ขอปิดงานบุญหล่อพระที่วัดเขาดิน จ.ชลบุรี วันที่ ๒๓ มี.ค.๒๕๕๗

วันนี้ไปประตูน้ำ ไปธุระแล้วไปเดินๆดูอะไรต่ออะไรที่นั่น ได้ยินเขาปราศรัยกันก็ปล่อยผ่าน เหมือนเมื่อคราวก่อนเมื่อปี ๒๕๕๓ ปีนั้นก็กลับมาเมืองไทยและไปดูเหตุการณ์ที่เดียวกันนี้เช่นกัน เมื่อวานพี่ชายรู้ข่าวว่าจะมาธุระแถวๆประตูน้ำ พี่ชายถามแบบห่วงๆว่า มีม็อบอยู่ที่นั่นไม่ใช่หรือ ผมตอบไปว่า ไปแลกเงินกับเดินดูของ คงไม่มีอะไรหรอก ( มั่นใจว่าพระคุ้มครองเพราะจับพระอยู่บ่อยๆ ที่บ้านผม พี่ชายกับแม่อยู่คนละข้าง ผมเลยต้องอยู่ตรงกลาง ไม่ยุ่งเลย จะได้เป็นตัวถ่วงดุลย์) หลังจากนั้นเสร็จธุระก็เข้าไปในร้านทอง เพื่อจะซื้อไปหล่อพระ ( ไม่ได้คิดไว้ก่อนว่าจะซื้อ)ไปถามราคาทองคำแท่งหนักหนึ่งบาท ลังเลอยู่ว่าจะซื้อห้าสิบสตางค์หรือหนึ่งบาทดี ถามคนขายทอง คนขายทองบอกว่ามีหนึ่งบาทอยู่อันเดียว ราคา ๑๙,๗๐๐. บาท มีค่าอะไรอีกหนึ่งร้อยบาท รวมเป็น ๑๙,๘๐๐. บาท ผมฟังไม่ถนัด ก็คิดว่า อ้อ คงเป็นค่าขายเหมือนค่ากำเหน็จอะไรแบบนั้น เพราะไม่เคยซื้อทองคำแท่งมานานมากแล้ว คนขายบอกอีกว่าไม่มีราคาห้าสิบสตางค์ ระหว่างนั้นก็มีความรู้สึกทางใจว่าท่านบอกให้ซื้อทองที่ประตูน้ำไปเลย ตอนนั้นก็ใช้ปัญญาคิดว่า ทำไมต้องซื้อที่นี่ ที่ฟิวเจอร์ปาร์คก็มีตั้งหลายร้าน ไปซื้อที่โน่นก็ได้ ระหว่างรอรถกลับบ้านเดินไปเดินมาซักพักว่าจะตัดสินใจซื้อที่ไหนดี สงสัยอยู่ว่าถ้าจิตรู้สึกแบบนี้แล้วคงจะต้องมีอะไรแน่ แต่ก็ยังไม่เชื่อจิตตัวเองเพราะกลัวคิดไปเอง เดินขึ้นรถตู้เพราะรอรถ ปอ. ๕๐๔ ไม่มาสักที นั่งรถตู้กลับมาที่ฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต ตรงเข้าไปถามราคาทองแท่ง ทุกร้านเขาคิดค่าบล็อกเพิ่ม ถามร้านแรกเขาคิดในราคา ๔๕๐. ในใจก็คิดว่าเอาอีกแล้วเรา ไม่เชื่อฟังคำท่านรับสั่งเพราะกลัวจิตจะเฝือ โดนเข้าแล้ว เข้าไปถามร้านที่สอง เขาคิดราคา ๕๐๐. บาท ร้านที่สาม เขาคิดเพิ่มในราคา ๖๐๐. บาท ถามเขาว่า นี่เขาคิดเพิ่มเอากับคนซื้อหรือ เพราะอะไรถึงมาคิดเพิ่มเอากับคนซื้อ เขาบอกว่าเป็นค่าแรง เราก็คิดในใจ เออ ดีนะ คุณทำธุรกิจ คุณจ้างแรงงาน คุณได้กำไรค่าค้าทองคำแต่มาคิดค่าแรงเอากับคนซื้อ คุณไม่ต้องจ่ายค่าแรง ดีจริงๆ ต้องคิดในใจนะครับ ขืนถ้าคิดดังๆให้เขาได้ยินคงไม่ได้ เดี๋ยวโดนเขารุม ร้านเขามีหลายร้าน เราตัวคนเดียว

