ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

- ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่เห็นค่าในน้ำใจที่มอบให้ครับ บางคนเห็นว่าเป็นของฟรีเขาเลยมองไม่เห็นค่าเท่าพระที่เขามี ถือว่าเราได้แจกด้วยเจตนาอันเป็นกุศลแล้วครับ

เรื่องที่หลวงปู่สนใจฟัง



โดย พี่สิทธิ์

ด้วยความที่หลวงปู่มุ่งเน้นให้ลูกศิษย์ฝึกฝนปฏิบัติให้มีธรรมเป็นที่พึ่งแก่ตนเองได้ ดังนั้น หลวงปู่จะไม่ชอบให้ไปเอาสิ่งที่ได้ยินได้ฟังมา หรืออ้างตำรับตำรามาสนทนากับท่าน หากแต่ท่านจะให้ความเอาใจใส่ในกรณีที่ลูกศิษย์เอาประเด็นเกี่ยวกับการปฏิบัติของตนที่พยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ยังไม่ผ่านหรือไม่เข้าใจมาสนทนากับท่าน

การปฏิบัติใช่จะให้ก้าวหน้าทุกวี่ทุกวัน หรือทุกครั้งที่ปฏิบัติ ประสบการณ์ทางจิตหรืออาการปีติที่เกิดในบางครั้งบางคราว มันก็แค่อาการของจิต ที่ไม่ควรนำไปซักถามครูบาอาจารย์เสียทุกครั้ง หลวงปู่ท่านให้หมั่นทำไป ๆ หากเป็นคนที่มีแยบคายในการพิจารณา ก็จะพบคำตอบด้วยตนเอง โดยอาศัยหรือเป็นภาระแก่ครูบาอาจารย์ให้น้อยที่สุด

หลวงปู่จะชี้แนะส่งเสริมการปฏิบัติ รวมทั้งให้กำลังใจในการปฏิบัติให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เรื่องปาฏิหาริย์ เรื่องภพภูมิ ไม่ถือเป็นเรื่องสำคัญอย่างใดเลย แต่ท่านก็เน้นให้คนกลัวบาปกลัวกรรม กลัวนรก ใครกลัวบาป ท่านจะชมว่าดี เพราะจะทำให้มีความเกรงกลัวและละอายไม่ไปทำบาปทำกรรม

ใครมีความกตัญญู ท่านจะเมตตาเอ็นดูมาก เช่นว่าหากลูกศิษย์พาคุณพ่อคุณแม่ไปกราบและทำบุญกับหลวงปู่ หลวงปู่ก็จะยิ้มแย้ม มีปฏิสันถารด้วย บางครั้งก็รินน้ำชาให้ดื่ม บางครั้งก็ยอมให้ถ่ายรูปด้วย ทั้งที่ ปรกติแล้วท่านจะไม่อนุญาตเลย

ลูกศิษย์บางคนเรียนท่านว่าคุณพ่อป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาล เอาพระมาให้ท่านอธิษฐานไปไว้ที่หัวเตียงผู้ป่วย ท่านก็จะเมตตาทำให้อย่างเต็มที่ ใครมาพูดโม้ให้ท่านฟัง ท่านก็จะฟังเฉย ปล่อยให้เขาฟุ้งไป

สุดท้ายท่านก็มาสรุปให้ลูกศิษย์นำไปถือปฏิบัติว่า

"พูดน้อย ผิดน้อย พูดมาก ผิดมาก"

 

โอ้ พี่ท่านตั้งใจอ่านมากเลย สาธุด้วยครับ

 

สาธุ ครับ

 

ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะครับพี่ สบายดีนะครับ

 

สาธุๆ อนุโมทนาด้วยคร้าบ

 

