ดงบ้านแข่ เมืองผีดุ กรุผีแตก

เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง สถานที่มีอยู่จริง หาใช่เรื่องโครมลอย เสียดายนิดเดียวที่ไม่มีภาพประกอบของสถานที่แห่งนั้น ประวัติความเป็นมาของดงบ้านแข่นั้นผมได้รับฟังจากคนเฒ่าคนแก่ และจากแม่ของผมที่เป็นผู้เผชิญกับความอาถรรพ์ด้วยตนเอง ที่จริงแล้วหมู่บ้านนี้ไม่ได้ชื่อหมู่บ้านแข่ แต่ก่อนนั้นจะชื่อหมู่บ้านอะไรผมก็ไม่อาจจะสันหาคำตอบได้ เพราะคนรุ่นหลังต่างเรียกชื่อนี้มานานนมแล้ว จะนานสักแค่ไหน เก่าแก่เพียงไร ก็สุดที่จะคาดเดานอกจากให้ ผู้เชี่ยวชาญเข้าไปตรวจสอบ คำว่าดงบ้านแข่ เป็นคำเรียกในภาษาอีสาน ซึ่งหมายถึง "ดงจรเข้" ทีแรกที่ได้ยินชื่อผมก็เข้าใจว่าเป็นดงที่มีจระเจ้อาศัยอยู่ แต่ไม่ใช่ครับ มันเป็นคำเปรียบเทียบที่คนรุ่นก่อนได้ให้คำจำกัดความไว้ หรือจะเรียกนิยาม (^^) ที่ ๆ อันตราย มีผีดุ ไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่มีถิ่นฐานในระแวกนั้น ถ้าหากไปใกล้ หรือจะเฉียดเข้าไปเป็นต้องเจอดีกันแทบทุกคน แต่ก็ไม่รุนแรงมากเหมือนสมัยก่อน ที่ถึงขั้นเสียชีวิต
ตามเรื่องราวที่ผมได้รับฟังมาอีกทีนั้น แต่ก่อนดงแห่งนี้เคยมีผู้คนอาศัยอยู่มากหน้าหลายตา จนอาจเรียกเป็นเมืองได้เลยทีเดียว สมัยก่อนไม่มีธนาคาร ดังนั้นชาวบ้านจึงนิยมเอาสมบัติ ของมีค่าไปฝังไว้ในดิน แน่นอนครับปัจจุบันก็ยังอยู่สุดแต่ใครจะได้พบเจอก็เท่านั้น เมื่อหลายปีก่อนมีชายวัยกลางคนในหมู่บ้านระแวกดงบ้านแข่ ได้ไปทำการขุดบ่อน้ำ ขุดไปได้สักพัก จอบของแกก็ไปสัปเข้ากับวัตถุประเภทไหเข้าให้ แกตกใจมาก จึงรีบขุดเอาไหขึ้นมา ลองทายดูสิคับว่าข้างในเป็นอะไร... พระโบราณแน่นเอี๊ยดอยู่ในไห แต่ละองไม่อาจคาดคำนวณอายุได้ บอกได้อย่างเดียวว่าเก่าแก่มาก ถ้าตีเป็นมูลค่าก็มากโขจนไม่อาจประเมินได้ ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไร จะรีบเอาไหสมบัติกลับบ้านเลยไหม 555 แต่ไม่ใช่ชายวัยกลางคน ๆ นั้นครับ ก็อย่างว่าละครับ ความที่รู้ว่าที่นาของตนอยู่ใกล้กับดงอาถรรพ์ แกก็เกิดความกลัวขึ้นมา กลัวว่าวันพรุ้งนี้จะไม่มีสำหรับแก แกรีบเอาไหไปให้เจ้าอาวาส โดยที่ไม่กล้าเก็บไว้กับตัวเองเลย เรื่องราวที่เล่ามายังไม่ได้น่ากลัวเลยใช่ไหมครับ อ้อผมลืมบอกไป ข่าวว่าก่อนที่ดงบ้านแข่จะกลายเป็นหมู่บ้านร้างนั้น ได้มีคนตายเป็นเบือ ไม่ได้ตายด้วยโรค ไม่ได้ตายด้วยการกระทำของคน แต่จะเป็นอะไรนั้น ก็สุดจะคลาดคิด แต่ชาวบ้านเขาเข้าใจว่าเป็นปีศาจวิญญาณร้าย ความตายจะกล้ำกลายในทันทีถ้าหากใครหนีไม่ทัน เวลาผ่านไปนานเท่านาน ก็มีผู้เปียมไปด้วยวิชาอาคมอันแก่กล้า