ตัดสินใจเข้าไปถามร้านที่สี่ เขาบอกเช่นเดียวกันว่าค่าบล็อก ๔๕๐. ถึง ๕๐๐. บาท ก็ถามแบบเดียวกับที่คิดอีกว่า เขาคิดค่าบล็อกเอากับคนซื้อหรือ ทราบมาว่าถ้าซื้อที่เยาวราชไม่เสียค่าบล็อก ( แต่คงไม่มีเวลาไปเยาวราชหรอกครับ เพราะเย็นมากแล้ว อ้อ อีกอย่างกลัวม็อบจะมาต้อนไปร่วมขบวนกับเขาด้วย แล้วกลัวจะต้องบอกกับเขาว่า ผมไม่ยุ่งเรื่องการเมืองครับ ขอให้ผมอยู่แบบนี้ช่วยศาสนาไปเรื่อยๆดีกว่าครับ หน้าที่ตรงนั้นผมไม่มีในชาตินี้ครับ ) น้องคนนั้นถามว่า พี่สู้ได้เท่าไหร่ เออ มีต่อค่าบล็อกได้ด้วย ก็บอกน้องคนขายไปว่า พี่จะซื้อไปหล่อพระ น้องคนขายถามว่าที่ไหน ก็ตอบไปว่าที่พิจิตร น้องเขาเลยแนะนำลดค่าบล็อกให้เหลือสี่ร้อย แต่ให้ถามเฮียเอาเองว่าจะให้หรือเปล่า และเขาบอกว่า ถ้าพี่ซื้อไปหล่อพระเฮียคงลดให้เหลือสี่ร้อย แล้วน้องเขาจะช่วยทำบุญด้วยหนึ่งร้อยบาท ก็เลยถามเฮียเจ้าของร้าน (หรือเปล่าไม่ทราบ) ปรากฎว่า เฮียพยักหน้า ก็เลยได้ทองคำแท่งมาหนึ่งบาทในราคา ๑๙,๗๐๐. + ๓๐๐. ( ค่าบล็อกที่ผมออกไป) + ๑๐๐. ( ค่าบล็อกที่น้องคนขายทองร่วมบุญมา) เป็นอันว่า ออกเงินไปจริงๆ รวมเป็น ๒๐,๐๐๐. บาทถ้วนครับ แต่อย่างไรก็ดี ก็ต้องขอขอบคุณน้องคนขายที่แนะนำให้ขอลดราคาค่าบล็อกและช่วยทำบุญค่าบล็อกมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ถ้าน้องคนนี้ไม่บอก ก็คงต้องไปเลือกร้านที่จะซื้อทองที่ร้านอื่น ซื้อทองแล้ว น้องคนขายยังแนะนำให้นำไปเสร็จรับเงินไปแลกของที่จุดแลกของ ได้เอสโคล่ามาแปดกระป๋อง ผมเลยเดินกลับไปแบ่งให้น้องคนขายสามกระป๋อง อีกห้ากระป๋องหิ้วกลับมาบ้านครับ ตอนซื้อทอง น้องคนขายแอบถามว่าพี่ทำงานอยู่ที่ไหน ทำงานอะไร ก็ตอบน้องเขาไปตามตรง น้องเขาบอกว่า ว่าแล้ว คนในบ้านเราไม่ค่อยซื้อทองไปหล่อพระกันหรอก ผมก็เลยยิ้ม ไม่ออกความเห็น แต่ในใจคิดว่า คนในบ้านเราซื้อทองไปหล่อพระกันก็หลายคน แต่น้องเค้าอาจจะไม่ค่อยได้เจอหรือเปล่า จบเรื่องครับ เจริญในธรรมครับ

 

น้อง ojoel นี่ ไวจริงๆเลยนะครับ ผมไม่ได้เข้ามาโพสต์ตั้งนาน แถมมีเบอร์บัญชีของผมเก็บเอาไว้อีก ขอให้เจริญในธรรมและสมหวังทุกๆอย่างครับ

รถตู้ออกพรุ่งนี้เช้า ๒๖ ม.ค. เวลา ๐๔๓๐ หน้าฟิวเจอร์ปาร์ค เป็นงานบุญด่วนที่อาจารย์ดอกเตอร์เอ ครูสอนมโนจากบ้านสายลมและ ม.เกษตรศาสตร์ ท่านส่งต่อมาให้ ก็เลยบอกน้องๆพี่ๆไม่ทันครับ ขออภัยด้วยครับ

 

กลับมาถึงบ้านได้สักพัก รูปคงต้องรอพี่ๆ ส่งมาให้ก่อน ครั้งก่อนติดค้างรูปที่วัดสระเกศไว้ ไม่ลืม แต่หารูปไม่ได้ วันนี้คุณครูเอได้กล่าวถึงรูปที่วัดสระเกศ ก็เลยจำได้ว่าพระคุณเจ้าไม่ให้ลงในอินเตอร์เนต ก็ต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

วันนี้ได้เห็น ได้พบกับญาติธรรมและท่านเจ้าอาวาส ท่านเจ้าอาวาส โปรดเมตตาให้สนทนาขณะที่ท่านฉันภัตตาหารเพล ก็ได้ดูๆอะไรไปเรื่อยๆ รวมทั้งเห็นกำแพงวัดในนิมิตแต่เรื่องจริงนั้นมีหรือยังก็ไม่ได้สังเกต รวมทั้งภาพต่างๆที่ผ่านเข้ามา
ท่านเจ้าอาวาสถามว่า " กลับมาอยู่เมืองไทยแล้วหรือ "
ตอบท่านว่า " ยังครับ "