สงเคราะห์เด็กน้อยคนทรง



โดย พี่สิทธิ์
Web Luangpudu.com

มีเด็กน้อยคนหนึ่งซึ่งมีแม่เป็นคนทรง เธอถูกบังคับให้ต้องเป็นทายาทคนทรง แต่ด้วยความไม่เต็มใจ เพราะเธอรู้สึกทรมานเวลาน้ำตาเทียนหยดใส่มือ แต่เธอก็บังคับตัวเองไม่ได้ เธอได้หนีมาขอความช่วยเหลือจากคนรู้จักซึ่งเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่ดู่

ศิษย์คนนั้น ด้วยความที่ไม่มีประสบการณ์ความรู้เรื่องอย่างนั้น จึงระดมพรรคพวกมาช่วยกันพิจารณา ทุกคนสังเกตเห็นว่าพอถึงเวลาประมาณ ๕ โมงเย็น เธอจะเริ่มหาวนอนถี่ขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นก็มีนัยตาขวาง พูดจาเป็นคนละคน บรรดาศิษย์ของหลวงปู่ก็พาเธอไปหาหลวงปู่ในเย็นวันนั้นเลย ในระหว่างทางเธอพยายามขอร้องให้เปิดหน้าต่าง ประตูรถ แล้วพยายามจะออกจากรถ จนต้องช่วยกันจับตัวไว้ แต่พอเข้าเขตวัดสะแก อาการของเธอก็สงบลง

พอกราบหลวงปู่ หลวงปู่ก็ให้ตั้งจิตขอบุญหลวงปู่ทวดแผ่ให้วิญญาณที่สิงร่างเธอ
เธอได้สติขึ้นมา แล้วทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี ทุกคนจึงเดินทางกลับบ้าน

ผ่านไปไม่กี่วัน เด็กน้อยนี้ก็มีอาการขึ้นอีก ก็เข้าสูตรเดิม พอไปถึงหลวงปู่ เด็กก็ร้องว่า "เพื่อนหนูไปไหน เพื่อนหนูไปไหน" คล้าย ๆ กับว่าหลวงปู่ส่งวิญญาณ เพื่อนเขาไปแล้ว ตัวเขาจึงหาเพื่อน (ผี) ไม่พบ หลวงปู่ก็ให้ทุกคนขอบุญหลวงปู่ทวดส่งไปให้อีก จากนั้น ทุกอย่างก็เข้าสู่ภาวะปรกติ

บทเรียนที่ได้ก็คือ เกิดเป็นคนควรรักษาจิตใจให้เป็นไทแก่ตัว บุคคลไม่ควรยินดีที่จะให้สิ่งภายนอกมามีอิทธิพลเหนือใจเรา รวมทั้ง ชาวพุทธเองก็ไม่ควรพึ่งพาอำนาจลึกลับภายนอก ยิ่งกว่าการฝึกใจเจ้าของให้เป็นที่พึ่งแก่ตัวเอง มิเช่นนั้น ก็จะถูกหลอกได้โดยง่าย และไม่สมภูมิพุทธบุตรในศาสนาพุทธซึ่งเป็นศาสนาแห่งหลักกรรมและความเพียร

 

พระเนื้อผงผสมว่านรุ่นแรก ปี 2492

จากหนังสือพรหมปัญโญเถระ

 

พระเนื้อผงผสมว่านรุ่นแรก ปี 2492 - 2

จากหนังสือพรหมปัญโญเถระ

 

เหรียญรุ่นนี้เป็นชนวนพิธีเปิดโลกล้วน ๆ ที่ศิษย์หลวงปู่ดู่ท่านหนึ่งมองเห็นการณ์ไกล ได้นำโลหะทองแดงมาเข้าพิธีเปิดโลกเป็นชนวนเมื่อปี 32 และเหรียญนี้ยังได้ชนวนที่เหลือจากการหล่อพระจักรพรรดิ์หน้าตักประมาณ 50 นิ้ว ตั้งชื่อว่า "พระพุทธนิมิต พิชิตมาร" ซึ่งเป็นพระองค์แรกแรกของถ้ำเมืองนะ

