จิตบังคับบัญชาได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้...จะอบรมจิตได้อย่างไร???

คุณถามผมว่าสีที่ทาทับครั้งแรก แล้วต้องทาทับครั้งที่สองไหมครับ หรือ ทาแค่ชั้นเดียวครับ??<O</O
*อันนี้ต้องถามจิตคุณเองครับว่า <O</O
เพราะอะไร ในเมื่อจิตเดิมผ่องใสอยู่แล้ว ไปเอาสีทาทับทำไม??? <O</O

;aa24

 

คุณวิฯครับ ประโยคนั้นผมพูดถูกต้องแล้วครับ คุณไม่เข้าใจเองต่างหากนะครับ
คุณรู้ได้อย่างไรครับว่า ในขณะนั้นพระเทวทัตมีจิตสงบตั้งมั่น???
พระเทวทัตเพียงแต่เคยมีจิตสงบตั้งมั่นมาก่อนเท่านั้นนะครับ
แต่ยังมีความหวั่นไหวเพราะอกุศลธรรมเข้ามาครอบงำในภายหลัง

คำว่า

 

คุณวิฯครับ ผมเห็นมาแล้วครับว่า
คนที่ไม่ดีทั้งหลายล้วนแล้วแต่มีจิตที่ไม่สงบตั้งมั่นถ้วนหน้าถ้วนตาทุกคนนะครับ
คุณเคยบอกว่าคุณสวดไหว้พระและทำสมาธิมาบ้างแล้ว
แสดงว่าที่ผ่านๆมาคุณมีประสบการณ์หรือครับว่า
บางครั้งสมาธิคุณประกอบด้วยอกุศล???
เป็นไปได้หรือครับว่าขณะที่จิตมีอกุศลประกอบอยู่แล้วจิตจะสงบตั้งมั่นได้???

คุณวิฯครับ คุณนี่เนียนจริงๆเลยนะครับ
ขึ้นชื่อว่าสมาธิแล้วย่อมประกอบด้วยกุศลทั้งนั้นครับ
การที่จิตจะสงบตั้งมั่นลงได้นั้น
ต้องละอกุศลและกามารมณ์ในขณะนั้นให้ได้ก่อนนะครับ
จิตถึงจะรวมลงสงบตั้งมั่นได้นะครับ
ฉะนั้นห้ามคิดเองเออเองนะครับ
คุณเล่นสรุปเองเออเองแบบนี่ก็แย่สิครับ???

คุณวิฯครับ สมาธิทั่วไปประกอบด้วยกุศลหนะใช่ แต่ไม่เป็นสัมมานะครับ
อย่าคิดเองสิครับ คุณนี่เนียนจริงๆจับมารวมกันได้
สมาธิเป็นตัวช่วยให้จิตมีกำลังหนะใช่ แต่ทำให้เกิดสัมมาสติหนะไม่ใช่ครับ
อย่าเดาสวดสิครับ เรื่องพระเทวทัตคุณก็เดาสวดเองนะครับ

ไม่มีสัมมาวายามะ สัมมาสติจะมีกำลังได้อย่างไรครับ???
อย่าเพิ่งไปพูดถึงสัมมาสมาธิเลยครับ
คุณคิดเองว่าเพียงแค่รู้สึกตัวขณะจิตเดียวก็เป็นสัมมาสมาธินั้น
ก็เหมือนกับที่คุณคิดว่าพระเทวทัตมีจิตสงบตั้งมั่นหละครับ

;aa24

 

ผมถามไปคุณก็ไม่ตอบ ผมถามใหม่ก็ได้ครับ
เมื่อเขียนเป็นแล้วไม่จำเป็นต้องมีคำว่าหัดใช่มั้ยครับ???
แต่ก็ยังต้องมีเจตนาอยู่ใช่มั้ยครับ???
ถ้าไม่มีเจตนาอันให้ต้องเขียน คุณจะเขียนมั้ยครับ???
เมื่อต้องเขียน คุณก็มีเจตนาเพื่อให้คนอ่านเข้าใจใช่มั้ยครับ???

