ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

<TABLE class=tborder id=post2181583 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> วันนี้, 09:40 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #9798 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สุดใจเขากะลา<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2181583", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วันที่สมัคร: Aug 2007
อายุ: 51
ข้อความ: 1,524
Groans: 1
Groaned at 6 Times in 6 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 4,262
ได้รับอนุโมทนา 38,079 ครั้ง ใน 1,430 โพส
พลังการให้คะแนน: 1078


</TD><TD class=alt1 id=td_post_2181583 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->เช้าวันนี้ แม่ชีบุญช่วย ได้เดินทางจากวัดเกตุคีรี มาที่บ้านสันคู เพื่อเยี่ยมคุณแม่เล็ก

ช่วงดึกที่ผ่านมา ผู้อาวุโสได้เดินทางกลับมาจากกรุงเทพฯ ถึงนครสวรรค์ ประมาณ 03.00 นาฬิกา

ดังนั้น จึงได้ร่วมสนทนากับแม่ชีบุญช่วย พร้อมมอบปัจจัยคนละเล็กละน้อย และเบาะรองนั่งสมาธิให้กับแม่ชีบุญช่วยด้วย ก่อนไปส่งแม่ชีที่วัดในช่วงบ่าย

ท่านพบแสงแห่งธรรม พบกับความสงบอย่างแท้จริงแล้ว

กราบอนุโมทนากับท่านอย่างยิ่ง

กราบอนุโมทนากับท่านแม่ชีด้วยคนครับ


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขออนุโมทนากับ เซลเลอร์ มูนน้อย
สาธุๆ ขอให้สำเร็จตามจิตมุ่งหมาย
จงทุกประการเทอญ




และขออนุโมทนากับแม่ชีบุญช่วย ชื่นสำนวน ด้วยครับ

 

ขออนุโมทนากับแม่ชีบุญช่วย ชื่นสำนวน ที่ท่านได้ค้นพบหนทางแห่งแสงธรรม.....

ท่านสงบแล้วจริงๆ.....

 

โอ้เจ้าเอ๋ย เจ้าเกิดมา แต่หนไหน
เจ้าเคยท่อง เที่ยวไปใน วัฏสงสาร
ร้อยแสนชาติ ร้อยหมื่นปี ไม่มีประมาณ
ไม่มีทาง พบนิพพาน ในบั้นปลาย
ก็เพราะเจ้า ปารวนาตัว เป็นนักรบ
หวังสยบ ต่อสู้ มารทั้งหลาย
ด้วยการส่ง จิตออก นอกร่างกาย
ไม่ทำลาย มารร้าย ในจิตตน
มารในจิต มารในกาย ยังมีอยู่
เจ้าต้องรู้ เท่าทัน อย่าสับสน
แต่เจ้าไม่ เคยมอง ในกายตน
มุ่งมองคน อื่นเขา ว่าไม่ดี
เจ้าหวังปก ป้องพิทักษ์ รักษาศาสน์
อวดฉลาด อวดตน หลงศักดิ์ศรี
หวังส่งคน ขึ้นฝั่ง มหานที
ตัวเจ้านี้ ยังเวียนว่าย ในสายชล
เที่ยวส่งจิต ออกนอก บอกว่าเขา
ไม่เหมือนเรา ไม่ถูกต้อง ไม่ควรสน
เรื่องบางเรื่อง รู้ได้ เฉพาะตน
เล่าเรื่องคน อื่นเขานั้น มันไม่ดี
เจ้าจะสอน ให้ใคร เดินตามเล่า
ก็ตัวเจ้า ยังเดินเล่น เป็นเช่นนี้
อวดตน หลงฉลาด ทุกถ้อยที
ทุกวจี ที่เอ่ยมา ล้วนสร้างกรรม

 

นักรบในทางโลก เขารบกับข้าศึกเพื่อชัยชนะ

แต่นักรบในทางธรรม เขารบกับตนเอง เพื่อเอาชนะกิเลสในใจตน จึงจะชนะ.....

