แก้กรรมต่อกันยังไง..

จริงๆแล้วเราไม่ควรหนีอะไรทั้งนั้น
แก้ไม่ได้กะยื่นดูเฉยๆเดียวมันกะจบไปเอง

 

นะ สังเกตไป ฮับ

การที่มี การสังเกต จะทราบถึง การมีอยู่ของ สติ เจตสิก ในสมัย

สติ จะเป็นเขื่อนกั้น ส่วนขันธ์5 จะอนุโลมไปตาม โลก

ทีนี้ เมื่อวาน จิตคุณ ชา ได้ ลาภใหญ่ อันเกิดจาก จิต มี จิต
ที่เรียกว่า กตัญญุ กับ กตเวทิตา ...เมื่อใน จิต มี เจตสิก
พวกนี้ ก็จะ ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ( ไม่ใช่เรื่อง
ตกน้ำป๋อมแป๋ม หรือ โดนไฟครอก แต่ หมายเอา เรื่อง
การ กระทบผัสสะ ธรรมภายนอก--บุคคลอื่น ก็เรียก)

ก็จะเห็นว่า มี สติ เป็นเจตสิก สัมปยุต เกิดจากการ ภาวนา

ส่วน กตัญญุตา กตเวที อันนี้ เป็น ลาภ มีติดตัวเป็นวาสนา

สังเกต ความเป็น ปัจจัยการ อย่า เอาธรรมเข้าตัว เอ้ยฉัน
มีธรรม ฉันเก่ง ฉันมีคว้าส่งมาเกิด

พออาศัยเห็น ความเป็น ปัจจัยการ จะ คลายเมา แม้นใน
เจตสิก สติ เจตสิก กตัญญู กตเวที

จิตก้าวข้ามจิต

อสังขตธรรม ก็จะ รอให้ เอะใจ ในเบื้องหน้า กาลทุกเมื่อ

ไม่ใช่เมือง ไม่ต้องไป ไม่ต้องมา ไม่ต้องเข้า ไม่ต้องออก

แล้ว ผัสสะ ธรรมภายนอก ที่เป็น ปัจจัยให้เราเห็นธรรม
ก็จะได้ อานสงค์เป็นญาตกับ พุทธศาสนา

ส่วน เขาจะผลิกกลับมาใช้ จนเกิด มรรคผล หรือไม่
เป็นเรื่อง ของเขา แม้นศาสดา ก็ทำอะไรไม่ได้

 

เวลาอ่านข้อความของเรา แล้วได้ประโยชน์ แล้วเห็นธรรมที่ซ่อนอยู่ในนั้น

อ่านจบไม่ต้องกล่าว อนุโมทนาสาธุ ในใจหรอกนะ ทำใจเป็นกลางๆ ก็พอแล้ว..

เราขี้เกียจ รับรู้ เราขี้เกียจตอบรับกริยาจิต พวกท่าน..

 

ต้องโดนตัวไหนมาถึงมั่นใจความหล่อขนาดนี้55

 

ตัวนี้ "พุทโธเร็วๆๆๆๆๆๆ"

ดีด ทั่วสามแดนโลกธาตุ..

สะเทือนถึงพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ (หลวงตาบัวกล่าวไว้)

 

ที่เล่าปังแนะนำสองสาวเมื่อวานนี้ ก็ เห็นแล้วเมื่อคืน..

ชุดความคิดที่ไหลเป็นเหมือนภาพสไลด์มีหยุดเป็นช่วงๆ และ เหมือน เสียงกระซิบ เห็นครบหมด..

 

อาการอยากกลืนน้ำลาย มีเป็นช่วงๆ เกิดดับ เกิดดับ อยู่

ถ้าข้ามอาการอยากกลืนน้ำลายได้ จิตจะสงบเป็นสมาธิ เป็นลำดับ ลำดา ไป..

ตัณหาทั้งนั้น ที่มันแสดงตัว..

 

มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีวิบากเป็นสายใย..

เมื่อระลึกได้ก็สำนึกผิดด้วยความจริงใจ ยืดอกยอมรับวิบากที่เคยก่อไว้..

ขออโหสิกรรม ทุกวัน ที่ระลึกได้..

น้อมรับด้วยใจสำนึก และ แก้ไขตนเองให้ดี..

 

ชีวิตคล้ายๆกัน..

ไม่ใช่ไม่รัก แต่.......


(ดูพระเจ้าอชาตศรัตรูกับพระเจ้าพิมพิสารนั้นละแบบนั้นเลย)

มีพ่อเจ้าชู้ มักมากในกามารมณ์ ต้องทำใจ..

เมื่อแม่ตาย บวชเข้ามาตั้งใจว่าจะจูงพ่อเข้าวัดทำบุญ แต่ เปล่าเลย พ่อเที่ยวใช้เงินประกันชีวิตแม่ที่ทิ้งไว้ให้ ซื้อความสุขทางโลกีย์ ไม่หยุดหย่อน ไม่ดูสังขารตนเอง แก่จวนเจียนเข้าโลงแทนที่จะหาอริยทรัพย์ให้ตนเอง..

 

ความจริง เยื่อใยความผูกพันธ์ แบบโลกๆ มันขาดจากจิตใจแล้วล่ะ..

เราเห็นว่าพ่อแท้ๆของเรา คือ พระตถาคต..

เราก็หันมา

"ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ปฏิบัติบูชาอยู่"

 

จากพ่อไป หนีพ่อไป ตั้ง20ปี..

วันนี้ลูกกลับมาหาพ่อแล้ว ตามสัญญา ตามปณิธาน..

 

ได้สนทนากับอาเฮีย เรื่อง ปัจจัยไม่สมบูรณ์ไม่ใช่เรื่องสะสม ก็คลายอคติทันทีค่ะ เพราะชาก็แย้งเรื่องนี้มานาน พอรู้แล้วก็ปล่อยวาง

 

ต้องเรียกน้า เรียกลุง แบบนั้นสิ..

เรียกอาเฮีย นี่ มันใกล้ อ้าย เฮีย!!! มากเลยนะ นะ นะ..

 

หลอนอย่างเรามีคนเดียวในโลก..

 

ถ้าจิต ได้ธรรม แล้วจะภาวนาสนุก

จิตที่ได้ธรรม ภาษาพระป่าคือ ได้จิต เกาะจิตไม่เสีย

ภาษาแนว สมถยานิก คือ อัปปนา หรือ ข้ามฝากตาย

จิตอัปปนา ข้ามฝากตาย หรือ ได้จิต หรือ ได้หลักได้เกณฑ์
ไม่ใช่เรื่อง ฌาณส่ง ฌาณสี่

แต่เป็นเรื่อง ทำลาย ตัวอัตวาทุปาทาน ที่แซงหน้าการปฏิบัติ

ถ้าไม่มี อัตวาทุปาทาน แล้ว ฆนะสัญญาจะแตก
ขันธ์5 จะกระจายตัวออก ไม่รวมกันอีก ( ในเชิง
ทัศนะ หรือ ญาณทัสนะ ) ซึ่ง ปัจจัยนี้ จะข้ามภพ
ชาติได้ หากภาวนาไม่สำเร็จ พอไปเกิดใหม่ เกิด
เหตุการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน ไฟไหม้ รถคว่ำ พอตาตาย
แม่ยายเตะ จิต มันจะ แยกตัวออกมา "มองโลก"

แต่ ร้อยละร้อย นักภาวนาจะไม่ทราบว่า นี้คือ สติปัฏฐานสี่

หากไม่ได้ พวกเจโตปริญาณ มาปรากฏในโลก
ก็จะ มะงุมมะงาหรา เข้าใจไปเป็นเรื่อง อิทธิปาฏิหารย์
ฌาณส่ง ฌาณสี่ อุ้มโอ่ง อุ้มตู้เย็น รถคว่ำคอหัก
ไม่ตายมีพยายมพากลับมาส่ง อภิญญาแบบ ฤาษีชีไพร
หลอก( ใช้คำว่า หลอก เพราะ ไม่ทราบ นิพพาน แต่จะ
ไปตำหนิไม่ได้ ฯลฯ ละ )

นะ

ฆราวาส เอาเข้าจริงๆ ผัสสะ กระทบ จะเยอะกว่า พระ
เวลาจะเห็นธรรม เข้าไปเห็นธรรม ฝื้นการภาวนาจะ
ง่ายกว่าพระ แต่หลังจากนี้ โอยยยยยยยยยยยย