ที่ท่านถามเพราะทราบว่าท่านสงสัยว่าทำไมเห็นหน้าบ่อยๆ ช่วงนี้พระท่านสั่ง ก็เลยต้องไปเสนอหน้าบ่อยๆ อันที่จริงไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ พระท่านรับสั่งให้ไปช่วยเหลืองานสายหลวงพ่อฯ ก็เลยต้องพบปะกับเจ้าอาวาสบ่อยหน่อย ท่านเคยเห็นตั้งแต่สมัยเป็นทหาร แล้วก็ไม่ค่อยได้ไปให้ท่านเห็นหน้าบ่อยๆ สงสัยต้องบอกว่า ตอนนั้นไม่ได้มีหน้าที่ไปเสนอหน้าบ่อยๆ ท่านก็เลยไม่ทราบว่าผมไปทำงานอะไรเพราะไม่เคยสนทนากับท่านนานเท่าวันนี้ วันนี้ท่านโปรดเมตตาเรียกให้เข้าเฝ้าใกล้ๆ ( นึกถึงอดีต)วันนี้จึงถือโอกาสกราบเรียนให้ท่านทราบแทบทุกเรื่องและกราบขออนุญาตท่านให้ทราบถึงเรื่องการแนะนำมโนฯที่เผยแพร่คำสอนของหลวงพ่อฯที่ที่ผมอยู่ ท่านรับทราบทุกเรื่อง รวมทั้งงานบุญอย่างไม่เป็นทางการในวันที่ ๓๑ ม.ค. นี้ ( พระคุณเจ้าที่วัดสระเกศท่านขอไว้ให้ทราบกันเฉพาะภายใน) ขากลับแวะไปส่งญาติธรรมที่ลพบุรี คุณครูเอให้แวะวัดเขาวง ก็เลยกำหนดจิตถึงหลวงตาฯ ทราบว่าหลวงตาฯทราบวาระจิตและรออยู่พอดี ทราบเช่นนั้นก็ปล่อยผ่าน ไปกราบไหว้พระรอบๆวัดพร้อมกับรอตรวจสอบคำตอบ เข้าไปในถ้ำกับน้องผู้ชายที่มากับคณะสักพัก นั่งสมาธิดูอะไรเพลินๆก็ออกมาข้างนอก น้องชายท่านนั้นถือคอมอยู่ในมือพร้อมกับบอกว่า " พี่ครับ ครูเอส่งข้อความมาบอกว่าอยู่ในกุฏิกับหลวงตาฯ ครูเอพยายามโทรหา แต่เนื่องจากอยู่ในถ้ำจึงไม่มีสัญญาณ ครูเอให้รีบไปหาท่านก่อนที่ท่านจะไปพักผ่อน " ก็ใจมาเป็นกองว่า วันนี้รอดตายอีกแล้ว จิตยังทรงอารมณ์นี้ได้อยู่ สนทนากับหลวงตาฯสักพักก็กราบลาท่านกลับกรุงเทพฯ วันนี้ได้พบญาติธรรมแปลกๆหลายท่าน ที่ไม่ได้กล่าวถึงก็มี จึงได้เข้าใจว่าทำไมหลวงพี่อาจินต์ถึงได้สั่งคุณครูเอให้ไปหล่อสมเด็จองค์ปฐมทองคำที่วัดสุขุมาราม เพราะครูเอจะได้ประสานงานให้ลูกหลานหลวงพ่อบางท่านได้พบกันนี่เอง งานบุญนี้จึงเกิดขึ้นมาอย่างเร่งด่วนโดยบอกท่านกัลยาณธรรมได้ไม่ทั่วถึง กราบขออภัยอีกครั้งครับ สำหรับท่านที่พลาดงานบุญนี้ แต่เชื่อว่าเดี๋ยวก็ต้องมีงานตกแต่งพระที่หล่อในวันนี้อีก ก็คงจะมีโกอาสได้ทำในครั้งต่อไป

 

มีเรื่องแปลกที่ว่าออกจากบ้านตีสี่นิดๆ ไปถึงที่วัดสุขุมารามเกือบๆเก้าโมงเช้าก็พอดี ท่านเจ้าอาวาสเริ่มทำพิธีบวงสรวงทันที ไม่ทราบว่าหมายกำหนดการเลื่อนตอนไหน แต่ลงจากรถไป เทปหลวงพ่อก็ขึ้น ปุริมะ......ทันที ยังความปลาบปลื้มใจให้กับลูกๆและคณะในรถที่ไปถึง คิดว่าจะมีเวลาเหลือสักหนึ่งชั่วโมง กลับไปได้ทันเวลาที่หมายกำหนดการที่เราไม่ทราบ ก็คงเป็นการยืนยันจากสมเด็จฯ เพราะก่อนออกรถได้ขอพระบารมีท่านไว้ ตอนนี้ชักเริ่มง่วงนอนเพราะเมื่อคืนไม่ได้นอน หวังว่าคงเป็นกำลังใจให้กับน้องๆบางท่านที่ต้องการให้โพสต์ในเรื่องบางเรื่องที่บางครั้งก็ไม่อยากจะโพสต์ เพราะกลัวคมดาบที่มาจากท่านที่ไม่เข้าใจสายมโนฯและมีการปรามาสกันจนเกิดเป็นกรรมต่อกันขึ้นมา ต้องขอเรียนให้ทราบว่า การฝึกกรรมฐานทุกกอง ถ้าจริตเราไม่ตรงกับสายไหน ก็อย่าด่วนตัดสินใจ จนกว่าจะนำตัวเองเข้าไปเรียนรู้ให้ถึงที่สุดก่อน แล้วหากถึงที่สุดแล้วยังไม่ได้ผล ให้ลองไปปรึกษาครูบาอาจารย์ที่ชำนาญในสายนั้นๆ ใช้เวลาไปอยู่กับท่าน ก็จะสามารถหาคำตอบได้บ้างตามกำลังปัญญาและบารมี ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

วันที่ ๒๓ มีนาคม ๒๕๕๗ มีงานหล่อพระที่วัดเขาดิน จ.ชลบุรี เจ้าอาวาสวัดท่าซุงท่านโปรดเมตตาบอกขณะที่สนทนากับท่านในวันงานที่วัดสุขุมาราม ตั้งใจว่าจะลงมาอีกครั้ง เพราะงานนี้ เพื่อนๆที่ชลบุรีได้บอกไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ถ้ามีเหตุการณ์ที่จะทำให้ไม่ได้ลงมา ก็ขอแจ้งให้ทราบไว้ล่วงหน้าว่าจะมีงานหล่อพระที่วัดเขาดินครับ


ขอขอบพระคุณและอนุโมทนาบุญกับน้องๆทุกท่านที่ได้ร่วมบุญกันในครั้งนี้ด้วยครับ ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

ไปงานบุญมาครับ ไปหล่อพระที่โรงหล่อพระ บุญชู ตั้งอยู่แถวๆพุทธมณฑลสายสอง ขอทุกท่านโมทนาครับ ที่ไม่ได้บอกบุญเพราะมีเหตุผลส่วนตัวครับ แต่โมทนาบุญได้ครับ

 

