เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ละคร"พิศวาส"จบลงไป ...."นาคี"รี่เข้ามาครองใจครองจอ กลบละครน้ำเน่าแย่งผัว ตีเมียเสียสนิท

ขณะเดียวกัน ก็ปั่นความนิยม เรื่องราวของอาถรรพ์แห่งวิญญาณร้าย ภูติผีปีศาจขึ้นมาอยู่ในความสนใจของคนรุ่นใหม่ที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องราวเหล่านี้

ทั้งยังปลุกเรื่องขุมทรัพย์ ขุมสมบัติโบราณ ทั้งกรุสมบัติ กรุพระเครื่อง ให้เฟื่องฟูขึ้นมาในความกระหายใคร่รู้สำหรับคนรุ่นหลังที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสบรรยากาศเช่นนั้นแล้วในยุคปัจจุบัน
ที่ความเจริญกลบเกลื่อนโลกโบราณไปทุกหย่อมหญ้า

ตำนานกรุสมบัติเรื่องเล่าเก่าเก็บยุคพระเจ้าเหา ยังมีอีกมากมายบนปฐพีแดนดินถิ่นสยาม ไม่เพียงกรุวัดราชบูรณะตามท้องเรื่อง"พิศวาส"ที่ถือว่ายิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศเท่านั้น

ยังมีกรุมหาสมบัติอีกหลายร้อยพันกรุ ใหญ่-เล็กแล้วแต่สถานที่มากมายที่ผ่านการขุดแซะจากนักขุดกรุทั่วประเทศ

 

ต่อไปนี้จะเป็นเรื่องเล่าจากนักขุดกรุมือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน เป็น"มือขาย"ที่ขายของออกไปเมืองนอกมากมาย เป็นยอดนักขุดระดับ"ท็อป เท็น"ของเมืองไทย ขุดมาแล้วจากเหนือจรดใต้ อิสาน ภาคกลาง เมืองโบราณทุกที่ไม่เคยเว้น บั้นปลายชีวิตได้พบเจอผู้เขียน จึงถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านี้ไว้ กาลเวลาผ่านมากว่ายี่สิบปี จึงมีโอกาสถ่ายทอดต่อ แต่ส่วนใหญ่เรื่องจะถูกบันทึกไว้ในสมุดส่วนตัว ใจความสำคัญจึงน่าจะไม่ตกหล่น อาจจะมีความทรงจำบางส่วนแห่งบทสนทนาในระยะนั้นที่ไม่ได้บันทึก เพราะคิดว่าจำได้ แต่ที่สุดแล้ว กาลเวลาคงพรากความทรงจำนั้นไปบ้าง

 

ยอดนักขุดเริ่มเรื่องว่า....

กระบวนการจะขุดหาของเก่าทรัพย์แผ่นดิน ของโบราณ กรุพระ กรุสมบัติ ต้องมีองค์ประกอบดังนี้

 

อันดับแรก...สถานที่ขุด ต้องทราบว่าจะมีของมั้ย อันนี้สำคัญสุด ต้องมีสายข่าวในพื้นที่

อันดับสอง...ทีมงานขุด ต้องไว้ใจได้เป็นเสมือนเพื่อนร่วมเป็น-ร่วมตาย หาไม่แล้วมีหวังหักหลัง ฆ่ากันตาย

อันดับสุดท้าย วัน วอ เวลา นอ ที่จะลงมือ ....พร้อมแล้วไปโลด

 

