ทำไมอยากเป็นอริยะเจ้า ทำไมไม่เลือกเป็นพรหม

เมื่อท่านบรรลุแล้ว ก็ยังไม่สามารถพ้นจากความทุกข์ด้วยร่างกายได้เลยครับ

คิดใตร่ตรองดูใหม่ไหมครับ ว่าสิ่งใดที่ควร สิ่งใดที่ไม่ควร

สาธุครับ<!-- google_ad_section_end -->
.............
ความทุกข์ของร่างกาย มันก็ เป็นของมันเช่นนั้นเอง ตามธรรมชาติ เป็นเหมือนกันทุกร่าง ที่ไม่ทุกข์คือ ไม่ได้ ยึดมั่นถือมั่นแล้ว ต่างหากค่ะ แต่ก่อนไม่เข้าใจว่ามันเป็นธรรมชาติ คิดจะเข้าไป ละลาบละล้วง กำหนดมันเอง นี่เรียกว่าทุกข์ แต่ บรรลุ มันจะเป็นยังก็ช่าง ตายก็ช่าง นี่คือไม่ทุกข์เพราะ ไม่ยึดมั่นถือมั่นค่ะ

 

ถ้าดับจริง ถ้ำมันมันก็ต้องมืด ตามปกติของถ้ำสิคะ หรือถ้าดับจริง จิตมันไม่เกาะอะไร ในขันธ์ ...แล้วถ้าดับจริง จะไม่พูดประโยคนี้ด้วยนะคะ จะ ไม่มีจิต ไม่มีขันธ์ ไม่มีการเกาะ ไม่เกาะ ด้วยนะคะ ไม่มีเป็นแสงด้วยค่ะ ดับจริง ยังต้องมีนั่นมีนี่ เป็นนั่นเป็นนี่ อยู่อีกหรือคะ

 

เพราะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านทรงเห็นความเป็นทุกข์น่ะสิครับ

ท่านจึงได้ปฎิบัติธรรมภาวนาอยู่เป็นนิตย์ แม้จะบรรลุมรรคผลแล้วก็ตาม

ท่านไม่กลับเสวยความเป็นทุกข์ ที่มีความสุขจอมปลอมหลอกครับ

การรับรู้ความทุกข์จากการมีร่างกาย ย่อมยอมรับความตายด้วยความจริใจ

จึงเป็นเหตุให้หมดความอาลัยอาวรณ์ ต่อการมีชีวิตอย่างสิ้นเชิง

ผมเคยบอกกล่าวไปแล้วว่า อาจารย์ของผมมีอยู่รูปเดียวครับ

คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าครับ มองดูความเป็นจริงครับ อย่านึกคิดเอาเอง

สาธุครับ

 

ทุกข์ที่เกิดจากการมีร่างกาย ให้รู้เห็นตามจริง แต่ไม่ยินดี ยินร้าย

ไม่ดิ้นรนกระเสือกกระสนสับส่าย ไปกับความเป็นทุกข์

ไม่ใช่ไม่มีความทุกข์เลยครับ แต่ยอมรับด้วยใจจริงครับ

เพราะมีชีวิตจึงมีทุกข์ครับ

สาธุครับ

 

แมงมุมอยุ่ไหน แมงมุมอยู่ไหน อยู่นี่จ๊ะ อยู่นี่จ๊ะ ว่าไงขจรจัด(<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->abcd efg<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_6051253", true); </SCRIPT> ) เราจับตาดูคุณอยู่นะ

 

การปฎิบัตธรรมภาวนา ไม่มีแสงอะไรที่คุณกล่าวหลอกครับ

หากมีก็แค่ความทรงจำจากจิตเท่านั้นเอง การเจริญสตินี้ต่างหาก

ที่ว่าอยากน่ะครับ แค่ให้มีสติอยู่ทุกลมหายใจ ใครทำได้ก็เก่งแล้วครับ

ไม่ใช่เดี๋ยวเผลอ เดี๋ยวลืม จนกระทำการใดก็เกิดความผิดพลาด

ผมไม่เคยเห็นหลอกครับที่ว่าแสงอะไรนั้นน่ะครับ สิ่งที่ผมเห็น มีแต่ จิต ครับ

สาธุครับ

 

ทำไมคุณ chottana รีบลบโพสจังครับ

สาธุครับ

 

