Nok Nok

[IMG]ขอบพระคุณค่ะสำหรับอาหารทุกมื้อ
ที่พี่ติงติง...ปรุงด้วย...ความรักและเมตตาส่งให้กันตลอดมาค่ะ สาธุ ^_^
[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

ขอบคุณค่ะน้องนกนกที่เป็นห่วง แหะๆ ติดตามอ่านกันเพลินไปหน่อย อ่านไปหลับไป
ปีใหม่ขอให้น้องนกนกและครอบครัวมีความสุข และขออนุโมทนากับบุญกุศลที่น้องนกนกบำเพ็ญ ขอให้จิตบารมีน้องสูงยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

จาก อ่านสามก๊กถกบริหาร โดยก่อศักดิ์ ไชยรัศมีศักดิ์ เห็นเข้ากับบรรยากาศบ้านเมืองดี

เกาะกลางน้ำยามเย็นเห็นสองเฒ่า
ผมดอกเลาซูบเซียวผิวเหี่ยวย่น
ผ่านชีวิตยาวนานผ่านผู้คน
ผ่านร้อนฝนจนเห็นเป็นธรรมดา
ได้พบผู้รู้ใจได้ร่วมดื่ม
ต่างหลงลืมความทุกข์สุขหรรษา
ทุกเรื่องราวเก่าใหม่ในโลกา
เป็นเพียงกับแกล้มสุรา.... แล้วผ่านเลย

กี่หมื่นแสนคลื่นสาดเข้าซัดฝั่ง
ประเดประดังสู่ดินแล้วสิ้นสูญ
กลบลบรอยเริงร่ารอยอาดูร
คงแต่คลื่นทวีคูณมิเสื่อมคลาย
วีรชนยิ่งใหญ่ใช่ค้ำฟ้า
เหลือแต่เพียงภูผายังผึ่งผาย
ผิดและถูกถมร่างฝังดินทราย
คงแต่แสงสุรีย์ฉายคู่สายชล

[IMG] [IMG] จาก นกเองจ้า สาธุ ค่ะ ^_^

โดดเดี่ยว...ยามเกิดมาในโลกหล้า
โดดเดี่ยว...มีชีวา อยู่เอกา
โดดเดี่ยว...ความคิด ฤาปรารถนา
โดดเดี่ยว...ไร้ผู้คนจะเข้าใจ
ชีวิตนี้ ช่างเดินอย่าง...โดดเดี่ยว
ไร้ผู้คนรอบข้าง ช่าง...โดดเดี่ยว
แม้นยามคิด ก็มิคลายจิต...โดดเดี่ยว
โดดเดี่ยว...ยามจากไป เพียงเอกา..
[IMG]

กรรม คือ กายกระทำ วาจา จิต
กรรม คือ สิ่งผิดถูก ตัวกระทำ
กรรม คือ สิ่งกำหนดและชี้นำ
กรรม คือ สิ่งจำแนก ดี หรือ เลว
บรรดาสุข ทุกข์ เกิดมี ก็แต่ กรรม
จะมั่งมี ร่ำรวย ก็ด้วย กรรม
จะตกทุกข์ ลำบาก ก็ด้วย กรรม
เหตุฉะนี้ จงหมั่นทำ แต่กรรมดี

กมฺมุนา วตฺตตี โลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

หมู่นกจ้อง มองเท่าไร ไม่เห็นฟ้า
ถึงฝูงปลา ก็ไม่เห็น น้ำเย็นใส
ไส้เดือนมอง ไม่เห็นดิน ที่กินไป
หนอนก็ไม่ มองเห็นคูต ที่ดูดกิน

คนทั่วไป ก็ไม่ มองเห็นโลก
ต้องทุกข์โศก หงุดหงิด อยู่นิจสิน
ส่วนชาวพุทธ ประยุกต์ธรรม ตามระบิล
เห็นหมดสิ้น ทุกสิ่ง ตามจริงเอย ฯ

[IMG]

โย ธมฺมํ ปสฺสติ โส มํ ปสฺสติ
โย มํ ปสฺสติ โส ธมฺมํ ปสฺสติ
พุทธองค์ ทรงเอื้อน เตือนสติ
แม้นดำริ นำตน ให้พ้นทุกข์
ปริยัติ ศึกษาธรรม ให้รอบรู้
ปฏิบัติ น้อมธรรม สู่จิตตน
ปฏิเวธ ลิ้มรสธรรม ในกมล
ฝึกหัดตน ให้เห็นธรรม พระสัมมาฯ...

กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนแปรผัน
ดังชีวิตคนเรานั้นอาจผันผวน
ชั่วแล้วดีมีเจ็ดครั้งยังใคร่ครวญ
ทุกสิ่งล้วนอนิจจังสังขารใคร

อาทิตย์ดับลับไม้ที่ชายป่า
จึ่งจันทราแจ่มกระจ่างสว่างใส
วันนั้นสุขวันนี้เศร้าคละเคล้าไป
หมุนเวียนไปเช่นนี้ตราบนิรันดร์

อดีตเพียงแค่อาหารที่กลืนหมด
อนาคตคือจานเปล่ามองไม่เห็น
ปัจจุบันก็จานด่วนจวนจะเย็น
เลือกให้เป็นกินให้ถูกไม่จุกตาย

ชีวิตช่างผกผัน คืนวันล่วงผันผ่าน
ชีวิตมีชั่วกาล อีกไม่นานก็ลาไป
สุขทุกข์บรรดามี ล้วนเกิดที่ภายในใจ
มัวเศร้าโศกอยู่ใย ฝึกฝนใจให้ร่วมเย็น...

[IMG]

เมื่อยามคราเกิดมาในโลกนี้
ได้พานพบมิตรดียิ่งสหาย
เช่นพี่น้องลุงป้าหรือตายาย
ทั้งหญิงชายได้เชยชิดจิตผูกพัน

เมื่อถึงคราจำพรากต้องจากพลัด
ต้องยืนหยัดแม้ใจจะแปรผัน
ที่อาวรณ์เฝ้าคะนึงถึงคืนวัน
ให้รู้ทันทุกสิ่งอัน...อนิจจา [IMG]

[IMG]
หากเมฆหมอก เปรียบมลทิน ภายในจิต
พาชีวิต ให้มืดมน ในสงสาร
พาดวงจิต ให้ทุกข์ ทนทรมาน
ไม่เบิกเบิน หม่อนหมอง ด้วยมลทิน
คงมีเพียง อาศัยธรรม พระสัมมา
ภาวนา เจริญธรรม กรรมฐาน
แม้นบากบั่น ฝึกตน คงไม่นาน
จิตเลยผ่าน เมฆหมอก ที่มืดมน...