จิตชอบออกไปข้างนอกระหว่างสวดมนต์

ผมเอา สติมาจับที่ปาก ดูว่ามันขยับ เร็วช้าแค่ไหน แคบหรือกว้าง

 

ใจมันไปก่อน แล้วสิ่งที่มันคิดขึ้น (คิดต่อหรือเปล่า)รู้ตัวหรือเปล่า มีสติไหม
(ไปปรุงมันเพิ่ม มันจะคิดกศุล อกศุล สูง ต่ำ ดำ ขาว )รู้พอ (สติ)
ลองเดินจงกรม ก่อนสวดมนต์ดู
ต้องหัดปล่อยวางอารณ์ ทุกเรื่อง หรืองาน เรื่องบ้าน เรื่องทุกๆอย่าง
เวลานี้คือ เวลาปล่อยวางในทุกเรื่อง

ถ้ามันคิดฟุ้งในบทสวดท่อนไหน สวดบทนั้นท่อนนั้นซ้ำไปเลย (ตั้งไว้จะเอาซ้ำกี่รอบ)
ถ้ายังคิดอยู่ ก็ซ้ำมันไปเื่รื่อยๆ อย่าไปท้อ ฝืนหน่อย

 

ร่างกายของเรามีกายกับจิต จิตนี่มันเหมือนลิงไม่นิ่งคะ แวบไปแวบมา มันเป็นธรรมชาติของมัน คะ เวลาเราสวดมนต์ถ้าเราเอาจิตไว้ที่บทสวดและตั้งใจสวดไม่ให้ผิดเลยมันจะมีสมาธิ จิตจะไม่แวบ ถ้าแวบส่งออกนอกก็สวดผิดคะ ตั้งสมาธิมีสติกลับมาใหม่คะพยายามอย่าให้สวดผิดคะ ต้องสวดอย่างมีสติรู้ตัวว่าเรากำลังสวดมนต์คะบุญรักษาคะ

 

ฝึกสติใ้ห้มาก สติตัวเดียวเท่านั้นที่สามารถควบคุมจิต ไม่ให้วอกแวก

 

เป็นเหมือนกันเลยครับ....จิตมันโลดแล่น..ไปเรื่อย...บางวันก็ฟุ้งซ่าน.. บางวันก็สงบ...

 

ในหนังสือทีเคยอ่านเขาบอกว่า สวดไม่ได้ไม่เปนไร อ่านเอาก้อได้ ไม่รุ้ความหมายไม่เปนไร ขอให้รุ้ว่าสิ่งที่เราสวดอย่นั้น อักขระอักษร คืออะไร ซึ่งหมายถึงการมีสติในการสวดมนต์ นั่นเอง เราก็เป็น ตอนสวดมนต์แล้วอย่ๆใจก้อคิดไปเรืองอื่น จนตัองสวดให้ช้าลงเพื่อนึกถึงตัวอักษรที่เราสวดไปด้วย

 