ถ้าถ้ำมันสว่างได้ มันก็ไม่ธรรมจริงมั้ย.. มันต้องมีสาเหตุทำสว่างงสิ! -.-

 

อือ ที่ผมลบ นะ เพราะผม ไม่รู้ว่ามี คุณอทิเดท อยู่สิครับ

 

คุณอยากจะเเก้ต่างไรให้ใคร.. ก็ตามใจ.. เเต่ที่คุณตอบมาก็ไม่ตรงละสิครับ

ปฏิบัติธรรมภาวนา - -* ผมไม่เข้าใจ ผมรู้เเต่ เวทนานุปัสสนา จิตตานุปัสสนา อะครับ - - ใช้สมถะ+วิปัสนากรรมฐาน ในการดับ - -

เเล้วที่บอกว่าเจริญสติ มีสติทุกลมหายใจ นั่นไม่ได้ช่วยให้ ดับจิตได้นะ นั่นเค้าเรียกว่า เอกัคคตา มันก็เเล้วเเต่ความตั้งใจ เเต่ไม่ช่วยดับจิตได้เเต่อย่างใด

 

หากคุณเชื่อเช่นนั้น ก็ตามใจคุณเถอะครับ ผมไม่แสดงความคิดเห็นครับ

ความศัทธานำพาชีวิตให้ก้าวไปครับ เมื่อมีผู้ที่ผิดพลาดแต่เข้าไปซ้ำเติม

บ่งบอกว่า มีความยินร้าย ที่แสดงออกชัดเจนครับ

สาธุครับ

 

อ่าครับ ๆ เเต่คณความคิดไม่เหมือนผม จะคิดเหมือนใคร ก็ตามใจคุณเช่นกันครับ 55+

 

.............ถ้าเห็นความอนิจจังของสภาพธรรม.....จนไม่เกิดสิ่งที่เรียกว่า อารมณ์เพื่อการตั้งอยู่แห่งวิญญาน(แต่ก็ไม่ง่าย)

 

อื้ม วิธีการดับอารม ก็ต้องรู้ต้นเหตุของอารม ต้องสร้างขึ้นมาเองได้ เเล้ว ต้องรู้วิธีระงับมันได้ด้วย *-* เเล้วจะใช้วิปัสสนา ในการดูเวทนา เป็นไตรลักษณ์

เเต่เรื่องเเสง เนี่ย ไม่เห็นมีใครคิดเเบบผมบ้างเลย -.-

 

อริยสัจจ์สี่ อาจเห็นได้ชัดจนเกินจะอยากเป็นพรหม
แต่ก็ไม่ได้หมายถึงอยากเป็นพระอริยะเพราะอยากเป็นแบบตัณหา
แต่อาจจะหาทางปลดเปลื้องตนไปจามสังสารวัฏที่ไม่สิ้นสุด

 

ตรงนี้แหละครับ

หลังจากพบเวทนาแล้วทำวิญญานให้ดับ ท่านจะพบวิญญานว่าง
การปฏิบัติไม่ใช่การทำให้มีใช่ไหมครับ

สุดท้ายที่ท่านตามกันอยู่คือความไม่มี
กะลาที่คว่ำอยู่
เราหลงกันมานานแล้วครับ
ผมถูกล็อคนะครับ
เข้ายากหน่อย
จะพยายามครับ

หลายท่านบอกว่า นิพพานแล้วทำไมพระองค์ไม่ละสังขาร
เวลาไหนครับที่ได้ญาน หรืออะไรที่สมมุติ
หากครอง สี่นานๆ รอดหรือไม่
อารมณ์ที่ว่าหลังเที่ยงวินาทีเดียว ครึ่งวิ ไมเที่ยงแล้วครับ
นื่คือคำตอบ ถามว่าทำได้ทำไมไม่ลาไปเลย
ตอบลำบากครับ เป็นวิอีกกระมัง

ทำกายว่าง
วืญญานว่าง
จืตว่าง
ธรรมว่าง
ด้วย


สว่างนะครับ
อย่าน็อคมืด
คือลืมตา ใช้ปัญญา
น็อคครับ

ขอทุกท่านเจริญในธรรม

 

มรรค ๔  ผล ๔    นิพพาน  ๑

 

ก็ทุกวันนี้ เขามีหลอดไฟ หลายรู่น หลายแบบไงฮะ เลยไม่จำเป็นต้องออกแสงเองเหมือน หิ่งห้อยนี่ฮะ เอ หรือท่าน ติดใจอะไรกับ หิ่งห้อย ที่มันออกแสงเองได้หรือฮะ อิอิ

