงเรียกกันเล่นๆในหมู่ลูกศิษย์ว่า "รุ่น 4 ดวง"

 

ตอนนี้มีเพื่อนชาวเวปร่วมสนุกกันมาดังท่านต่อไปนี้

1.คุณ seedgogo
2.คุณ earn1
3.คุณ noppornl (ไม่แน่ใจว่าร่วมสนุกหรือเล่าให้ฟังเฉยๆ)
4.คุณ poozaa
5.คุณ วาตานาเบ้
6.คุณ kennek
7.คุณ หนึ่ง1

ยังเหลืออีก 3 ท่าน ถึงจะครบรางวัลพอดีครับ ทุกรางวัลจะเพิ่มรูปภาพ ลป.ดู่ ขนาดพกพาให้ด้วย ภาพนี้หลวงตาอธิษฐานจิตให้แล้วเด้อ

 

โอ๊ะ ! ขออำภัยครับ ย้อนกลับไปดูท่านพี่จัมโบ้เอ มาเขียนบรรยายความรู้สึกไว้คั่นกลางของรางวัลพอดี ผมเลยไม่เห็นคร้าบ แฮ่ๆๆ

 

สรุปผู้ร่วมสนุกใหม่นะคร้าบ 10 คนพอดิบพอดี

1.คุณ seedgogo
2.คุณ earn1
3.คุณ noppornl
4.คุณ poozaa
5.คุณ วาตานาเบ้
6.คุณ kennek
7.คุณ หนึ่ง1
8.คุณ Jumbo A
9.คุณ urica
10.คุณ Nu_Ni

 

พระโพธิสัตว์ - หน่อพุทธภูมิ - การแบ่งภาค
ช่วงที่ ๑



จากหนังสือกายสิทธิ์ เล่ม 1

เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๓ วันหนึ่ง ขณะที่ผู้เขียนกำลังนั่งคุยกับหลวงปู่ ท่านได้ถามผู้เขียนว่า "เคยได้ยินเรื่องการแบ่งภาคไหม"

ผู้เขียนเรียนตอบท่านว่า "เคยครับ ในเรื่องรามเกียรติ์ พระรามแบ่งภาคมาจากพระนารายณ์ มีจริงหรือครับหลวงปู่"

หลวงปู่ท่านนิ่งอยู่อึดใจหนึ่งแล้วตอบว่า

"มีจริงเหมือนกัน อย่างหลวงปู่ทวดแบ่งภาคมาเกิดไงละ"

เกี่ยวกับเรื่องนี้ เคยมีนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เรียนถามหลวงปู่ ซึ่งหลวงปู่ตอบว่า "มี...แต่ทำได้ในพวกหน่อพุทธภูมิ"

หลวงปู่ท่านเคยบอกผู้เขียนว่า

"แกรู้ไหมว่า ในหลวงท่านเป็นใคร ท่านคือ ผู้ปรารถนาพุทธภูมิ กำลังใจของท่านพวกนี้จะต้องเป็นผู้นำหมู่คณะ ดูอย่างวัวยังมีจ่าฝูง นกก็ต้องมีหัวหน้าฝูง วัดก็ต้องมีเจ้าอาวาส อย่างหลวงพ่อใหญ่ (พระโบราณคณิสร อดีตเจ้าอาวาสวัดสะแก) แต่หน่อพุทธภูมิที่มีบารมีเต็มแล้ว สูงแล้ว เขามักจะไม่เป็นกษัตริย์ เพราะจะมีภาระหนักหน่วง ส่วนใหญ่เขามักเป็นคนธรรมดาแล้วบวชพระ แต่จะบำเพ็ญบารมีจนในที่สุดจะกระเทือนถึงพระราชวงศ์เอง พระเจ้าแผ่นดินองค์นี้ท่านมีบุญมาก และเป็นแบบอย่างให้ข้าราชการผู้ใหญ่ทำตาม"

ผู้เขียนจึงเรียนถามท่านต่อไปว่า "หลวงปู่ครับ หน่อพุทธภูมิที่บารมีเต็มแล้ว ท่านก็ไม่ต้องมาเกิดแล้วใช่ไหม รอการตรัสรู้เลยที่ชั้นดุสิต หรืออย่างหลวงปู่ก็ไม่ต้องมาเกิดแล้วใช่ไหมครับ"