;aa24

 

ผมทวบทวนแล้วครับ ว่าคุณนี่เนียนจริงๆครับ
คุณเล่นเอาตัวปัญญาที่ทำให้จิตสงบตั้งมั่นทั่วๆไป
กับตัวปัญญาที่เกิดจากญาณปัญญาในการปล่อยวางเป็นตัวเดียวกัน
ก็ผิดมหันต์แล้ว เหมือนกับเอาปัญญาทางโลกเป็นสิ่งเดียวกับปัญญาทางธรรม
ที่คุณพูดมา คุณควรทบทวนใหม่ ให้รอบคอบนะครับ ยังกลับตัวทันครับ

;aa24

 

คุณวิฯครับ คุณนี่บางครั้งก็เหมือนแกล้งนะครับ<O</O
เด็กที่เกิดก่อน กับเด็กที่เกิดที่หลังคนเดียวกันหรือเปล่าครับ???<O</O
เป็นเด็กเหมือนกันมั๊ยครับ???<O</O
<O</O

เนียนจริงๆครับ

;aa24<O</O

 

ธรรมภูติ หุหุ มาก

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>สันโดษ, ธรรมภูต </TD></TR></TBODY></TABLE>


เเช๊ะ!!!

 

ไม่ต้องรอ ไม่ได้มาโต้ ไม่เคยอ่านหรอกเขียนกันซะยาวขนาดนั้น มาเเซว เฉยๆ

 

ขอบคุณนะครับท่านธรรมภูต...ได้ความรู้เยอะเลย ขอบคุณนะครับที่ส่งให้
....ท่านสันโดษ ขอยืมด้วยนะ ไม่ต้องรอ ครับ ผมพอแล้ว..

 

ตามภาษาคนรู้น้อย ถ้อยศึกษา 55+ขออภัย

รู้จักพอ ก่อสุข ทุกสถาน
ไม่รู้จักพอ ก่อทุกข์ พลอยรำคาญ...

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>นิวรณ์*, สันโดษ, ธรรมะสวนัง </TD></TR></TBODY></TABLE><!-- currently active users -->
<!-- popup menu contents -->

 

เพราะมีอวิชชา
กิเลสจรมา
จึงซึมซาบกิเลสเข้าสู่ใจ

เมื่อไร้อวิชชา
กิเลสจรมา
จึงไม่ซึมซาบกิเลสเข้าสู่ใจ
ดั่งหยดน้ำบนใบบัว

 

อวิชชา ก็เป็นพ่อแม่กิเลส เรียกว่า ความไม่รู้ ความไม่รู้นี้ละเอียดมากที่สุด เพราะมันแทบจะจับความไม่รู้นี้ไม่ได้เลย ใครเห็นมันได้เสียที่ไหน ทีนั่งอยู่นี้ ถามว่า ตัวไม่รู้นี้ มันเคยปรากฎให้เห็นตอนไหน ซึ่งจริงๆ มันก็ติดอยู่กับเราตลอดเวลานั้นแหละ เพราะว่า พอไม่รู้อันนี้ มันก็ไม่รู้อันนั้น ไปเรื่อยๆ
จะว่า ตัวรู้ ตัววิชชา นี้ปรากฎช้า เรียกว่า ตัวธรรม นานๆ ธรรมเกิดที แต่ตัวอวิชชานี้ติดจนเป็นเนื้อเดียวกับจิตเลย แยกออกยากมากๆ

ทีนี้พอ ถามว่า มันเป็นกิเลสหรือเปล่า อันนี้ ถ้าจะแยกก็ได้ ไม่แยกก็ได้ ก็มันก็เนื้อเดียวกันไปนั้นแหละ ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่กิเลส เป็นตัวเดียวกับอวิชชาหรือไม่ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า เราเห็นละเอียดหรือไม่ และ เราละตัวละเอียดได้หรือยัง เพราะว่า การหมายรุ้ ว่า อวิชชา หรือ กิเลส เป็นตัวเดียวกันหรือไม่นั้น มันเป็นเรื่องของการหมายรู้ แต่สำหรับ คนที่มองละเอียดแล้วก็จะ ไม่สนว่า แท้จริงมันหมายความว่าอย่างไร มันเป็นตัวเดียวกันหรือไม่ แต่จะมองว่า มันอยู่ในกลุ่มที่เป็น สมุทัย และ การหมายรู้ของเราคือ รู้ว่ามันคือ สมุทัย จบ