หลังจากนั้นนำชนวนทั้งสองมาหลอมและรีดเป็นเหรียญรุ่น "รวมใจ ใจรวม" ซึ่งหลวงปู่ดู่ เคยบอกกับศิษย์ผู้นั้นว่า ชนวนนี้นำไปทำเป็นพระได้เลย และยังได้รับการอธิษฐานพร้อมจารจากหลวงตาอีกต่างหาก ดังนั้นเหรียญนี้จึงเหมือนมีทั้งหลวงปู่ทวด, หลวงปู่ดู่และหลวงตาม้าคอยคุ้มครองดูแล

เนื่องจากเวลานั้นลูกศิษย์หลวงตามีไม่มากนัก ส่วนมากตามหลวงตามาจากที่ทำงานเก่าของหลวงตาบ้าง มาจากอยุธยาบ้าง หลวงตาบอกว่าหลวงปู่ดู่ท่านสั่งให้หล่อพระจักรพรรดิ์ที่ถ้ำเมืองนะ ปัจจัยที่จะหล่อก็มีไม่กี่พันบาท เมื่อวันหล่อพระมาถึงเงินค่าพระยังขาดอีกมากทำให้ลูกศิษย์หลายคนต้องเครียด กลัวว่าเงินไม่พอค่าพระ แต่หลวงตาก็ปลอบใจว่าไม่ต้องห่วงเป็นเรื่องของหลวงปู่เดี๋ยวท่านจัดการเอง มีญาติโยมมาทำบุญหล่อพระมากหน้าหลายตา มีทั้งชาวไทยใหญ่รอบ ๆ วัดและที่ไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้ามาทำบูญที่ถ้ำก็เยอะ ผลสุดท้ายก็ได้เงินค่าหล่อพระตามจำนวน ซึ่งเป็นเรื่องเหลือเชื่อ

หลวงตาจึงเอาชนวนที่เหลือจากการหล่อพระจักรพรรดิ์นี้และชนวนพระเปิดโลก มาทำเป็นเหรียญรูปไข่ 2 หน้าเนื้อทองแดง ด้านหนึ่งเป็นหลวงปู่ทวด ที่ใต้ฐานเขียนว่า "ใจรวม" และอีกด้านหนึ่งเป็นหลวงปู่ดู่ ที่ใต้ฐานเขียนว่า "รวมใจ" พ.ศ.2540 ตั้งชื่อว่า รุ่นรวมใจใจรวม แจกเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจให้กับลูกศิษย์ทุกคน

เหรียญนี้ทำเพื่อเป็นคติจริง ๆ ครับ สืบเนื่องจากหลวงปู่พูดบ่อย ๆ ว่า ปฏิบัติให้ใจรวม
เลยเกิดเป็นคำว่า รวมใจ ขึ้นมาด้วย หมายถึง คณะศิษย์ท่านมีน้ำใจเป็นหนึ่งเดียวกัน

การเสกก็นำไปทำพิธีกันที่หน้ากุฏิท่าน ผู้ภาวนาจนมีกำลังใจ และ ตาข้างในที่ดี ๆ ก็เห็นอะไรตรงกันหลายอย่างให้เป็นที่ลงใจกับผู้เชื่อมือว่าเหรียญนี้ดีแล้ว แต่เพื่อกันวิจิกิจฉาในคนทั่วไป ผู้สร้างก็ได้เชิญเหรียญทั้งหมี่นขึ้นไปเข้าพิธีพุทธาภิเษกที่ จ.อุดรธานี โดยพระคณาจารย์ในสายหลวงปู่มั่นเป็นส่วนใหญ่

เหรียญนี้แกะพิมพ์โดยนายช่างคนเดียวกันกับที่แกะเหรียญเปิดโลก

คือ นายช่างประหยัด ลออพันธุ์สกุล หรือ ช่างอ๊อด มือเทวดา ที่ได้รับสมญานี้เพราะงานแกะที่อ่อนช้อยละเมียดละไม เก็บรายละเอียดต่าง ๆ ได้ครบ และองค์พระดูมีชีวิตชีวาไม่รู้สึกแข็งกระด้างแม้จะเป็นโลหะ จำนวนที่สร้างทั้งสิ้นคือ 10,000 เหรียญ จำได้ว่าไม่ได้ทำเนื้อพิเศษแต่อย่างใด ด้วยคิดกันว่าจะเป็นการแบ่งแยกและเพิ่มกิเลสคนโดยใช่เหตุ (โดยเฉพาะพวกเรา)

 

พุทธนิมิตที่วัดสะแก



โดย พี่สิทธิ์
Web Luangpudu.com

ในพรรษาสุดท้ายก่อนหลวงปู่ดู่จะละสังขาร เหมือนท่านจะเจตนาให้มีปรากฏการณ์พิเศษขึ้นที่วัดสะแก คือ มีพุทธนิมิตบ้าง สังฆนิมิตบ้าง ปรากฏทั่วไปตามองค์พระพุทธรูปน้อยใหญ่ ตลอดจนแจกัน และกระทั่งรางน้ำฝน

เป็นเรื่องที่ลูกศิษย์ทั้งหลายไม่เคยพบเห็นมาก่อน เช่น มองไปที่รางน้ำก็เห็นเป็นรูปพระพุทธเจ้านั่งห้อยพระบาท เหมือนอย่างที่เห็นที่วัดหน้าพระเมรุ ที่เห็นเป็นคล้ายเงาสะท้อนตามองค์พระ ก็มีทั้งพระพุทธและพระสงฆ์ บางที่เห็นเป็นหมู่พระสงฆ์ ได้ยินเสียงฮือฮาดังมาจากศิษย์เป็นระยะ ๆ ที่แสดงอาการดีใจที่แลเห็นภาพพุทธนิมิตที่ปรากฏขึ้นที่องค์พระ

มีโยมอุปัฎฐากหลวงปู่คนหนึ่ง รู้สึกเครียดว่าพุทธนิมิตได้ปรากฏที่หอสวดมนต์เป็นวันที่สามแล้ว ใคร ๆ เขาก็มองเห็นกัน หลวงปู่ยังกล่าวว่า ใครไม่เห็นนั้น บาปมาก แต่สุดท้าย ก็มีเพื่อนสหธรรมิกมาแนะนำแกว่า แกเป็นคนขี้ลังเลสงสัย และวางจิตด้วยความอยากมากเกินไปจึงมองไม่เห็น ต้องมองเข้าไปลึก ๆ เหมือนมองเงาในน้ำ วางใจสบาย ๆ จากนั้นก็พากันมาดูที่ส้นพระบาทพระพุทธรูปปางลีลาองค์หนึ่งที่อยู่คนละฝั่งกุฏิกับหลวงปู่ ทีนี้ ปรากฏว่าแกมองเห็นรูปหลวงปู่มาทั้งกุฏิเลย มานั่งอยู่ที่ส้นพระบาทพระพุทธรูปดังกล่าว แกดีใจและปีติอย่างเหลือล้น
ไม่ว่าจะเป็นกรณีพุทธนิมิตที่ปรากฏให้เห็นด้วยตาเนื้อ หรือนิมิตที่ปรากฏในสมาธิก็ดี หลวงปู่ท่านว่าพระท่านทำให้เชื่อ

เมื่อเรามาตรองดูก็จะเห็นจริงตามท่าน เพราะความเชื่อความศรัทธาเป็นพละตัวแรกที่จะนำเราไปสู่พละตัวที่สองคือวิริยะ แล้วก็ต่อยอดไปหาสติ สมาธิ ปัญญา เป็นลำดับ หากขาดศรัทธาเสียแล้ว นิวรณ์ตัวลังเลสงสัยก็ทำงานขัดขวางไม่ยอมให้จิตรวมลงได้โดยง่าย ทั้งนี้ทั้งนั้น ย่อมต้องอาศัยปัญญาคอยกำกับมิให้เฉไฉไปในทางหลงตัวหลงตน