"แต่ปางก่อน" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)

.
"แต่ปางก่อน"

" .. ระหว่างพำนักอยู่ในกรุงเทพฯ "เรื่องที่ไม่น่าจะเกิดได้อุบัติขึ้นแก่ท่านโดยบังเอิญ ที่ว่าไม่น่าจะเกิดนั้น ก็เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสตรีเพศ"

เรื่องมีว่า "วันหนึ่งพระอาจารย์สิงห์ ได้พาท่าน(หลวงปู่ฝั้นฯ)ไปนมัสการท่านเจ้าคุณ พระปัญญาพิศาลเถระ(หนู) ที่วัดสระปทุม ระหว่างทางได้เดินสวนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้า" นับตั้งแต่วินาทีนั้นเป็นต้นมา

พระอาจารย์ฝั้น "ก็ลืมผู้หญิงคนนั้นไม่ลง ท่านรู้สึกว่า ท่านได้เกิดความรักขึ้นในใจเสียแล้ว" ขณะเดียวกันท่านก็บอกตัวเองด้วยว่า ท่านจะต้องขจัดความรู้สึกดังกล่าวออกไปเสียให้พ้นจากความรู้สึกนึกคิดให้ได้

กลับวัดบรมนิวาสในวันนั้น "ท่านได้นั่งภาวนา พิจารณาแก้ไขตัวเองถึงสามวันแต่ก็ไม่ได้ผล ใบหน้าของหญิงผู้นั้น ยังคงอยู่ในความรู้สึกนึกคิด" จนไม่อาจสลัดให้ออกไปได้

ในที่สุดเมื่อเห็นว่า "เป็นการยากที่จะแก้ไขได้ด้วยตัวเองแล้ว ท่านจึงได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พระอาจารย์สิงห์ฟัง" เพื่อให้ช่วยแก้ไข

พระอาจารย์สิงห์ได้แนะให้ท่าน "ไปพักในพระอุโบสถ พร้อมกับให้พิจารณาทำความเพียรให้หนักขึ้น พระอาจารย์ฝั้น ได้บำเพ็ญภาวนาอยู่ในพระอุโบสถ เป็นเวลาถึง ๗ วัน" ก็สามารถรู้ชัดถึงบุพเพสันนิวาสแต่ในปางก่อนว่า

ผู้หญิงคนนี้กับท่าน "เคยเป็นสามีภรรยากันมา จึงทำให้เกิดความรู้สึกดังกล่าวขึ้น เมื่อตระหนักในเหตุในผล ท่านก็สามารถตัดขาด" ลืมผู้หญิงคนนั้นไปได้โดยสิ้นเชิง .. "

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร