ปฏิบัติธรรมอย่างไร ให้ได้ดี

ขอขมาพระรัตนตรัย
ถอนคำอธิฐานที่เป็นมิจฉาทิฎทิ ถอนคำสาป ถอนคำแช่ง
ยกโทษให้อโหสิกรรมในสิ่งต่างๆที่ร่วมเกิน
อุทิศบุญกุศลให้ บิดามารดา เจ้ากรรมนายเวร เทวดาอารักษ์ พระภูมิเจ้าที่เจ้าทางอื่นๆ
แผ่เมตตาให้ตนเอง
แผ่เมตตาให้สิ่งต่างๆ
ลองเสิร์ชหาบทคำต่างๆดูครับมีหลายแบบ
(เวลากล่าวคำต่างๆตอนจิตมีสมาธิหรือหลังทำสมาธิยิ่งดีเลย)
คงพอช่วยได้บ้างเท่านี้ครับ (มารเขาก็ต้องทำหน้าที่เขานะครับเพื่อทดสอบจิตใจ)


http://palungjit.org/posts/3422561

อนุโมทนาครับ

 

ต้องลองไปถามเขาก่อนว่า เวลาทำบุญทำทานนั้นได้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรหรือเปล่า เพราะส่วนมากคนที่ทำบุญแล้วและได้แผ่เมตตาแล้ว ชีวิตมีแต่ดีขึ้น อย่างแย่ที่สุดก็คือจิตใจปลอดโปร่ง อย่างไรเสียก็ขอเป็นกำลังใจให้เขานะครับ

 

เคยเป็นไหมพอเล่นการพนัน ทำอะไรก็ได้เงิน(เพื่อมาเสียพนัน) พอคิดจะเลิกเล่นตั้งใจเก็บเงิน เงินทองกับขัดสน ติดขัดไปหมด เขาเรียกดวงมันจะไม่มีเงินเก็บ มารมาขวาง เร่งปฏิบัติต่อไปเถอะแล้วจะค่อย ๆดีเอง

 

ปฏิบัติธรรมแล้วแย่ หยุดปฏิบัติกลับดี

ขออนุญาติครับ
เคยอ่านมาหลายครังแต่เห็นว่ามีผู้รู้ตอบไปมากแล้วเลยข้ามไป
โดยปรกติที่เราปฏิบัติธรรมนั้นเป็นการสร้างบุญบารมีครับ แล้วที่เขาปฏิบัติกันไดันั้นก็เพราะปฏิบัติแล้ว เขาได้รับความสุขในความสงบ ซึ่งแม้แต่พระพุทธองค์ก็ทรงตรัสว่า "สุขเหนือความสงบไม่มี" เมื่อได้รับความสุขในความสงบแล้วก็จะตามด้วยความอิ่มเอมเปรมใจ เมื่อมีความอิ่มเอมเปรมใจอยู่แล้ว การแสวงหาความสุขด้านอื่นๆก็จะลดลง เป็นการขัดเกลาจิตใจตัวเองไปในตัว
เมื่อเรามีความสุข ความอิ่มเอมเปรมใจ มันก็คือความอิ่มอกอิ่มใจ ซึ่งจะทำให้เราใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างเป็นสุข ถ้าคุณขัดสนคุณก็ไม่ต้องไปใช้จ่ายเงินทำบุญก็ได้ การเงินจะได้ไม่ขัดสน อาจจะช่วยแจกซองทำบุญแทน หรือจับแพะชนเกะเหมือนผม ขอพระสมเด็จเพื่อนไปถวายวัดเพราะเขาไปหาปล่อยใหนก็ไม่ได้ราคา
แล้วมีคนเขามาขอเช่าทำบุญกับหลวงปู่ไป หนึ่งล้านบาท
ถ้าคุณภาวนาไปอย่างเดียว เงินที่หาได้ก็ยังอยู่เท่าเก่านี่ครับไม่ได้หายไปใหน
ความอิ่มเอมเปรมใจที่ได้ ก็จะทำให้การงานดีขึ้นเอง ก็คนมีความสุขนี่ครับทำอะไรก็ดีหมด
หรือคุณไปรับของเดรฉานวิชามาไว้ที่บ้าน พอปฏิบัติมันก็ไปเบียดเบียนเขาก็เลยแย่ พอเลิกปฏิบัติก็เลยดี
หรือคุณไม่ได้สวดพระคาถาดีๆเช่น พระคาถาชินบัญชร พระคาถายอดพระกัณฑ์ไตรปิฎกเป็นต้น
ถ้าเราไม่เหลือกินเหลือใช้ ก็ไม่มีความจำเป็นต้องควักเงินทำบุญก็ได้ อนุโมทนาเอาก็ได้ ธรรมก็เหมือนกัน ถ้าเรายังไม่เก่งพอ ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปสนทนาธรรมกับใคร เอาไว้แน่ใจก่อนว่าปฏิบัติดีปฏิบัติถูก แล้วค่อยว่ากันใหม่ ก็พวกแสดงภูมิปัญญาอยู่แถวๆนี้ละครับ เห็นแต่ละท่านมีความรู้มากมายแบกหามสัญญามาจนหลังแอ่น แล้วก็บอกว่าเป็นนักปฏิบัติ
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
ตอบไม่ชัดเจนอย่างไรก็ถามมาใหม่ได้
ขอบคุณครับ
ลุงมหา

