นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ฟ้า (หน้ามุ่ย) น่ะสิคะ... เท่าที่หาได้มีเพียงเท่านี้ค่ะ ที่เหลือคงต้องพึ่งท่านอื่นๆที่ทราบประวัติท่านมากกว่านี้เป็นผู้เล่าค่ะพี่ดาว

*******************************

พี่นุ๊ก... มันคงเป็นแค่ความฝันล่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆ

ตอนนี้โดนไข้หวัดเล่นงาน นั่งน้ำมูกไหลย้อย ต้องเอาทิชชู่มาอุดไว้อยู่เลยจ้า

มาหานิทานอ่านเพลินๆจ้ะ

 

รบกวนช่วยเล่าให้ฟังเถอะนะคะ

มีหลายๆท่าน กำลังรออ่านอยู่นะจ้ะ เราก็เช่นกันค่ะ อิอิ

 

เรื่องราวขององค์เพชภัทรนาคราช เป็นนิมิตของหลวงปู่บุญดา อ่านดูนะคะ แต่ก็ไม่ทราบว่า องค์เพชรฯที่ลพบุรี จะเป็นองค์เดียวกันหรือไม่ค่ะ

ทำไมต้องสร้างองค์นาคาธิบดี 9 พระเศียร องค์ใหญ่ที่สุดในโลก ​

ที่วังนาคินทร์ เมืองสุวรรณนาคเทพนคร วัดหว้าเอน ตำบลศรีมหาโพธิ อำเภอศรีมหาโพธิ จังหวัดปราจีนบุรี

เหตุผลข้อที่ 1

หลวงปู่ดามัญ เป็นพระภิกษุไทยที่ออกธุดงค์อยู่ในประเทศกัมพูชา นานหลายปี จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2544 ขณะที่หลวงปู่ดามัญ ปฏิบัติสมาธิภาวนาตามปกติที่เคยปฏิบัติเป็นวัตร อยู่ภายในถ้ำเขากุเลน ประเทศกัมพูชา ได้เกิดนิมิตเห็น หลวงปู่สรวง, หลวงปู่สุข ธมฺมโชโต และปู่ฤๅษีอีกหลายองค์ ซึ่งเป็นพ่อแม่ครูอาจารย์ของหลวงปู่ดามัญ ได้กล่าวว่า.....

ให้หลวงปู่ดามัญ เดินทางมาที่จังหวัดปราจีนบุรี ให้กลับมาดูแลฟื้นฟูสถานที่ ที่หลวงปู่ดามัญ ได้เคยก่อสร้างบ้านเมือง, วัดวาอาราม, ปราสาท ไว้ที่วังนาคินทร์ เมืองสุวรรณนาคาเทพนคร เมื่อครั้งในอดีตชาติ ซึ่งจากนิมิตในปี พ.ศ. 2544

หลวงปู่ดามัญก็บอกกับพ่อแม่ครูอาจารย์ ว่ายังไม่พร้อมที่จะกลับมาประเทศไทย และเมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2548 หลวงปู่ดามัญ จึงตัดสินใจธุดงค์มาที่วังนาคินทร์ เมืองสุวรรณนาคาเทพนคร วัดหว้าเอน จว.ปราจีนบุรี ซึ่งในปี พ.ศ. 2548 วังนาคินทร์เมืองสุวรรณนาคาเทพนคร มีสภาพเป็นป่ารกร้าง ไม่มีคนอาศัยอยู่บนเนินเขา

คืนแรกหลวงปู่ดามัญ จึงปักกลดบริเวณบ่อน้ำทิพย์ บนสันเขา ตอนกลางคืนขณะหลวงปู่ดามัญ ปฏิบัติสมาธิภาวนาก็เกิดนิมิตเห็นพญานาคองค์สีเงินเหมือนแก้วองค์ใหญ่มากมาบอกหลวงปู่ดามัญว่า

