ในเว็บนี้มีใครปรารถนาพุทธภูมิบ้าง

อืม................
ไม่น่าจะใช่นะครับ
ในกรณีหลวงพ่อเราๆๆๆนี้ ท่านลาแล้ว.....ท่านมองได้ไกลแค่( ไม่ถึง ) 100,000 กัปป์ เองนะครับ นอกนั้นมองไม่เห็นนะครับ
แต่ถ้าท่านไม่ลาสิครับ แล้วบำเพ็ญต่อให้เต็ม 30 ทัศน์ เมื่อไร !! นั้นละครับ ท่านจะมองได้มีที่สิ้นสุดเลยนะครับ
อันนี้หลวงพ่อเทศน์เองนะครับ ว่า.......มหาสาวกระลึกชาติได้แค่ 100,000 กัปป์

ปล....ผมเองก็ศิษย์หลวงพ่อเหมือนกันนะครับ
ผมปรารถนาแบบ ปัญญาแบบพิเศษ ครับผม

 

แปลว่า........สูงสุดหรือยิ่งยวด ครับ
ถ้าจะกล่าวถึงการบำเพ็ญบารมีของ องค์อนิตยหรือองค์นิตยโพธิสัตว์ ก็จะแบ่งเป็น 3 ระดับคือ

ระดับที่ 1 เรียกว่า บารมีระดับธรรมดา คือ ความสามารถในการเสียสละสิ่งของที่ตัวเองเป็นเจ้าของได้ (ทะสะบารมี)
ระดับที่ 2 เรียกว่า บารมีระดับกลาง คือ ความสามารถในการเสียสละอวัยวะของตัวเองได้ (ทะสะอุปบารมี)
ระดับที่ 3 เรียกว่า บารมีระดับยิ่งยวด คือ ความสามารถในการเสียสละชีวิตของตัวเองได้ (ทะสะปรมัตถบารมี)

 

โมทนากับท่านด้วยนะครับ ตอบน่ารักจังเลยครับ

 

โมทนากับท่านด้วยนะครับ
ขอเพิ่มนิดนะครับ
ไม่ว่าจะเป็นแบบ ปัญญาธิกะ ศัทธาธิกะและวิริยาธิกะ บำเพ็ญสุดๆๆเหมือนกันหมดเลยนะครับ ไม่งั้นไม่เรียกว่า บารมีเต็ม 30 ทัศน์ ได้เลยนะครับ แต่ต่างกันนิดเดียวนะครับระยะเวลานะครับ

 

ครับ มะเป็งไรครับ ทั้งสามเหล่าก็บำเพ็ญแบบสุดๆเหมือนกันครับ แต่ความหมายของผมคือ การรวบรวมบารมีที่เป็นปลีกย่อยต่างๆ เพื่อสัพสัตว์ในยุคศาสนาของท่าน เช่น ในเหล่า ปัญญาธิกะ ก็บำเพ็ญเต็ม 30 ทัศ บริบูรณ์และยิ่งใหญ่
ในเหล่า ศรัทธาธิกะ ก็จะรวบรวมสร้างบารมีในปลีกย่อยออกไปอีก ในยุคของพระองค์ ในเขตที่พระองค์ประกาศพระศาสนาจึงมีแต่คนที่มีบุญ(หาอ่านได้ในGoogle นะครับ)
ส่วน เหล่า วิริยาธิกะนั้น จะเก็บรวบรวมบารมีออกไปอีกเพื่อสัพสัตว์ในยุคของพระองค์ คนในยุกนั้นจึงมีความเสมอกัน เช่น เหมือนในยุกของ พระศรีอริยะ ที่จะเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์ที่ 5 ต่อจากศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน หลัง ครบ 5,000 ปี แต่ไม่รู้อีกนานเท่าไร บางท่านอาจจะมีข้อมูลนะครับ

 

ผมทำอะไรไม่เคยคิดมันคืออะไร

 