ส่วนพระ ปัญหาครอบครัวไม่มี ทันทีที่บวช ก็เหมือน
ตายไปแล้ว แล้วเกิดใหม่เป็นอีกคน ผัสสะในการ
ภาวนาท่านก็จะน้อยกว่า ฆราวาส จนพระบางท่าน
ก็พยายาม จะมาสะสมประสบการณ์ ( เพราะเข้าใจ
ผิดว่า เป็นการสะสม หากเข้าใจถูกเรื่อง ปัจจัยการ
ท่านจะ ภาวนาติดตรวจเลย )

 

ความเห็นผม แค่นี้ครับ

ง่ายนิดเดียว ก็ยอมรับความจริงไปซิ




พระพุทธองค์ยังสอน ง่ายนิดเดียว ทุกข์มีไม่วิ่งหนี
กำหนดรอบรู้ทุกข์ อย่างเดียว


ทุกข์เกิดขึ้นในโลก คนขาดสติ มักจะวิ่งหนี เอาแต่ ความสะบายในโลก
แท้จริง ความสะบายในโลก มันก็ทุกข์ที่ควรกำหนดรอบรู้เหมือนกัน

สุขในโลก ทุกข์ในโลก มันคือ ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกเท่านั้นที่ดับไป

ทุกข์มีให้กำหนดรอบรู้ แต่ดัน จะไปดับ มันไม่ใช่เรื่อง

ถ้าทำตามพระศาสนามันก็พ้น


สำหรับคนปัญญาอ่อน

มันจะมี วิธีหลาย วิธี เวลาที่ จิตใจ กระสับกระส่าย มันกำหนดรอบรู้ ตรงๆไม่ได้
ก็ต้องเข้ามาพัก ในสมถะ ถ้าทำไม่ได้ถึงขั้นฌาน ก็ให้ สวดมนต์ ยาวๆ แล้วกรวดน้ำไป

หลังจากสวดมนต์ยาวๆ จิตใจมันจะมีพลังขึ้น จะมีกำลังในการกำหนด รอบรู้ทุกข์ มากขึ้น

มีญาณหยั่งรู้ แม้ อดีตชาติ
แต่ ญาณหยั่งรู้ ในการทำ มันทำไม่ได้ งงเด๊ะ
รู้แม้กระทั้งความคิด คนอื่น งงเด๊ะ
รู้แม้กระทั้ง คนนั้นคนนี้ ของแท้ งงเด๊ะ

กาเอ๊ย กา บิน มา ช้า ช้า
เขย่า ต้นไทร เขย่าต้นไทร ป๊อแป๋ ป๊อแป๋

 

เรื่องของญาณหยั่งรู้ ถึงรู้อดีตชาติก็ยังไม่แน่ว่าจะแก้กรรมได้ หยั่งรู้ความคิดคนอื่นก็ไม่แน่ว่าเขาจะพูดหรือกระทำหรือไม่ แท้ไม่แท้ให้ดูที่ข้อวัติปฏิบัติ คำพูด สติปัญญา แม้มีครบก็อาจยังเชื่อไม่ได้จนกว่าจะได้สนทนา ฟังคำเทศนา ญาณเหล่านี้ทำให้เกิดศรัทธา แต่ชาว่ายังเป็นอุปาทานอยู่

 

ธรรม ที่ ฟังแล้ว สนุกที่สุด ในสมัยนี้
เห็นจะเกิน ธรรมของหลวงพ่อเยื้อน ไม่ได้

หลวงพ่อเยื้อน เป็นหนุ่ม ตัวดำ ไม่หล่อเท่าไหร่
พ่อแม่เลยไปคว้า เอา สาว แถวๆบ้าน ที่เธอปลง
ใจละ แต่งก็แต่ง @)@(*(*$#$*#&*$&#*$

แต่ธรรมเนียม ชาวบ้าน ก่อนเบียด ต้องบวช

ก็เลย พากันมาบวช วัดไม่ดัง พิธีก็ง่าย
ไม่เสียสะตุ้งสะตังเยอะ

ที่ไหนได้ บวชคืนแรก อุปปชชฌาย์ก็ให้
กรรมฐานตามธรรมเนียม การบวช (หลวงปู่ดูลลย์ อตุโล ไม่มีใดเทียม)

หลวงพ่อเยื้อน ไฟยังแรง นั่งภาวนาคืน
แรกเท่านั้น อัตวาทุปทาน ขาด เห็น
ธรรมเป็น ปัจจัยการ ชัดเจน ไม่ใช่เรื่อง
สะสม เอาเข้า เอาออกได้อีก

เท่านั้นแหละ

รุ่งเช้า เขาไปหาอุปปัชชา (ลป.ดูลย์) จะให้
เอา "ตาธรรม จักษุธรรม ออก" เพราะว่า
สงสาร ผู้สาว ที่เขาอุตสาห์กลั้นใจตกลงแต่ง

หลวงปู่ดูลย์ ก็ ตรวจทาน ก็ร้อง อ้าว!!!

