นิพพานไปเเล้ว ทำอะไรต่อ

....การรับรู้แบบไม่มีอารมณ์มันเป็นอย่างไร เราลองดูก็ได้ในตัวเราก็มีนิพพานธาตุอยู่ อยากรู้ว่า มีความรุ้สึกอย่างไร ก็คือรู้สึกแบบ สัมปชัญญะนั้นไงละครับ รู้สึกตัว ขณะโกรธ มีสติ รุ้สึกตัว ถอนหายใจเห้อ

.....การรู้สึกตัว หรือที่เรียกว่าสัมปชัญญะ มันอธิบายยาก มันจะเกิดก็ต่อเมื่อ มีสติก่อน อันนี้อธิบายยากต้องไปคลำเอาเอง แยกเอาเอง รู้สึกตัว เป็นสภาพ อายตนะนิพพาน มันมีความสุข ไม่ใช่สุขแบบมีเวทนานะครับ...

อันข้างบน ที่ว่าสัมปชัญญะคือนิพพาน นิพพานมีอยู่แล้ว
นิพพานไม่ใช่สัมปชัญญะ ปุถุชนยังไม่เห็นนิพพานหรอกครับ ไอมีความสุขแบบไม่มีเวทนาไรนั่น มันสุขปรุงแต่งความรู้สึก จิตไม่ถึงฐาน รู้ว่างๆ
ถ้าจิตถึงฐาน เวทนามันมี เพราะมีเหตุ ไม่ใช่ไปปรุงไม่ให้ไม่มีเวทนา ติดว่างๆ
รู้ลง ค่อยๆละภพไป มันจะตัดภพสั้นลงๆ จนจิตมันเห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ อนัตตาของมันเอง มันจึงค่อยวาง วางจิตลง ไม่มีภพ ตามตำรา ปัญญาจะรื้อค้นตัดกิเลสจึง ค่อยเห็นนิพพาน มีมรรค มีผลตามลำดับ ไม่มีมรรค อ้างผลลอยๆ ปรุงแต่งสภาวะ อันนั้นจิตติดว่าง ไม่ใช่นิพพาน

 

ชอบครับ แต่ขอแบบฟังง่ายกว่านี้อีกหน่อย เเละ ประกอบยกตัวอย่างให้สักหน่อยได้ไหมครับ ขออีกที ครับ ชอบๆครับ

 

ถ้าจะให้อธิบาย ก็ได้แค่แนะวิธี ให้เอาไปลองทำ
จะให้อธิบายประกอบตัวอย่าง ยืนยันผล
ถามหามรรคผล ต้องไปถามพระ ครับ
แต่เท่าที่ฟังเทศน์พระป่า รู้สึกจะมีคนไปถามแล้วไม่นานนี่หละ
ท่านก็ว่าคนถามภาวนาไม่เป็น มันเป็นสองนัย สนใจก็ลองไปฟังเองครับ

 

ไม่รับรู้อะไรอีกแล้วมั้ง มันมีอายตนะนิพพานอีกแบบหนึ่งด้วยนะ อันนี้น่าไปกว่า
นิพพานธรรมดาก็เหมือนแสงที่วิ่งไปเรื่อยๆ ในจักรวาล ไร้จุดหมายแล้ว หมดทุกข์ หมดโศกกันสักที

 

.....ผมชอบที่คนมาแย้งผม เพราะ ถ้าเราศึกษา แล้วเข้าใจเองเออเอง แล้ว จะรู้ได้ไงว่า สิ่งที่เราเข้าใจนั้นถูกหรือเปล่า

....เอาอย่างนี้นะ การที่ท่านและผม พูดถึงการปฏิบัติเพื่อบรรลุธรรม สมมุตินะ ถ้าเราสามารถบรรลุธรรมได้ เป็นโสดาปฏิผล ตำรากล่าวว่า ตัดสังโยชน์ได้ สามเส้น อันนี้ท่านยอมรับหรือไม่

.....กิเลสสังโยชน์ ผูก อะไรกับอะไรครับ

.....ถ้ากิเลสสังโยชน์ ผูกจิต กับจิต อย่างนั้นหรือครับ

.....ส่วนตัวผมคิดว่า ในบรรดา จิต เจตสิค รูป นิพพาน ตัวที่ เป็น จิต เจตสิค รูป ผูกกับ ตัว นิพพาน ด้วยกิเลสสังโยชน์

....ถ้าเราเอาคนคนหนึ่ง มา เข้าขบวนการวิปัสสนา ท่านขาจอนคิดว่า เริ่มจากจิตที่ ไม่รู้ แล้วจนจิตเห็นความเป็นไตรลักษณ์ ของ อะไรแล้ว จิตจึงจะเห็นนิพพาน แล้วมันจึงวางจิตลง คำว่ามัน คืออะไรครับ มันคือจิตหรือเปล่า