ท่านชื่อ พญาเพชรภัทรนาคราช ซึ่งชาวบ้านจะเรียก พญาเกล็ดแก้วนาคราช บนสันเขาที่ท่านปักกลดอยู่นี้คือองค์พญาเกล็ดแก้วนาคราชและบ่อน้ำทิพย์ที่อยู่ใกล้ๆกลดท่านคือบ่อน้ำทิพย์ซึ่งเป็นประตูลงสู่เมืองบาดาลเหมือนที่เมืองคำชะโนด องค์พญาภัทรนาคราชบอกกับหลวงปู่ดามัญว่า ท่านเป็นลูกของพญาอนันตนาคราช สำหรับเศียรที่จมลงไปในพื้นดินเมื่อครั้งอดีตกาล ท่านขอให้หลวงปู่ดามัญช่วยสร้างเศียรให้ด้วย

เหตุผลข้อที่ 2
การสร้างศาสนสถานบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เพื่อจรรโลงพระพุทธศาสนาให้คงอยู่เคียงคู่ผืนแผ่นดินไทยตลอดกาลนานนั้น ย่อมได้รับการอนุโมทนาบุญพร้อมกันทั้ง 3 ภพ คือ เมืองมนุษย์ เมืองสวรรค์(คือเทวดา) เมืองบาดาล (คือพญานาคราชทั้งหลาย) เพราะไม่ใช่แต่มนุษย์เท่านั้นที่ต้องการสร้างบุญบารมี องค์เทพ เทวา และพญานาคราชทุกพระองค์ ท่านก็ต้องการสร้างบุญบารมีเหมือนกัน

เหตุผลข้อที่ 3

คนที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ, มีจิตใจใสบริสุทธิ์, ไม่มีซึ่งอคติในใจ ปล่อยวางแล้วและชอบความสงบ สันโดษมักจะใฝ่หาสถานที่ที่มีความศักดิ์สิทธิ์ และสถานที่ที่มีความสมบูรณ์ถึงพร้อมครบถ้วนของธรรมะ สำหรับปฏิบัติธรรม เพื่อหาทางหลุดพ้นซึ่งกองทุกข์ทั้งมวล ดังนั้นวังนาคินทร์ เมืองสุวรรณนาคาเทพนคร จึงเป็นสถานที่ที่เปิดรับคณะพุทธมามกะทุกท่านที่ชอบการปฏิบัติธรรม แบบธุดงควัตรแนวทางธรรมชาติ ดังนั้น การที่หลวงปู่ดามัญซึ่งเป็นครูบาอาจารย์ของพวกเรา นำวิธีปฏิบัติธรรมโดยยึดหลัก แนวทางธรรมชาติ มาฝึกอบรมคณะพุทธมามกะ ที่มาปฏิบัติธรรม ก็ถือว่าทุกท่านนั้นโชคดีมากๆ

โครงการก่อสร้างองค์นาคาธิบดี 9 พระเศียร
องค์ใหญ่ที่สุดในโลก​

คำอธิบายศัพท์

องค์นาคาธิบดดีทั้ง 9 พระองค์ (แต่ละเศียร) นั้นคือกษัตริย์แห่งเมืองบาดาลที่ปกครองวังนาคินทร์ต่างๆ ซึ่งแต่ละพระองค์เป็นพญานาคที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ อยู่ในศีลในธรรมแล้วทั้งสิ้น

องค์นาคาธิบดีทั้ง 9 พระองค์ (แต่ละเศียร) มีพระนามดังต่อไปนี้

1.พญาอนันตนาคราช
2.พญามุจลินท์นาคราช
3.พญาภุชงค์นาคราช
4.พญาศรีสุทโธนาคราช
5.พญาศรีสัตตนาคราช
6.พญาเพชรภัทรนาคราชหรือพญาเกล็ดแก้วนาคราช
7.พญานาคดำแสนศิริจันทรานาคราช
8.พญายัสมันนาคราช
9.พญาครรตระศรีเทวานาคราช

การสร้างนาคาธิบดีหรือกษัตริย์แห่งวังนาคินทร์ทั้ง 9 พระองค์ ให้หลอมรวมเป็นพระองค์เดียวกันนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องได้รับราชานุญาตจากองค์อินทร์ เพราะท่านเป็นเทวกษัตริย์หรือเทพผู้ดูแลเหล่าทวยเทพ