ไปขุดที่อิสาน....เจอะอาถรรพ์สุดๆ

ยุคที่โบราณสถานประสาทหินใหญ่-น้อยถูกทิ้งร้างเกลื่อนกลาดเป็งดง ตั้งแต่บุรีรัมยย์-ศรีสะเกษ และอีกหลายจังหวัด นับเป็นยุคทองของนักขุดสมบัติวัตถุโบราณโดยแท้ สี่สิบปีที่ผ่านมา บริเวณติดชายแดนเขมร ไม่มีคนดีที่ไหนอยากย่างกรายเข้าไป การบูรณะประสาทไม่เคยอยู่ในความคิดของคนในพื้นที่หรือกรมศิลป์ ตราบที่เขมรยังรบกันเลือดนองแผ่นดิน สามฝ่าย สี่ฝ่าย ปราสาทโบราณก็ถูกทิ้งร้างกลางป่ ากลางทุ่งนา ท้ายหมู่บ้าน ท้ายตำบาลนับไม่ถ้วน

 

ยอดนักขุดที่ต่อไปนี้ขอเรียกท่านว่า...พี่เอ็กซ์หรือคุณเอ็กซ์...นายเอ็กซ์แล้วแต่จังหวะจะโคนการเล่า....คุณเอ็กซ์กับผองเพื่อนกวาดศิลปวัตถุแถวชายแดนไทยติดกับเขมรมาหลายปราสาทแล้ว บางทีก็ลุยลึกเข้าไปในถิ่นเขมรให้เป็นที่น่าหวาดเสียว ทั้งกับระเบิดและกองกำลังไม่ทราบฝ่าย แต่พี่เอ็กซ์กับพวกก็เอาตัวรอดได้ทุกครั้ง ด้วยการใช้วิธี"สลากกินแบ่ง" คือแบ่งของ แบ่งทรัพย์ สุดท้ายจ่ายแหลกจนบางทีเข้าเนื้อ ด้วยเหตุนี้พี่เอ็กซ์กับผองเพื่อน จึงไม่ต้องแขวนพระ เพราะมีพระดีที่สุดประทับอยู่บนแผ่นกระดาษ อันเป็นกระดาษที่ชำระหนี้ได้ตามกฏหมายอยู่แล้ว

 

ปราสาทหลังที่พี่เอ็กซ์กับผองเพื่อนเตรียมเข้าปฎิบัติการหนนี้ อยู่กลางทุ่งนาครับ แต่เป็นป่าละเมาะเล็กๆปกคลลุมอีกที ดูไกลๆก็เหมือนป่าย่อมๆกลางทุ่งนานั่นแหละ

หลังจากพี่เอ็กซ์กับเพื่อนนักขุดทีมร่วมเป็นร่วมตายอีกสองคนทราบจากสายข่าวว่าเป็นปราสาทหลังขนาดย่อมมีต้นไม้้ขึ้นคลุมหมดแล้ว ไม่เคยมีใครกล้าย่างกรายเข้าไปเพราะข่าวรำ่ลือว่า....ผีดุมากกกก!!!!

พี่เอ็กซ์กับทีมงานให้สายข่าวในหมู่บ้าน เข้าตีสนิทกับผู้ใหญ่ตามกระบวนการสลากกินแบ่งเรียบร้อย และเพื่อหลีกเลี่ยงคำว่าผีดุ....พี่เอ็กซ์กับเพื่อนจึงลงมือกลางวันเลยครับ

 

เก้าโมงเผงตามฤกษ์สะดวกไม่ต้องมีการจับฤกษ์ยาม พี่เอ็กซ์เป็นคนค่อนข้างทันสมัย ฤกษ์สะดวกคือฤกษ์ดีที่สุด ....แนะอิงคำสอนพระพุทธองค์ซะด้วย พี่เอ็กซ์กับพวกขนอุปกรณ์เข้าถางทางสู่ปราสาท ต้นไม้ที่ปกคลุมเห็นไกลๆนั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่เพราะเป็นไม่้ที่ขึ้นโปร่งๆ อุปสรรคคือหญ้าสารพัดชนิดกับเถาวัลย์ที่พันกี่ยวเลี้ยวลดเหนียวๆ กำจัดวัชพืชบางส่วนออกไปจนเห็นพื้นปราสาท พี่เอ็กซ์ให้เพื่อนที่ชำนาญในการดูดินกับดูต้นไม่้กำหนดทิศทางขุด ซึ่งวิธีการดูเหล่านี้จะบอกเล่าวันหน้า ตอนนี้เอาเรื่องแรกให้จบก่อน....ได้หมายที่จะเข้าตีหรือขุดแล้ว พี่เอ็กซ์จัดการตั้งโต๊ะเล็กๆ นำไก่ย่างหนึ่งตัว เหล้าขาวหนึ่งขวด บุหรี่หนึ่งซอง หมากพลูหนึ่งที่ และรูปขนาดห้านิ้วกรอบโบราณหนึ่งบานวาง

