ตอบคำถามเรื่องเด็กอภิญญาอายุ 13 จากกระทู้เรื่องแรงบุญแรงกรรม ใครว่าไม่มีจริง

ขอบคุณค่ะ พี่ชาติ...

คนที่มีลูกปกติอย่างพี่ชาติ และคนอื่นๆ

จินว่ามีบุญอย่างใหญ่หลวงแล้วนะคะ

สำหรับจิน..ถ้าไม่ได้เจอพี่ศิและน้อง

ก็ไม่รู้จะทำไงกับชีวิตต่อไปเหมือนกัน

 

...ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยแลสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย โปรดปกปักรักษาคุ้มครอง...ให้คุณป๊าของคุณคัดเค้ามีสุขภาพกายและใจที่แข็งแรงต่อสู้กับอาการเจ็บป่วยด้วยเทอญ..
..

 

;aa44 เป็นกำลังใจให้คุณจินครับ...คุณจินเป็นแม่ที่ประเสริฐยิ่งของลูกมากครับ..
;aa51

 

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ กะเจี๊ยบมีพี่ที่สอนโรงเรียนพิเศษ ไปนั่งดูบ่อยๆ

 

คุณป้าคัดเค้าขา กะเจี๊ยบรอ รอ รอ คุณป้านะค่ะ

 

ขอบคุณหนูเมย์เจ้าค่ะ...มากเกินสำหรับคัดเค้าแล้ว
ข้าน้อยยังเดินตามหลังเพื่อนอยู่ไกลๆ เลย...

 

ขอบพระคุณคุณชาติมากเลยเจ้าค่ะ
นี่คือป๊าของคัดเค้าเองเจ้าค่ะ ถ่ายให้ท่านเองตอนเผลอ
แต่ตอนนี้ท่านซูบผอมกว่าเดิมแล้ว...
ภาพนี้เมื่อ 5 ปีมาแล้วพากันไปลอยอังคารแม่ที่ทะเลท่านเลย
ยังเศร้าคิดถึงแม่ของคัดเค้าเจ้าค่ะ...คัดเค้ารักท่านมากที่สุด

 

เมื่อวานไปเดินเล่นที่เซ็นทรัลพระราม 2
เลยแว๊บบบบ ไปดูหนังสือของพี่ศศิว่าหมดหรือยัง
ยังมีอยู่นะคะ ใครที่ยังไม่ได้จับจองเป็นเจ้าของ
จะบ่นเสียดาย ( ยังไม่ตาย ) ต้องรีบอ่านนะจ๊ะ...จะบอกให้
เอ๊ะคล้ายๆ เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน เนอะ 5555+++

 

ขอให้คุณตามีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้คุณป้าคัดเค้า
นานๆๆๆๆ คุณป้าจะได้เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้นู๋นานๆๆๆๆด้วยเหมือนกัน

 

เล่าสู่กันฟังก่อนกลับบ้าน ตอนจบของวัดอัมพวัน

คัดเค้าตั้งใจปฏิบัติจิตภาวนาให้มีสติรู้ตัวให้มากที่สุด เวลาว่างจากการเข้าห้องฝึก
ก็ไปกวาดใบไม้ ทำความสะอาดห้องน้ำ เรือนนอน รอบกุฎิพระ แลโบสถ์วิหาร
ตลอดจนทางเดินใกล้ๆ จนเข้าวันที่ 5 อาการบวมที่ข้อมือลดลงจนเกือบปกติ
รอยจุดแดงเหมือนรอยเข้มฉีดยาที่ข้อมือหายไป โดยมิได้รักษาแก้ไขใดๆ
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตอนบวมก็มีการเจ็บร้อนแต่ไม่ถึงกับรบกวนอะไรมากนัก

วันพ่อตรงกับวันพระพอดี ได้ขึ้นฟังเทศน์จากหลวงพ่อจรัญบนศาลาใหญ่
แลได้ถวายผ้าไตรพร้อมชุดขาวที่ได้เตรียมไว้ให้ท่าน ได้สบตาท่านอีก
นึกในใจว่า นี่...เป็นครั้งแรกในชีวิตเราที่เจอพระอริยะชื่อดังคับประเทศ
ท่านจะเทศน์อะไรที่ตรงใจเราบ้างหนอ เรากำลังมีปัญหาว้าวุ่นกับชีวิตต้องการ
แนวทางปฏิบัติเพื่อจัดระเบียบชีวิตจิตใจตัวเอง เราจะพบคำตอบที่ชัดเจนบ้างไหม
หรือเพียงมาปฏิบัติแล้วก็ไปเท่านั้นเอง กลับไปพบแต่คำถามชีวิตที่บ้านอีกหรือ...