สืบเนื่องมาจากงานบุญต่างๆที่บางครั้งบอกไม่ทันบ้าง ทันบ้าง จึงมีกัลยาณธรรมที่ประสงค์จะร่วมทำบุญ โดยท่านเหล่านั้นได้ขอโอนปัจจัยเข้ามาร่วมบุญไว้ล่วงหน้า และอนุญาตให้นำไปใช้ในงานบุญอะไรก็ได้ ขณะนี้มีท่านที่โอนปัจจัยมาไว้ให้ผมรายชื่อต่อไปนี้คือ

๑ คุณป้าเล็ก โอนปัจจัยมา ๓,๐๐๐. บาท

๒ คุณ PUPANAK และครอบครัว โอนปัจจัยมา ๕,๕๐๐. บาท

เนื่องจากปัจจัยนี้เป็นปัจจัยในงานบุญ ผมจึงต้องแจ้งให้ทุกๆท่านทราบ เพื่อที่จะได้ร่วมอนุโมทนาบุญร่วมกันต่อไปครับ ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

วันที่ 26 มกราคม 56 มีญาติธรรมร่วมแสวงบุญจำนวน 1 รถตู้ เพื่อร่วมงานบุญหล่อสมเด็จองค์ปฐมทองคำ วัดสุขุมาราม อ.บางมูลนาก จ.พิจิตร ได้ถวายทองคำแท่งหนักหนึ่งบาท ร่วมหล่อพระสมเด็จองค์ปฐมทองคำ เป็นจำนวนเงิน ๒๐,๑๐๐. บาท
ถวายสังฆทาน เป็นจำนวนเงิน ๒,๐๐๐. บาท

 

เขาส่งรูปมาให้แค่นี้ครับ รูปมีอีกเยอะครับ เอาไว้ให้คุณปิ๊กติดต่อกับครูเอ ทางไลน์ครับ

 

ผมกลับมาทำงานได้สองคืนแล้วครับ คืนนี้ต้องทำต้มข่าไก่เลี้ยงเพื่อนๆที่ที่ทำงาน ผู้จัดการเรียกร้องให้ทำ เขาถามผมแบบหยอกๆว่า ช่วงนี้ทำไมเวลาทำต้มข่าไก่ทีไร เขาไม่มีโอกาสได้กินเลย มีอะไรกับเขาหรือเปล่า ผมก็เลยบอกเขาว่า เอาๆเดี๋ยวคืนนี้ทำให้กินก็แล้วกัน ผมต้องไปเตรียมเครื่องครัวก่อนครับ ผมต้องเอาใจเพื่อนๆที่ที่ทำงานนะครับ แต่ก็ดี เพื่อนๆไม่ค่อยเกลียด ใครเกลียดผม ผมว่าคนคนนั้นคงต้องคิดหนัก เพราะผมไม่เคยเกลียดใคร พยายามให้ กับวางใจให้รักเพื่อนเวลาที่เพื่อนคอยเอาเปรียบ อยู่ๆไปก็เลยชินครับ ใครเอาเปรียบผมมากๆ เรียกมากินต้มข่าไก่ให้อิ่ม ชอบกินกันนัก ผมจะทำให้กินให้จนกว่าเพื่อนๆจะเบื่อครับ

 

เล่าความเป็นมาเรื่องต้มข่าไก่ เมื่อสองปีก่อน ที่ทำงานจัดงานเลี้ยงตามโอกาส เหมือนที่ทำงานที่บ้านเรา เช่นเทศกาลปีใหม่ก็จัดงานสังสรรค์เล็กๆ เลี้ยงอาหารในหน่วยงาน ที่นี่ก็เช่นเดียว วัน Thanksgiving บ้าง วัน Christmas บ้าง ก็ทำอาหารทานกันใน shift ด้วยความที่ผมอยากจะช่วยและอยากให้เพื่อนๆได้ลองทานอาหารไทย จึงได้อาสากับหัวหน้าว่าจะทำ soup ให้ทานกัน จึงเป็นที่มาของต้มข่าไก่มาจนถึงทุกวันนี้ แต่ในวันนั้นทำต้มยำกุ้งด้วย ทำไปสองอย่าง ปรากฏว่าเพื่อนๆและหัวหน้าทั้งหลายชอบใจรสชาดของต้มข่าไก่มากกว่าต้มยำกุ้ง ต้มข่าไก่จึงได้รับความนิยมตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