สาธุ กราบอนุโมทนากับน้องเจ( 18 ปี) และท่านมหาพรหมราชา ด้วยนะครับ
ก็อย่างที่น้องเขาบอกนั้นละครับ ต่างกันที่ระยะเวลานิดเดียวเอง อย่างอื่นเหมือนกันหมดเลยนะครับ
ส่วนเรื่องที่บอกในเขตพระศาสนานะครับ ไม่ว่าในเขตพระพุทธเจ้าประเภทไหนก็จะมีเวไนยสัตว์ทั้ง ๔ วรรณะเหมือนกันหมดเลยนะครับ
ท่านมหาพรหมราชา ลองศึกษาพุทธประวัติองค์พระทศทีปังกรพระพุทธเจ้าดูนะครับ( ท่านเป็นแบบวิริยาธิกะ ) ในเขตที่พระองค์ทรงประกาศศาสนามีเวไนยสัตว์ทุกประเภทเลยนะครับ

 

ผมเองอ่านเจอในหนังสือไตรภูมิพระร่วง พระพุทธเจ้าแต่ละประเภทโปรดสัตว์ได้เท่ากันคือ

๒๔ อสงไขย ๑๑,๐๐๐ โกฏิ ๑๐๐,๐๐๐ คน ​

ผิดถูกประการใดอภัยด้วยนะครับ

 

ครับขออนุโมทนา ที่ว่ามีความเสมอกัน เช่น ยุคของพระศรีอริยเมตตรัยพุทธเจ้านะครับ คือ ไม่ได้หมายความว่าไม่มีวรรณะนะครับ ยุคพระศรีฯ ก็ยังมีวรรณะนะครับ และที่ท่านทั้งสองว่าแตกต่างกันเพียงแค่เวลา ก็แสดงว่าอย่างอื่นเสมอกันใช่มัยครับ ถ้าหากอย่างอื่นเสมอกันนั้น ทำไมพระพุทธเจ้าในด้าน วิริยาธิกะ ถึงมี สาวกบริวารแวดล้อมตามเสด็จที่มากกว่า มีพระรัศมีที่เป็นปกติมากกว่า มีพระชนมายุมากกว่า มีอายุพระพุทธศาสนาที่ยาวนานกว่า มีธรรมาภิสมัยที่ต่างกัน แต่พระคุณของพระพุททธเจ้ามีเท่ากันทุกพระองค์ และที่สำคัญ ถ้าหากแตกต่างกันเพียงเวลาแค่นิดเดียวอย่างที่ว่านะครับ แล้วพระโพธิสัตว์ ด้าน ศรัทธาธิกะ และวิริยาธิกะ ที่ใช้เวลามากกว่าเหล่าพระโพธิสัตว์ด้านปัญญาธิกะ ถึง 20 อสงไขย์ และ 60 อสงไขย์ นั้นก็น่าคิดนะครับ ว่าทำเพื่ออะไร ...

ความแตกต่างของพระพุทธเจ้าโดยละเอียด ตามเว็บนี้นะครับ

http://palungjit.org/threads/พระอดีตวงศ์องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ได้มาตรัสรู้ในอดีตกาล.76066/

 