และจะต้องได้รับราชานุญาตจากท้าววิรูปักษ์ ซึ่งท่านเป็นจตุโลกบาลทางด้านทิศตะวันตก คือ รักษาคุ้มครองโลกด้านทิศตะวันตก และท่านมีบริวารคือ พญานาคทั้งหลาย และจะต้องได้รับราชานุญาตจากนาคาธิบดีทั้ง 9 พระองค์ จึงจะสร้างได้ และการสร้างนาคาธิบดีทั้ง 9 พระเศียรนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าใครนึกจะสร้างตรงไหน ที่ไหน เมื่อไหร่ก็ได้

สถานที่ที่จะสร้างองค์นาคาธิบดี 9 พระเศียรได้ต้องเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์, ต้องเป็นวังนาคินทร์, สถานที่นั้นต้องเคยเป็นแหล่งอารยะธรรม, สถานที่นั้นต้องเคยจรรโลงพระพุทธศาสนามาตั้งแต่อดีตชาติ
โครงการก่อสร้างองค์นาคาธิบดี 9 พระเศียร องค์ใหญ่ที่สุดในโลก เริ่มดำเนินการก่อสร้างตั้งแต่ เดือน มกราคม พ.ศ. 2551 เป็นต้นไป โดยจะสร้างองค์นาคาธิบดี 9 พระเศียร
-ขนาดองค์กว้าง 2.90 เมตร
-ขนาดองค์ยาว 129 เมตร
-ความสูงของพระเศียรทั้ง 9 สูง 19 เมตร แผ่พังพาน พระเศียรพ่นน้ำทั้ง 9 พระเศียร
-ด้านล่างพระเศียรมีพระพุทธรูปปางสมาธิองค์สูงเกือบ 19 เมตร นั่งประทับบนดอกบัวสีชมพู
-ด้านหน้าองค์นาคาธิบดีมีสระน้ำขนาดใหญ่
-ส่วนปลายหางขด 7 รอบ เพื่อเป็นที่ประดิษฐานองค์พระศรีอาริยเมตไตรย ซึ่งพระองค์เป็นพระโพธิสัตว์ที่จะมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าในสมัยอนาคตกาล
-นอกจากสร้างองค์นาคาธิบดี 9 พระเศียรแล้วคณะทำงานยังจัดให้มีการปรับปรุงภูมิทัศน์เมืองสุวรรณนาคาเทพนคร วัดหว้าเอน จว.ปราจีนบุรี เข้าสู่ยุคสมัยขอมโบราณ เพื่อพลิกฟื้นแหล่งอารยะธรรมขอมโบราณแห่งนี้ให้กลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 11 คน ( เป็นสมาชิก 7 คน และ บุคคลทั่วไป 4 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>พรหมประกาศิต, Ire_Plk, รวัสสรร, fahmui, wanjai99, ดาว*, kulthida </TD></TR></TBODY></TABLE>
วันนี้แวะมาอ่านนิทาน รู้สึกว่ามีคนชอบอ่านนิทานกันหลายท่านเหมือนกัน

 

แวะมาอ่านเฉยๆ ไม่แวะมาเล่าด้วยเหรอคะ ยินดีต้อนรับค่ะ
รออ่านหนอ...นิทานหรือเรื่องเล่าสักเรื่องค่ะ...

 

อ้างอิง..ข้อความ คุณนุ๊ก..

อ้าว...เป็นความผิดของเราอีกแล้วหรือนี่
เลิกเรียกเราว่าคุณนายซะทีได้เปล่าอ่ะ
เราไม่ได้มีสามีเป็นตำรวจนะ มะชอบรู้เปล่า

มันคงเป็นความรู้สึกผิดลึกๆ ในใจเมื่อครั้งอดีตที่ติดตามมามั้ง (เดา)
อย่าพูดจิ มันทำให้เรารู้สึกอีกแล้ว ไม่อยากร้องไห้
ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันนะ รอถามจากพระเอกของกระทู้ดีกว่า
แต่เธอก็เล่นองค์ซะเหลือเกิน กว่าจะตอบกันได้