การทำอาหารให้เพื่อนๆที่ทำงานทานนั้น มีจุดมุ่งหมายที่จะให้เพื่อนๆได้มีโอกาสใกล้ชิด เข้าใจในการทำงานต่อกัน ช่วยเหลือกันมากขึ้น ซึ่งก็ดีขึ้นในระดับหนึ่ง ต่อไปก็ได้ไปชวนหน่วยงานอื่นๆให้มาชิม ก็ได้รับการตอบรับเข้ามาทานเป็นอย่างดี ซึ่งก็ทำให้หน่วยงานที่มีปัญหากัน ได้มีโอกาสพบปะพูดคุยกันมากขึ้น งานก็ราบรื่นขึ้น แรกๆที่เริ่มทำใช้ทุนตัวเองออก ต่อมาผู้จัดการให้เอาใบเสร็จไปเบิก ก็ไม่อยากเอาไปเบิกเพราะเวลาซื้อของ จะซื้อรวมๆกับของกินของใช้ในบ้าน ไม่อยากแยกใบเสร็จ จึงไม่เคยนำใบเสร็จใบเบิก ผู้จัดการเลยเปลี่ยนวิธีมาเป็นให้ค่าล่วงเวลาแทน การทำแบบนี้ เพราะจำมาจากการอบรมสั่งสอนจากหลวงพ่อฯว่า การทำให้หน่วยงานมีความรักความสามัคคีต่อกัน ให้สิ่งที่เขารักเขาชอบใจ ทุกคนก็จะมีความสุข บังเอิญว่าสิ่งที่เราให้เขา เขาชอบ เขาจึงชื่นชม แต่ถ้าบังเอิญทำสิ่งที่เขาไม่ชอบ เขาคงไม่ชื่นชม เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องของธรรมดาโลกหรือโลกธรรมแปด ผมโชคดีตรงที่เพื่อนๆชอบทานต้มข่าไก่ การทำแต่ละครั้ง ถึงแม้ว่าบางครั้งบางวันจะเหนื่อยจากงานก็ทนทำทำไป ถือว่าเป็นงานบุญอย่างหนึ่งที่เราต้องสงเคราะห์ให้กับหน่วยงาน ถือว่าเป็นการทำความดี แต่ก็นำมาพิจารณาอยู่เนืองๆว่าจะไม่ขอติดดี เพราะการทำสิ่งเหล่านี้ ถ้าวันใดเขาไม่ชอบใจขึ้นมาหรือเบื่อขึ้นมาเมื่อไหร่ เราก็คงต้องถูกเพ่งเล็ง ดังนั้นทุกครั้งทำ จะใช้ธรรมะเข้ามาพิจารณาอยู่เนืองๆ ถ้าเขาเบื่อเมื่อไหร่ก็เลิก ไม่เอาจิตไปติดกับสิ่งที่ทำลงไป ทำไปแล้วเขาอิ่มท้อง เขายิ้มแย้ม เขามีความสุข เราก็สุขใจที่เห็นเพื่อนๆยิ้มแย้มแจ่มใสต่อกัน ยิ่งอากาศหนาว เพื่อนๆยิ่งชอบเรียกร้องให้ทำต้มข่าไก่ แถมมีพริกป่นจินดาที่เผ็ดมากๆที่ขนไปจากเมืองไทยเมื่อสองปีก่อนวางไว้ใกล้ๆเพื่อใส่เป็นเครื่องข้างเคียง บางคนใส่เกือบครึ่งช้อนชา เพราะคิดว่าไม่เผ็ด ผมก็บอกเพื่อนๆไปว่าพริกนี้เผ็ดนะ บอกตั้งหลายครั้ง บางคนก็ไม่จำ กินกันลำสักน้ำหูน้ำตาไหลเอามาหยอกล้อกันเป็นที่สนุกสนาน ก็เป็นบรรยากาศที่น่ารักในหน่วยงานอีกอย่างหนึ่ง บางวันหัวหน้างาน ( LEAD ) ก็เขาแหย่ว่า คุณต้องดูด้วยนะ ว่าคนไหนมานั่งกินต้มข่าไก่นานมากเกินไปจนไม่เป็นอันไปทำงาน เขาพูดพร้อมกับมองไปรอบๆห้องที่เพื่อนๆนั่งทานต้มข่าไก่ ทุกคนก็หัวเราะกันด้วยความสนุกสนาน บางครั้งผมก็แหย่กลับไปว่า เอ้า ตกลงผมได้เลื่อนขั้นเพิ่มหน้าที่อีกหน้าที่หรือ นอกเหนือจากการทำอาหารให้ทาน เพื่อนๆก็หัวเราะกันอีก

สิ่งๆใดๆในโลก ล้วนอนิจจังไม่แน่นอน สิ่งที่เราทำวันนี้ เขาชอบใจเขาก็ว่าดี เขาไม่ชอบใจเขาก็ว่าไม่ดี ดังนั้นถ้าเราเข้าใจกฏของโลก เราก็จะไม่ติดคำว่าดี ทำให้เขาแล้ว เขามีความสุข เราก็มาพิจารณาให้เป็นกลางๆ เฉยๆ เขาชอบเราก็ยิ้มไปกับเขาที่เขามีความสุข แต่ใจเราเฉยๆ เขาไม่ชอบ เราก็ไม่ทำ พร้อมกับวางใจเฉยๆ ถ้าเข้าใจสิ่งเหล่านี้ ก็จะสามารถวางทุกสิ่งทุกอย่างได้ในระดับหนึ่ง จิตไม่ยินดีจนเกินไป ไม่เศร้าโศกเกินไป ใจเราก็จะสบายมีชีวิตอยู่ในโลกแบบสบายๆ มาเล่าสู่กันฟังเพื่อแบ่งปันประสบการณ์ชีวิต พร้อมแนวทางในการนำวิปัสสนาเข้ามาใช้ในชีวิตประจำวัน หากมีข้อผิดพลาดประการใด ติชมตักเตือนกันได้เสมือนเป็นพี่น้องกันครับ ยินดีรับฟังข้อตักเตือนของทุกท่านครับ ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

นิทานจากต้มข่าไก่

การเรียกชื่อคนไทยในสถานที่ทำงานของผม ค่อนข้างจะเป็นปัญหากับเพื่อนๆในที่ทำงาน คนไทยอย่างผมก็เลยต้องดัดจริตมีชื่อฝรั่งเพื่อให้ง่ายต่อการเรียกชื่อ ไม่ได้อยากมีชื่อฝรั่งมังคุดกับเขา ก็มีอันต้องไปมีชื่อกับเขาตามสภาวะ เพื่อนๆเรียกผมว่า Sonny พอทำต้มข่าไก่ให้เพื่อนๆทาน เพื่อนๆก็จะติดปากเรียกว่า Sonny Soup มากกว่าคำว่าต้มข่าไก่ หรือ chicken with coconut milk soup ซึ่งเพื่อนๆจะออกเสียงและจำยากกว่า จึงเรียกกันว่า Sonny Soup กันจนติดปาก