รูปนั้นคือรูปพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ห้า พระปิยะมหาราชครับ
ั้
พี่เอ็กซ์บอกว่า ต้องบอกกล่าวท่านเพราะท่านคือ "เจ้าของแผ่นดิน"ที่ยิ่งใหญ่....ถามว่าทำไมไมใช้รูปในหลวงองค์ปัจจุบัน เพราะพระองค์เป็นจ้าวแผ่นดินองค์จริงในปัจจุบัน...พี่เอ็กซ์บอกว่า ไม่ได้ เพราะนี่เป็นการบอกกล่าว บวงสรวงดวงวิญญาณ ส่วนเครื่องเซ่นไหว้เล็กๆน้อยๆนั้นให้เจ้าที่-เจ้าทาง

 

รอจนธูปหมดดอกตามธรรมเนียม พี่เอ็กซ์จัดการเซาะหน้าดินเป็นพื้นสี่เหลี่ยมให้กว้างพอสามคนทำงานได้ เพื่อนร่วมตายสองคนลงจอบลงพรั่วช่วยกันขะมักขะเม้นไม่เงยหน้า ทุกคนก้มหน้าขุดให้เจอพื้นอิฐศิลาแลงเบื้องล่าง

เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่มีใครสนใจ พี่เอ็กซ์เล่าว่า น่าจะเข้าใกล้เที่ยงเพราะอากาศร้อนอบอ้าวสุดๆ ตะวันกำลังเดินทางเป็นเส้นตรงเหนือกัว แต่สักพักแดดที่เปรี้ยงๆก็หลุบไปเหมือนมีเมฆมาบัง

"แก็ก"เสียงจอบกระแทกพื้นดังพอควรในความเงียบ เพื่อนพี่เอ็กซ์ร้องบอก ...."ถึงแล้ว....เบาๆหน่อยเดี๋ยวแตก"
พี่เอ็กซ์กับพวกวางอุปกรณ์เอามือคุ้ยดินปนทราย มีเหนียวมีร่วนออก พักใหญ่ก็เห็นพื้นศิลาแลงสีแดงแผ่นโตขนาดลงไปยืนสามคนยังมีพื้นที่เหลือๆ

"หามุมงัดเลย"พี่เอ็กซ์บอกเพื่อน ทุกคนค่อยๆแซะดินเพื่อกามุมแผ่นศิลาแลงว่าจะไปจบตรงไหน จนที่สุดเจอมุมและจัดการงัดเปิดขึ้นมาอย่างทุลักทุเลเพราะ แผ่นศิลาแผ่นโตมาก เพื่อนพี่เอ็กซ์ใจร้อน เอาอีเตอร์ทุบไปที่มุมหักพลั๊วทันที

ทันทีที่แผ่นศิลาแลงหัก ท้องฟ้าที่เริ่มครึ้มก็มืดวับเหมือนเกิดสุริยุปราคา ลมพัดกรรโชกโยกไม้ใหญ่รอบปราสาทไหวเอน เสียงอู้คึกๆเหมือนฝูงควายวิ่งกลางทุ่งตรงมานับสิบตัว

"เอาแล้วไงมึง....เพื่อนพี่เอ็กซ์บ่นพึม แต่ทั้งสามไม่ใจเสีย เพราะเคยเจอแบบนี้มาแล้ว

"เร็วๆ"พี่เอ็กซ์เร่ง เพราะรู้อยู่แล้วว่า เจ้าที่เริ่มแรง

 

พักก่อนนะ มือใหม่หัดโพสท์ มาต่อตอนคำ่ครับ

 

ใต้แผ่นศิลาแลงเป็นดังคาด....ทรายสีหม่นทั้งหยาบละเอียดคลุมอยู่เต็มหลุม ยอดนักขุดสามสหายฉีกยิ้มออกมาได้หนแรกของวัน ความเหน็ดเหนื่อยเหมือนถูกสลัดทิ้งพ

พวกเขารู้ดีว่า ใต้หลุมทรายคือหลุมขุมทรัพย์ ทุกอย่างไม่เคยเพี้ยน คนโบราณมีแบบแผนแน่นอน ตรงไปตรงมา อาจซ่อนปริศนาความยุ่งยากท้าทายสติปัญญาไว้บ้าง แต่ไม่เหนือการบันทึกประสบการณ์และรูปแบบเอาไว้

 

รอไรละ คราวนี้ทั้งพลั่วทั้งจอบทั้งที่ตักสามอันก็ช่วยกันโกยทรายโยนขึ้นเหนือหัวอุตลุด อากาศที่มืดครึ้มก็เริ่มเปิด ฟ้าเปิดส่องสว่างแสงแดดจ้าตอนเที่ยงวันลงมาอีกหน พวกเขาเหงื่อใหลไคลย้อย แต่ไม่มีใครปริปากบ่น มีเพียงอีกคนที่บ่นพึมออกมาว่า....เฮ้อแดดหลุบอย่างตะแรกก็ดีเนอะ"...ยังกับปากพระร่วง เสียงฟ้าฟาดเปรี้ยงกลางแดดจ้า พร้อมกับท้องฟ้าสว่างมืดครึ้มอีกครา ตามมาด้วยลมฝนอื้ออึง จากฝนเปาะแปะกลายเป็นเม็ดฝนไล่ช้าง กระหนำ่ปานโลกแตก พสุธาสะเทือน ท้องฟ้าพิโรธโกรธเกรี้ยวเหมือนมีคนทำให้เทวดาโกรธกระทันหัน

 

ฝนไล่ช้างกระหนำ่พักเดียวในหลุมขุดก็กลายเป็นโคลนเลนพวกเขาต้องรีบโยนทรายเหนียวหนืดหนักขึ้นเหนือหลุมมือเป็นระวิง ขืนช้าอาจจมหลุมที่ตัวเองขุดไว้ตาย.....เอาไงดีว่ะ เอ็กซ์ ท่าจะหนักนะมึง....เพื่อนอีกคนตะโกนถามแข่งเสียงฟ้าฝนในหลุม

ลุยต่อ เดี๋ยวค่อยขึ้นไปบนต่ออีกที เอ็กซ์หมายถึงขึ้นไปไหว้เจ้าที่-เจ้าทางอีกรอบ ยังพูดไม่ขาดคำ เพื่อนอีกคนชี้มือขึ้นเหนือหัวปากหลุม ปากอ้าค้างเหมือนขากรรไกรแข็งฉับพลัน แต่ยังมีเสียงครางออกมา....งู งู โคตรพ่อ โคตรแม่งู

สายตาทุกคู่มองไปบนปากหลุมที่บัดนี้มืดมิดด้วยท่อนลำที่ใหญ่กว่าลำตาลพาดปิด มันเป็นงูที่ไม่มีวันจะมีอยู่จริงบนผืนโลก เอ็กซ์ยืนยันว่า ต่อให้เขาตายแล้วเกิดใหม่อีกร้อยหน ก็ไม่น่าจะได้เห็นงูใหญ่ขนาดนี้ในชีวิต

