ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

วิธีติดสติ๊กเกอร์ก็อย่างที่พี่ no.9 อธิบายไว้นั้นแหละครับ แต่ถ้าอยากให้สติ๊กเกอร์แห้งเร็วขึ้นก็สามารถใช้ไดร์เป่าผมช่วยทำให้แห้งได้ครับ หรือปล่อยทิ้งไว้มันก็แห้งเองได้เหมือนกันแต่ช้ากว่า และถ้าอยากต้องการแกะสติ๊กเกอร์ให้ง่ายขึ้นก็ใช้น้ำสบู่หรือพวกน้ำยาล้างจานพรมก่อนที่จะแปะสติ๊กเกอร์พอจะแกะก็ฉีดน้ำให้ทั่วมันก็จะแกะได้ง่ายขึ้นครับ

 

ผมมีกล้าไม้ต้นขนาดเล็กบางส่วนกำลังพักฟื้น

 

เรียนอาจารย์ Neemo
ตามที่พี่ได้โทรจองประคำเพิ่มอีก 2 เส้น (ผ่านทางอาจารย์สุดใจ) พี่ขอจองเพิ่ม อีก 1 เส้นค่ะถ้าได้สีแดงหรือขาวก็จะดีมาก เท่ากับจองเพิ่มอีก 3 รวมที่จองไว้เดิม 3 เป็น 6 เส้น
ขอให้อาจารย์ช่วยส่งเส้นสีขาวจำนวน 1 เส้นให้กับ
คุณชูศรี จุฬานนท์
บ้านเลขที่ 330 ซอยอ่อนนุช 72 ถนนอ่อนนุช
เขตประเวศ กรุงเทพฯ 10250

ส่วนอีก 5 เส้นขอความกรุณาฝากอาจารย์สุดใจมาไว้ที่บ้านสันคู นครสวรรค์ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

มาแล้วคับ ณ เวลานี้เลยคับ
แนะนําให้saveและนําไปขยายชมคับ
ทางblog17กําลังทํางานกันอยู่ เค้ามาให้กําลังใจคับ
คราวนี้มาแนวสีฟ้าออกนํ้าเงิน น่าจะมาดาวพลูโต
ท่านผู้อาวุโสช่วยขยายระบบให้สมาชิกหน่อยคับ
18/6/09

 

ขอแสดงความยินดีกับโพสต์ที่ ๑๐,๐๐๑ โพสต์ค่ะ

มะละกอ กล้วย ส้ม องุ่น พุทรา ห้า ห้า ห้า<!-- google_ad_section_end --> ห้า ห้า หก หก หก เจ็ด

 

แล้วใครจะเป็นคนโพสท์ที่ 11111 คะ

ผู้อาวุโสโนนาย เป็นคนโพสท์ที่ 9999 ชื่อโนนาย แต่ทำไหมมี นาย สี่ตัวล่ะคะ

 

รบกวนเรื่องไฟล์สติ๊กเกอร์หน่อยครับ อยู่ไหนเอ่ยหาไม่เจอครับ

 

พี่วรรณสบายดีค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาทักทาย พี่วรรณจะกลับเมืองไทยเดือนหน้าค่ะ คงได้เจอตัวจริง หุ่นจริงกันนะคะ

 

พี่วรรณกลับมาอยู่แบบถาวรเลยหรือป่าวครับ.


ราตรีสวัสครับ.

 

พี่วรรณจะกลับไปอยู่เมืองไทยถาวรค่ะคุณกรึงไกร แต่ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่า ระบบจะให้กลับมาอยู่ที่อเมริกาอีกหรือเปล่าเพราะไม่ทราบอนาคต อาจารย์พี่สุดใจท่านเคยบอกว่า เมื่อถึงเวลา คุณวรรณก็ต้องพร้อมหิ้วกระเป๋าเดินทาง เพื่อไปประสานงานได้ พี่วรรณเป็นอเมริกันซิติเซ่นแล้วค่ะ คงพูดภาษาไทยไม่ค่อยชัดแล้วด้วยค่ะ(ล้อเล่นนะ)

ซึ่งตอนนี้ก็ได้รู้จักคนอเมริกันต่างรัฐเพิ่มขึ้น ซึ่งบางคนก็ย้ายมาจากเยอรมัน บางคนก็ย้ายมาจากอิตาลีค่ะ และเป็นนักธุรกิจที่ไปทำธุรกิจที่แอฟริกา บางคนไปทำธุระกิจที่กานา คงได้ติดต่อกับเขาไปเรื่อยๆ เพราะเขาอยากติดต่อกับพี่วรรณค่ะ

หลังจากคุณแอเล็กซ์จากพี่วรรณไปเพียง ๓ เดือน ก็ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นหลายคนค่ะ

คุณกรึงไกรสบายดีนะคะ

 

เดือนหน้า ได้ต้อนรับคุณวรรณ กลับเมืองไทย ด้วยความยินดีครับ
he llo _car
;36

 

ดีเลยครับพี่วรรณ มีมะพร้าวมากี่ต้นก็หาที่ลงปลูกได้หมดครับ
ฝากขอบคุณเพื่อนใจสปอร์ทของพี่วรรณเป็นอย่างสูงด้วยครับ

มะยม มะม่วง มะละกอ กล้วย ส้ม องุ่น พุทรา ห้า ห้า ห้า<!-- google_ad_section_end --> ห้า ห้า หก หก หก เจ็ด
เอามาปลูกได้นะครับ ว่างๆก็สอยมาทานกันได้ อิอิ

 

สนับสนุนครับ โดยเฉพาะมะละกอ แล้วซื้อปลาร้าตุนไว้ซักไหนึง ใครจะไปเยี่ยม หรือไปปฏิบัติธรรมก็แค่หิ้วปูเค็มติดมือไปด้วยเท่านั้น หย่อยๆ​

:z3​

 

ตัวอย่างลานจอดยานแม่รูปทรงซิกก้าของมนุษย์ต่างดาวในประเทศเปรูครับ





ส่วนนี่ก็คือยานแม่แบบที่ว่า




เขาว่ายานลำนี้มีความยาวถึง 42 กิโลเมตรเลยทีเดียว



ข้อมูลทั้งหมดนี้เอามาจากเวปไซท์ www.universe-people.com ครับ
และผมมีแปลบางส่วนมาลงให้อ่านกันบ้างแล้วในกระทู้นี้ครับ

http://palungjit.org/threads/การเตรียมการอพยพมนุษย์โลก-เพื่อช่วยเหลือระหว่างการชำระโลก-ของมิตรจากต่างพิ��-พ-และข้อมูลอื่นๆจากสาธารณรัฐเช็ก.192603/

แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร อยู่ๆเมื่อคืนก่อนนี้กระทู้นี้ก็หายไปแบบไร้ร่องรอย
เห็นทางเวปบอกว่าเกิดความผิดพลาดขึ้น ทำให้กระทู้นี้และกระทู้อื่นๆ
Copy ตัวเองออกมาเป้น 20 กว่ากระทู้ ทางเวปเลยต้องลบส่วนเกินออก
แต่ปรากฎว่าหายไปหมดเลย เพิ่งกู้กลับมาได้เมื่อวานนี้ครับ

แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไรอีกหนะแหละ กู้กลับมาได้แล้วก็จริง บางคนก็เข้าไปดูได้
แต่บางคนก็เข้าไม่ได้ อย่างผมนี่แหละเป็นต้น พยายามเข้ากระทู้นั้นมา 2 วันแล้ว
ก็ยังเข้าไม่ได้เลยครับ

 

ปลาร้าไม่ต้องซื้อหรอกครับ ซื้อแต่ปลามาก็พอ
เพราะผมก็ทำปลาร้าเป็นครับ

แหะ แหะ แต่เพิ่งหัดทำหนะนะครับ
ตอนนี้ก็ได้ลอง batch แรกไปแล้วครับที่เวียดนามนี้
หมักได้นานเดือนกว่าแล้วครับ ยังไม่ได้ที่

คนไทยลูกครึ่ง (ครึ่งไทย-ครึ่งลาว) ที่นี่อย่างผมนี่
ไปไหนมาไหนก็ลำบากครับ เพราะไม่ว่าจะไปอยู่มุมไหนของโลกก็ตาม
ก็ต้องคอยหอบหิ้วปลาร้าขึ้นเครื่องบินไปด้วยตลอด

เพราะว่าถ้าปล่อยให้ระดับปลาร้าในเลือดต่ำ
ก็เกรงว่าอาจจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพได้หนะครับ

ก็เลยต้องหัดทำเองกันซะเลย จะได้ไม่ต้องหอบไปด้วยอีก

 

ผมเพิ่งเข้าไปอ่านกระทู้ของคุณชยุตเมื่อเช้านี้เองครับ เป็นข้อมูลที่น่าศึกษา

และน่าติดตาม ก็กำลังรออ่านต่อครับ


ขออนุโมทนาด้วยครับที่อุตส่าแปลให้อ่าน ภาษาอังกฤษผมไม่แข็งแรงครับ

 

ขออนุโมทนากับคุณกรึงไกรอย่างยิ่ง กับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหม่ ความกลัวที่มันหลอกกินไม่ได้ เพราะความเข้าใจในหลักของธรรมชาติที่เกิดขึ้น

ทำให้เกิดมุมมอง เกิดความคิดใหม่ และสามารถใช้ขันธ์ห้านี้เพื่อประโยชน์ท่านได้มากขึ้น

ทำให้พี่สุดใจคิดถึงเมื่อครั้งก่อน ที่พี่สุดใจก็เป็นคนขี้กลัว กลัวไปเสียทุกเรื่อง ทุกข์ไปเสียมากมาย ด้วยความไม่เข้าใจ จนกระทั่งเข้ารับการฝึกที่เขากะลา จึงเริ่มมีความเข้าใจในกลไกของธรรมชาติมากขึ้นเรื่อย ๆ

ก็ขอนำประสบการณ์บางส่วนมาให้เพื่อน ๆ ได้ลองพิจารณาดู อาจเปิดมุมมองใหม่ ๆ ให้ท่านได้ ในการเห็น ความเป็นเช่นนั้นเอง ของธรรมชาติมากขึ้น


ขออนุโมทนากับคุณกรึงไกรด้วยค่ะ
.....

<O</O
การมีความเข้าใจในกลไกของธรรมชาติแล้ว การมองเห็นความเป็นเช่นนั้นเองของธรรมชาติ การมีมุมมองที่ถูกตรงตามหลักของธรรมชาติ เป็นกลไกสำคัญอย่างยิ่ง ที่จะเปิดมุมมองที่ให้เห็นความเป็นหนึ่งเดียวของทุกสรรพสิ่ง

หากมีความเข้าใจอย่างแท้จริงแล้ว ก็จะไม่มีการแบ่งแยก ไม่มีเขา ไม่มีเรา ไม่มีการเทียบเคียงใด ๆ ทั้งสิ้น

ไม่มีเราดีกว่าเขา ไม่มีเขาดีกว่าเรา ไม่มีเราเสมอเขา

และไม่มีความเห็นที่เป็น สัตว์ เป็นบุคคล เป็นตัวตน เรา เขา
ทุกสิ่งล้วนเกิดจากเหตุปัจจัย ตามกลไกของธรรมชาติทั้งสิ้น
ไม่ได้มีใคร อยากที่จะเป็นอะไร อะไร แล้วเลือกได้ตามที่ใจต้องการ

ทุกคนเกิดมาตามกรรม ตามวิบากกรรมที่ส่งมา

อยู่ในแบบฟอร์มขันธ์ห้าไหน ๆ

ก็ต้องดำเนินไปตามแบบฟอร์มนั้น ๆ

อยู่ในแบบฟอร์มของนก ก็จะบินได้ หากินหนอนแมลง ข้าวเปลือก ผลไม้ ดำเนินชีวิตไปตามกลไกของธรรมชาติ

อยู่ในแบบฟอร์มของปลา ก็จะว่ายน้ำเกาะกลุ่มกัน หรือแยกกันแล้วแต่ปลาบางประเภท กินสาหร่าย แพลงตอน หรือสัตว์ด้วยกันเป็นอาหาร ชีวิตมีแต่น้ำ กับน้ำ ถ้าขึ้นจากน้ำก็ตาย จึงดำเนินชีวิตอยู่ในแบบฟอร์มนั้น ๆ ด้วยสัญชาตญาณตามแบบฟอร์ม (เคยได้กล่าวไว้โดยละเอียดครั้งหนึ่งแล้วในเรื่องแบบฟอร์มขันธ์ห้า ในกระทู้แห่งนี้ช่วงแรก ๆ หากอ่านแล้วจะมีความเข้าใจในเรื่อง แบบฟอร์มขันธ์ห้าได้มากขึ้น )

ดังนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในแบบฟอร์มของหมา ของแมว ของหนู ของเต่าของกระต่าย ของอะไรก็ตาม ทุกสรรพสัตว์ทั้งหลาย ก็ต้องเป็นไปตามกลไกของแบบฟอร์มนั้น ๆ

ไม่ว่าจะเป็นรูปขันธ์ ก็ต้องเหมือนกัน คล้ายกัน เหมือนเราเห็นฝูงปลามากมายที่ว่ายเป็นฝูงใหญ่ จะไม่รู้เลยว่ามันไม่เหมือนกันตรงไหน ทุกตัวเหมือนกัน คล้ายกัน

หรือยิ่งดูสารคดี ก็จะยิ่งมีความเข้าใจมากขึ้น สัตว์มากมายในทุ่งหญ้า หลายกลุ่ม หลายเผ่าพันธุ์ ยืนปะปนนานาชนิด แยกไม่ออกว่าตัวไหนเป็นตัวไหน

มนุษย์ .... ก็อยู่ในแบบฟอร์มเหมือนกัน คล้ายกัน ต้องมีแขน ขา หน้าตา อวัยวะเหมือนกัน คล้ายกัน มีความคิด ความจำ ความสามารถพื้นฐานคล้ายกัน แรกเกิด 1 ขวบ หัดพูด 2 ขวบคิดได้เท่านี้ 3 ขวบต้องเป็นแบบนี้ จะอยู่ในแบบฟอร์มคล้ายกัน และเจริญเติบโตไปตามแบบฟอร์มพื้นฐานทั่วไป

แต่มีสิ่งหนึ่งที่แตกต่างจากแบบฟอร์มอื่น ๆ คือ

การได้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดแล้ว เพราะเป็นแบบฟอร์มเดียว ที่สามารถออกจากทุกข์ได้ พ้นทุกข์ได้ เพราะสามารถมีสติปัญญาพิจารณาไตร่ตรอง มีการปฏิบัติเพื่อละอัตตาตัวตน เรียนรู้กลไกขันธ์ห้า จึงมีโอกาสหลุดพ้นจากอุปปาทานขันธ์ห้าได้

นอกนั้น แบบฟอร์มอื่น ๆ ไม่มีโอกาสพ้นทุกข์ได้เลย

 

ข้อมูลคุณชยุตที่นำมาแปลและโพสน่าสนใจครับ
มาพ้องกับทางเขากะลาตรงที่มีสมาพันธ์แห่งจักรวาล
ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกจากดวงดาวจำนวนมากจากกาแล็กซี่ต่างๆทั่วทั้งจักรวาล
กำลังคอยจับตามองดูโลกของเราใบนี้อยู่ด้วยความห่วงใยและพร้อมที่จะช่วยเหลือ
มุมมองของเค้าเห็นเราเป็นห้องสมุดเป็นแหล่งเก็บข้อมูลที่น่าสนใจแห่งนึงในมิติที่ 3
มีผบ.สูงสุดจากกลุ่มดาวลูกไก่ นำมาเป็นกองทัพเลย..(เหมือนหนังสตาร์วอร์เลยนะครับ)
ถึงจะมองดูว่าเหลือเชื่อ...ก็ตามที
แต่ในโลกของความเป็นจริงอันหลากหลายมิติ เรื่องแบบนี้เป็นไปได้ครับ

 

การเกิดเป็นทุกข์อย่างยิ่ง

ยิ่งเกิดเป็นสัตว์ทั้งหลายนั้น ถือว่าเกิดมาใช้กรรมทั้งสิ้น
เพราะเกิดมาแล้วมีแต่สัญชาตญาณเท่านั้น ที่ผลักดันให้ดำเนินชีวิตไป

ไม่อาจแยกแยะได้ ไม่อาจหยุดคิด หยุดไตร่ตรอง ผิดถูกดีชั่วได้
จึงเพียงดำเนินชีวิตไปตามกลไกของขันธ์ห้า ตามสัญชาตญาณตามแบบฟอร์มนั้น ๆ

โอกาสที่สัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น จะเลือกทางเดินเองนั้น แทบจะไม่มีเลย

เราจึงควรเข้าใจพวกเขา เห็นใจพวกเขา เมตตาพวกเขา มองเห็นความเป็นจริงในธรรมชาติของพวกเขา

แล้วความอคติ ความเหลื่อมล้ำ ความไม่เข้าใจ จะหมดไปทันที

นี่เป็นพื้นฐาน เป็นมุมมองที่คนทั่ว ๆ ไป ที่ยังเห็นว่ามีตัวตนเรา มีตัวตนเขา มีคน มีสัตว์ แบ่งแยกกันไป ควรนำมาพิจารณาเพื่อเปลี่ยนมุมมองก่อน จะได้มีความเบาสบายในระดับหนึ่ง
<O</O
เหมือนพี่สุดใจ เมื่อก่อนเป็นคนที่เกลียดสัตว์เลื้อยคลาน กิ้งกือ ไส้เดือน หนอน งู ตะขาบ

น่ารังเกียจ ขยะแขยงมากที่สุด เรียกว่า ถ้าเห็นตัวหนึ่งอยู่ทางไหน จะต้องเดินออกไปอีกทางให้ไกล ๆ
การที่จะคิดเข้าใกล้ไม่มี การที่จะคิดไปช่วยเหลือในสิ่งที่เกลียดยิ่งแทบไม่มีเลย
และความทุกข์เกิดขึ้น ในทุกครั้งที่ได้เจอแล้วไม่อาจหนีออกจากจุดนั้นได้
เพราะความไม่รู้ จึงไปแบก ไปยึดถือ ไปเอาพวกเขาเหล่านั้นมาเป็นความทุกข์ของเราเอง

เพราะยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอ

ยิ่งช่วงฝึกด้วยแล้ว ก็จะเจอมาก บางครั้งเจอสัตว์เหล่านั้นเป็นสิบ เป็นร้อย รอบ ๆ ตัว จนรู้สึกเหมือนถูกจัดวางยังไงไม่รู้ ก็ทุกข์ทุกครั้งที่เห็นเช่นเดิม
และมีอยู่ครั้งหนึ่ง หนอนกำลังโดนมดรุมกัด มันก็ดิ้น มดก็กัดกันใหญ่
ด้วยความอยากช่วย ด้วยความสงสาร แต่ก็แขยง หาไม้ได้อันหนึ่ง ก็พยายามจะเขี่ยมดออก พอมันดิ้น เราก็โดดหนี กลัวมาก
แล้วก็เก็บความทุกข์กลับไปนอนคิด เพราะช่วยมันไม่ได้ ขยะแขยงเกินกว่าจะเข้าไปช่วยมัน
<O</O
ระบบคงปล่อยให้ทุกข์จนพอใจ กว่าจะขยายระบบให้ จนมีความเข้าใจครอบคลุมในธรรมชาติเหล่านั้น
<O
สัตว์เหล่านั้น เขาก็เกิดมาตามกรรม ตามวิบากที่ส่งเขามาเกิดตามแบบฟอร์ม เขาเลือกไม่ได้เช่นกัน
เกิดมาเป็นหนอน เป็นไส้เดือน เป็นกิ้งกือ เป็นสัตว์น่าขยะแขยง ใครเห็นก็ไม่อยากเข้าใกล้

เขาอาจเคยเป็นมนุษย์มาก่อนก็ได้ แต่ใช้ความสวย ความหล่อ หลอกล่อบุคคลอื่น ไปสร้างกรรม วิบากกรรม หลอกลวง หรือสร้างกรรมใด ๆ ใช้กรรมแล้ว เหลือเศษกรรมก็ต้องมาเป็นสัตว์ที่มีรูปร่างน่าเกลียด น่าขยะแขยง ใครเห็นแล้วก็ไม่อยากเข้าใกล้ เพราะน่าขยะแขยง

ทั้ง ๆ ที่สัตว์เหล่านั้น มันก็ไม่ได้ทำอันตรายใครได้เลย หนอนก็หากินของมัน ไส้เดือนก็หากินแถมยังพรวนดินให้กับมนุษย์อีก กิ้งกือ ก็แทบจะไม่ได้ทำอะไรให้ใคร มันดำเนินชีวิตของมันไปตามปกติ สัตว์เหล่านี้ไม่ได้ทำอะไรให้ใคร แต่คนไปเกลียดมันเอง เพราะมันเกิดมาตามแบบฟอร์มที่ต้องใช้วิบากของมัน
หรือแม้แต่ตะขาบ แมงป่อง งู แมงมุม หรือสัตว์เลี้อยคลานที่มีพิษทั้งหลาย ใครเห็นก็ต้องรีบตี รีบฆ่า รีบกำจัดมันก่อน เพราะกลัวอันตราย

ซึ่งสัตว์เหล่านั้น โดยแท้จริง มันกลัวมนุษย์เสียมากกว่า มันไม่ได้คิดที่จะมุ่งหมายทำร้ายใคร เสียงดังหน่อยมันก็หนีแล้ว ที่มันทำก็เพราะมีภัยถึงตัวเท่านั้น แต่เพราะมันมีเศษกรรมที่ต้องมาเกิดในแบบฟอร์มนี้ มันอาจจะเคยเกิดเป็นมนุษย์มาก่อน เคยสร้างกรรมในการเป็นโจร เป็นผู้ร้าย เป็นผู้ที่ชอบเบียดเบียน ชอบทำร้ายคนอื่นมาก่อน เมื่อใช้กรรมหนักแล้ว เหลือเศษกรรมก็ต้องเกิดมาเป็นสัตว์ที่ใครเห็นแล้ว จะต้องรีบทำร้าย รีบฆ่า รีบที่จะทุบตีมันก่อน เพราะกลัวมันมาทำอันตรายให้ ทั้ง ๆ ที่มันยังไม่ได้จะทำร้ายใคร ๆ เลย

แต่เพราะแบบฟอร์มของมัน เป็นแบบฟอร์มที่มีอันตราย ดึงดูดให้ผู้คนมุ่งที่จะรุมทำร้ายนั่นเอง

นี่คือสิ่งที่พี่สุดใจ เริ่มกลับมาคิด มาพิจารณา มาทำความเข้าใจ แล้วยิ่งเห็นจริงตามนั้น แล้วยิ่งเห็นว่ามันน่าสงสารมากกว่าน่ารังเกียจ น่ากลัว

เห็นแต่ละครั้ง จึงไม่หวั่นไหวดังเช่นเคย ความทุกข์จึงยังไม่เกิด หลบได้ก็หลบกันไป ตามสมควร

เพราะมันยังช่วยตัวมันเองไม่ได้จากภัยของคนทั้งหลายเลย แล้วใยจะต้องไปซ้ำเติมมันอีกเล่า

<O
น่าแปลก ที่แค่เปลี่ยนมุมมองความคิดเพียงเท่านี้ กลับกลายเป็นว่า ความกลัว ความขยะแขยง ความอยากหลบหนีสิ่งที่ไม่ชอบใจ หายไปไหนก็ไม่รู้

เกิดความเข้าใจในสิ่งที่มันต้องเป็นของมันอย่างนั้นเองอยู่แล้ว เข้าใจตามที่มันเป็น

จึงย้อนคิดไปถึงพระปฏิบัติ ที่ท่านให้ความเมตตาทุกสรรพสัตว์เท่ากัน ไม่ได้แบ่งแยกใด ๆ แผ่เมตตาให้สัตว์เหล่านั้นแม้จะถูกมด ถูกแมงป่อง ถูกตะขาบ เหล่านั้นกัดบ้าง ต่อยบ้าง ในยามที่เดินธุดงค์ ท่านก็ไม่เคยคิดแค้น คิดทำลาย แต่กลับแผ่เมตตาให้ด้วยความสงสาร ในเศษกรรมของสัตว์เหล่านั้น ให้เขามีโอกาสพบแต่ความสุขเถิด

(2)