วันหนึ่ง พนักงานสาวจากฝ่ายวางแผนงาน หรือ Planner ซึ่งเคยได้รับเชิญเข้ามาทานต้มข่าไก่ เธออยู่ที่บ้านกับครอบครัวของเธอ เธอก็ปรารภกับครอบครัวว่าวันนี้จะทานอะไรกันดี เธอเกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมาว่า ไปทานต้มข่าไก่กันดีกว่า แต่ต้มข่าไก่ที่เธอรู้จักนั้น เธอจำได้ว่าที่ทำงานเรียกว่า Sonny Soup ด้วยความที่เธอไม่ทราบว่า Sonny Soup มีขายที่ไหนบ้าง เธอก็จัดแจง เข้าไปหาพี่กุรุ หรือ พี่กูเกิ้ล เธอ Google หาอยู่พักใหญ่ ปรากฎว่า เจ้า Sonny Soup ก็ไม่โผล่มาให้เธอได้เห็นได้รับประทานเสียที เธอจึงเลิกล้มความตั้งใจที่จะพาครอบครัวไปทาน Sonny Soup ในวันนั้น

วันรุ่งขึ้น เธอมาทำงาน ด้วยความที่เธอยังข้องใจว่าทำอย่างไรถึงจะได้ทาน Sonny Soup เธอจึงเปิดปากเล่าเรื่องที่เธออยากพาครอบครัวไปทาน Sonny Soup แต่เธอกูเกิ้ลหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ พอเธอเล่าจบ เพื่อนที่ฟังอยู่ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างดัง จนเพื่อนๆใกล้เคียงถามว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจึงบอกก็ว่า ก็ Sonny Soup ที่เธอหาอยู่นั้นมาจากคำว่า Sonny คือชื่อคน คนชื่อ Sonny พอทำ Soup ( ต้มข่าไก่ ) ให้ทาน เพื่อนๆก็เลยเรียกกันจนติดปากว่า Sonny Soup ที่นี้เธอไปกูเกิ้ลหา ชาตินี้เธอคงเจอ Sonny Soup ใน Google หรอกนะ จึงเป็นที่มาของเรื่องเล่าในวันที่ทำต้มข่าไก่ให้ทานกันในวันถัดมานั่นเอง

 

วันนี้จิตมีความสงบอย่างน่าแปลกใจ ระหว่างขับรถกลับมาจากที่ทำงานจะจับภาพพระเป็นปกติ มีความรู้สึกว่า ท่านตรัสว่างานบุญหล่อพระในวันที่ ๒๓ มีนาคมนี้ที่วัดเขาดินนั้น ต้องใช้รถตู้ไปถึง ๓ คัน รับฟังเสร็จก็จับภาพพระเรื่อยๆมาจนถึงบ้าน ก็ไม่ทราบว่าถึงวันงาน จะต้องใช้รถตู้ ๓ คันหรือไม่เพราะงานยังมาไม่ถึง ตอนนี้ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครไปถึงสามคันรถตู้ แต่จิตลึกๆมั่นใจว่า เรื่องใดที่ท่านรับสั่ง ก็คงจะต้องเป็นไปตามรับสั่ง ถึงตอนนี้ก็คงต้องปล่อยวาง รอจนกว่าจะถึงวันนั้น กราบขอท่านลงข้อความในกระทู้ ท่านอนุญาตครับ ท่านให้เปิดกระทู้ก่อนวันงาน .. วัน ครับ ได้แค่ไหนก็แค่นั้น แล้วแต่กำลังบุญของท่านนั้นๆครับ

 

อยู่ชลบุรีคับใกล้ๆวัีดเขาดิน แต่กว่าจะถึงวันนั้นคงได้ไปบวชก่อน

 

บวชวัดไหนครับ เป็นพระก็ไปร่วมหล่อพระได้ครับ ทำตอนเป็นพระ ได้อานิสงส์มากกว่าเป็นฆราวาสเกินร้อยเท่า ให้ศีลบริสุทธิ์มากๆ จะยิ่งดีครับ

วันที่ไปหล่อพระที่พิจิตร เจ้าอาวาสวัดท่าซุงบอกว่าจะไปสอนมโนฯที่วัดเขาดิน มีครูฝึกไปด้วย ( น่าจะค้างคืนวันที่ ๒๒ มีนา ) และวันนั้นที่แวะไปกราบหลวงตาวัชรชัย ท่านก็เอ่ยถึงงานหล่อพระที่วัดเขาดินเช่นเดียวกัน คาดว่าคงจะมีพระสายวัดท่าซุงไปหลายองค์ อาจจะมีอาจารย์หนุน ตุ๊พ่อมหาสิงห์ หลวงพ่อมนัส เดี๋ยวจะถามเพื่อนหรือพระคุณเจ้าที่วัดเขาดิน แล้วจะแจ้งข่าวให้ทราบครับว่าได้นิมนต์พระคุณเจ้าองค์ไหนไว้บ้าง

สำหรับท่านที่จะไปร่วมงาน คงต้องมีรถตู้บางคันค้างคืน บางคันไปวันเดียวกลับ ก็ต้องเชื่อมั่นตามที่พระตรัสว่าสามคัน วันใกล้ๆงานจะเข้ามาปรับกระทู้อีกครั้งครับ

อันที่จริงก็ไม่อยากเข้ามาลงกระทู้บ่อยๆ กลัวว่าจิตจะมาติดกับกระทู้ ตั้งใจว่าจะลบกระทู้ คืนพื้นที่ให้เวบก็หลายครั้ง แต่ก็เห็นใจน้องๆบางท่านที่เข้ามาอ่าน มาติดตามกระทู้ จึงทำให้กระทู้นี้ยังเปิดค้างอยู่ เคยได้รับคำสั่งสอนจากหลวงพ่อฯจากพระฯว่า คนที่สนใจใฝ่ธรรมะ แม้จะมีแค่คนเดียวก็ต้องให้กำลังใจกันไป คิดถึงคำสั่งสอนตรงนี้ กระทู้นี่เลยต้องถูกเข้ามาปรับข่าวสารข้อมูลกันบ่อยๆครับ ขอให้ทุกท่านมีความสุขความเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