และแล้วพอท่านเสร็จพิธีจากการถวายของต่างๆ แล้ว พระสวดมนต์แล้ว
ท่านก็เทศน์ให้เราได้ฟัง...ถึงชีวิตคู่ ครอบครัว ที่พ่อบ้าน แม่บ้านต้องดูแลเอาใจใส่
ตลอดจนลูกหลานที่ต้องทำหน้าที่ของตนให้ถูกต้องครบถ้วน ทุกอย่างโดนใจ...
หากไปมัวดูคนอื่นไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่ถูกใจเรา แล้วลืมมองตัวเองบ้าง
เราก็มิต้องใจคนอื่นเช่นกัน เมื่อใจเป็นเยี่ยงนี้ ไฉนเล่าใจคนอื่นจะมิคิดเหมือนเรา

หันกลับมาดูตนเอง พิจารณาตนเอง ดูให้ลึกถึงจิตใจของตน ดูให้ได้ทุกวินาที
ได้ไม่มากก็ฝึกดูให้เป็นก่อน ตอนหลังจึงจะดูเห็น เห็นอย่างไรอย่าเพิ่งสงสัยกังวล
ทุกอิริยาบถที่เรายืน เดิน นั่ง นอน หรือทำภารกิจต่างๆ กำหนดรู้ไว้ จะหายไปบ้าง
มิเป็นไร ให้อภัยตัวเอง ฝึกให้อภัยให้เป็น ให้อภัยเป็นจะไม่มีอาฆาตพยาบาท
จะไม่โกรธ จะดับไฟอารมณ์ตรงนี้ให้เย็นลงได้ ทำอะไรจะราบรื่นขึ้น

แต่ต้องปฏิบัติด้วยความอดทน ไม่เหลาะแหละ ให้ตั้งใจมั่น ให้ระวังรักษาศีล
อยู่ในศีล 5 ก็ดี ศีล 8 ก็ดีตั้งใจรักษาให้บริสุทธิ์ เพราะเป็นฐานเบื้องต้นที่สำคัญ
ในการปฏิบัติกรรมฐานหรือทำสมาธิ หากทำแล้วมันอึดอัดขัดเคืองอย่างไร
ต้องตามดู จะเจ็บจะปวดก็ต้องกำหนดให้ทันรู้ให้ทันอารมณ์ทันอาการที่เกิด
มารไม่มีบารมีไม่เกิด เขามาแสดงอาการให้รู้ต้องอุทิศบุญนี้ให้เขาไป ไม่ว่าจะเป็นใคร

สมุดบันทึกเล่มเล็กในกระเป๋าเสื้อพร้อมปากกาที่เตรียมไว้ ได้จดบันทึกมาได้มาก
เอาเป็นเพียงสรุปเพียงย่อๆ พอเข้าใจนะเจ้าคะ กว่าจะถึงวันสุดท้ายจากเดิมเวลาปฏิบัติ
จะสารพัดอาการเจ็บปวดแสบคันมากมาย อาการค่อยๆ ลดลงแต่ไม่หมด
ก่อนกลับได้ทำความสะอาดห้องน้ำห้องส้วมอีก เดินดูหนังสือธรรมะที่มีแจกมีขาย
เก็บกวาดไปแจกเขาจนเต็มกระเป๋า ชุดขาวที่ใส่บริจาควัดไป...

...แล้วก็เดินทางจะกลับบ้านในวันนั้นลูกศิษย์ของหลวงพ่อไม่รู้จักชื่อ
เขาอาสามาส่งที่ท่ารถจังหวัดสิงห์บุรี เขาเห็นว่าเราไม่เคยมา แหม...
นี่เพียงนึกในใจว่าจะกลับบ้านยังไงหนอ ขึ้นรถตรงไหนดี
กำลังเดินเก้ๆ กังๆ หน้าวัดเขาก็หน้ายิ้มแป้นมาถาม เห็นจิตบริสุทธิ์ของเขา
ก็ยินดีในกุศลจิตรับคำให้เขาไปส่งได้....สาธุด้วยนะเจ้าคะ

ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญในธรรมทั่วกันเจ้าค่ะ

ด้วยความเคารพ
คัดเค้า

(พบกันทริปหน้าเมื่อโอกาสนั้นอำนวย)

 

วันจันทร์ที่ 30 นี้คัดเค้าอาจไม่ได้เข้ามาเยี่ยมในเรือนพญานาคราชนะเจ้าคะ
ต้องไปตรวจติดตามงานในภารกิจที่โรงเรียนเป้าหมายก่อนเจ้าค่ะ...
แลป๊าต้องไปพบคุณหมออีกด้วย...

