พระไตรภพ

สาธุค่ะพ่อ ลูกไม่ใช่คนดีนัก แต่ลูกจะพัฒนาตนไปข้างหน้า แม้จะช้าบ้าง เหตุใดพ่อถึงดูแลลูกเหมือนลูกของพ่อจริงๆ ลูกขอกราบขอบคุณพ่อ ลูกไม่รู้ว่าจะตอบแทนพ่อได้อย่างไรบ้าง..

สาธุ กราบนมัสการพ่อค่ะ.. บางครั้งลูกรู้สึกสงสัย ทำไมลูกเกิดมาคู่กับสิ่งนี้ บางครั้งเมื่อลูกคิดจะทำสิ่งใดเหมือนที่เคยทำเมื่อก่อน ลูกก็ไม่ทำ และพ่อก็อยู่กลางใจลูกอย่างที่พ่อว่านั้นแล.. กราบขอบคุณพ่อค่ะ.. ^-^

กราบนมัสการพระคุณเจ้าผู้ทรงศีล

ขออนุญาตตอบ นะครับ
หากมุ่งหวังไว้แน่วแน่ เวลาย่อมมิใช่สิ่งที่น่าเป็นห่วงมิใช่เหรอ
ผมอาจยังไม่แน่วแน่นะ ทำไมต้องรีบ บางครั้งก็อยากหลุดพ้นไปเร็วๆ บางครั้งก็ไม่รู้ผมเองยังรู้สึกสนุกกับการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ยังประสงค์ต้องการจะชี้แนะหมู่สัตว์โลก แต่เราต้องทำตนให้ดีก่อนพัฒนาตนให้ดีก่อน ประกอบคุณด้วยกัลญาณธรรม ชาติสุดท้ายก็ขอไปคนเดียว ตรัสรู้เองคนเดียว

ตอนนี้ทำได้แค่เพียงแต่ตั้งใจว่า ขอเราจงเป็นผู้ อยู่ในกระแสแห่งพระนิพพาน ขอให้ได้โอกาสศึกษา และปฏิบัติตามพระธรรม คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทุกชาติภพ อย่างน้อยที่สุดด้วยกรรมอันเกิดจากการสนทนาธรรม และประกอบตนด้งยกัลญาณมิตร และการสวดมนต์ภาวนาที่ทำขอให้ได้ยินซึ่งเสียงพระสัจธรรม แม้ไม่ได้ยินจากภายนอกขอให้ดังก้องออกมาจากใจของข้าพเจ้า ขอให้การสวดมนต์นั้นๆ สะท้อนกลับมาถึงข้าพเจ้าด้วยเทอญ สาธุ

ขอประทานโทษอย่างสูงเถิดพระคุณเจ้า
อ่านผิด ตกหล่นไป

คำว่าคะ ข้าพเจ้ามิเคยเอ่ยวาจาว่า คะ
แต่ใช้คำว่าเจ้าค่ะ กับ เจ้าคะ ซึ่งเป็นคำโบราณ
ใช้ได้ทั้งหญิงและชาย มิได้แยกเพศ
ซึ่งเมื่อกาลก่อน ชายจะใช้เรียกคำแทนตนเองว่า ดิฉัน
ส่วนหญิงจะใช้คำว่า อิฉัน เป็นเช่นนี้....

ผิว่า พระคุณเจ้าเห็นว่าผู้ใช้ชื่อสร้อยฟ้ามาลา เป็นผู้ที่คบไม่ได้แล้ว จักบอกให้มิตรสนิทกันก็ได้ มิได้ถือโทษโกรธเคืองเลยหนา

คำพูด ทุกคำที่บอกออกมา มิได้หวังใจมุ่งจะหลอกลวงคนหนึ่งคนใดไปในทางที่ไม่สุจริต หรือทุศีล

พระคุณเจ้าจักถามอะไร ถามเถิดอย่าข้องในสงสัยเลย
โยมจักตอบ...

สร้อยฟ้ามาลา ไม่มีตัวตนเจ้าค่ะ

เป็นเพียงนามสมมติที่ตั้งไว้ชั่วครู่
เมื่อถึงเวลาก็คงจะจากไปเจ้าค่ะ...

เจ้าค่ะ โยมจะเร่งให้เจ้าค่ะ เดี๋ยวคืนนี้คุยกับหลวงพีโก้ให้อีกเจ้าค่ะ

พระคุณเจ้าเคยเห็นโยมด้วยหรือ...