เล่าเรื่องนิทานกันต่อครับ

คืนวันอังคารที่แล้ว สองคืนก่อนที่จะทำต้มข่าไก่ในคืนวันพฤหัส ได้กล่าวถึงผู้จัดการ shift ว่าท่านถามว่ามีปัญหาอะไรกับท่านหรือเปล่า ถึงไม่ได้ทำต้มข่าไก่ในวันที่ท่านทำงาน ( เรียกคำว่าท่านแบบให้เกียรติกัน แต่ผู้จัดการท่านนี้ มาจากช่างที่เคยทำงานร่วมกันมา พูดคุยกันเป็นเพื่อนได้อย่างไม่ถือตัว คนที่นี่เขาดี เราเคารพให้เกียรติกันในตำแหน่ง แต่ก็ไม่เจ้ายศเจ้าอย่างเหมือนผู้จัดการบางท่านที่เราเห็นๆกันในบ้านเรา ที่นี่เขาดีกันมากๆ ) จากนั้นผู้จัดการท่านนี้ ( Shift Manager )ก็เอ่ยถึงผู้จัดการใหญ่เมืองมินิอะโปลิส ( Minneapolis Base Manager )

ท่านบอกว่า คุณรู้ใช่ไหมว่าหัวหน้าใหญ่ของเราชอบต้มข่าไก่มาก ท่านได้สั่งเอาไว้ว่า วันใดที่ผมทำต้มข่าไก่ ท่านสั่งไม่ให้ผมทำงานช่าง ให้มอบหมายดูแลเรื่องต้มข่าไก่ตลอดคืน ผมก็เคยเกรงใจเพื่อนๆร่วมงานอยู่เหมือนกันว่า วันไหนทำต้มข่าไก่แล้ว ไปช่วยงานเพื่อนได้ไม่เต็มที่ กลัวเพื่อนจะว่าเอา และบางครั้งก็ไม่อยากให้เนื้อตัวหรือเสื้อผ้าเปรอะน้ำมันหรือสัมผัสสารเคมี กลัวว่าจะมีสารเคมีบางส่วน หรือกลิ่นสารเคมีบางส่วนปะปนติดไปกับอาหาร มาถึงวันนี้จึงทราบว่านายใหญ่ท่านกำชับมา ก็คงจะเป็นเพราะเราพยายามตั้งมั่นอยู่ในคำสั่งสอนของพระฯ ของหลวงพ่อฯของเราเสมอๆ คิดพิจารณาไปเรื่อยๆว่า ถ้าวันนั้นเจ้านายมีความสุข เพื่อนร่วมงานเขามีความสุข เขาก็ไม่หงุดหงิดกัน การงานก็ราบรื่น พวกเราก็มีความสบายใจ นี่คือหลักง่ายของพระฯที่ท่านสอน แล้วเรานำมาใช้

ที่นี้มาว่ากันถึงเจ้านายใหญ่กันต่อ ตลอดหนึ่งปีแรกหรือเกือบจะสองปีที่เริ่มทำต้มข่าไก่ เจ้านายใหญ่ท่านนี้ไม่เคยมีโอกาสได้ทานต้มข่าไก่ ท่านมีโอกาสได้ชิม น่าจะประมาณห้าหกเดือนที่ผ่านมา เรื่องมีอยู่ว่า บางครั้งผมซื้อไก่มาทำอาหารมาก วันไหนถ้าพอมีต้มข่าไก่เหลือ ผมมักจะแจกให้เพื่อนๆและหัวหน้าใส่ภาชนะกลับไปบ้าน บังเอิญวันหนึ่งเวลาประมาณตีห้ากว่าๆ ผมเตรียมต้มข่าไก่ใส่ภาชนะไว้ให้หัวหน้างาน ( LEAD ) ท่านหนึ่ง ปรากฏว่าหัวหน้างานท่านนั้นนำไปให้นายใหญ่ทาน นายใหญ่เกิดชอบทานขึ้นมา ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นายใหญ่มักจะมีคำสั่งมาเสมอๆว่า วันไหนถ้าผมทำต้มข่าไก่ ต้องเก็บเอาไว้ให้ท่านด้วย ซึ่งท่านก็สั่งแบบไม่เป็นทางการเพราะคนที่นี่ ถ้าไม่ใช่งานในหน้าที่ เราไม่จำเป็นต้องทำให้เขา เขาจะมาว่าอะไรเราไม่ได้ เพราะหลักสิทธิมนุษยชนที่นี่เขาดีกว่าบ้านเรามาก เป็นการสั่งแบบหวังผลว่า ถ้าได้ก็ดี ด้วยความที่เราถูกสอนกันมาให้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ก็เก็บไว้ให้ท่านทุกครั้ง มาครั้งนี้ท่านมาแปลก ท่านพูดติดตลกว่า I want a bucket of soup. ท่านจะขอตั้งเป็นถัง เราก็ให้เป็นถังเหมือนกัน แต่เอาภาชนะย่อมๆใส่ไปในถังไอศรีมหนึ่งแกลลอน( ประมาณ ๓.๗๘๕ ลิตร ) ใช้ภาชนะซ้อนภาชนะใส่ไปให้ท่าน หัวหน้างานหัวเราะชอบใจใหญ่ว่าขอเป็นถัง ก็ให้เป็นถัง แต่ใส่รวมๆกันไป ก็ไม่ทราบว่าท่านจะโกรธหรือเปล่า คือในความเป็นจริงแล้ว คงให้ท่านคนเดียวถังใหญ่ๆไม่ได้ เพราะยังมีเพื่อนๆอีกตั้งหลายคนที่อยากได้กลับไปทานที่บ้าน ก็ใส่ๆแบบล้อท่านเล่นไป ก็หวังว่าท่านคงจะเข้าใจ เพราะทำต้มข่าไก่ทีไร แจกเพื่อนๆไปก็ไม่พอแจก ต้องแบ่งๆกันไป ครั้งนี้คนนี้ได้ ครั้งหน้าคนอื่นได้ ถ้าจะแจกให้ครบคน คงต้องทำหม้อเบอร์ ๔๐ ผมคงหาเครื่องต้มข่าไก่ไม่ทัน ทุกวันนี้ที่ทำได้เพราะมีต้นมะกรูดปลูกไว้อยู่ที่รัฐเทกซัส ปลูกตะไคร้ไว้ด้วย ไม่ต้องซื้อเขากิน ซื้อแต่ข่า แต่ถ้าบ้านเพื่อนๆพี่ๆมีข่าก็ไปขุดเอาได้ ผมแค่เสียเวลานั่งเครื่องบินไปเอามา ซึ่งก็ไม่ได้เสียเงินเสียทองอะไร อีกทั้งต้องไปเยี่ยมเยียนพี่สาวและหลานชายอยู่แล้ว ก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้ไป วันนี้คงจบเรื่องต้มข่าไก่แค่นี้ก่อน ถ้ามีเรื่องอื่นๆอะไรเพิ่มเติมเล่าสู่กันฟังตามประสาพี่ๆน้องๆ จะนำมาลงในกระทู้ให้อ่านกันครับ ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