ได้เข้ามาสะกดไว้ หลังจากนั้นไม่นานจึงเริ่มมีผู้คนเข้ามาอาศัยใกล้ ๆ แรกเริ่มมีบ้านเพียงไม่กี่หลัง แต่ปัจจุบันได้ถูกยกเป็นอำเภอในจังหวัดแห่งหนึ่งในแถบภาคอีสาน และผมเองก็ได้ถือกำเนิดในอำเภอแห่งนั้นนั่นเอง ทวดของผมนั้นเป็นรุ่นที่มาบุกเบิกทำมาหากินในอำเภอแห่งนี้ ตั้งแต่ที่ยังเป็นแดนร้างไร้ผู้คน แรกเริ่มจากคนธรรมดาสามัญ ไม่มีที่ทางเป็นของตัวเอง จึงต้องถางป่า ถางดงเพื่อที่จะทำนา แน่นอนครับอุปสรรคย่อมมี แกต้องเผชิญกับความอาถรรย์ ของวิญญาณร้าย แต่ด้วยความที่เป็นจอมขมังเวท มีอาคมแก่กล้า แกจึงสามารถต่อสู้ และทำมาหากินได้อย่างคนปกติ จากที่นาไม่กี่ไร ก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ มีผู้คนเข้ามาถางป่าเหมือนแกเช่นกัน แต่ก็อยู่ไม่ได้ แม้จะลงแรงถางที่ เตรียมจะปลูกข้าวอยู่แล้ว แต่ก็ทำไม่ได้เพราะอะไรนะหรือ เพราะว่าไม่อาจสู้กับความน่ากลัวของดงบ้านแข่ จึงตัดสินใจย้ายไปอยู่ที่อื่น และได้ขายที่ ๆ ตนเองทำไว้แล้วให้แก่ทวดของผมในราคา 1 บาท และก็เป็นเช่นนี้อยู่หลายคน จากที่ไม่กี่ไร่ กลายเป็นหลายร้อยไร่ พื้นที่สุดลูกหูลูกตา มีเงินส่งเสียลูก ๆ ซึ่งมีอยู่หลายคน จนเป็นถึงระดับนายพัน และแล้วก็มาถึงรุ่นของแม่ผม ทุก ๆ วันแม่จะต้องไปตัดหญ้าข้างดงมาเพื่อเป็นอาหารให้แก่ควาย และแม่ก็ต้องเจอกับเหตุการณ์ขนหัวลุก กล่าวคือ ขณะที่แม่ผมกำลังดายหญ้าอยู่นั้นด้วยตัวคนเดียวปล่าวเปรี่ยวเอกา ดายหญ้าไป ใจก็หวิวไปหวาดกลัวไปต่าง ๆ นา ๆ สักพักก็มีเสียงควายเทียมลากผ่านมาอยู่นอกดง แม่ผมก็ใจชื่นขึ้นมาหน่อยเพราะอย่างน้อย ก็มีคนผ่านทางมาแล้ว อาจจะเป็นคนรู้จักก็เป็นได้ แม่ผมจึงผะจากงาน เดินไปดูว่าเป็นใครกันแน่ แต่... ไม่มีใครผ่านมา ไม่มีแม้กระทั่งลอยเกวียน เงียบเชียบไร้ผู้คน แล้วเสียงที่ได้ยินเป็นอะไร แม่ผมไม่คิดจะหาคำตอบแล้วครับ เพราะแม่รีบโกยกลับบ้านแบบไม่เหลียวหลัง

 

แล้วบ้านดงแข่ที่ว่า มันอยู่ที่ไหนครับท่าน

 

เคยได้ยินกิตติศัพท์ดงแข่นะ .. แต่จำไม่ได้ว่าได้ยินจากเพื่อนหรือจากอินเตอร์เน็ต..

 

เป็นเรื่องเล่าบอกต่อกันมาน่ะครับขนาดผู้เล่าเองยังไม่กล้าที่จะระบุสถานที่อำเภอรึว่าจังหวัดเลยจะเชื่อได้มั้ยเนี่ย

 

ถ้ามีภาพคงดีกว่านี้เยอะเลยค่ะ

 

อยู่อุดรใช่มั้ยครับ ถ้าใช่ผมรู้จัก *-*

 

คงเหมือนกับดงน้อยมั้ง ผีดุ คนดุ ขโมยเพียบ ยาสั่งเพียบ อาถรรณเพียบ กินของสุ่มสี่สุ่มห้ากลับถึงบ้านนอนไม่ลุก ปลุกไม่ตื่นเป็นแน่แท้

 

อยู่ที่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าสนุกดีครับ

 

อยากรู้ครับ ว่าอยู่แห่งหน ตำบลใด