 

โดยปกติ หากได้ปฏิบัติธรรม มักทำให้ชีวิตดีขึ้น

จากประสบการณ์ส่วนตัว ก็เป็นเช่นนั้น

ที่ว่าดีขึ้น ไม่ได้หมายถึงว่า ต้องมีอำนาจวาสนาโชคลาภมากมาย

แต่หมายถึงว่า จิตเราเรียนรู้ที่จะเข้าใจโลกตามความเป็นจริง

เมื่อมีสิ่งไม่ดีมากระทบ สติปัญญาจะตามรู้แล้วพิจารณาเพื่อให้ใจเบาขึ้น ไม่กลัดกลุ้มเร้าร้อนกับมันมากนัก

ส่วนเรื่องดีดี มันก็เกิดขึ้นตามมาเองอย่างน่าประหลาดใจ

ขอให้มีศรัทธาในธรรม ทำแล้วได้ดีแน่นอน...

 

ช่วงที่ผมปฏิบัติธรรมใหม่ๆ ทาน ศีล ภาวนา ไม่ขาด สวดมนต์ทำวัตร

เช้าเย็นทำมาได้เกือบปี ถูกฟ้องร้องให้ชำระหนี้ในฐานะผู้ค้ำประกัน(ผู้กู้

ไม่รับผิดชอบ) 3 รายซ้อนในปีเดียวกัน แต่เป็นเรื่องที่แปลก จิตใจไม่ได้

ทุกข์มาก คิดว่าใช้เขาไป เงินทองตายแล้วก็เอาไปไม่ได้ ทำใจได้ และก็

ปฏิบัติภาวนามาเรื่อยๆ เพราะเห็นความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นที่ใจ

และขอให้คิดเป็นหลักเลยว่า ..ทำดี ดี ..ทำชั่ว ชั่ว

อย่าไปตั้งความหวังว่าทำดี ต้องได้สิ่งตอบแทน เสมอไป

กฏแห่งกรรมมีความซับซ้อนมาก ไม่สามารถรู้ และเข้าใจได้ง่ายๆ

ให้ดูใจเราเป็นหลัก เมื่อทำความดีทั้งกายและใจ

ท่านจะสัมผัสสิ่งที่เรียกว่าบุญได้ ด้วยใจของท่านเอง


อนุโมทนา ครับ..<!-- google_ad_section_end -->

 

ต้องแยกการสร้างเหตุกับ ผลวิบาก ออกจากกันก่อน

ผลวิบากที่เกิดกับเราย่อมเกิดจากเหตุในอดีต ไม่ได้เกิดลอยๆเกิดขึ้นเอง ผลจากการทุศีล ผลจากการมีร่างกาย ผลจากกามฉันทะ ตัณหาอุปทาน และเศษแห่งกรรมในอดีตนานนับหลายอสงไขยจนถึงปัจจุบันที่สะสมกันมาทั้งสิ้น พยายามพิจารณาเรื่องกรรมและวิบากกรรมด้วยส่วนนึง


ส่วนเหตุในปัจจุบัน เรากำลังมีเจตนา สร้างเหตุ เมื่อทำเหตุถึงพร้อมทั้งทาน ศีล ภาวนา ผลย่อมเกิดที่ใจเกิดเป็นอริยะทรัพย์ภายในใจ ใครก็แย่งไปจากท่านได้ ไม่ว่าผลวิบากจากรูป จากวัตถุธาตุ จากบุคคลทั้งหลาย ย่อมมีใจที่สุขจากทาน ศีล ภาวนา ศรัทธาเป็นเครื่องหล่อเลี้ยง เป็นหลักยึดมั่นของใจ ไม่ใช่ วัตถุธาตุทั้งหลายเป็นเครื่องยึดมั่นอย่างเดียวเฉกเฉ่นแต่ก่อนเก่า


การปฏิบัติธรรมก็เพื่อละความยึดมั่นในวัตถุธาตุทั้งหลาย ละกิเลส ละตัณหา ละอุปทาน นำพาซึ่งความสุขใจ มิได้ปฏิบัติเพื่อไม่ยอมรับผลวิบากจากอดีต แต่เพื่อเข้าใจถึงความจริงของโลกธรรม มีใจที่สุขเหนือโลกธรรมที่เข้ามากระทบทั้งหลาย หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด แต่ส่วนเหตุที่เราทำดีในปัจจุบัน ย่อมส่งผลตามกาละเวลาอันเหมาะสม


