เปิดกระทู้คนเคยตาย

อยากทราบประสบการณ์คนเคยตายแล้วฟื้นครับ ขอบคุณล่วงหน้า

 

มีของผมนะครับ เรื่องเกิดตอนผมอายุสักสี่ ห้าขวบได้ ตอนนั้นออกไปวิ่งเล่นนอกบ้าน แล้วเล่นบอลกับเพื่อน มีรถจักรยานยนต์เข้ามาชนตัวลอยเลยครับ จำได้ว่ากระแทกพื้นแล้วฟ้าก็มืดลง เห็นเหมือนตัวเองลอยสูงขึ้นแล้วไปนั่งหน้าปากซอยตรงโต๊ะหน้าปากซอย แล้วก็เปลี่ยนสถานที่อย่างรวดเร็ว แล้วรอบๆตัวก็หมุนวนไปมาอย่างเร็วคล้ายๆตัวเราโดนหมุนเหวี่ยง แล้วหยุดที่ที่เหมือนกับทุ่งดอกไม้สีสวย แต่มีคนใส่ชุดขาวผู้ชายมาห้ามไว้ว่ายังไม่ถึงเวลาให้กลับไปเสีย จึงรู้สึกเจ็บศรีษะด้านหลังมาก จนหลับตาลงพอลืมตา ตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องของโรงพยาบาล รู้สึกปวดศรีษะมาก เมื่อแม่เห็นว่าตื่นจึงดีใจมากแล้วบอกว่าผมหลับไปสี่วันเต็มๆ...หลังจากนั้นมาจะเกิดเรื่องประหลาดคือผมมักจะเห็นวิญญาณหรือรับรู้ถึงการมีอยู่ของวิญญาณในแต่ละสถานที่ได้ และอาจมองเห็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นที่ปรากฎในหัวได้เป็นบางครั้ง หรือคาดการณ์สถานการณ์ออกเหมือนเห็นตอนจบของเรื่องที่เกิดได้หรืออาจได้ยินเสียงของคนที่มองไม่เห้นที่จะบอกวิธีต่างๆให้เราทำตามได้เพื่อแก้ปัญหานั้นๆ...นี่แหละครับประสบการณ์ของผม

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->นักเดินธรรม<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3175883", true); </SCRIPT>
สมาชิก

โชคดีมากนะท่าน... ที่ได้ใช้หนี้พร้อมกับรับโบนัส
ใช้หนี้หมดป๊าบบบบบบบ... โบนัสก็ออกเลย

สมองส่วนที่รับสัญญาณจากพลังงานรอบตัวได้ ถูกกระทบกระเทือนจนกลายเป็นการกระตุ้นการทำงาน

คนที่มีองค์ประกอบของสมองสมบูรณ์ก็มีสมองส่วนนี้ทุกคน ถ้าไม่ได้รับการฝึกฝนมันก็จะค่อยๆเสื่อมและด้านไป

โอกาสแบบเหมาะเจาะอย่างท่าน "นักเดินธรรม" เกิดขึ้นได้กับทุกคนแต่ก็ไม่บังเอิญเกิดกับทุกคน ขาดเกินนิดหน่อยก็ไม่เป็นผลแล้ว
แต่สำหรับบางคน... ก็มีอาการข้างเคียงทางสมองบางอย่างแถมมาด้วยเหมือนกัน


โชคดีมากนะท่าน...
กระทำเรื่องร้ายเรื่องหนักแต่กุศลก็ทำมาแรง พอฟัดกันอยู่

 

อนุโมทนาค่ะ มีเหมือนกันของหลวงปู่องค์หนึ่งแต่ไม่ขอเล่า^ ^~

__________________________

สุขใดเหมือนแม้นการไม่เกิดไม่มี

จะไม่ละความเพียรถ้ายังไมถึงซึ่งนิพพาน

 

