นิทาน เรื่อง "พญานาค"

หนูมาดี แต่มาแบบนี้ไม่ดีนะคะ มาปุ๊บไปปั๊บเนี่ย ใจคงตรงกันยากสักหน่อยนะ เพราะว่าคนละใจ อีกอย่างถ้าตรงกันมีหวังต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อทำการผ่าตัดด่วนค่ะ

 

แก๊งค์เดียวกันกับคุณโอลี่แน่เลย ทามมายใช้ยูสสิ้นเปลืองจังเลยคร้า...

 

อ้าวหลอ 555 คุณภาคย์ คะ งั้นหนูชื่อดาวพระศุกร์ค่ะ ....

 

บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึก...

สง่างาม สวยงาม บอกไม่ถูกเลยจ้ะ

 

ดูท่าแล้ว แมวเหมียวคงจะมีความรัก ความหลัง ฝังใจเยอะเนอะ

*****
ยินดีต้อนรับ สมาชิกใหม่ทุกท่าน สู่นครบาดาลแห่งนี้นะคะ

 

แง้ววว กาลังตามหาอยู่ ยังตามหามะเจอ หุหุ

 

เอ๊ะ...วันนี้ แมวเหมียวไม่ฉะบายเหรอคะ ไม่เห็นเล่านิทานต่อเลย รออ่านหนอ

 

ข่าวพรานกริชรอดตายหลังพลัดหลงเข้าไปในเขตแดนอาถรรพ์ แผ่กระจายไปอย่างรวดเร็ว เขามิได้รับอันตรายจากคมเขี้ยวของนางพญางูใหญ่แต่อย่างใดเลย
หมอทำขวัญของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ทำพิธีติดต่อสื่อสารกับนางพญางูนั้น ได้ความว่า...
เธอรอคอยการกลับมาของสามีที่ชื่อ นครินทร์ ...เนื่องจากเศรษฐี พ่อของนาง ออกอุบายให้ชายคนรักของเธอ ไปแสวงหา"มณีเลือดนก"(ทับทิม)
มาเป็นค่าสินสอดแต่งงาน แล้วจะยกลูกสาวให้...ซึ่งในสมัยนั้นเชื่อกันว่า เป็นสัญลักษณ์ของความร่ำรวย เป็นของหายาก หากใครมีไว้ครอบครองก็จะทำให้
เป็นที่เชิดหน้าชูตา แก่คนทั่วไป...ด้วยความซื่อและมีใจมั่นรักในนาง ปัทมาวดี...นครินทร์ จึงยอม ปีนขึ้นไปบนยอดเขาแห่งหนึ่ง
เมื่อเวลาแสงอาทิตย์ส่องกระทบผาหินนั้น จะออกเป็นสีแดงๆ!ทั่งที่รู้ว่าการปีนป่ายขึ้นไปบนหน้าผาหินสูงชันนั้น หากพลาดเพียงนิด ก็จบชีวิตแน่นอน
แต่เมื่อมันเป็นทางเลือกสุดท้าย เพื่อนางอันเป็นที่รัก!นครินทร์มีโอกาสได้มองสบตากับ ปัทมาวดี เป็นครั้งสุดท้าย แววตานั้นเป็นตราประทับ
สถิตย์ฝังอยู่ในจิตของนางปัทมาวดี มิอาจลืมเลือนจนกระทั้งบัดนี้...วันนั้น นางได้เห็นภาพชายอันเป็นที่รัก เดินบ่ายหน้า หายขึ้นเขาไป ไม่กลับคืนมาอีกเลย!


(ใช้เวลาทำใจอยู่ครับ :'()

 

โอ้ว่าความรักความใคร่ มันอยู่กันไม่ได้เลย ครั้นว่าจะทิ้งเธอไป ก็กลัวเธอจะน้อยใจ กลัวเราเอง<wbr>จะเสียใจ โอ้เวรกรรม โอ้เวรกรรม

 

แล้วเมื่อไหร่แมวเหมียวจะพาพี่นราวดีไปเที่ยวหิมพานธ์ล่ะจ๊ะ...เอ๊...หรือบาดาลดีหว่า...^^
(แล้วนิทานแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง ไม่มีเหรอจ๊ะ)

 

คนนี้อยากไปเที่ยวจังแต่ไปไม่ไป็นทำงัยดีน้อออออ

 

มีตังค์ก็ไปได้ทุกที่ที่อยากจะไปคร้าาาา....