นี่มัน "ได้จิต" "เห็นความเป็นปัจจัยการชัด"
เข้าถึง ญาณทัสนะ อนัตตธรรม สมบูรณ์แล้ว
มันถอนไม่ได้แล้ว ( ไม่ว่าจะชาติไหนๆ )

หลวงพ่อเยื้อน ก็ กลุ้มใจ ปรึกษาหลวงปู่
หลวงปู่ก็ไม่สอนอะไรเพิ่มเติม จะเอา สิ่ง
ที่ไหว ยิบๆ ยับๆ กลางอก เห็นแต่ความ
เป็น ปัจจัยการ คอยทิ่มแทงจิต ยุแหย่
จิตให้คว้านั้น เพลินนี้ ทั้งคืน ทั้งวัน
ตลอด 7วัน

จบกิจ

หลวงปู่ดูลย์ ตะเพิด หลวงพ่อเยื้อน ไปวัด
บ้านตาดทันที หากปล่อยไว้ ยุ่ง

จบแระ

ถ้า มี สิ่งหนึ่ง ธรรมหนึ่ง จะฟังแล้ว สนุก
"ตรงอยากเอาออก แต่ ลาการภาวนาไม่ได้
แล้ว new normal เรียบร้อยโรงเรียนสมณโคดม"

ถ้า มี ธรรมดำ ฟังสนุกแต่ออกแนว งง
แต่ขอประจบสอพลอ วางมาดว่า รู้เรื่อง

 

แจ่ม

พระศาสดา ใน คืนแรก ที่ ภาวนาใกล้จะสำเร็จ

พระองค์เกิด บุเพวาสานุสติญาณ จำนวนไม่ถ้วน

เน้นนะครับว่า จำนวนไม่ถ้วน (สาวกจะได้แค 40 กัป หรือ อสงไขย)

พอจบ ภาพรีรัน ทรงเห็นเลย ไม่ใช่ทาง ไม่เกียวกับ มรรคผลนิพพาน

จิตก็เลย ถ่วง เอา จุตูปาตญาณ มาหลอกอีก นับไม่ถ้วน

พอจบ ภาพvirtaul ทรงปรารภอีก ไม่ใช่ทาง ไม่เกียวกับ มรรคผลนิพพาน

พอจบตรงนี้ จึงทวนกระแส มาเห็น สุดขอบของ ฌาณโลกีย์

เท่านั้นแหละ

ธรรมที่ พ้นปัจจัยการ ก็ อยู่ต่อหน้า ต่อตา ไม่ต้องเข้า ไม่ต้องออก
ไม่ต้องพกผ้าขาวไปคอยเช็ดฝุ่นที่จะมาเกาะ

 

บางเรื่อง อย่างอาเฮีย แก ว่า ที่ ว่า ไปเสวนาสาธุการ กับ พวก...
มันก็มีส่วนอยู่.ในการ ขวางการปฏิบัติ มันจะยิ่งทำให้หลงไปง่ายๆ


ยกอย่างเช่น เป็นผู้หญิง ยิงเรือ ไปเสวนา ส่วนตัวกับพระกับเจ้าสองต่อสอง
ในทางโซเชี่ยวก็แชท สองต่อสอง
ในทางสิกขาบท
พระถึงกับต้องอาบัติ สังฆาทิเสส อาบัตินี้ หนักนะครับ
ผู้หญิงยิงเรือ ที่เสวนานั้น รับกรรมหนักนะครับนั่น มีผลขวางการงานทางโลก
และขวางมรรคผล



ฉะนั้น อาการ อะไร ที่มันดู มหัศจรรย์ มันมีจริง แต่มันจะเป็นจริงหรือไม่ อันนี้อีกเรื่อง
ถ้า ตามยินดี ยินร้ายไม่ทัน ฉิบหายเลยนะ