ผมอีกคนครับ เวลาสวด ตามองตัวหนังสือก้จิงปากท่องก้จิง แต่จิต ไปแว้ววววววว !!!......ผมชอบสวด ยอดพระกัณฑ์พระไตรปิฎก ครับ เพราะจากที่เคยอ่านหนังสือ เค้าบอกว่า
ประวัติต้นฉบับเดิมกล่าวไว้ว่าเปิดเปิดกรุได้ที่เมืองสวรรคโลก มีคำกล่าวในหนังสือว่าผู้ใดมีไว้ประจำบ้านเรือน มีอานิสงส์ยิ่งกว่าได้สร้างพระเจเดีย์ทองคำสูงเทียมเทวโลก และป้องกันอันตรายต่างๆ ทำมาหากินเจริญฯ
ผู้ใดสร้างไว้สวดมนต์ สักการบูชาเป็นกุศลอันยิ่งใหญ่ และจะมีความสุขสิริสวัสดิ์เจริญต่อไปทั้งปัจจุบัน กาลอนาคต ด้วยอำนาจของความเคารพในพระคาถานี้สร้างเท่าอายุหมดเคราะห์ หมดโศกทุกประการ
หนังสือยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏกนี้ มีคำกล่าวนำว่าศักดิ์สิทธิ์ ถ้าผู้ใดสวดภาวนาทุกค่ำเช้าแล้ว ผู้นั้นจะไม่ตกอบายภูมิ แม้ได้บูชาไว้กับบ้านเรือนก็ป้องกันอันตรายต่างๆจะภาวนาคาถาอื่นสัก ๑00 ปี อานิสงส์ก็ไม่เท่าภาวนาพระคาถานี้ครั้งหนึ่ง ถึงแม้ว่า อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ ที่มีอิทธิฤทธิ์จะเนรมิตแผ่นอิฐเป็นทองคำก่อพระเจดีย์ ตั้งแต่มนุษย์สูงไปจนถึงพรหมโลก อานิสงส์ก็ยังไม่เท่าภาวนายอดพระกัณฑ์ไตรปิฏกนี้ และมีคำอธิบายคุณความดีไว้ในต้นฉบับเดิมนั้นอีกหลายประการฯ
ต้นฉบับเดิมเปิดกรุได้ที่เมืองสวรรคโลก เป็นอักษรขอมจารึกไว้ในใบลาน จึงแปลเป็นอักษรไทย หลวงธรรมาธิกรณ์(พระภิกษุแสง) ได้มาแต่แทนศิลาอาสน์ มณฑลพิษณุโลก
ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏกนี้ ถ้าผู้ใดบริจาคทรัพย์สร้างหนังสือเท่าอายุปัจจุปันของตน จะบังเกิดโชคลาภทำมาค้าขายเจริญ

 

ผมเป็นหนึงที่ขอบสวดมนต์เป็นประจำทุกๆวัน เช้า-เย็น ตอนเช้าสั้นหน่อย เพราะต้องไปทำงาน ประมาณ 5 - 10 นาที ส่วนตอนเย็นนานหน่อย สวดหลายบท ประมาณเกือบชั่วโมง ประสบการณ์เป็นดังนี้ครับ
1.เมื่อก่อนสวดมนต์ โดยเปิดหนังสือดู มีสมาธิดีมากๆ ใจจดใจจ่ออยู่กับบทสวดมนต์ เพราะกลัวสวดผิด ศึกษาความหมายของบทสวดมนต์ที่สวดทุกๆบท คือเข้าใจความหมาย ไม่ถึงกับแปลบทสวดมนต์ทุกอักขระ
2.เริ่มสวดแบบไม่ต้องดูหนังสือ สมาธิดีมากๆๆๆๆ สมาธิจดจ่ออยู่กับตัวอักษร กลัวสวดผิด
3. สวดแบบคล่องปาก สวดแบบไม่มีผิด แต่จิตไม่นิ่ง บางครั้งใจคิดเรื่องอื่นๆ แต่ปากยังสวดมนต์ แต่สวดไม่ผิด ไม่รู้ว่าจะได้กุศลหรือเปล่า
ถ้าเป็นไปได้อยากกลับมาทำข้อ 1 ใหม่ แต่สายไปแล้ว เพราะบทสวดมนต์ทุกบทที่เราสวดนั้นมันจำฝังจิต ติดตรงสมาธิสั้นลง

 

การสวดมนต์
1. ถ้าจำได้หลับตา เอาจิตไปจับที่ปากขยับ ให้ความรู้สึกทั้งหมดไปอยู่ตรงนั้น
เหมือน อานาปานสติ รู้ลมหายใจ เข้าออก จิตฟุ้งไปดึงกับมาใหม่
2. อ่านตามหนังสือ ตา + จิต จับไปตามตัวหนังสือที่เราอ่านทุกตัวอักษร