ในอดีตเราคงรักเธอมาก แล้วเธอก็คงทำให้เราผิดหวังมากเช่นกัน
วันนั้น ความรู้สึกทั้งดีใจและผิดหวังระคนกัน อย่างบอกไม่ถูก<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->
ข้อความของ..ดาว*

* โอเค.. ต่อไปเราจะไม่เรียก คุณนายอีก (เราเรียกเฉพาะคนที่รู้สึกสนิทเป็นพิเศษ) เราไม่รู้ว่า คุณนุ๊ก ไม่ชอบ ..ต้องขออภัยด้วยนะคะ
* ถ้างั้นเราก็รู้แล้วว่า จิตของเราไปกระทบความรู้สึกของผู้ที่ส่งเพลงนี่เอง
ถ้าถามความรู้สึกของเรา ที่มีต่อคุณนุ๊กนะ มันเหมือนกับว่า..ดูแล ประมาณนี้
เรายังขำตัวเราเองเลย เมื่อก่อนที่คุยกับคุณนุ๊กในครั้งกระโน้น (ที่ FB)มันเหมือนกับเราเป็นผู้ชาย
แล้วคุยกับผู้หญิง..นึกแล้วก็ยังขำ ๆ ความรู้สึกว่าเป็นสิริเทวี แล้วไปแย่งชิงเจ้าชายกรเดช ไล่สมุนาเทวีออกจากเมือง...ไม่ยักกะมีอารมณ์ ความรู้สึก หลงเหลืออยู่เลย...
ร้างลา..ชดเชย ชดใช้ หมดไปในชาติไหนก็ไม่รู้..หรือไม่เคยเกิดขึ้นก็ไม่รู้
เพราะโดยจิตวิญญาณเรา...ไม่ชอบแย่งของของใคร..อย่างเด็ดขาด..
ก็แล้วแต่คุณนุ๊ก...จะพิจารณา และรับรู้..ละกัน
หมายเหตุ ช่วงนี้เราอาจจะห่าง ๆ กระทู้นิทานไปบ้าง เนื่องด้วยภารกิจทางงานที่ต้องทำ
รวมทั้งเรื่องที่เกี่ยวกับวัดแจ้ง..ด้วย แต่ถ้ามีนิทานที่ฝันหรือมีเรื่องแปลกๆ ก็จะนำมาเล่าให้อ่าน
ขอให้สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคนนะคะ ...ดาว*

 

ข้อความของ..ดาว*

* โอเค.. ต่อไปเราจะไม่เรียก คุณนายอีก (เราเรียกเฉพาะคนที่รู้สึกสนิทเป็นพิเศษ) เราไม่รู้ว่า คุณนุ๊ก ไม่ชอบ ..ต้องขออภัยด้วยนะคะ
* ถ้างั้นเราก็รู้แล้วว่า จิตของเราไปกระทบความรู้สึกของผู้ที่ส่งเพลงนี่เอง
ถ้าถามความรู้สึกของเรา ที่มีต่อคุณนุ๊กนะ มันเหมือนกับว่า..ดูแล ประมาณนี้
เรายังขำตัวเราเองเลย เมื่อก่อนที่คุยกับคุณนุ๊กในครั้งกระโน้น (ที่ FB)มันเหมือนกับเราเป็นผู้ชาย
แล้วคุยกับผู้หญิง..นึกแล้วก็ยังขำ ๆ ความรู้สึกว่าเป็นสิริเทวี แล้วไปแย่งชิงเจ้าชายกรเดช ไล่สมุนาเทวีออกจากเมือง...ไม่ยักกะมีอารมณ์ ความรู้สึก หลงเหลืออยู่เลย...
ร้างลา..ชดเชย ชดใช้ หมดไปในชาติไหนก็ไม่รู้..หรือไม่เคยเกิดขึ้นก็ไม่รู้
เพราะโดยจิตวิญญาณเรา...ไม่ชอบแย่งของของใคร..อย่างเด็ดขาด..
ก็แล้วแต่คุณนุ๊ก...จะพิจารณา และรับรู้..ละกัน
หมายเหตุ ช่วงนี้เราอาจจะห่าง ๆ กระทู้นิทานไปบ้าง เนื่องด้วยภารกิจทางงานที่ต้องทำ
รวมทั้งเรื่องที่เกี่ยวกับวัดแจ้ง..ด้วย แต่ถ้ามีนิทานที่ฝันหรือมีเรื่องแปลกๆ ก็จะนำมาเล่าให้อ่าน
ขอให้สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคนนะคะ ...ดาว*[/quote]