ใช่ครับ ทุกอย่างเท่าๆๆกันหมด
เรื่องบริวารและรัศมี สองอันนี้ไม่รู้ครับ เพราะเป็นเรื่องพุทธวิสัย ผมไม่อาจรู้ได้
แต่ที่รู้พระองค์มีศิษย์เอกแค่ ๘๐ องค์เท่าๆๆกันทุกๆๆพระองค์ ( อสีติมหาสาวก ๗๘ องค์ อัครมหาสาวก ๒ องค์ รวมศิษย์เอก ๘๐ องค์เท่าๆๆกันทุกๆๆพระองค์ ) อย่างอื่นผมไม่อาจรู้ได้ครับ
เรื่องอายุของพระพุทธเจ้าและอายุศาสนา นั้นผมไม่รู้ครับ ท่านลองไปศึกษาพระพุทธเจ้าทั้ง ๓ พระองค์( พระกกุสันโธพุทธเจ้า พระโคนาคมพระพุทธเจ้า พระกัสสะปะพระพุทธเจ้า ทั้ง ๓ พระองค์เป็นประเภทสัทธาธิกะ ยังทรงมีพระชนม์มายุและอายุศาสนาไม่เท่ากันเลย )
แม้แต่พระศรีอาริย์กับพระทีปีงกรพระพุทธเจ้าทรงเป็นแบบวิริยาธิกะยังมีพระชนม์มายุไม่เท่ากันเลยนะครับ
เอาเป็นว่าสักวันหนึ่งท่านจะรู้เองนะครับ ว่าอะไรเป็นอะไรนะครับ
เพราะเรื่องที่เราๆๆๆๆทั้งหลายคุยกันอยู่นี้เป็นเรื่องพุทธวิสัย นะครับ ( ไม่ควรคิด )
ปล.สิ่งที่ท่านนำมาให้อ่านนะครับ ขอบคุณมากๆๆครับ แต่ไม่เป็นไรครับ ผมเองอ่านมานานแล้วนะครับ และไม่เคยสงสัยเลยนะครับ
อีกอย่างที่ท่านกล่าว ถึง ๒๐ และ ๖๐ อสงไขยนะครับ ไม่ใช่ประเด็นหรอกครับ ประเด็นอยู่ที่มหากัปป์นะครับ
เพราะ มหากัปป์ใหญ่กว่าอสงไขย น้องเจถึงได้บอกงัยครับว่าต่างแค่ระยะเวลานิดเดียว นะครับ
1 * 10(ตามด้วยเลข 0 อีก 140 ตัว)ปี = 1 อันตรกัปป์
64 อันตรกัปป์ = 1 อสงไขย
4 อสงไขย = 1 มหากััปป์

ปัญญาธิกะ ๒๐ อสงไขยกับเศษอีก ๑๐๐,๐๐๐ มหากัปป์
สัทธาธิกะ ๔๐ อสงไขยกับเศษอีก ๑๐๐,๐๐๐ มหากัปป์
วิริยาธิกะ ๘๐ อสงไขยกับเศษอีก ๑๐๐,๐๐๐ มหากัปป์

 

เราไม่ได้ปรารถนาพุทธภูมิเลย

เพราะไม่ได้ปรารถนาเพื่อตัวเอง


แค่ปรารถนาจะให้ผู้อื่นได้เข้าถึงสุขที่แท้จริงมากกว่า ลั้นลาเกินไปไหม ^^

 

เจอคำถามแบบนี้เล่นเอาเค้าเขิลลลล catt3

 

ผู้เคยปรารถนา ถึงจุดๆหนึ่งจะมีแรงเหวี่ยงให้ได้พบคำตอบและสิ่งที่อยู่ในใจทั้งหมดเอง

ไม่เกี่ยวกับการที่จะบอกหรือไม่บอกใครว่าตนปรารถนาพุทธภูมิ ยกเว้นหน่อพุทธภูมิด้วยกันที่จะเข้าใจกันได้

(ดีไม่ดีการบอกไป คนในบ้านจะเป็นห่วงเอาได้)

คำตอบมีอยู่แล้ว แค่หากุญแจไขปริศนาให้เจอเท่านั้นเอง

คนรู้จริง เขามักไม่พูด (เพราะเขาใช้โทรจิตเรียกบริวารที่ตามกันมา) อิอิ

 

ฮ่าๆๆๆ เจอคนจริงเข้าอีกคน

 

ขออนุญาติแสดงตนด้วยครับ แม้มองไม่เห็นปลายทางเลยอาศัยศรัทธาและเมตตาเป็นหลักในจิตใจมีแต่ ตรงไปเรื่องท้อมีบ้าง แต่ไม่ท้อแท้ครับ ขออนุโมทนาด้วยกับพระโพธิสัตว์อนุบาล
ตลอดจน ถึงมหาบัณฑิตโพธิสัตว์ที่จะจบหลักสูตรได้รับการพยากรณ์จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วเป็นบุญของสรพสัตว์ทั้งหลายยิ่งแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ

โพธิวิถี

 