สุดท้ายก็ มองตน ไม่ส่งจิตออกนอก

 

หมายความว่า ถึงมีหมายเลขแล้วก็ยังไม่ได้รับการรับรองเหรอครับ ?? เพราะทั้งอาจารย์ศุภสิทธิ์กับคุณไอยก็ได้รับหมายเลขไปแล้ว

 

ตอบคุณอภิชาญ มีหมายเลขแล้วก็คือได้รับการรับรองเข้าแผนกข้อมูลและตอบ

ปัญหาชีวิตเหมือนกันค่ะ ไม่ต้องมีการถ่ายรูปเพิ่มเติมอีกค่ะ อาจารย์นีโม่คงต้อง

การจะบอกว่าพนักงานประจำ (ซึ่งก็คือทุกข์ (ประจำ) มีให้เลือกระหว่างทุกข์มาก

กับทุกข์น้อย) ซึ่งต้องใช้ธรรมะดับทุกข์(ประจำ หรือถี่ขึ้นๆ) เพราะระบบบอกว่า

ทุกข์จากระบบ มีค่ามากกว่าทอง ในกรณีอาจารย์ไอยจะเห็นได้ว่าระบบผลักดัน

เวฟให้ โพสต์ ๆๆๆ ไม่ว่าจะเป็นเวลากลางวัน หรือกลางคืน หรือเช้าตรู่ จากมีทุกข์

ตามธรรมดาก็เริ่มต้องทำใจปล่อยวางมากขึ้น (ไม่อย่างนั้นทุกข์จะเพิ่มพูน)

ต่อจากนั้นเวฟก็ผลักดันโปรงานเข้ามากขึ้นๆ ต้องใช้ธรรมะมากขึ้นอีกเพื่อจะไม่

ทุกข์ซ้ำซ้อนจากเวฟความคิดที่ระบบแถมให้อีกแบบเนียนๆ ขออนุโมทนากับ

อาจารย์ไอยด้วยที่ได้รับทุกข์จากระบบ (เพราะพี่เคยมามากกว่านี้ แต่เป็นเวฟ

หาเรื่องทุกข์ให้ผู้อื่น ในช่วงการประมวลพลัง )

ใครอยากได้โปรงานเข้าก็โทรจิตส่งตรงถึงระบบได้เลยค่ะ

 

บรรยากาศดี .... น่าไปจังเลยค่า ^___^

 

卡

 

kaed a rai koen kebord pim thai maidai

 

tonnee kong mai yag hai pim oh my god

 

ทุกคนมีความสำคัญเพราะเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล
จะมากหรือน้อยแล้วแต่ภาระหน้าที่
ขอให้ทำงานอย่างมีความสุข
ค้นพบตัวเอง(จริง ๆ)

 

ทุกคนมีความสำคัญเพราะเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล
จะมากหรือน้อยแล้วแต่ภาระหน้าที่
ขอให้ทำงานอย่างมีความสุข
ค้นพบตัวเอง(จริง ๆ)

 

คุณมองตน คุณนี่พูดน้อย แต่ต่อยหนักจริง ๆ เข้ามาบ่อย ๆ ก็ดีนะ

 

เมื่อวานเข้ามาแต่พิมพ์ข้อความไม่ได้

แปลกคือไม่ได้ลงโปรแกรมจีนแต่พิมพ์ภาษาจีนได้

ทดลองส่งมา1ตัวไม่รู้ว่าอะไรใครอ่านออกช่วยแปลด้วย

ตอนที่พิมพ์ไทยไม่ได้ก็พยายามทดสอบปรากฏว่าได้ตัวหนังสือจีนขึ้มมา

แถมด้วยตัวเลขอีกสามตัว

เช้านี้เปลี่ยนคีบอร์ดเลยจึงพิมพ์ได้

ทำให้นึกถึงคุณดุษณีที่อยู่กระทู้ความฝันฯ

ที่คีบอร์ดของเธอพิมพ์ไทยไม่ได้เธอเลยพิมพ์ภาษาอังกฤษ

เราคนรุ่นเก่าไม่ได้แตกฉานภาษาอังกฤษ

แต่ดัดจริตดูหนังซาวด์แทร็คเวลาดูหนัง

เราอ่านคำบรรยายได้เร็วแต่ภาษาอังกฤษนั้น

อ่านได้บ้างไม่ได้บ้างเมื่อคืนเลยลองพิมพ์แบบคาราโอเกะ

แต่อาจไม่ถูกนักเพราะแค่อยากลองส่งมาให้ดู

แค่มาเล่าให้ฟังเฉยๆตามประสาสมาชิกแฟนคลับ

เมื่อวานเป็นวันที่ผจญกับความทุกข์เพราะน้อยใจเสียใจ

ด้วยความยึดถือในอัตตากว่าจะวางไปได้ก็ทุกข์ไปแล้วครึ่งวัน

มาเช้านี้อาการดีขึ้นเข้าใจแล้วว่าเมื่อเราปฏิบัติ

เราก็ต้องมีการถูกทดสอบถึงตอนนี้จะผ่านข้อสอบนี้ไปได้หรือไม่

ยังไม่แน่ใจแต่ก็ยังต้องมีมาอีกเรื่อยๆแน่นอน

 

คนเรา ควรมีพื้นฐานของการ คิดดี พูดดี ทำดี
การจะรู้จักตัวตนดีแท้นั้น จะต้องใช้เวลา
การทำงานของชีวิต เพื่อเข้าใจในชีวิต
มิใช่การเรียนรู้จากตำรา หรือคำพูด แล้วมานั่งทำข้อสอบ
เพื่อให้ถูกทุกข้อ จึงสามารถรับใบประกาศนียบัตรได้
แต่เป็นการเรียนรู้จากผู้รู้ที่ได้ปฏิบัติสำเร็จมาแล้ว
แล้วเราก็นำมาปฏิบัติ กับสถานการณ์จริงที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน ที่เข้ามากระทบขันธ์ห้า เกิดความเข้าใจในการเห็นสภาวธรรม
ตามความเป็นจริง โดยอาศัยขันธ์ห้า เป็นปรมาจารย์ เพื่อออกจากทุกข์ให้ได้
ไม่ต้องรอรับใบประกาศนียบัตร รับแต่เพียงเช็คความว่างเท่านั้น
เช็คความว่างนี้ หาซื้อที่ไหนก็ไม่ได้ อยากซื้อก็ไม่มีขาย

การจะเข้าใจในความเป็นจริงของขันธ์ห้า
อาจจะยากสักหน่อยสำหรับผู้ที่ยังไม่มีพื้นฐานทางธรรม มาเลย
แต่ก็ไม่ยากเกินกว่าที่จะเข้ามาเรียนรู้ และทำความเข้าใจ ด้วยความตั้งใจจริง

อุปสรรค สำคัญอันใหญ่หลวงที่ทำให้ เราไปไม่ถึงจุดหมายปลายทาง ของการปล่อยวาง ละการยึดมั่นถือมั่นในอุปทานขันธ์ห้า ก็คือ การส่งจิตออกนอก ตามที่ผู้อาวุโส ได้ย้ำเน้นเสมอมา

หากเมื่อใด มีการส่งจิตออกนอก ไปตัดสินผู้อื่น
เมื่อตัดสินออกไปจะถูกใจหรือไม่ถูกใจ ก็จะได้รับทั้งความ ชื่นชอบ และความไม่ชื่นชอบ ในเวลาเดียวกัน ไม่ว่าจะจากกองเชียร์ของ ผู้ชื่นชอบ หรือผู้ไม่ชื่นชอบ

ดังนั้น ที่ผู้อาวุโส ได้กล่าวไว้ว่า อย่าข้ามลู่ อย่าส่งจิตออกนอก
ก็เพื่อให้เราได้กระทำถึงที่สุดแห่งทุกข์ภายในตนให้ได้
ดูที่ตน ค้นที่ตน เห็นที่ตน หลุดพ้นที่ตน
ซึ่งเป็นที่มาของคำกล่าวที่ว่า ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน

ความยุ่งยากยุ่งเหยิงนานาประการ
จะไม่มีวันสิ้นสุด ถ้าไม่หยุดที่ตน

ขออนุโมทนากับทุกท่านที่กำลังเพียรพยายามกระทำให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ ด้วยครับ

 

เมื่อคืนประหลาดใจมากตัวหนังสือจีนมาได้ไง
เอาละจารย์โม่ช่วยอธิบายต่อ
จริงๆตอนพิมพ์มีตัวหนังสือจีนขึ้นมาเป็นแถวแล้วก็มีตัวเลขด้วย099ด้วย
แต่เราอ่านภาษาจีนไม่ออกหรอกนะแค่นับเลขได้เท่านั้น
เมื่อคืนเลยไม่กล้าส่งให้
พอพิมพ์ใหม่เจอตัวนั้นตัวเดียวก็เลยลองส่งดู

 

อันนี้สนับสนุนเป็นจริงดังว่าถ้าสังเกตุให้ดีก็ไม่มีรูปกับเขาเหมือนกัน
แต่มีรูปหลานเราที่บังเอิญมากที่เขาได้ไปด้วยแล้ว
ขากลับเป็นคนขับตลอดทางเลยคุณทัสมันอยากช่วยขับ
น้องกิ๊กก็ว่าเขาเป็นแขกจะรบกวนได้อย่างไรเกรงใจ
คุณอาก็เลยสบาย

 

ผู้ใดส่งจิตออกนอก มองคนอื่นเป็น มาร ผู้นั้นแหละ มาร

ดังนั้นผู้ที่อัดทุกข์ให้เรา จึงมิใช่ มาร
แต่เป็น ครูบาอาจารย์ ต่างหาก.....

 

ขออนุโมทนา.....