 

พิจารณาขันธ์ 5 ให้ ไม่มีตัวตน....
จะเบื่อหน่ายคลายโลกไปเอง

 

ความไม่รู้ เป็นกิเลส แล้วรู้ว่าไม่รู้ทำไมไม่เป็นกิเลสหละ

 

ที่รู้ไม่ละวางที่ละวางก็ไม่รู้ ถ้ารู้ไม่ละวาง ที่ไม่ละวางก็เพราะรู้

 

ครับคุณวิฯ ต้องขอบคุณมากนะครับ
ที่มาร่วมถกธรรมกันโดยอาศัยหลักเหตุผล
ซึ่งก็พอนำมาเป็นหลักให้กับท่านที่ได้เข้ามาอ่าน
คงจะได้ประโยชน์ไปตามสมควร

จากความเชื่อที่เคยมีมาก่อนว่า จิตบังคับบัญชาไม่ได้นั้น
เป็นการขัดกับหลักเหตุผลซึ่งคนทั่วไปสามารถเข้าใจได้โดยไม่ยาก
เหตุที่เชื่อว่าจิตบังคับบัญชาไม่ได้นั้น
เป็นเพราะความเชื่อที่เชื่อตามๆกันมา(อยู่ในกาลามสูตร)
โดยไม่เคยน้อมนำสมาทานดูอย่างจริงจังเลย
เพียงอ่านแล้วก็คิดตามเท่านั้น

เมื่อความคิดตามความเชื่อถือตัวบุคคลตกผลึก ก็เห็นจริงตามนั้น
โดยที่ไม่เคยพิจารณาให้รอบคอบถี่ถ้วนดูก่อนเลยว่า
ที่รู้มานั้นขัดกับหลักเหตุผล

ซึ่งคนทั่วไป(โดยเฉพาะพวกต่างศาสนา)เมื่อได้ยินได้ฟังก็ขาดความเชื่อถือ
พุทธศาสนาของพวกเรานั้นเป็นวิทยาศาสตร์ทาง

 

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนคือ
ถ้าใครบอกให้เราขับขี่ควบคุมบังคับเครื่องบิน
เราย่อมต้องปฏิเสธไปว่าควบคุมบังคับมันไม่ได้ใช่มั้ยครับ???
ส่วนคนที่จะเป็นนักบินได้นั้น เค้าต้องถูกอบรมเคี่ยวเข็ญมาอย่างหนัก
และต้องทดสอบจนผ่านเท่านั้น จึงได้รับความไว้วางใจ
ให้ขับขี่บังคับเครื่องบิน ให้กับผู้โดยสารทั้งหลาย
เหล่าผู้โดยสารทั้งหลายก็อุ่นใจที่มีที่พึ่งอันประเสริฐใช่มั้ยครับ???

ถ้าเพียงแค่ไปดูเครื่องบิน(ดูจิต)มันบินขึ้นบินลงทั้งวัน
จนกระทั่งรู้สึกว่าเราขับขี่บังคับเครื่องบินได้แล้ว
ตามเหตุผลมันเป็นไปได้มั้ยครับ???

จิตก็เช่นกันครับ
ถ้าเราไม่เคยฝึกฝนอบรมปฏิบัติจิต ด้วยความเพียรเพ่งมันมาก่อน
เราย่อมกล่าวได้ว่า ไม่สามารถบังคับบัญชาจิตใจเราเองได้
ในบางเรื่องบางราวที่จิตเราเคยเสพเคยคุ้นกับอารมณ์เหล่านั้น
จนยึดมั่นถือมั่นในสิ่งเหล่านั้น

ต่อเมื่อเราได้เดินตามอริยมรรค(ทางเดินของจิต)
ที่จอมศาสดาพระองค์ท่านได้ทรงสั่งสอนไว้ว่า

 

รู้ก็คือยึด ถ้ารู้ว่าไม่รู้คือละวาง