พอเราพูดความจริงจากใจ ก็กลายเป็นไม่ดีไปอีกนะ
เรากับคุณดาว ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน รู้จักกันครั้งแรกก็ใน FB
และเราสองคนก็ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน
แค่ตัวหนังสือที่ส่งหากัน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเหมือนๆ กัน
ในวันและเวลาไล่เลี่ยกัน...
มาถามกับเรา แล้วเราจะตอบได้มั้ยล่ะ เพลงนั้นเห็นบอกว่าชอบ
เราก็ส่งไปให้ฟัง แต่เราไม่มีความสามารถในการส่งกระแสจิต
ไปหาใครได้หรอกนะ เพราะไม่เคยส่งไปหาใครและก็...
คิดว่ากระแสจิตของเราคงไม่รุนแรงขนาดพัดพาอารมณ์ของใครได้

ความรู้สึกดีๆ เรามีให้กับเพื่อนทุกคน เราไม่เคยคิดว่าใครไม่ดีกับเรา
แต่เรื่องของอดีต คือเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่มีใครยืนยันได้

เราแค่สัณนิษฐานว่าเรื่องราวของเราสามคนต้องมีอะไรที่มาก

 

พอเราพูดความจริงจากใจ ก็กลายเป็นไม่ดีไปอีกนะ
เรากับคุณดาว ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน รู้จักกันครั้งแรกก็ใน FB
และเราสองคนก็ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน
แค่ตัวหนังสือที่ส่งหากัน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเหมือนๆ กัน
ในวันและเวลาไล่เลี่ยกัน...
มาถามกับเรา แล้วเราจะตอบได้มั้ยล่ะ เพลงนั้นเห็นบอกว่าชอบ
เราก็ส่งไปให้ฟัง แต่เราไม่มีความสามารถในการส่งกระแสจิต
ไปหาใครได้หรอกนะ เพราะไม่เคยส่งไปหาใครและก็...
คิดว่ากระแสจิตของเราคงไม่รุนแรงขนาดพัดพาอารมณ์ของใครได้

ความรู้สึกดีๆ เรามีให้กับเพื่อนทุกคน เราไม่เคยคิดว่าใครไม่ดีกับเรา
แต่เรื่องของอดีต คือเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่มีใครยืนยันได้
เราแค่สัณนิษฐานว่าเรื่องราวของเราสามคนต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น
ในเมื่อคุณดาวยอมรับว่ามีความรู้สึกดีๆ กับเรา
แล้วทำไมจึงยอมรับความผิดพลาดในอดีตไม่ได้ เราแค่ยกตัวอย่าง
ไม่ได้หมายความว่าเรายึดมั่นว่ามันต้องเป็น มันต้องใช่
สิริเทวี หรือสมุนาเทวี ก็แค่ตัวละครตัวหนึ่งในนิทาน

แม้แต่เรา ซึ่งพอได้เพื่อนเพิ่มขึ้นมา อยู่ดีๆ ก็ร้องไห้
ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีเรื่องอะไรที่ต้องเสียใจ เรายังไม่เคยโทษใคร
และกระแสนั้น เราก็ไม่รู้ด้วยว่ามาจากที่ไหน แต่ไม่ใช่เราแน่นอน