โยมอุ้มอยู่ที่ทำงานเจ้าค่ะ ไม่เหนื่อยดอกเจ้าค่ะ ไม่ค่อยมีอะไรทำเลย อ้าวไปทำอะไรอยู่ที่มหาลัยเจ้าค่ะเรียนหร๋อ เรื่องแปลนพระรอก่อนเจ้าค่ะ ช่างปั้นกลับมาวันที่ 24 เจ้าค่ะ เดี๋ยวโยมตามเรื่องให้เจ้าค่ะ

กราบนมัสการพระคุณเจ้า...
มิได้หายไปไหนหรอก
เพียงแค่ไม่สบาย เป็นไข้อยู่หลายวัน
พระคุณเจ้าก็ต้องดูแลสุขภาพดีดีด้วย ที่นั่นคงจะหนาวมากอยู่
เดี๋ยวจักอาพาธไป นะเจ้าคะ...

พรุ่งนี้ วันพระ 20 พฤศจิกายน 2551

[IMG]

ขอให้ทำใจ ให้อยู่ในบุญ มีความสุขในบุญตลอด นะครับ

กราบนมัสการค่ะพระคุณเจ้า เอารูปแบบนี้มาลงนี่กะจะปลีกวิเวกอีกแล้วนะคะไปครั้งนี้นานแค่ไหนเหรอคะ ระวังรักษาตัวด้วยนะคะ ญาติโยมยังรอพระคุณเจ้ากลับมาเป็นกองทัพธรรมนะคะ

กราบลาพ่อค่ะ ตอนนี้ได้เวลาเข้านอนแล้ว กราบขอบคุณพ่ออีกครั้งค่ะ ^-^

กราบขอบคุณพ่อ ลูกเข้าใจแล้ว ลูกจะนำสิ่งที่พ่อสอน ไปใช้ให้มากที่สุด.. ^-^

กราบนมัสการเจ้าค่ะ พระคุณเจ้า โยมนึกถึงพระคุณเจ้าอยู่พอดีเจ้าค่ะ ว่าสวดมนต์เสร็จจะ pm ไปหาอยู่พอดี โยมคุยกับหลวงพี่โก้แล้วนะเจ้าค่ะ เรื่องแบบพระและค่าใช้จ่าย โยมมีข้อมูลหมดแล้ว ไว้โยมจะ pm ไปเรียนแจ้งให้ทราบเจ้าค่ะ เมื่อคืนถามท่านมาจนหมดเลย ถ้าพระคุณเจ้า ใช้ช่างที่ปั้นพระให้วัดทรงเมตตา ก็จะประหยัดมาก เพราะช่างปั้นคนนี้่เขาก็เคยบวชอยู่วันทรงเมตตามานานมาเจ้าค่ะ แต่เขามีอันโดนมารผจญเลยต้องศึก ศึกออกมาก็มาทำงานพระศาสนาเหมือนเดิม แบบพระก็มีอยู่กับโยมแล้วนะเจ้าค่ะ

คำถาม
ทำไมจึงมีคำกล่าวสอนกันว่า ความจงใจหวัง หรือความอยากจะบรรลุธรรม จะทำให้บรรลุธรรมไม่ได้....ก็ถ้าเราไม่อยากหรือไม่หวังอย่างแรงกล้าที่จะบรรลุธรรม แล้วจะบรรลุธรรมได้อย่างไรเล่าครับ ?

สาธุ
ความคิดเห็นที่ว่า ความจงใจหวัง หรือความอยากจะบรรลุธรรม จะทำให้บรรลุธรรมไม่ได้ นี้หนะ เป็นคำถามของท่านที่มิค่อยจะเข้าใจ หรือ ท่านที่ขี้เกียดปฏิบัติธรรมมากกว่ากระมังหนอ

คนที่คิดจะปฏิบัติธรรมนั้น นับว่าเขาได้มีจิตพัฒนาขึ้นมาในระดับหนึ่งแล้ว แต่การปฏิบัติธรรมนั้นหนะต้องมีใจนะ และต้องรู้ใจด้วยนะ ถ้าไม่มีใจและไม่รู้ใจก็ปฏิบัติยาก มันต้องอยากทำดีสิ เราถึงจะทำดีได้

แต่ต้องเข้าใจอีกอย่างหนึ่งนะ เกี่ยวกับการบรรลุธรรมสูงสุด อันหมายเอาการหมดกิเลส เมื่อหมดกิเลสแล้ว ความอยากก็ไม่เหลือแล้ว

ตรงหมดกิเลสนี่หละ คือความว่างวาง ความรู้สึกว่างวางหนะ จะเกิดขึ้นได้อย่างไร เราพอเข้าใจตรงจุดนั้นไหม