 

ถ้าหากเห็นความเป็นสอง คือดำและขาวเท่ากันแล้ว

ภาพแบนคือหยินและหยางหรือไม่อย่างไรครับ

รูปนี้เป็นสามมิติหรือไม่อย่างไรเหมือนโลก ที่กำลังมีมืดข้างหนึ่ง สว่างข้างหนึ่ง
ซึ่งเขาก็เป็นของเขาอย่างนั้น ไม่สุข ไม่ทุกข์
คืออขมสุก อขมทุกข์

แต่เรายังไปติดสมมุติหรือไม่ในเรื่องทางโลก
หากเราละโลกได้
ละปัญญาที่เราหากันว่าเขาเป็นสิ่งสูงสุด
เทียบทางโลกคือ สรรเสริญหรือไม่อย่างไร

หากละทางโลกก่อนคือดับสมมุติสุข สมมุติทุกข์ได้
เหลืออะไร
ปภัสระหรือไม่อย่างไรครับ

แล้วปภัสร สมมุติไหม

ขอเพื่อนบรรดาสมาชิกชื้แนะแนวทางผมด้วยว่าความเข้าใจนี้หลงไปทางไหน

จิตเดิม สังเขตธรรมคือมีขอบเขต ให้ใช้คำว่าสังเกตุตามด้วยหรือไม่อย่างไร

อสังเขตธรรม คือไม่มืขอบมีเขต

หากเราไม่แต้มไม่แต่ง หรือกำหนดอะไรขึ้นมาแม้แต่จุดเล็กเล็กบนความปภัสรนั้น

เราจะเรียกว่าจุด หรือจิต หรือไม่

จิตคือไม่มีจุด คือไม่มีอะไรเลย หรือไม่อย่างไร
จุดที่กำหนดนี้ จุติ หรือไม่อย่างไร

หากดับขาวดับดำได้แล้ว เหลืออะไร
ถามว่าเรื่องทางโลกเรายังจะเป็นดีเป็นชั่วกันอีกหรือไม่อย่างไร

เมื่อพิจรณาโดยสงบแล้ว โลกยังคงต้องมีดีและชั่ว
หากเราทำให้ดีครึ่งชั้วครึ่งเท่ากันเหมือนโลก ที่อยู่ในอวกาศ มีกลางวันกลางคืน อยู่ตลอดเวลา เหมือนหยินหยาง

เป็นอยู่
มันมีอยู่
เปลี่ยนแปลง
เสื่อมสลาย

ที่กระผมหมายความตรงนี้เรื่องทางโลก

ทางธรรมคืออารมณ์ หรือไม่อย่างไรครับ

พอเราไม่เข้าข้างใดข้างหนึ่งแล้วไปอ่านธรรมะใหม่เราจะพบความจริงอะไรเกิดขึ้นมากับเราหรือไม่อย่างไร

หากผมหลงทางคงหลงไปไกลมากแล้วครับ
ขอบรรดาเพื่อนสมาชิกช่วยร่วมเสวนาวิจารณ์ด้วยครับ

ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

สิ่งที่คุณถามมา ถามได้ดีมากครับ
นี่คือการ สับสน ต่อ สภาวะ ธรรมทั้งหลาย ทั้งสภาวะธรรมแห่งตน สภาวะธรรมของผู้อื่น สภาวะธรรมของโลก สภาวะธรรมเหนือโลก ...มันเป็น การเห็น รับรู้ สภาวะธรรมทั้งหมด แต่ไม่รู้ว่า แล้ว ตกลง จะเชื่อถือ ว่าสภาวะธรรมอันไหนจริงไม่จริง จะเชื่อสิ่งไหนดี ขอ แนะนำว่า เอาสภาวะธรรมทั้งหมดออกไป หรือ ทิ้งสภาวะธรรมทั้งหมดไป หรือ เอาสภาวะธรรมทั้งหมด ไปกอง ไปวางไว้ ที่อื่นก่อน เราต้อง หยุดนิ่ง ว่าง ดูสภาวะ ธรรมทั้งหลาย ในระยะทางที่ไกลที่สุด อย่าได้ให้ สภาวะธรรมเหล่านี้ อยู่ไกล้กับเราได้ จงสงบ สยบความเคลื่อนไหว ทั้งปวง ก่อน