อ่านไปอ่านมาชักอยากจะกิน ต้มข่าไก่ ฝีมือครูสร แล้วซิครับ

 

ผมว่ารสชาดก็งั้นๆแหละครับ ใส่เกลือ ใส่น้ำปลาน้ำตาล บังเอิญโชคร้ายหรือโชคดีก็ไม่ทราบที่ไปถูกปากพวกเขาเข้าให้ คนไทยเราทานต้องรสชาดอีกแบบครับ อีกอย่างเขามาตักกินได้เลย ไม่ต้องออกแรงอะไรมาก ไม่เสียเงินเสียทอง ก็อาจจะพูดให้มันอร่อยเกินความจริงหรือเปล่า พูดเพื่อมารยาทกับพูดเพื่อเอาใจน่ะครับ ตัวผมเองกินไม่ได้มาก มันเลี่ยนๆครับ แต่ทำให้เขากินได้เพราะรู้ว่าเขาชอบรสชาดแบบนี้ครับ

 

พูดแล้วน้ำลายไหล ชอบต้มข่าไก่มาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ แต่ตอนนี้หาเจ้าที่ทำอร่อยยาก เพราะต้องใส่เครื่องเยอะ เคยขอชิมต้มข้าไก่ฝีมือครูสรมานานละ ตั้งใจจะไปช่วยกันทำทานที่บ้านครูสรก็ยังไม้มีโอกาสซักที คราวหน้าจะพยายามไม่ให้พลาด เพราะอยากจะรู้ว่า sonny soup จะอร่อยเพียงใด เพื่อนๆร่วมทั้งหัวหน้าถึงได้ติดใจนักหนา...

 

ว่าจะไม่ลงในกระทู้แล้วเชียว ไม่รู้ว่าเผลอตัวไปหรือเปล่า มองเห็นหลวงพ่อฯยิ้มหัวเราะชอบใจใหญ่ ไม่ได้โฆษณานะครับ ที่ลงเอามาลงคือให้มองเรื่องการทำความดีเพื่อให้เกิดความรักใคร่กันในหน่วยงาน เพื่อให้หน่วยงานมีบรรยากาศที่ราบรื่น ไม่ได้มาบอกว่าทำต้มข่าไก่อร่อย เพราะตัวเองไม่ค่อยจะรู้ว่าอาหารอะไรรสอร่อยหรือไม่อร่อย ถ้ากินแล้วมองเป็นอาหารเรฯ ก็จะรู้ว่านี่รสหวาน เผ็ด เปรี้ยว เค็ม ก็เท่านั้นเอง กินเพื่อให้ร่างกายมีกำลังดำรงชีพอยู่ได้ ไม่เป็นไปด้วยความเมามัน

เลยกลายเป็นว่า น้องๆอยากทานต้มข่าไก่กัน แล้วถ้าทำต้มข่าไก่ให้น้องๆทานแล้วน้องๆบอกว่าไม่อร่อย ตรงนี้ไม่รับประกันนะครับ ( เอาตัวรอดไว้ก่อน ถ้าน้องๆบอกไม่อร่อย เออ แล้วถ้าน้องๆทานแล้วไม่อร่อย แต่ไม่บอก แอบไปเทให้ สุนั....... รับทาน แล้วมันไม่รับทาน สงสัยคงมีฮานะครับ ) แต่เพื่อนๆที่นี่เขาชอบ คงเพราะไม่เคยทานอาหารไทยกัน เขายังบอกว่า เปิดร้านอาหารเมื่อไหร่ให้บอกด้วย บางคนก็บอกให้คิดเงินตอนใส่ให้เขาใส่กล่องกลับบ้าน แหม อะไรจะโชคดีขนาดนั้น ถ้่าให้คิดเงินกัน สงสัยเจ้่านายคงจะไล่ออก เพราะเขาให้มาทำงานช่าง ไม่ใช่ให้มาขายของ อ้อ สองวันก่อนเจอนายใหญ่ในวันงานเลี้ยงจ่ายโบนัสพนักงาน นายใหญ่เดินมากับผู้จัดการกะดึก ท่านเดินมาขอบอกขอบใจแถมกระซิบล้อเล่นอีกว่า " บอกว่าให้ใส่เป็นถัง ที่บอกว่าเป็นถังน่ะคือถังยี่สิบลิตร " ( I want a bucket, a five us gallon bucket.) แหม เจ้านาย ใจคอจะเก็บไว้กินเป็นเดือนเลยหรือ

แต่ว่าตัวผมเองกินของที่ตัวเองทำ ยังกินได้แค่คำสองคำเท่านั้นเอง จะคอยดูว่าน้องๆคนไหนจะฝืนกินได้หลายคำมากกว่าผม ครับ แล้วจะคอยดู