ขอให้ทุกท่านดูแลตัวเองให้มีความสุขในวันหยุดนี้ด้วยเจ้าค่ะ

 

เมื่อวานตอนไหนจ๊ะที่ไปเดินเล่น
เพราะตอนกลางคืนเหลือสามเล่มพี่ไปเหมามาให้ป้าแน๊ตเรียบร้านแล้วจ๊ะ
เพราะป้าแน๊ตจะนำไปเป็นธรรมทานยี่สิบเล่มที่ต่างจังหวัด
แต่หาแถวบ้านไม่ได้สักร้าน เพราะหมด
พี่เลยต้องออกตระเวณยามวิกาล
กว่าจะได้ครบตามจำนวน
เฮ้อ ไปเป็นสิบแห่ง หลายห้าง
ไม่รู้หนังสือใคร หายากหาเย็น
ไปร้านนั้นก็หมด ร้านนี้ก็หมด
กลับมาหมดแรงเลยน้องเอ๊ย 5555
เพิ่งไปนั่งเซ็นให้ป้าแน๊ตเมื่อเช้านี้เอง
คาดว่าอีกไม่กี่วันของน่าจะเข้าร้านนะคะ

แต่หากใจร้อน ตอนนี้หนังสือพี่พิมพ์ครั้งที่ 3 ไปอยู่ที่งานหนังสือศูนย์สิริกิตต์
บู๊ทบริษัท อมรินทร์บุ๊ค (นายอินทร์) นะคะ มีแน่นอนค่ะ สอบถามพนักงานประจำบู๊ทได้เลยค่ะ



หนังสือ ปาฏิหาริย์ แรงบุญ แรงกรรม...ใครว่าไม่มีจริง โดย ศศิริยะ
http://palungjit.org/showthrea...129821&page=31

 

วันนี้มีตัวอย่างจดหมายน่ารัก ๆ จากกัลยาณมิตรที่น่ารักสองท่าน
ที่ขออนุญาตเจ้าของเรื่องนำมาลง เพราะศิคิดว่า เขาอ่านบทความที่ศิเขียน ที่สอดแทรกสาระธรรมทางอ้อมไว้อย่างเข้าใจ และนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในการดำรงชีวิตได้อย่างง่ายดาย ก็เลยนำมาให้อ่านกันเพื่อเป็นตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ นะคะ......




พี่ศศิคะ

วันนี้แอนได้อ่านที่พี่เขียนไว้เรื่องเดินทางไปทำบุญที่วัดธรรมกายแล้วค่ะตอนอ่านที่พี่ขับรถหลงทาง กว่าจะถึงวัดด้วยความยากลำบาก แล้วขนลุกเลยค่ะมันลิงค์กับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นกับชีวิตแอนช่วงนี้พอดีนี่เป็นเวลาที่ยุ่งที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมาทุกเรื่องทุกปัญหามาเกิดขึ้นพร้อมๆกันในเดือนมีนาคมนี้แบบไม่คาดคิดล่วงหน้าค่ะทั้งเรื่องร้านค้า เรื่องย้ายบ้าน เรื่องการเงิน เรื่องวีซ่าของแฟน และอื่นๆๆๆๆๆมันคุมอารมณ์แทบไม่อยู่เลยค่ะ (จริงๆอารมณ์มันไปเรียบร้อยแล้ว)

วันนี้ลงจากแท็กซี่นั่งอยู่ข้างถนนราชดำเนินด้วยอารมณ์ร้อนสุดๆก็ถามตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเวลานี้ เราต้องลำบากกับชีวิตแบบนี้ร้อนรนแบบนี้อีกนานแค่ไหน พอตกเย็นมาอ่านที่พี่ศศิเขียนไว้ ตะลึงเลยค่ะคำตอบอยู่ตรงนี้เอง ว่าทำไมต้องลำบาก แล้วเวลาที่ลำบากจะดูจิตเราอย่างไรเข้าใจแล้วค่ะ เลยอยากเขียนมาเล่าให้พี่ศศิทราบ และขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้นะคะ