ผลวิบากที่กระทบย่อมเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เราเบื่อหน่ายคลายกำหนัด หินลับสติ ปัญญา ให้คลายความหลงความพอใจใน วัตถุ ธาตุ โลกธรรมทั้งหลาย ถ้าตั้งสติพิจารณาหาเหตุ หาผล กลกรรม


ถ้าท่านต้องการสิ้นทุกข์ดับเชื้อก็ขอให้ใช้สิ่งกระทบเป็นเครื่องสร้างบารมีเพื่อการหลุดพ้น เพื่อรู้ซึ่งทุกข์ที่หลงว่าสุข หาเหตุแห่งทุกข์ ยิ่งสิ่งกระทบหนักมากเท่าไหร่ บารมี และสติปัญญาย่อมแหลมคมและเพิ่มพูน พยายามมองโลกนี้เป็นดุจดังราชรถที่จะส่งท่านพ้นไปเสียจากวัฏฏะวน



* กล่าวจากทิฐิและความคิดนึกส่วนตัว โปรดพิจารณาโดยแยบคาย

 

แวะมาอ่านค่ะ แล้วจะแนะนำเพื่อนๆมาอ่านด้วย

 

แปลกอ่ะ ไม่เคยได้ยิน สวดมนต์นั่งสมาธิแล้วย่ำแย่ น่าจะเป็นว่ามีปัญหาแล้วหาทางออก แก้ปัญหาได้มากกว่านะ หรือเวลาสวดมนต์คิดไม่ดีกับพระรัตนตรัยหรือเปล่า ผมก็เคยเป็นนะ ให้ขอขมาพระรัตนตรัยบ่อยๆ

 

ไม่แปลกหลอก บางที่ก็มองได้ว่า เป็นโอกาสจะได้เห็นธรรม

อย่าไปยึดมั่นถือมั่นว่า การเข้าหาธรรม แล้วจะต้องเจอ สุข เท่านั้น

เจอ ทุกข์มากขึ้น นั้นก็มีเยอะไป

เช่น

พระปฏาจาราเถรี ที่โอกาสจะได้เห็นพระธรรม ก็ต้องประสบเคราะห์กรรม
ตั้งมากมาย

 

ปฏิบัติแล้วทุกข์ เหตุแห่งทุกข์มากขึ้นไม่ดี
ปฏิบัติแล้วทุกข์ เหตุแห่งทุกข์น้อยลงดี
อนุโมทนากับกุศลจิตทุกท่าน

 

ไม่พึงกล่าวอย่างนั้นเลย เหตุเพราะ จิตจะมีวิริยะได้ ย่อมอาศัยการเล็งเห็นทุกข์

การเล็งเห็นทุกข์ใน สังเวควัตถุ 8 หรือ วิริยรัมภวัตถุ8

สังเวควัตถุ 8 ได้แก่
- ชาติทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการมีชาติไม่จบสิ้น

- ชราทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการต้องมีชราเป็นที่สุด

- พยาธิทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการมีโรคภัยเบียดเบียน

- มรณทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการมีมรณะเป็นที่สุด

- นิรยทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการมีคตินรกเป็นที่ไป

- เปตติทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการมีคติเป็นเปรตเป็นที่ไป

- อสุรกายทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการมีคตเป็นอสุรกายเป็นที่ไป(พวกอวดดี อวดฉลาด อวดทิฏฐิมานะ)

- ดิรัจฉานทุกข์ คือ เล็งเห็นทุกข์อันเกิดจากการมีคตเป็นสัตว์เดรัจฉานเป็นที่ไป(พวกอ้างความรักในสัตว์ ,พวกหลงยึดความคิดความรู้ความฝุ้งความฝัน)


วิริยรัมภวัตถุ8

๑. กมฺม เกี่ยวกับการงาน มีอยู่ ๒ อย่างคือ
ก. การงานอย่างใดอย่างหนึ่งที่ทำสำเร็จลุล่วงไปที่ละน้อย
ข. การงานอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะลงมือกระทำด้วยความพอใจ


๒. มคฺค เกี่ยวด้วยการเดินทางมีอยู่ ๒ อย่างคือ
ก. การเดินทางที่เพิ่งมาถึง หรือ งานหนึ่งๆที่สำเร็จแล้วทั้งโครงงาน
ข. การเดินทางที่จวนจะไปถึง หรือ งานหนึ่งๆที่จวนจะสำเร็จละล่วง