ของผมท่านพญายม

ส่งนายนิรยบาลมารับตัวไป
ไปพิพากษาในขุมนรก

และ ปล่อยตัวกลับมา
โดยท่านสั่งนายนิรยบาลทั้งสองท่าน

ให้รีบนำกลับโลกมนุษย์ ก่อนที่โลกจะวุ่นวาย
ท่านนายนิรยบาลทั้งสองมาส่งถึงที่ และ กำชับว่าให้รีบๆกลับเข้าร่าง

จะเช้าแล้วเร็วๆเข้าเถอะ จึงทำตามทันที่ที่กลับเข้าร่าง
ภาพที่เห็นด้วยความเป็นทิพย์ดับวูบไป ลืมตามาอีกทีก็กลับสู่
โลกปัจจุบัน

ถ้าจะให้เล่าทั้งหมดยาว และ ก็เคยโพสไปแล้ว
วันนี้จึงนำมาแต่ย่อๆ ให้พอเข้าใจได้ว่า

นรกมี สวรรค์มี พรหมมี นิพพานมี

 

เราจำไม่ได้ว่าเคยเล่าแล้วหรือยัง ฉายซ้ำขออภัย
เราแพ้พิษแมลง ไม่เคยทราบมาก่อน ก่อนหน้านั้นอ่านข่าวยังคิดขำว่า ผู้ชายพายเรือแล้วโดนมดกัดนิ้ว ปรากฏว่า แพ้พิษในตัวมด เสียชีวิตก่อนถึงโรงพยาบาล
วันนั้น โดนแมลงหรือมดเนี่ยแหละ กัดที่ต้นขา มันมุดเข้ากางเกง เราสะดุ้ง ก็จับออกมานะ อยู่ในสวนลุม เราก็ชวนสามีกลับ แค่ไม่ถึง 10 นาที เราเริ่มรู้สึกไม่ไหว เห่อที่ปาก ที่หน้า เราเลี้ยวรถเข้า รพ. ทิ้งรถเลย บอกสามีให้ขับไปเก็บ วิ่งไปบอก นางพยาบาลว่า น้องๆพี่จะหายใจไม่ได้แล้วนะ พี่โดนแมลงกัด พี่ชื่อ..... อายุ..... เป็นคนไข้ประจำที่นี่ มีประวัติ คือ พยายามจะบอกรายละเอียดให้มากที่สุด พยาบาลรีบพยุงเราเข้าห้องฉุกเฉิน หมอก็รีบถาม เราเริ่มพูดไม่ได้ เพราะคอบวม ปิดกล่องเสียง ปิดลมหายใจ หมอสั่งยาให้พยาบาลฉีด เธอก็หาเส้นเลือดไม่เจอ เพราะเวลาป่วยปั๊บ เส้นเลือดจะจม เธอก็หาไม่ได้ เราก็หน้าดำ เล็บดำแล้ว เหมือนจะตะกาย แต่นึกได้ ความนึกคิดนี่เป็นจิตที่เร็วมากๆ เราห่วงลูกมั๊ย ไม่...ห่วงผัวมั๊ย ไม่....งั้นไปละ เราเห็นแสงสีทองส่องเป็นลำละอองสีทองระยิบระยับ เราคิดว่า ไปดีกว่า ท่อง พุทโธ พุทโธ พอจะครั้งที่สาม ได้ยินเสียงหมอบอกว่า ผมฉีดยาให้แล้วนะครับ ไม่ต้องกลัว เด๋วลมหายใจจะมาแล้ว เรื่องก็คือ หมอเอาเข็มแทงเข้าที่แขนอีกข้างโดยไม่รอพยาบาลหาเส้นแล้ว เพราะหมอว่า เล็บดำแล้ว ขาดอากาศนานแล้ว เราได้ยินเสียงหมอ พอพุทโธครั้งที่สาม มีลมเหมือนมาจากสวรรค์แผ่วๆ แล้วก็ค่อยๆ หายใจได้เพิ่มขึ้น จนหายใจได้เต็ม หูได้ยินทุกอย่าง ทุกคนที่คุย ได้ยินเสียงสามีโวยวายว่า ทำไมเมียผมเป็นงี้ เมื่อกี้ยังขับรถมาเองเลย เสียงลูกสาวเรียก พ่อเขาโทรตาม พอดีเขาทำงานอยู่แถว รพ. เลยได้รู้ว่า อ้อ...ก่อนตาย ถ้าสติดี นึกถึงพระพุทธไว้ เราต้องได้ไปดีแน่ๆ โมทนา...สาธุ
อีกนิด..หลังจากนั้น พวกเพื่อนที่สวนลุมถามว่า โดนตรงไหน จะให้เขาเอายาไปฆ่าแมลงให้หมด เราไม่ยอมบอก เราว่า พวกเขาก็มีสิทธิ์ที่จะอยู่ในโลกนี้ คงเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราเอง เราอโหสิกรรมให้ ไม่ขอผูกพันเวรกันต่อไป