เราแค่คิดถึงเรื่องราวในสมัยที่เสียสละทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิต
ยอมพลัดพรากจากคนรักและพ่อแม่พี่น้อง เพื่อไปสู่ความตาย
โดยที่ไม่ได้ร่ำลาใครๆ ความเสียสละครั้งนั้น เราทำเพื่อชาติและคนรัก
ไม่ได้มีค่าในสายตาของใครเลย แล้วเราก็ร้องไห้
เป็นจังหวะที่คุณดาว ส่งข้อความเข้ามาพอดี
ความสะเทือนใจในครั้งนั้น มันตกตะกอนนอนก้นอยู่ในใจ
จนมาถึงวันนั้น วันที่เราได้พบกันสามคน
ซึ่งก็ยังไม่เคยพบตัวตนของกันและกัน
เพียงแค่ตัวหนังสือที่มีความเอื้ออาทรให้กัน
หากคุณดาว ผ่านเข้ามาคงเห็นข้อความนี้นะ
เราแค่อยากจะบอกว่าเราจบแล้ว อย่าพยายามรื้อฟื้นมันอีก
ที่รู้ๆ ความผิดพลาดที่ทำให้เราสะเทือนใจมาก ไม่ใช่ภพพญานาค
ศาลสามทัพ มันเข้ามาอยู่ในนิมิตเราได้ยังไง????[/QUOTE]

โอ้โฮ..เขียนบรรยายความรู้สึกยาวเลยนะจ๊ะ..คุณนุ๊ก ขอตอบทีละตอนละกัน
ข้อ ๑ ความจริงจากใจ..รับรองไม่มีวันกลับกลายเป็นเรื่องไม่ดีเด็ดขาด..
เราก็รู้สึกกับตัวเองเหมือนเดิม...แต่พยายามปรับเปลี่ยนคำพูดให้ตัวเองสบายใจ.
ข้อ ๒ เรื่องยอมรับความผิดพลาดในอดีต ในครั้งที่เกิดเป็นสิริเทวี หรืออื่นๆ
ณ วันนี้(ในปัจจุบัน) เรายอมรับ(ด้วยใจ)ไม่ได้หรอก เพราะเราไม่เคยรับรู้เรื่องอะไรเลย..แค่มีคนบอกแล้วให้เชื่อ(มันก็ไม่ได้เชื่อด้วยใจ)
รอเรารับรู้เรื่องราวด้วยตัวเราเองก่อนสิ..แต่ถ้าจะให้ยอมรับเพื่อให้ผ่านพ้นไปที โดยไม่ต้องใช้ใจ เราก็ทำได้ ตัวเองต้องการไหมหล่ะ..
ข้อ ๓ ความรู้สึกเสียใจที่เราสัมผัส ก็คือเรื่องที่ตัวเองเล่าให้ฟังนั่นแหละ ว่านึกถึงเรื่องที่เคยเสียสละมาก่อน...
ข้อ ๔ เราก็งงแฮะ..ว่าตัวเองจบเรื่องอะไร นิมิตศาลสามทัพ แล้วเกี่ยวอะไรกับเรา...ถ้าบอกว่าไม่ต้องการพูดถึงอีก เราจะเข้าใจมากกว่า..เพราะเรื่องอื่นๆ เราไม่รู้เลย..จริง ๆ
เมื่อกี๊..ก็คุยกับเค้าเรื่องสร้างพลับพลาและหล่อพระบรมรูปพระเจ้าตาก..เค้าบอกว่า
เคยถามทหารเสือพระเจ้าตากบ้างไหม ว่าเค้าต้องการอะไร ? อย่างไร ?
เราก็ว่า..เราจะไปรู้ได้อย่างไร ? เราทำทุกอย่างด้วยสติสัมปชัญญะในปัจจุบัน
โดยเน้นการทำให้สมพระเกียรติพระองค์ท่าน ทำให้มีสถานที่ให้คนไทยได้ระลึกถึงพระคุณพระองค์ท่าน
และประการสำคัญ..ต้องการสร้างความสามัคคีให้เกิดในชุมชน
ก็เลยบอกว่า..ถ้าอย่างนั้น ก็ให้ทหารเสือพระเจ้าตากมาหาเราบ้างละกัน..
ไม่ได้ท้าทายนะ..แต่อยากรู้ ว่าเราทำไมต้องทำเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพระเจ้าตาก
มาโดยตลอด..คนอื่นก็ถามเราจัง..เราก็ยังว่า ให้เราเข้ามาทำแท้ๆ แล้วยังมาถามอีก..(แล้วชั้นจะรู้ได้อย่างงัย)
....เฮ้อ..บรรยายยาวเหมือนกันแฮะ..หวังว่าคุณนุ๊กคงเข้าใจนะจ๊ะ..ไม่ต้องใช้สัมผัสความรู้สึก
เพราะทุกคำพูดของเราออกมาจากใจ..โดยตรงอยู่แล้ว.. ดาว*