 

... ^^ แวะมาบอกว่า ... แอบไปดูพี่โดมสมัย ... นานมาแล้ว หล่อมากมายขอรับ >.<
ปลงหนอ ปลงหนอ หล่อหนอ ...เอ้ยย !!!

 

ทามมายต้องแอบดูด้วยหละ ดูให้เป็นเรื่องเป็นราวไปเลยจิ เหมือนพี่ง่ะ เห็นกันจะจะไปเลย ฮิ้ววว...

 

ก๊อปมาให้อ่านกัน เหตุเพราะไปเจอภาพที่โดนๆ ค่ะ (ทางสว่าง)

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

มีหญิงสาวคนหนึ่งผิดหวังในรักเนื่องจากคนรักของตนได้มาทิ้งไป จึงกำลังจะฆ่าตัวตาย

ขณะนั้นเองมีพระธุดงค์องค์หนึ่งผ่านมาพบเข้า จึงได้กล่าวให้สติกับสีกาว่า

"โยมจะทำอะไรรึ"

"อิชั้นจะฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม มีแฟน แฟนก็มาทิ้งไปเจ้าค่ะ" หญิงสาวตอบ

พระธุดงค์จึงได้เทศนาให้หญิงสาวฟังว่า

"เหตุใดโยมจึงต้องเสียใจเล่าในเมื่อคนที่ควรจะเสียใจควรจะเป็นแฟนของโยมสิ"

หญิงสาวหยุดคิดและถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า

"ทำไมล่ะเจ้าคะ"

พระธุดงค์ตอบว่า

"ในเมื่อโยมมิได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญไปเลยน่ะสิ"

หญิงสาวตั้งใจฟังพระธุดงค์แล้วก็ตอบกลับไปว่า

"ไม่จริงหรอกค่ะดิชั้นสูญเสียแฟนอันเป็นที่รักยิ่งไปนะเจ้าค่ะ"

พระธุดงค์ตอบ "โยมได้สูญเสียคนที่มิได้รักและห่วงใยโยม ซึ่งจะมีค่าอันใด

แต่แฟนโยมซิที่สูญเสียคนที่รักและห่วงใยเค้าเช่นโยม ใครควรจะเสียใจกว่ากันล่ะโยม"

 

พี่รู้จักผู้หญิงที่ชื่อ..ต่าย..จ้ะ..

 

วนไป เวียนมา สุดท้ายก็.........จนได้ อิอิ
(วันนี้พี่ดาวไม่มีเรื่องเล่ามาฝากน้องๆ บ้างเหรอคะ)

 

อย่าแกล้งเถลไถล..สิจ๊ะ.. ถามหาคนชื่อต่าย..ทำไมอ่ะ..
เล่าแจ้งแถลงไข..มา ณ บัดนาว.ววว เด๊อ.อออ
ตอนนี้กำลังเร่งรีบ..และเร่งรัด เรื่องจัดทำเหรียญพระเจ้าตาก..
แบบที่เค้าส่งมาให้ดู..ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่..พี่อยากให้คนได้รับเหรียญประทับใจ
และสัมผัสรับรู้ได้..ถึงความพิถีพิถัน..ตั้งใจ ในทุกๆ เรื่อง ที่เกี่ยวกับพระเจ้าตาก
พี่เพิ่งกลับจากนครสวรรค์..จ้ะ ทำท่าจะโอเคที่โรงหล่อนี้แหละ..
บ้านนี้เป็นทหารกันท้าง.งงงง บ้านเลย.ยยยยย คุยกับพ่อเค้าสนุกเฮฮามาก.กก ฮ่าฮ่า..(ควันหลง..)

 

ก็แค่เพียงฝัน...เท่านั้นแหละคะพี่ดาว
เธอ...อาจเป็นหนึ่งในสมาชิกชุดขาวที่นั่งรถบัสไปน่ะค่ะ
(ว่าแต่...เธอเป็นเพื่อนสนิทพี่ดาวเหรอคะ)

 

แอบกั๊ก.กกก ซะด้วยน๊า.ๆๆ
แล้วน้องมุกมิกประทับใจเธอเรื่องอะไรเป็นพิเศษ..จึงจำชื่อเธอได้...
เล่ามาก่อนดิ..ฮ่า..ฮ่า เอริ๊ก.กกก (ช่วงคุมเชิง.งงงง)