.....ผมงงมาก ปัญญารื้อค้นจนเห็นกิเลส ค่อยเห็นนิพพาน อันนี้ยิ่งแปลก ไม่มีในตำรา

.....ในตำราท่านกล่าวว่า เมื่อจิตอ่อนควรแก่การงาน จึงน้อมไปเพื่อให้เกิด อาสวักขยญาณ เพื่อให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ของขันธ์ห้า แยกให้ถูกนะครับ มิใช่ให้จิตเห็น ให้ตัวญาณเห็น แล้วเกิดการตัดกิเลสสังโยชน์ ตัดได้เพราะการเห็นด้วยญาณ ท่านเรียกว่าวิปัสสนาญาณ มันโช๊ะเดียว มิใช่ เป็นกราฟเส้นตรง เห็นแล้วบรรลุเลย

.....ถ้าใครก็ตาม แยกสัมปชัญญะ กับสติ ไม่ออกจากกันได้ อย่าบอกว่า ท่านกำลังทำวิปัสสนา

......การรู้ด้วยใจ ไม่ต้องไปนั่งภาวนาให้เสียเวลา นั่งอ่าน นั่งฟังคำสอน พระไตรปิฏกสิครับ จิต ใจ มันรู้ได้ด้วยการอ่าน การเห็น การนึกคิดเข้าใจ ถ้าง่ายๆอย่างนี้ไม่รู้ เขาเรียกคนไอคิวต่ำ คนฉลาดไอคิวสูง เรียนจบถึงดอกเต่อ เรียนรู้ได้ก็ไม่ยาก แต่มันรุ้แค่ใจ จะให้รุ้ถึงตัวญาณได้อย่างไร ถ้ารู้แค่ใจไม่ต้องมีพระพุทธเจ้าหรอกครับ เราจะให้รู้ในระดับญาณถึงต้องมา ศึกษาเทคนิคจากคำสอนของพระพุทธเจ้า ต้องฝึกสติปัฏฐานสี่ เพื่อให้เกิดสัมปชัญญะ และตัวสติที่บริสุทธิก็จะมีพลัง เพื่อจะน้อมตัว สัมปชัญญะที่ต่อเนื่อง ไปเป็นญาณ น้อมไปเพื่อเกิดวิปัสสนาญาณ

.....แย้งมาเลยครับ อยากรู้เหมือนกัน ว่า ผมคิดผิดหรือเปล่า

 

ลองอ่านข้อความเดิม ผมแย้งเรื่อง ”สัมปชัญญะไม่ใช่นิพพาน กับ เรื่องนิพพานมีอยู่แล้ว” ที่คุณว่า แค่นั้น
ส่วนมาโพสนี้ของคุณ บอก ชอบให้คนมาแย้ง แล้วก็พยายามเขียนถามผมซะยาว แล้วก็บอกให้ผมแย้งสิๆ
…ไอตรง ปัญญารื้อค้นกิเลสแล้วเห็นนิพพาน ตำราเขาเรียก มรรคญาณ ผลญาณ ปัจจเวกขณญาณ ….
…ไอตรงบอกน้อมไปเพื่อให้เกิดอาสวักขย เพื่อให้เห็นไตรลักษณ์ เอาหางมาเป็นหัว ฟุ้งตำรา แล้ว
ผมก็ไม่ใช่ใบ เซอทิฟิเคส นะครับ ที่ต้องไปรับรอง ความอยากรู้ของคุณ ตรงสมมติ,ตรงผมคิดว่า ถูกหรือผิด คำถามที่ไม่เป็นไปเพื่อความสงบสงัด อย่างที่ไฮไล้ไว้ ใช้โอกาสตรงนี้บอกเลยนะครับ ว่า ขอไม่ตอบ

 

ความคิดเป็นภัยรวมถึงการกระทำ
อะนะ

 

...อย่างนั้นก็ขอโทษด้วย ที่ผมพูดแล้วท่านฟังว่าแรงไป

.... ผมคงไม่มีใครอยากคุยด้วย ไม่รู้เป็นไร กลัวอะไร ผมยังไม่ด่าใครเลยไปอ่านดูสิ ช่างเถอะ วันหน้าก็ไม่ต้องทักกัน ว่าผมว่าได้พอผมว่ากลับ หาว่า กวนใจ ไม่เป็นไรครับ

 

....หมายถึงผมหรือเปล่า

....ถ้าผมเป็นภัย จะเป็นการให้ความสำคัญผมอย่างยิ่ง ผมจะถือว่าเป็นคำชมถ้าให้น้ำหนักผมถึงขนาดนั้น ส่วนใหญ่เขาจะ ทำลายความน่าเชื่อถือของผมนะ


....การพิพากษา แบบไม่ยกหลักฐานเลย ไม่ยอมให้คนที่ท่านว่าเป็นจำเลยตอบโจทย์เลย จะเป็นศาลที่ไร้ความยุติธรรมไปหน่อยกระมังครับ

 

คุณ prasit เอาข้อดีจากคำกล่าวเหล่านั้น เพื่อการเจริญความดีของเราต่อไป เเต่ถ้าเราดีเเล้วคำกล่าวนั้นไม่ มีในจิตเรา เราก็เฉยผ่านครับ พุ่งสู่ความดีต่อไปครับ

 

ผมไม่ได้ว่าท่านนะคับ
ผมก็ไม่กล้าว่าท่านด้วยคับ
ท่านเป็นคนดีนี้น๊าาาา
จริงมั๊ย
เอ๋รึต้องมีหลักฐานคนดีน๊าาาาา

 

ทำความดีกันต่อไปเถิดดดดนะครับบบ