 

แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ

ศาลสามทัพ เข้ามาในนิมิตเราได้ยังไง???
ตัวอักษรโบราณสีแดงฉาน ถูกเขียนด้วยเลือด
เลือดที่นำมาเขียนนี้ เป็นเลือดใคร??? (สงสัย)
ศาลนี้อยู่ตรงทางน้ำไหล จมน้ำอยู่ หากตอนนั้น
ถ้าเราสงสัยหรือล่วงรู้ คงติดตามค้นหา
ศาลนี้อยู่ในจังหวัดภาคตะวันออก เป็นเส้นทางเดินทัพ
ของสมเด็จพระเจ้าตากสิน

ระหว่างเราสามคนมันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น
เราสัณนิษฐานเอง เรื่องราวในอดีตที่ไม่น่าจดจำสำหรับเรา
ทุกครั้งที่คุณพูดเรื่องพระเจ้าตาก เราไม่อยากได้ยิน
เรื่องราวในสมัยน้้นเลย นั่นคงเป็นเพราะเราไม่อยากจดจำเรื่องราวในสมัยนั้นก็ได้
ซึ่งเราก็ยังระลึกไม่ได้เหมือนกัน แต่ไม่ต้องห่วงนะ
เรายังมีความรู้สึกดีๆ ให้เสมอไม่เปลี่ยนแปลง
เพราะเราแยกแยะเป็น

หากความจริงเปิดเผย คงจะโฮหนักกว่าเดิมก็ได้นะ

 

ที่เราบอกว่า..จะห่างกระทู้นิทานไปบ้าง(ก็ต้องใช้ความพยายามพอสมควร..เหมือนติดกาแฟ วันละ ๑ ถ้วย..เลยแฮะ)
เหตุผลเพราะ..เรานั่งสมาธิแล้วอยู่ในภวังค์ตลอด..เมื่อวันเสาร์อยู่ในภวังค์เกือบสองชั่วโมง
อยู่นิ่งๆ อย่างนั้นแหละ..สว่าง วาบ ขนลุกปีติวูบๆ อยู่ได้แค่นั้น ซึ่งเรารู้สึกว่าไม่ใช่
ก็เลยต้องห่างๆ โลกของนิทานสักระยะ ...เพราะเราเชื่อว่า..ปฏิบัติเพื่อให้รู้(เรื่อง)ไม่มีวันได้รู้ ถึงรู้ก็เป็นการรู้จากการคิด.ไม่ใช่รู้ด้วยปัญญา
แต่ถ้ามุ่งตรงปฏิบัติ..เจริญสติ เรียนรู้กายใจ..ก็จะได้รู้กายรู้ใจ..แล้วได้ของแถมเป็นรู้เรื่องด้วย..
ดังนั้น..เราจึงต้องมุ่งทางตรง ตามครูบาอาจารย์ให้จงได้...
หวังว่าคุณนุ๊กจะเข้าใจเรามากขึ้นนะจ๊ะ..ความหวังดี ปรารถนาดี ยังมีเหมือนเดิมจ้ะ..ดาว*

 

เราก็คงจะเหงาแย่เลย เพราะไม่มีใครมาป่วน
มาทดสอบอารมณ์รายวัน ไม่คิดถึงเค้าเหรอ
ระวังนะ จะไปเข้าฝัน (ก็ว่ากันไป เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก)
จะพยายามส่งกระแสจิตไปหานะ...ฮ่าฮ่า

ขอให้เจริญในธรรมนะจ๊ะ

 