"ใหญ่เหมือนงูในนิยายเพชรพระอุมานะครับ"...เอ็กซ์กล่าวขำๆ เพราะยุคนั้น เพชรพระอุมาของคุณพี่พนมเทียนฮิตติดตาติดใจนักอ่านทั่วบ้านทั่วเมือง

 

ไม่ต้องถามความรู้สึกของสามสหายตอนนั้น พวกเขาทรุดลงไปในบ่อโคลนพนมมือขอขมาลาโทษขออโหสิกรรมที่ล่วงเกินสถานที่ฟังไม่ได้ศัพท์....เอ็กซ์เล่าความรู้สึกตัวเองว่า ไม่เคยกลัวอะไรมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต เขาอยากมุดลงใต้โคลนในหลุมให้ตายไปดีกว่าโดนงูกลิืนกิน เชื่อแล้วที่คนหมู่บ้านเตือนว่าที่นี่อาถรรพ์สุดสะพรึงไม่เคยมีใครกล้าเหยียบมาที่ปราสาท ไม่เคยมีใครหยิบของจากปราสาทแม้ศิลาแลงเล็กๆก้อนเดียวแล้ว ไม่เอามาคืน....เจ้าโคตรงูที่ใหญ่คับฟ้าคับผืนธรณี ยืดตัวขึ้นสูงชลูดยิ่งกว่าลำตาล แล้วหดตัวลงมาเอาหัวที่ใหญ่ราวกับโบกี้รถไฟตะแคงตาแดงใหญ่กว่าตุ่มมังกรมองสามสหายเขม็ง......เพื่อนเอ็กซ์หลับตาทำท่าตะกายขึึ้นปากหลุม แต่เอ็กซ์กับอีกคนคว้าตัวไว้โดยสัญชาติญาณ อีกอึดใจเดียวโคตรพญางูก็สลัดหัวเอาร่างพ้นไปจากปากหลุม เอ็กซ์รวบรวมกำลังใจรออีกอึดหนึ่ง ค่อยเหนี่ยวกายขึ้นเหนือหลุมซึ่งบัดนี้ว่างเปล่า เหลือแต่ลมฝนที่ยังกระหนำ่ เขาเรียกเพื่อน เร็วๆ เร็วไป....ทุกคนตะกายออกจากหลุมขุดทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง เอาแต่ตัวออกมา วิ่ง วิ่งสุดกำลัง แต่วิ่งสุดแรงขนาดไหนก็เพียงพ้นดงไม้ออกมาเล็กน้อยเท่านั้น เหนื่อยหอบจนหมดแรงทุกคนล้มกลิ้งกลางทุ่งนาแผ่เหยียดราวคนตาย

เอ็กซ์ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด แต่เขาลืมตาขึ้นก็เห็นตนเองกับพวกนอนอยู่ที่เดิม ห่างดงไม้เล็กน้อย ไม่มีร่องรอยลมฝน ลมพายุแม้กระผีก เอ็กซ์ปลุกเขย่าตัวเพื่อนให้ลุกขึ้นนั่ง ห่างออกไปไม่ไกลนัก หญิงชรานางหนึ่งกำลังหาบคอนของจะเดินผ่านพวกเขาไปในระยะไม่เกินร้อยหลา

"ป้า ป้า ยาย ยาย เอ็กซ์วิ่งไปหาพร้อมตะโกนเรียก....คุณป้าวางหาบยืนคอยพอเอ็กซ์วิ่งหอบไปถึง ก็ถามเป็นภาษาถิ่น....มีไรรึหลาน

ยายเอ้ยป้าดินผ่านมาเจอฝนหนักบ้างมั้ยครับ เอ็กซ์.ถาม...ป้าชาวบ้านหัวเราะปากแดงเพราะกินหมากหยิบหาบขึ้นคอนบ่าแล้วออกเดิน...ฝนที่ไหนกันหลานเอ้ย...ไม่ตกแถวนี้มาหลายเดือนแล้ว