เรื่องบังเอิญที่ไม่บังเอิญจริงๆค่ะ

แอน Twin Hearts
**************************************************

<SCRIPT defer type=text/javascript>if (typeof YAHOO == "undefined") { var YAHOO = {};}YAHOO.Shortcuts = YAHOO.Shortcuts || {};YAHOO.Shortcuts.hasSensitiveText = false;YAHOO.Shortcuts.sensitivityType = [];YAHOO.Shortcuts.doUlt = false;YAHOO.Shortcuts.location = "us";YAHOO.Shortcuts.document_id = 0;YAHOO.Shortcuts.document_type = "";YAHOO.Shortcuts.document_title = "\u00e0\u00b8\u00aa\u00e0\u00b8\u00a7\u00e0\u00b8\u00b1\u00e0\u00b8\u00aa\u00e0\u00b8\u0094\u00e0\u00b8\u00b5\u00e0\u00b8\u0084\u00e0\u00b9\u0088\u00e0\u00b8\u00b0\u00e0\u00b8\u009e\u00e0\u00b8\u00b5\u00e0\u00b9\u0088\u00e0\u00b8\u00a8\u00e0\u00b8\u00b4 _/\u005c\u005c_ (\u00e0\u00b8\u0097\u00e0\u00b8\u00b3\u00e0\u00b9\u0083\u00e0\u00b8\u0088\u00e0\u00b9\u0084\u00e0\u00b8\u00a7\u00e0\u00b9\u0089\u00e0\u00b8\u0081\u00e0\u00b9\u0088\u00e0\u00b8\u00ad\u00e0\u00b8\u0099\u00e0\u00b8\u00a5\u00e0\u00b9\u0088\u00e0\u00b8\u00a7\u00e0\u00b8\u0087\u00e0\u00b8\u00ab\u00e0\u00b8\u0099\u00e0\u00b9\u0089\u00e0\u00b8\u00b2\u00e0\u00b8\u0099\u00e0\u00b8\u00b0\u00e0\u00b8\u0084\u00e0\u00b8\u00b0 \u00e0\u00b9\u0081\u00e0\u00b8\u009a\u00e0\u00b8\u009a\u00e0\u00b8\u00a7\u00e0\u00b9\u0088\u00e0\u00b8\u00b2\u00e0\u00b9\u0080\u00e0\u00b8\u00a5\u00e0\u00b9\u0088\u00e0\u00b8\u00b2\u00e0\u00b8\u00a2\u00e0\u00b8\u00b2\u00e0\u00b8\u00a7\u00e0\u00b8\u00a7\u00e0\u00b8\u00a7\u00e0\u00b8\u00a7 \u00e0\u00b8\u00a7 \u00e0\u00b8\u00a7 \u00e0\u00b8\u00a7 \u00e0\u00b8\u00a7 \u00e0\u00b8\u00ad\u00e0\u00b9\u0088\u00e0\u00b8\u00b0)";YAHOO.Shortcuts.document_publish_date = "";YAHOO.Shortcuts.document_author = "sirinpaty@sahaviriya.com";YAHOO.Shortcuts.document_url = "";YAHOO.Shortcuts.document_tags = "";YAHOO.Shortcuts.document_language = "thai";YAHOO.Shortcuts.annotationSet = {};YAHOO.Shortcuts.headerID = "196ff2389af6453809c53f94451398c0";</SCRIPT>สวัสดีค่ะพี่ศิ _/\_
<O</O
<O</O
ฝึกพูดมาจากน้องจินหรือเปล่าเนี่ย 55555<O</O
ไม่ได้ฝึกพูดมาจากใครเลยค๊า มางออกมาจากเบื้องลึก ก้นบึ้งของจิตใจจิง ๆ <O</O

เมย์กับคุณจินคงมีนิสัยคล้ายกัน (ว่าจะ mail ไปคุยด้วย ก็ยังไม่ได้ mail เลยอ่ะ)
<O</O
<O</O
ที่พี่ศิสอนน่ะ กระจ่างใจเลย เพราะความอยาก แล้วก็ไม่วางใจเป็นกลางนั่นเอง<O</O
จะเก็บคำสอนของพี่ศิไว้เตือนใจเวลาที่เผลอลืมตัวอีกค่ะ
<O</O
<O</O
นั่นสินะ เมย์ก็เคยได้ยินว่า คนที่อยากมักไม่ได้ คนที่ได้มักไม่ได้อยาก เฮ้อ! มนุษย์วุ่นวายจริงหนอ
<O</O
<O</O
เมย์จะเพิ่มความอดทน แล้วก็สม่ำเสมอให้มากกว่านี้ค่ะ (ฮึด...มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ)