อ้าว..!! เราก็ไม่รู้นิ..นึกว่าชอบ..ฮ่า ต้องขออภัยนะจ๊ะ.. ก็เราวนเวียนอยู่กับเรื่องพระเจ้าตากนี่นา..คุยกับเรา มันก็ต้องอดไม่ได้อยู่แล้ว
ต่อไปจะพูดถึงเท่าที่จำเป็นจ้ะ..
นึกแล้วอยากจะ..หัวเราะให้โลกสะเทือน.. มีแต่คนรู้สึกแล้วถามกันจังเรื่องเรากับพระเจ้าตาก
แล้วตัวเองคิดเฮอะ..เราไม่รู้อะไรสักเรื่อง มีแต่เรื่องจริงที่บังเอิ๊ญ..บังเอิญ เท่านั้น
แล้วเราจะไปตอบคำถามเค้าได้งัย..แถมยังไม่พอนะ..อยากให้องค์ลงเราอีกแน่ะ
เชอะ..อย่างเรามันต้องลุยในกาลปัจจุบัน ด้วยตัวจริงเสียงจริง..

 

เรารับรู้ได้ว่า..ระหว่างเรา มันเป็นความผูกพัน..ความปรารถนาดี ความหวังดี
จะพบกันไม่พบกันไม่ใช่เรื่องสำคัญ..
ก็เข้ามาแอบซอกถ้ำอยู่เหมือนกัน..
กระทู้นิทานนี่มีมนต์ขลัง..ตัดใจลำบากจะตาย...
คุณนุ๊ก..คงเข้าใจแล้วนะ เราจะไปแระ..สบายกาย สบายใจ กันทุกทุกคนนะคะ ...ดาว*

 

โอ้โห...สองธิดาอมตะ!

 

เราเข้าไปประชุมเรื่องนี้ที่วัดทีไร ..สัมผัสพลังงานความพลุ่งพล่านในตัวได้ตลอด
แต่เราไม่ยอมเรื่องการผ่านร่างเด็ดขาด..สู้จนถึงที่สุด เราไม่ชอบทำอะไรโดยไม่รู้ตัว...
แต่ตอนนี้..ฝากตัวเองจัดการแมวเหมียวน้อย..น่ารัก.กกก ให้หน่อยดิ..อิอิ

 

วันนี้จะมาเล่านิทานพญานาคสีอะไรคะ...แมวเหมียว
วันอาทิตย์หยุดจับหนูหรือคะ?
เสียใจด้วยนะ ธิดาพญานาคออกนอกถ้ำ ไม่อยู่ค่ะ
แต่อีกสักพักคงเข้ามา เดี๋ยวเราก็จะไปแล้วเหมือนกัน

 

สวัสดียามดึกครับ ทุกคน

 

อย่าทำเช่นนี้เลย....อย่า อย่า จากเค้าไปปปปป.....

 

เมืองใหม่ในสมัยนั้นคงตั้งตามนิมิตรของพระมเหสีปทุมวดี ที่เห็นพระแม่กวนอิมทรงประทานดอกบัวให้ ว่า...เมืองบัวสวรรค์ หรือเมืองบัวฝัน แต่สมัยนี้คงจะเรียกเพี้ยนไป!
******************************************************
วันเวลาผ่านไปนานหลายสิบปี กองกำลังทหารอันเกรียงไกรก็พร้อมจะทำศึก...แต่ทว่า!เหตุกาลมิได้เป็นอย่างที่คิด เมื่อทหารสอดแนม มารายงานว่า...
ได้เกิดภัยโรคระบาด ผู้คนที่รอดตายต่างก็ละทิ้งบ้านเมืองเดิมของตน กษัตริย์ที่เป็นอริราชศรัตรูเดิมก็ได้ถึงแก่สวรรคตสิ้นแล้ว...โอ้ อนิจจา สังขารนั้นไม่เที่ยง!

แลเห็นซาก ปรักหักพัง ให้คิดใจหาย
ยืนกรรณแสงเสียพระทัยยิ่งนัก
คนรักมาลา จากจร มอดม้วย
หันหลังกลับ คืนสู่ถิ่นหลบลี้
หวังกอบกู้เอกราชกลับ จบสิ้นบรมวงศ์

 

อยากรู้จัง!...พระธิดานาคราชนั้นมีสัญญาเก่าผูกพันกับกษัตริย์และนักรบในเมืองมนุษย์...ว่าด้วยเหตุอันใดหนอ?