เราเคยหวังอะไรมากๆไหม เมื่อหวังแล้วเราไม่ได้เราทุกข์ไหม หากเราทำจิตไม่ให้ทุกข์ตรงจุดนั้นได้หนะ มันว่างวางไหม ว่างวางแล้วเราสุขไหมเย็นไหม

จิตเสพไตรลักษณ์ สำรอกออกซึ่งความหวัง สิ้นความหวังและความไม่หวัง ไม่ใช่หวัง ไม่ใช่ไม่หวัง ไม่ใช่ทำความเพียรไม่ใช่ไม่ทำความเพียร ตรงนั้นหนะ ความรู้สึกตรงจุดนั้นหนะ เราเข้าถึงหรือยัง ถ้าเข้าถึงเราจะสบาย นั้นหละอารมณ์แห่งนิพพาน

ไม่ใช่ไม่ทำ ไม่ใช่ไม่ให้อยาก แต่เราต้องทำจนเห็นไตลักษณ์สิ แล้วอยากก็หมดเองหละ ความหมดอยากมันคือผลนะ ไม่ใช่เหตุ

พยายามทำความเข้าใจหน่อยนะตรงจุดนี้ อาตมาอธิบายยาก มันต้องหยั่งทราบเองด้วยจิตของเรานะ

ความว่างวางแล้วหนะ เห็นไหม อยากให้เห็นตรงจุดนั้น แม้สักนิดหนึ่งก็ยังดี

เราต้องรู้จักยอม ถ้ายอมไม่ได้เราก้พ้นทุกข์ไม่ได้ ยอมตรงนี้หมายถึงการที่อัตตาเราถูกกำจัดออกไปแล้วนะมันถึงจะยอมได้ เมื่อยอมแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าเราจะหยุดทำงานนะ แต่เราจะทำงานอย่างสงบไม่เดือดร้อนใจ นั่นหละที่ท่านกล่าวว่า การทำงานด้วยความว่าง

เคยทำงานผิดพลาดไหม เวลาทำงานใหญ่ผิดพลาด เราอายไหม ถ้าอายเราปลงอายได้ไหม ถ้าปลงอายได้เพราะจิตเข้าถึงไตรลักษณ์นะ มันสบายเลยหละ แต่ถ้าไม่อายเพราะด้านหละก็ ยุ่งแน่ๆ เพราะนั่นหมายถึงความไม่รับผิดชอบต่อการกระทำ ปลงที่อาการใจนะ

สาธุ

กราบนมัสการพ่อค่ะ ลูกเข้าใจแล้ว กราบขอบคุณพ่อ ที่คอยดูลูก สอนลูก และเตือนลูก อยู่ตลอด ลูกรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว.. ^-^

กราบนมัสการพระอาจารย์ที่เคารพอย่างสูง
ลิขิตธรรมที่ว่า

เรามองไม่เห็นว่าดีใดควรยึด ดีใดควรละ แต่เรามองเห็นแต่ใจ ใจใดยังไม่มีดี จงรีบเร่งหาดีมาให้ติด ใจใดติดดีแล้ว จงรีบตัดความติดนั้น....
ความรู้สึกด้านลบมันไหลไปเองได้ เพราะมันมีปัจจัย...ปัจจัยสำคัญที่สุดนั้นก็คือกิเลสของเรานี่เอง
ส่วนความคิดในด้านบวก เราต้องรู้จักน้อมจิตพิจารณาเพื่อให้เกิดปัญญา....
มันต้องสร้างนะ สร้างจนกว่ามันจะเป็นเองอย่างอัตโนมัติ ไอ้ความคิดด้านบวกนี่หนะ..
ผมจะจดจำไว้ และประพฤติปฏิบัติตามตลอดไปครับ

คำถาม
ทำไมจึงมีคำกล่าวสอนกันว่า ความจงใจหวัง หรือความอยากจะบรรลุธรรม จะทำให้บรรลุธรรมไม่ได้....ก็ถ้าเราไม่อยากหรือไม่หวังอย่างแรงกล้าที่จะบรรลุธรรม แล้วจะบรรลุธรรมได้อย่างไรเล่าครับ ?
ขอบพระคุณครับ

[IMG]

กราบนมัสการเจ้าค่ะ พระคุณเจ้า ช่วงนี้หายไปไหนเจ้าค่ะ ไม่สบายหรือป่าวเจ้าค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ

ขอแวะเวียนเข้ามาเพื่อทายทัก ...ขอหลบพักกายใจที่อ่อนล้า

ขอหลบซุกอาศัยใต้ชายคา.......ขอเข้าหาทางธรรมนำหัวใจ
[IMG]

[IMG]