แค่เข้ามาดูเฉย ๆ ครับ...
ผมก็ไม่รู้นะคับว่าผมปรารถนาพุทธภูมิหรือป่าว คือ นิสัยส่วนตัวจะไม่ชอบช่วยเหลือคนคับ ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ
แต่ก็สรุปเลยแล้วกันว่าถึงแม้ว่าผมอาจจะเคยปรารถนาพุทธภมิ หรือตั้งใจบำเพ็ญบารมีมาหลายชาติภพแล้วก็ตาม แต่ ณ ชาตินี้ตัวผมเป็นผม ผมขอยกเลิกความตั้งใจดังกล่าว ไม่ขอปรารถนาพุทธภูมิแล้วอีกต่อไป เพราะเบื่อเหลือเกินกับการเวียนว่ายตายเกิดไม่จบไม่สิ้นแบบนี้ ไม่เอาแล้วคับ ขอให้ทุกคนในนี้ช่วยเป็นพยานให้ด้วย ว่าผมไม่ต้องการแล้ว ผมอยากไปแล้วไปลับไม่กลับมาอีก
มาบ่นแค่นี้ก็พอคับ ไปแร่ะ....

 

...ผู้ที่ปารถนาพุทธภูมิแล้ว ในขณะที่บารมียังไม่แก่กล้า จิตยังไม่มั่นคง เกิดเพลี้ยงพล้ำไปทำบาปเข้า จะตกนรก หรือไปอบายภูมิหรือเปล่าครับ.....

 

ไม่มีใครอยู่เหนือกฏแห่งกรรม แต่ว่ามันจะหนักหรือเบานั้นขึ้นอยู่กับว่าสำนึกระลึกได้และเข้าใจในสิ่งที่ตนกระทำและเกิดขึ้นกับตน พร้อมทั้งเพียรสร้างสิ่งดีงามให้เกิดแก่ตน ผลนั้นก็จะเบาลงแต่ยังไงก็คงยังมีอยู่ แต่การมีอยู่ของสิ่งนั้นมันต่างกัน ถ้าเปรียบความดีเหมือนน้ำ กรรมชั่วเหมือนตะกอนเท่าหยิบมือ ถ้าอยู่ในน้ำขนาดเท่าแก้วมันก็ดูเยอะดูมากแต่ถ้าอยู่ในน้ำสะอาดขนาดเท่ามหาสมุทรก็ดูเหมือนไม่มีเลยจริงไหม แต่ความจริงคือ มันมี เท่านี้แหละครับ ส่วนเรื่องอบายภูมินั้นมันคงเป็นเรื่องของจิตที่กังวลหรือจิตที่ไม่ได้รับการขัดเกลา ดังนั้นจึงต้องขัดเกลาอยู่ตลอดเวลา เมื่อยังมีบุญบารมีน้อยอยู่ก็จำต้องชดใช้สิ่งที่ทำพระศาสดาของเราทั้งหลายก็เคยต้องชดใช้ในสิ่งที่ตนกระทำมาแล้ว นั่นเพราะยังไม่รู้ ยังไม่เข้าใจ และทุกๆคนที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่นั้น สร้างเวรสร้างกรรมอยู่นั้น ก็ด้วยความไม่รู้ความไม่เข้าใจ จึงต้องมีการสร้างบารมีขัดเกลาจิตใจกันจนมีปริมาณน้ำดีมากๆ มันจะยืดออกไปและท้ายทีสุดก็ต้องชดใช้อยู่ดี แต่ความรุนแรงที่ได้รับไม่เหมือนกัน
สาธุคั๊บ

 

พระปัจเจก ครับบ อืมส่วนตัวแล้ว ไม่ชอบกระตุ้นคนอื่น และก็สอนใครไม่เป็นด้วยครับ

แบบว่าไม่ค่อยเข้าใจโลก เหอะๆๆ แต่เข้าใจในความคิดของตนเอง

 

..การตั้งปณิธานในทางโลกและทางธรรมเป็นจุดยืนของแต่ล่ะืท่านตามบารมีีพลังอำนาจที่ตน
นับถือ (ผู้อยู่ห้วงแห่งจิตของเหล่าอริยะย่อมเป็นที่ทราบดีในวงศ์ษาคณาธรรม.)......​

.........ร่วมงานธรรมและงานโลกีย์ครั้งใหญ่พร้อมกันครับ.........
..............เทพสำราญ.............