๓. เคลญฺญ เกี่ยวด้วยสุขภาพมี ๒ อย่างคือ
ก. มีร่างกายที่เริ่มสบาย เป็นการเล็งเห็นว่า กายอันบริบรูณ์นี้ได้มาโดยยาก ให้รีบขวนขวาย
ข. มีร่างกายที่เริ่มไม่สบาย เป็นการเล็งเห็นว่า กายอันนี้จวนจะแตกสลายแล้ว ให้รีบขวนขวาย


๔. บิณฺฑ เกี่ยวด้วยอาหารมี ๒ อย่างคือ
ก. มีอาหารไม่สมบูรณ์ เป็นการเล็งเห็นว่า การได้อาหารมานี้แม้นมีน้อย พรุ่งนี้อาจไม่ได้มาอีกเลย ให้ทานแล้วรีบขวนขวายก่อนจะหมดแรงตายไป
ข. มีอาหารบริบูรณ์ เป็นการเล็งเห็นว่า การได้อาหารมาอย่างบริบูรณ์ ก็ให้บริโภคอย่างรู้คุณค่า และแปรเป็นกำลังให้ถึงที่สุด [ เช่น พระมหาชนก ที่เลือกทานเนยนม ก่อนลงว่ายน้ำ ]

สรุปคือ

เราไม่ควรตั้งเป้าอย่างงมงายว่า ปฏิบัติแล้วทุกข์ อุปสรรค ขวากหนาม ต้องน้อยลง

เราควรตั้งเป้าในการเล็งเห็นในทุกข์อย่างบัณฑิต อย่างผู้เข้าใจ ผู้พร้อมนำมา
ปรารภความเพียร การก้าวข้ามทุกข์ได้เพราะเราเพียรมาอย่างไรจึงเป็นสิ่งที่
ควรยกกล่าว ไม่ใช่การปรารภถึงการมีทุกข์น้อย

 

ถูกแล้วตามที่ท่านได้กล่าวมา และ

หมายถึง
ปฏิบัติแล้วไม่รู้ว่าสิ่งใดเป็นทุกข์ ไม่รู้ว่าสิ่งใดเป็นเหตุแห่งทุกข์ แล้วสะสมมากขึ้นไม่ดี

จึงว่า
ปฏิบัติแล้วทุกข์เหตุแห่งทุกข์มากขึ้นไม่ดีอย่างนี้
ด้วยปฏิบัติแล้วยังไม่รู้ว่าสิ่งใดเป็นทุกข์เป็นเหตุแห่งทุกข์อย่างแท้ จึงสะสมทุกข์เหตุแห่งทุกข์ได้มากต่ออย่างนั้น

อุปมา
บุคคลเมื่อรู้ภัย รู้เหตุแห่งภัย ย่อมถอยห่าง ย่อมอยู่ไกล ย่อมได้รับผลจากภัยนั้นน้อย ไม่มาก

อนุโมทนา

 

ผมเคยเจอปัญหาถูกตามทวงหนี้แบบคุณนะ ยิ่งปฏิบัติยิ่งตามทวง แต่ผมก็ใช้ให้เขาไปเพราะถ้าผมมีศีล 5 ไม่บริสุทธิ์ ปฏิบัติธรรมไปก็ไม่ก้าวหน้า อาศัยใจสู้เพราะเป็นเวรกรรมที่เราทำมาเอง สร้างหนี้มาเองก็ต้องใช้หนี้เอง เขาตามทวงหนี้ผมก็ตามใช้หนี้แถมยังต้องใช้หนี้ให้ญาติเราอีกด้วยเพราะเราไปค้ำให้ แล้วธรรมะก็ช่วยทำให้ผมเกิดปัญญาหาเงินมาใช้หนี้ได้หมดถึงจะไม่ได้เป็นเงินก้อน แต่ผมก็ผ่อนส่งไปจนหมดหนี้อ่ะครับ ทุกวันนี้จึงสบายใจมากขึ้นว่าเราไม่ผิดศีลข้อ 2 จึงไม่ต้องกลัวใครมาลักขโมยฉกชิงวิ่งราวทรัพย์ของเรา(แต่ก็ไม่ประมาทครับ) เด๋วนี้ผมจึงเริ่มเก็บเงินอยู่แบบพอมีเหลือบ้าง(เล็กน้อย)ตามประสาคนยากอ่ะครับ

 

กิเลส ตัณหา อุุปทาน ความดิ้นรนปรุงแต่งทั้งหลาย เป็นตัวทุกข์ เป็นเหตุแห่งทุกข์
ปฏิบัติแล้วทุกข์มากขึ้น เหตุแห่งทุกข์มากขึ้นไม่ดี
ปฏิบัติแล้วทุกข์น้อยลง เหตุแห่งทุกข์น้อยลงดี