 

จบเรื่องแรกของคุณพี่เอ็กซ์ครับ แต่การผจญภัยขุมทรัพย์สุดขอบฟ้าของพวกเขายังไม่จบ สนุกไม่แพ้ละครเลยละ ตามอ่านกันต่อไป เพราะบันทึกเอาไว้เป็นสมุดเล่มโตทีเดียว โพสท์ให้กำลังใจมือใหม่กันบ้างก็เชิญนะครับ

 

ดีค่ะ สนุกมากค่ะ รออ่านต่อค่ะ

 

ปูเสื่อครับ

 

ชอบครับ

 

ขุดกรุพระท่ากระดาน กรุศรีสวัสดิ์....ยอดขุนพลลุ่มนำ้แม่กลอง!!!

เปิดปูมสมุดบันทึกยาวนานกว่า20ปี จุดธูปบอกคุณพี่เอ็กซ์สักเล็กน้อย เพราะป่านนี้คุณพี่อาจจะขุดหาทางเข้าปากประตูสวรรค์ หรือขุดทะลุปรโลกไปแล้วหลายขุมก็ได้ ที่จำเป็นต้องจุดธูปบอกเพราะการเขียนเรื่องแรกมาถึงตอนงูใหญ่ปรากฏว่า พิมพ์แล้วลบหาย ลบหายถึงสี่ครั้ง หะแรกคิดว่าคงเป็นเพราะมือใหม่ไม่ชำนาญเครื่องคอมพ์ แต่คิดอีกทีทำไมช่วงอื่นไม่เป็นเล่าหนาจำเพาะต้องเป็นช่วงข้อความนี้ ดีที่เป็นการคักลอกจากสมุดบันทึกจึงเหนื่อยแค่ต้องพิมพ์ใหม่ ไม่ใช่แต่งเรื่องใหม่

พลิกบันทึกไปเรื่อยๆ มาถึงตอนสำคัญที่สุดตอนหนึ่ง คือการเปิดตัวครั้งแรกในชีวิตของคุณพี่เอ็กซ์เข้าสู่วงการนักขุด และทำให็เขากลายเป็นลุ่มหลง หลงใหลในการขุดกรุอย่าางถอนตัวไม่ขึ้น เหมือนติดยาบ้า ยาไอซ์ ถ้าเป็นสมัยนั้นก็ต้องบอกว่าติดผงขาวงอมแงมแหละครับ

พี่เอ็กซ์ในวัยหนุ่มกระทง ย่างเข้าเกณฑ์ทหาร จับสลากได้ใบแดงแจ้งโทษ ต้องโกนหัวเป็นไอ้เณรรับใช้ชาติ2ปี และถูกส่งไปอยู่ค่ายเพื่อฝึกที่เมืองกาญจนบุรี ที่นี่เองที่เป็นบ่อเกิดแห่งตำนาน เป็นแหล่งและแรงบันดาลใจให้กำเนิดนักขุดขุมทรัพย์มือพระกาฬสู่วงการ

 

กาญจนบุรียุคที่พี่เอ็กซ์ยังวัยรุ่นเป็นไอ้เณร ย้อนถอยหลังไปเกินครึ่งศตวรรษหรือต้นปี2500 คือเมืองแห่งป่าดงดิบไม่แพ้ดงพญาเย็นทางที่ราบสูงของประเทศ แต่เมืองกาญจน์ฯเป็นเมืองทหาร ผืนแผ่นดินเกินกว่าครึ่งเป็นที่ดินทหาร ที่ชาวบ้านเข้าไปทำกินกันปัจจุบันนี้ ก็ล้วนรุกลำ้กำ้เกินเขตทหารกันเกือบทั้งนั้น....พี่เอ็กซ์ถูกส่งเข้าไปฝึกความเป็นลูกผู้ชายรับใช้ชาติอยู่เดือนแรก ไม่ต้องบรรยายความลำบากอันมากมาย แต่ก็ทำให้ชีวิตแข็งแกร่งเกินชาย ระยะนั้นมีแต่ข่าวการขุดพบกรุพระ"ท่ากระดาน"เป็นพระเนื้อชินสนิมแดง พบครั้งแรกที่กรุชื่อศรีสวัสดิ์ จากนั้นก็พบที่กรุลั่นทม และพบเรื่อยๆ ตามลานวัด ลานดิน ในถำ้อีกหลายสิบแห่ง เป็นพระที่บุคลิคลักษณะขึงขังเหมาะแก่ชายชาตรี ที่จริงเหมาะมากกับเมืองทหารอย่างกาญจนบุรี เป็นพระนักรบของจริงไม่อิงนิยาย