<O</O
<O</O
เมย์เอาหนังสือของพี่ศิให้เพื่อนอ่าน เพื่อนคนนี้นะเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือเท่าไหร่<O</O
อ่านทีไร หลับทุกที แต่หนังสือของพี่ศิพอได้ไปปุ๊ป(ตอนเย็น) เขาอ่านรวดเดียวเกือบครึ่งเล่ม<O</O
แล้วมาอ่านต่อตอนเช้าอีก แต่อ่านยังไม่ทันจบ ทนไม่ไหวโทร.มาเล่าให้เมย์ฟังว่า<O</O
“เขารู้สึกคุ้นเคยกับคนเขียนหนังสือเล่มนี้ เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน เขาบอกว่ามันผิดปกติ<O</O
เพราะเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับหนังสือเล่มไหน ๆ เลย แล้วเขาเป็นคนที่ผูกพันกับเทพเจ้าจีนมาก<O</O
พออ่านหนังสือพี่ศิ ที่เกี่ยวกับเทพเจ้าจีน เขารู้สึกตื้นตันจนน้ำตาจะไหล”
เมย์ฟังเขาเล่าแล้ว ก็รู้สึกปลื้มใจ อิ่มใจไงไม่รุ๊(อีกแหละ) คือดีใจที่เขาชอบหนังสือพี่ศิ แบบว่า พี่ฉัน... พี่ฉานเอง

<O</O
แล้วก็ดีใจกับเขาด้วยที่เขามีความตื้นตันใจเมื่อระลึกนึกถึงสิ่งที่เขาชอบ
<O</O
<O</O
พี่ศิได้กุศลมาก ๆ เลยนะคะเนี่ย ยิ้มแก้มบานเลยฉิ... อิ อิ <O</O
และบุญกุศลใดที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ น้องขอโมทนาด้วยค่ะ (แบ่งด้วย ๆ )
<O</O
<O</O
พี่ศิค่ะ ถ้าน้องจะไม่ดูให้เมย์ เมย์ก็เข้าใจนะคะ เพราะเคสของเมย์ยังไม่หนักจริง ๆ นั่นแหละ
<O</O
แต่อย่างไรก็ตาม...(ฮ่า ฮ่า ฮ่า...มีแต่..) ทำบุญด้วยการช่วยชี้แนะ หรือช่วยกรุยทางให้คนที่ปรารถนา
<O</O
จะเดินทางสู่พระนิพพาน ได้บุญจ๊าดนักนะเจ้าค่ะ<O</O
(ช่วยด้วย เอาหนูไปด้วย อย่าทิ้งหนูไว้คนเดียว ...แว๊ก ๆ )
เมย์อยากเปลี่ยนตัวเองนะพี่ศิ อยากขึ้นมาเดินบนเส้นทางที่มุ่งตรงสู่นิพพานสายเดียว ไม่ต้องลดเลี้ยวไปไหน<O</O
ทุกวันนี้ เดิน ๆ ไป เดี๋ยวก็พลัดตกลงข้างทาง เอ้า..ปีนขึ้นมาเดินใหม่ แล้วก็ตกลงไปอีก แล้วก็ปีนขึ้นมาใหม่ แฮ่ก ๆ

<O</O
เคสไม่หนักหนาน้องเขาไม่ค่อยอยากให้มาเสียสะตางดูหรอก เขาไม่อยากได้
<O</O
ไม่อยากได้ แต่เค้าอยากให้นี่ตัวเอง ถึงจะไม่ดูให้ ใคร ๆ ก็ยังอยากทำบุญด้วยอยู่ดีน่ะแหละ

<O</O
เพราะว่าพี่ศิและน้อง คือผืนนาเนื้อดี หว่านพืชผลลงไป ก็งอกงาม ไม่แคระแกรน หาได้ง่าย ๆ ที่ไหน ที่นาดี ๆ แบบนี้<O</O
อย่าไปขัดศรัทธาเขาเล้ย น่า นะ (นิดหนึ่งนะ)

<O</O
พี่ศิ แฟนเมย์เค้าไม่ค่อยเชื่อเรื่องน้ำท่วม แผ่นดินหาย แต่เมย์เชื่อ แล้วเมย์ก็กลัวตายด้วย เมย์ยังไม่พร้อมตายตอนนี้<O</O
(อย่าเพิ่งหัวเราะเยาะดี้) ก็เมย์ยังสะสมบารมีไม่พอเลย ขืนตายตอนนี้ ก็ขาดทุนแย่ดิ อุตสาห์เกิดมาทั้งทียังเอาดีไม่ได้เลย <O</O
(เกิดกันได้ง่าย ๆ เมื่อไหร่ล่ะ) จาทำงัยให้เขาเชื่อดีล่ะ พี่ศิช่วยเสก ปุง ปุง ให้หน่อยฉิ
<O</O
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ให้มาค่ะ ขอให้พี่ศิมีความสุข ก้าวหน้าในทางธรรม ได้มรรคผลสมบูรณ์โดยพลัน สาธุ

<O</O
ด้วยความเคารพค่ะ (เค้าจาเคารพนี่ ปล่อยเค้าเหอะน๊า)

<O</O
เมย์(ปฏิสัมภิทัปปัตโต)<O</O

***********************************************
สาธุ....การให้ธรรมะเป็นทาน
คือการให้ที่ชนะการให้ทั้งปวง....

ทำต่อไปเถิด....จะเกิดผล
แล้วจะเข้าใจว่า
เมื่อถึงเวลาบุญกุศลเต็ม
อะไรมาขวาง ก็ฉุดไม่อยู่....




หนังสือ ปาฏิหาริย์ แรงบุญ แรงกรรม...ใครว่าไม่มีจริง โดย ศศิริยะ
http://palungjit.org/showthrea...129821&page=31 <O</O

 

เข้าใจ ครับ
ว่า หัวอก คนเป็น พ่อ แม่
แต่ เป็นการพิสูจน์ ความยิ่งใหญ่ ของคำว่า "แม่" ครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ ครับ

อย่าอ่อนแอ อย่าท้อแท้ ครับ
-love mode-

 

เป็นกำลังใจ ครับ
ลูก กตัญญู ย่อมได้ดี ครับ
ผม เสียพ่อไป 8 ปี
แม่ 6 ปี ครับ

ยังคิดถึงท่านเสมอ
-love mode-

บางที ยังรู้สึก
เรา ยังให้อะไรท่านไม่เต็มที่เลย
;aa48

 

อนุโมทนา ครับ
ใน หนังสือ ธรรมะของพระ
ผม อ่านของ หลวงพ่อจรัญมากที่สุด
รองมา ก็ ท่านพุทธทาส ครับ
;aa48

 

ขออนุโมทนา สาธุ กับคุณศศิและน้อง ที่มีส่วนทำให้ชีวิตหลายๆท่านดีขึ้น ขอให้มีบารมีสูงยิ่งขึ้น และอยู่เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ได้อ่านหนังสือ และกระทู้นี้ไปอีกนานเท่านาน
แต่ เอ เมื่อไหร่หนังสือเล่มสองจะออกค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณจินนะค่ะ บุญกุศลใดที่ดิฉันได้สร้างสมมาแม้ในอดีตชาติก็ดีชาติปัจจุปันนี้ก็ดี ขอผลบุญนี้จงช่วยเสริมบุญที่คุณจินได้กระทำ ส่งพลังให้ลูกคุณจินได้พัฒนาการที่ก้าวหน้ายิ่งขึ้นทุกคืนวันและสามารถดำเนินชีวิตเยี่ยงเด็กทั่วไปโดยเร็วค่ะ

 

สวัสดีค่ะ คุณจิน
ขี้เล่นเหมือนกันน่ะใช่อยู่
แต่...สวยเหมือนกัน... อือม์ อยากเห็นด้วยมาก ๆ แต่ไม่กล้า
แบบว่า... 555 5 5 (รู้ใช่ป่ะ)dencee

ขอให้ลูกคุณจิน ดีขึ้น ๆ ๆ และดีขึ้นค่ะ
ฝากหอมแก้มหนึ่งฟอดจ้า

 

คุณเม้ง พี่ศิจะหมายถึง เวลานั้นไม่มีแผ่นดินเหลืออยู่รึเปล่า
แบบว่ามีแต่น้ำอ่ะ ไม่มี'ไรให้กินด้วย
โห... นึกภาพคุณเม้งไล่จับจั๊กจั่นกิน.. อาหย่อย เอื้อก!
5555 5 5 5 5 5
ขำคนอื่นเค้า ตัวเองก็ใช่จะรอด
ตอนนี้ฝึกกินใบไม้อยู่ค๊าdencee