 

พักอ่านเรื่องขำๆก่อนนะจ๊ะ พี่น้องเอ๋ย

ตามลิงค์นี้เลยจ๊ะ ฮ่าฮ่าฮ่า

http://palungjit.org/threads/พระศรี...-ผู้แอบอ้างเป็นพระศรีฯคือคุณ-rawiphan.104322/



สำหรับผู้ที่ยังไม่รู้ ผู้ใช้ username rawiphan และ sriaraya5 เป็นคนๆเดียวกันนะจ๊ะ ฮ่าฮ่าฮ่า

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สี่จุด<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3176966", true); </SCRIPT>
สมาชิก

หลังจากนั้น พวกเพื่อนที่สวนลุมถามว่า โดนตรงไหน จะให้เขาเอายาไปฆ่าแมลงให้หมด เราไม่ยอมบอก เราว่า พวกเขาก็มีสิทธิ์ที่จะอยู่ในโลกนี้ คงเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราเอง เราอโหสิกรรมให้ ไม่ขอผูกพันเวรกันต่อไป


เชื้อความรักความเมตตาในตัวท่านนี่แน่นอนดีจริงๆเลยท่าน...
แพร่เชื้อให้ทายาทด้วยนะท่านนะ

 

เจ้ากรรมนายเวรตามมาแล้ว......การกล่าวตู่พระพุทธเจ้าย่อมเห็นผลในเร็ววัน มีเจ้ากรรมนายเวรตามจ้องล้างคุณ sriaraya5 กันถึงที่และมากมายเลยทีเดียว อนาถใจ

 

สันนิษฐานว่าคุณพรานจะเคยเป็นกามเทพมาก่อนแหงมๆ อิิอิ

 

คนเคยตายแล้วฟื้น อันนี้น่าจะเรียกว่าใกล้ตายดีกว่านะ

ถ้าการตายจริงๆ
ผมก็เคยตาย แต่จำไม่ได้กี่ชาติ แต่พอจะรู้ได้บ้างว่าชาติที่แล้วทำอะไรไว้บ้างจากผลที่ได้รับอยู่ในชาตินี้

แต่เอ่ใครบ้างหนอที่ไม่เคยตาย

ขออภัยท่านสมาชิกที่ยังไม่เชื่อเรื่องการเวียนว่าย ตายเกิด

 

เรื่องแบบนี้ผมยังไม่รู้ แต่ต่อไปต้องรู้ให้ได้ งิงิ~..

 

ทำดีไว้ก่อนเมื่อมีชีวิตอยู่

 

ท่านพ่อพรานไม่ได้เป็นกามเทพที่ไหนหรอกค่ะ คอนเฟริม ยืนยันและฟันธง คุณพ่อพรานเป็นโรคแจกจ่ายความรักฟุ่่มเฟือยลิซึ่ม คงเหมือนรถขายโอ่งเหรือเปล่า? คริๆ เห็นความรักเป็นใบปลิวไปได้.....