พำี่เอ็กซ์ซึ่งมีใจชอบด้านนี้เป็นทุนกรุ่นๆอยู่แล้ว แต่ในชีวิตยังไม่เคยมีโอกาสขุดพระ หาพระ หรือมีพระกับเขา่สักองค์ เมื่อมาได้ยินกิตติศัพท์พระท่ากระดานจากการบอกเล่าของเพื่อนไอ้เณรด้วยกัน กับการมีครูฝึกนายสิบโม้ให้ฟังถึงกฤษดาภินิหารอันยอดเยี่ยมของท่าน ก็ได้แต่นำ้ลายหกฝันกลางวันไปเรื่อย คิดอย่างเดียวว่าออกประจำการเมื่อไหร่ จะชวนพวกรู้ใจในค่ายไปขุดดูสักที....แต่ขุดอย่างไร ขุดตรงไหน บอกตามตรงว่า ไม่รู้เลย ได้แต่ฝันเหมือนนักฝันกลางวัน นักฝันกลางฤดูฝน

แล้ววันหนึ่ง ฝันของเณรเอ็กซ์ก็ขยับใกล้ความจริง เมื่อนายสิบครูฝึกเข้ามาบอกในกลุ่มว่า...."พรุ่งนี้ ขอแรงพวกเราสิบคน นายจะไปขุดพระท่ากระดาน ใครจะไปมั่ง?"...คุณเณรเอ็กซ์รีบกระโดดยกมือสมัครแทบจะเป็นคนแรกเลยละครับ

นายที่ครูฝึกว่า คือท่านผู้บัญชาการค่ายยุคนั้น ยศท่านเป็น"นายพันตรี"แต่ถือว่าใหญ่บึ้มที่สุดแล้ว คิดดูก่อนหน้านั้น จอมพลป. พิบูลย์สงคราม เป็นแค่"พันโท"ในช่วงพลิกแผ่นดิน...ไม่เหมือนยุคนี้ที่ "นายพลเอก"แทบเดินชนกันตาย แต่หา"บิ๊กตัวจริง" ได้ไม่กี่คน

ท่านนายพันตรี ผบ.ค่ายถือว่าเป็นนายทหารหนุ่ม ทันสมัย จบการศึกษามีดีกรีทางวิทยาศาสตร์พ่วงท้ายมาด้วย จึงต้องยอมรับว่า เรื่องไสยศาสตร์ หรือศาสตร์นอกลู่ นอกทาง ท่านไม่มีความเชื่ออยู่ในสมองแน่ เมื่อท่านมีความเป็นนักวิทย์ฯอยู่ในตัว วิธีการขุดหาพระของท่านก็เลยคิดเป็นวิทยาศาสตร์ ท่านเอาเครื่องไกเกอร์หรือเครื่องตรวจหาวัตถุระเบิดมาใช้ในการหาพระ ซึ่งยุกครึ่งร้อยปีนั้น ในค่ายมีอยู่เครื่องเดียว และถือเป็นสุดยอดเครื่องมือทันสมัยในการหาวัตถุที่เป็นโลหะ ชนิดไม่มีเครื่องมือใดเทียบ