หลวงปู่ตอบว่า

"กำลังของพุทธภูมิมีหน้าที่ที่จะทำให้มหาชนมีความสุข ถ้ามีคนเรียกร้องหรือบ้านเมืองเกิดยุคเข็ญก็ต้องลงมาช่วย จะคิดเอาแต่สบายได้ยังไง นั่นไม่ใช่ความคิดของหน่อพุทธภูมิ อย่างนี้พระอรหันต์สำเร็จแล้ว ท่านก็ไม่ต้องยุ่งกับใคร ไม่ต้องทำอะไรแล้วซิ"

หลวงปู่ท่านตอบคำถามของผู้เขียนเสร็จแล้ว ท่านปรารภถึงการจัดการเรื่องศพของท่านต่อไปว่า "ถ้าข้าตายแล้วอย่าเก็บศพไว้นาน เจ็ดวันเผาเลย ไม่เผาก็โยนทิ้ง เดี๋ยวจะกลายเป็นหากินกับศพ"

ผู้เขียนได้แย้งท่านว่า "กลัววัดจะร้าง"

หลวงปู่ท่านตอบว่า "เรื่องเผาไม่เผา ต้องแล้วแต่คำสั่ง ดูอย่างหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ ท่านสั่งไม่ให้เผา เพราะกลัวพระเณรจะอดอยาก แต่สำหรับข้าให้เผา เวลาจะเผาให้เผายืน ข้าจะได้ไปไหนได้"

ผู้เขียนจึงถามท่านว่า "หลวงปู่ไม่ไปนิพพานหรือ"

ท่านตอบว่า "จะไปได้อย่างไร คนนี้ก็เรียก คนนั้นก็ร้อง ข้าไปแค่หัวตะพานก็พอ ดูอย่างหลวงปู่ทวดซิ มีคนเรียกร้องท่านมากมาย บารมีท่านเต็มท้องฟ้า อย่างข้าเอง คนไหนคิดถึงข้า ข้าก็คิดถึงเขา คนไหนไม่คิดถึงข้า ข้าก็คิดถึงเขา เพราะในวันหนึ่งๆ

ข้าต้องอธิษฐานไปให้หมู่คณะทุกวันไม่เคยขาด วันละ ๓ ครั้ง เขาจะได้ไม่เป็นอันตรายทั้งเช้ามืด ตอนเย็น ตอนกลางคืน ก่อนนอน เพื่อเป็นการช่วยเหลือหมู่คณะ"

ผู้เขียนฟังจบ พร้อมกับสำนึกในเมตตาของหลวงปู่ที่มีต่อลูกศิษย์อย่างมาก หลวงปู่ท่านได้ย้ำด้วยความเมตตาต่อไปอีกว่า

"คิดถึงพระครั้งหนึ่ง บารมีพระมาถึงเราไปกลับ ๗ เที่ยว รวมแล้ว ๑๔ ครั้ง ได้กำไรดีไหมล่ะ นี่มีในพระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าบอกกับพระอานนท์ ถ้าเราคิดถึงพระได้เหมือนกับคิดถึงแฟนเมื่อไหร่ แสดงว่าจะดีแล้ว"

 

ยินดีครับ มาร่วมสนุกกันครับ

 

สิ่งมงคลที่ระลึกสูงสุดแทนองค์
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ
ล็อกเก็ตพระพรหมปัญโญ ​

"รุ่น มหาโพธิสัตว์"​

​

ที่ระลึกในการถวายฉัตรผ้า ๕ ชั้น
และห่มผ้าพระประธานในพระอุโบสถวัดสะแก ต.ธนู อ.อุทัย จ.อยุธยา​

ด้วยในวันที่ ๔ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๐ ทางคณะศิษย์หลวงปู่ทวดและหลวงปู่ดู่ นำโดยท่าน อาจารย์ศุภรัตน์ แสงจันทร์ ได้พร้อมใจกันถวายฉัตรผ้า ๕ ชั้น และห่มผ้าพระประธานในพระอุโบสถวัดสะแก ถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เนืองในวโรกาศแห่งปีมหามงคลเฉลิมพระชนมายุครบ ๘๐ พรรษา และเพื่อแสดงกตัญญูกตเวทิตาบูชาพระคุณแห่งบูรพาจารย์โดยมี หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ เป็นที่สุด ทางคณะศิษย์ได้ขออนุญาติจัดสร้างล็อกเก็ตรูปเหมือนขององค์หลวงปู่เพื่อบูชาพระคุณของหลวงปู่ "พระผู้จุดประทีปในดวงใจ" ของคณะศิษย์และเพื่อเป็นที่ระลึกในศุภมงคลวาระถวายฉัตรและผ้าห่มพระประธานในครั้งนี้ โดยได้รับความเมตตาจาก ท่านอาจารย์ ศุภรัตน์ แสงจันทร์ มอบวัตถุมงคลที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่ดู่และมวลสารต่างๆที่ศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง ประกอบด้วย ​

​

อัฐิธาตุ ลป.ดู่, ผ้าจีวร, ผงมหาจักรพรรดิ, เกศา, แก้วจักรพรรดิ, ทราบทับทิม, ดินจากศาลหลักเมืองทั่วประเทศ และจากสถานที่สำคัญทั่วประเทศ ฯลฯ เพื่อนำมาบรรจุไว้ด้านหลังของล็อกเก็ตที่จัดสร้างในครั้งนี้ จำนวนจัดสร้างทั้งสิ้น ๙๘๐ องค์ คือสร้างในรัชสมัย รัชกาลที่ ๙ ในวาระครบรอบ ๘๐ พรรษา ได้มอบแด่ อ.ศุภรัตน์ แสงจันทร์ เพื่อสมนาคุณแก่ผู้ร่วมสร้าง ศาลาปฎิบัติธรรมม่อนแก้วจอมมณี อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ซึ่งมีชื่อรุ่นว่า "มหาโพธิสัตว์" คือ ​

"มงคลวัตถุที่รวมสรรพกำลังแห่ง บารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พระโพธิสัตว์เจ้า พระมหาโพธิสัตว์เจ้า ทุกๆพระองค์ อันมี หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ เป็นที่สุด"​

นับเป็นมงคลวัตถุที่ครบถ้วนทั้งรูปและนามของ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ที่สำเร็จด้วยแรงศรัทธาของบรรดาศิษยานุศิษย์ของหลวงปู่ทวด - หลวงปู่ดู่ เพื่อบูชาพระคุณและเป็นกำลังใจเป็นอนุสติแห่งการปฎิบัติและประกอบกุศลของบรรดาศิษย์ต่างๆสืบต่อไป ดังคำกล่าวของหลวงปู่ที่ว่า​

"...เวลาเหลืออีกไม่มากแล้ว ให้รีบพากันปฎิบัติ..."​

ข้อมูลจาก หนังสือกายสิทธิ์ 2

ปล.ให้ดูกันเผื่อไปเก็บตกได้จากแผงพระ แต่...คงยากอยู่ อิอิ​

 

กาละเทศะในการปฎิบัติ



โดย พี่สิทธิ์

ในสมัยที่หลวงปู่ยังมีชีวิต ลูกศิษย์บางคนก็ไม่สู้ขยันปฏิบัติเท่าไหร่ (มีข้าพเจ้าเป็นต้น) ส่วนบางคนมีศรัทธาและขยันปฏิบัติมาก มากถึงขนาดว่าหลวงปู่ต้องให้ดูกาละเทศะในการปฏิบัติ มิใช่ว่าขึ้นรถ ลงเรือ ก็จะเอาแต่หลับตาตะพึด ไปที่ไหน โดยเฉพาะที่สาธารณะ ก็จะมานั่งสมาธิ เดินจงกรมโชว์ โดยคิดว่าทีทำความไม่ดีเป็นต้นว่าดื่มสุรา ฯลฯ ยังไม่เห็นอายใคร ในเมื่อจะทำความดีทำไมจะต้องอายใครด้วย

การปฏิบัติธรรมโดยไม่มองคนรอบข้างว่าจะคิดอย่างไรนั้น ถือเป็นการปฏิบัติที่ขาดความรอบคอบ ขาดปัญญา ท่านว่าหากเขาคิดว่าเราเพี้ยน เขาก็บาป และการที่เขาบาปก็เพราะเรานั่นแหล่ะเป็น "ต้นบาป" เราต้องบาปไปด้วย ก็เพราะการปฏิบัติที่ไม่รู้กาละเทศะนั้นเอง

การปฏิบัติเป็นเรื่องภายใน เป็นเรื่องของการสำรวมระวังรักษาจิตไม่ให้กิเลสเกิดขึ้นทั้งทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ โดยหากสถานที่เอื้ออำนวย ก็ให้นั่งหลับตาดูจิตดูใจกันเต็มที่ แต่ในที่สาธารณะ เราต้องระมัดระวัง ให้สำรวมอยู่ในที โดยหลีกเลี่ยงการทำตัวให้แปลกแยก

ศาสนาพุทธจึงเป็นศาสนาแห่งการใช้ปัญญา มีความละเอียดสุขุมที่น่าอัศจรรย์

 

อนุโมทนาครับผม