นอกเรื่อง...นอกกระทู้ ขอประโทษค่ะ คิดว่าชาตินี้ยังไม่มีประสบการณ์เฉียดตาย... อนุโมทนาสาธุกับทุกท่านที่ได้สัมผัสประสบการณ์เหล่านั้น โดยเฉพาะคุณสี่จุด ทำใจยากนะที่จะไม่ห่วงคนข้างหลัง คนรอบข้าง คนที่เรารัก ทำใจวาง ว่าง และไม่ยึดติดในสิ่งใดๆ ขันธ์ใดๆ อยากทำได้อย่างนั้นบ้างเนาะ

 

เราไม่แน่ใจนะว่าใช่เหตุการณ์เคยตายหรือเปล่าเลยเอามาเล่าแชร์กันเพื่อร่วมวิเคราะห์ ช่วงเบญจเพศวันเกิดเราปีนั้นเป็นวันพระใหญ่ เราหลับไปแล้วมีเสียงคนเรียกเราให้ตื่น เราก็ตกใจตื่นขึ้นลุกขึ้นนั่งแต่ไม่ทันยืนนะ เป็นท่านั่งบนเตียงเราหันไปเห็นร่างเรากำลังหลับอยู่ เราก็ตกใจอ้าวทำไมเป็นอย่างนี้หรือว่าเราตายแล้วก็เลยยกแขนตัวเองขึ้นมาดู มันเป็นแบบโปร่งแสง แล้วเราก็มองไปรอบๆ ตรงที่ที่เรานอนในห้องนะมันไม่ใช่ภาพในห้องเราแต่เป็นภาพที่มีตึกราบ้านช่องนะแล้วก็มีเสียงไซเรนคล้ายว่าเครื่องบินกำลังจะปล่อยระเบิดในสมัยสงครามโลก ผู้คนวิ่งกันวุ่นวายไปหมด เราก็นั่งทับร่างตัวเองงงแบบนั้น อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายมาเรียกให้ลุกตามเค้าไป แต่เราไม่ลุกพอดีตอนนั้นคิดว่าตัวเองมีสติอยู่เลยคิดว่าถ้าเราลุกไปเราจะไม่ได้กลับเข้าร่างแน่นอน เราเลยรีบนอนลงทับร่างเดินแล้วเราก็รู้สึกตัวลุกขึ้นยืนเลย ใจเต้นตึกๆ เรายังจำเหตุการณ์นั้นได้จนทุกวันนี้ ไม่รู้ว่าอย่างนี้เค้าเรียกว่าตายหรือฝันไปอ่ะ

 

รูป-นามเรื่องที่ไม่ต้องคิด..แค่รู้

 

เรื่องเกิดตอนเราอายุสักสาม สี่ขวบเห็นจะได้ หลบพี่เลี้ยงออกไปเล่นน้ำที่ริมคลองและโดนใครไม่รู้ดึงลงไปในน้ำ จำได้น้ำเข้าปอดเข้าจมูกจนหมดลมหายใจแต่ก็ยังระพึงรำพันว่านี่เรียกว่า "ตายหรือเปล่าหว่า" เฮ้อ++เพิ่งจะเกิดเอง ตายซะแล้ว..แง..แง..

สักพักก็มีเสียงตอบว่า "ไม่ตายหรอกจะช่วยเอง" และใครไม่รู้ดึงขึ้นมาจากน้ำ และใครก็ไม่รู้ไปเรียกพี่เลี้ยงมาช่วย แต่พี่เลี้ยงก็ช่วยไม่ไหวเพราะน้ำเชี่ยวมากเกือบตายทั้งสองคน

ต่อมาใครอีกก็ไม่รู้ไปเรียกคนมาช่วยอีก 2 คน ท้ายสุดก็รอดมาได้หวุดหวิดจ้า...
สิ่งที่ได้ตามกลับมาก็คือ "คนเห็นผี" แถมดันแยกไม่ออกด้วยคนหรือผี ก็มันยังเด็กอะนะ
ช่วงนี้ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ ต้องถามว่าตัวเองเปนคนหรือผีนะ..เหอ..เหอ..

 

วิญญานมีจริงครับ ผมเคยถอดกายทิพย์ แล้วมองวิญญานตนเอง มีลักษณะเหมือนร่างกายนี่แหละครับ เบาบาง แต่คงสภาพได้