เบื่อหลายๆอย่างมาหลายเดือนแล้วจิตจ้องแต่จะบวช

เบื่อครับไม่รุ้เป็นไร ตื่นมาก็เห็นเช้า เย็นมาก็เห็นค่ำ เห็นอะไรก็เบื่อไปหมดไม่อยากอยุ่บ้านอยากจะเข้าป่าเข้าดง แต่ก็ห่วงแม่ไม่มีใครดูแล ถ้าลาออกจากราชการแล้วเอาเบี้ยหวัดไปเช่าบ้านให้แม่อยู่ใกล้ๆวัดที่จะบวชนี้ ได้ไหมครับ
เราเอาอาหารที่บิณฑบาทได้ให้แม่จะเป็นไรไหมครับ กลัวจะปาปครับ

 

ไม่ต้องรีบครับ ผมก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
บวชตอนนี้จิตใจก็ไม่สงบครับ ห่วงทางโลก(พ่อแม่)อยู่ดี

สมัยนี้หาอาจารย์ที่สอนตรงตามแนวทางของพระพุทธเจ้ายาก
ผมกำลังรอการเปลี่ยนแปลงของโลก ซึ่งอาจทำให้พระพุทธศาสนากลับมาเฟื่องฟูอีกครั้ง

ผมคิดว่าถึงแม้เราจะตอบแทนพระคุณพ่อแม่ในขณะที่ท่านยังเป็นมนุษย์ ยังไงก็ไม่มีทางหมด
หลายๆ คนคิดว่าหลังจากท่านเสียแล้วเราคงทำอะไรให้ท่านไม่ได้ แต่ผมคิดต่างไป

มีพระชื่อดังหลายๆ ท่านที่โปรดพ่อแม่ในนรก ช่วยปรับภพภูมิให้พ่อแม่
แสดงธรรมให้พ่อแม่ฟังบนสวรรค์ สิ่งนี้แหละครับคือจุดมุ่งหมายของผม

 

อนุโมทนา จขกท ที่มุ่งมั่นในเส้นทางสายกลาง
แต่หากปัจจัยต่าง ๆ ยังไม่ถึงพร้อม
ณ เวลานี้ที่เราทำได้ และให้อนิสงค์แก่เรา
นั้นคือการบวชใจ ครับ
สำรวม กาย วาจา ใจ ตั้งตนอยู่ในศีล ภาวนา
ฝึกละ ฝึกทำ ไว้เสมอ ๆ
ถึงเวลาเมื่อไร ได้ไปแน่นอนครับ

 

ไม่แนะนำให้บวชตอนนี้เพราะเบื่อตรงนี้ได้ ก็จะเบื่อที่อื่นได้ อย่าหนีปัญหา เพราะปัญหาไม่วันหมดไปจากโลก เบื่อก็ไม่เที่ยง เดี๋ยวมันก็ไป อยู่บ้านก็ฝึกสติกับสมาธิได้ ธรรมะมีทุกที่ฝึกที่กายใจของเราได้ความสบายใจแล้ว
หมดภาระแล้วค่อยบวช (ผมก็รอบวชอยู่เหมือนกันหมดภาระทางโลกแล้วเหลือทางใจอย่างเดียว)ผิดพลาดอะไรขออภัยไว้ก่อน

 

http://palungjit.org/threads/เกิดมาไม่บวชใจ-จะได้อะไรในการเกิด.352138/

ของคุณ rungdao ที่ลงไว้ในห้องนี้ (ขออนุญาต อ้างอิงด้วยนะครับ )

ลองอ่านกระทู้ดูนะครับ มีสาระประโยชน์ และให้ข้อคิดแก่เรา ในสภาวะเช่นนี้เป็นอย่างดี

 

ถ้าคิดว่าจะไปบวชจริงๆ ผมสนับสนุนนะครับ แต่ว่าต้องลองปฏิบัติวิถีแห่งสงฆ์ ในขณะที่เป็นฆารวาสดูก่อนว่าเราจะอยู่ได้ไหม เช่น ในชีวิตประจำวันก็ลองถือศีล 8 ดู ว่า เราทำได้เป็นปกติทุกวันไหม ในการที่ไม่กินข้าวหลังเที่ยง , ไม่ดูหนังฟังเพลงละครแต่งหน้า , ไม่สัมผัสกายหญิงไม่พูดจีบหญิง ไม่ทำให้อสุจิเคลื่อน , ไม่นอนที่นอนนุ่มใหญ่ , รวมถึงศีล 5 ให้บริสุทธิ์ ทำเป็นประจำทุกวัน ถ้าทำได้โดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่อยาก เป็นเวลาอย่างน้อย 1 ปี ก็คิดว่าบวชได้ครับ ลองปฏิบัติดูก่อน เพราะการบวช จุดประสงค์คือมุ่งสู่การหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดแห่งพระนิพพาน ถ้าเราไปบวชแล้วผิดศีลแทนที่จะได้บุญกลับได้บาปใหญ่ลงนรกได้ทีเดียว เราสามารถปฏิบัติ สติปัฏฐานสี่ ได้ตั้งแต่ตอนนี้ คือถือศีล 5 ก็ปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นได้ครับ ปฏิบัติตั้งแต่ตอนนี้เลย ดูกาย เวทนา จิต ธรรม ถ้าเราปฏิบัติ เราจะไม่มีความเบื่อ ความขี้เกียจ ความอิจฉา ความอยาก เพราะจิตเราจะจับแต่ กาย หรือ ใจ ที่เราปฏิบัติ ไม่จับที่กิเลส ต้องฝึกได้แล้วครับ.. ดูลมหายใจเข้าออก ตลอดเวลาในชีวิตประจำวัน ดูกายเคลื่อนไหวก้าวเท้า เคลื่อนมือ ปากเคี้ยวกลืน ดูตลอดเวลานี่คือ ฝึก ดูกาย ครับ ถ้าทำได้เป็นปกติทุกวัน 1 ปี ก็ไปบวชได้เลย ส่วนคุณแม่นั้น ถ้ามีน้อง มีญาติดูแลก็น่าจะดีครับ ส่วนการแบ่งอาหารหลังจากฉันแล้วให้แม่ ทำได้ครับ

 

ระวัง!!!!!

นิพพิทาญาณ กับ วิภวตัณหา นั้น หากยังไม่เห็นมันชัดเจนทั้งสองตัวแล้ว แยกยากนะครับ
บางครั้งไอ้การเบื่อคิดอยากไปบวช อาจจะไม่ใช่นิพพิทาญาณ แต่เป็นวิภวตัณหา ถ้าเกิดสภาวะนั้น ไปบวชแล้วไม่เจอพระอาจารย์ที่ไขให้คุณได้ คราวนี้จะเป็นเรื่องยุ่งกันใหญ่เลย อยู่ในผ้าเหลืองก็ไม่สงบสุข จะกลับมาทางโลก ก็เบื่อไปหมด...

ลองเจริญสติ กับความเบื่อก่อนดีไหมครับ?
ผมแนะนำว่า ถ้าเมื่อไหร่ หายเบื่อ เห็นความเบื่อ เป็นเรื่องธรรมดา เห็นทุกอย่างในโลกเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย เมื่อนั้น ลุยโลดครับ

ฝากไว้ด้วยธรรมะของพระสารีบุตรครับผม

 

ธรรมมะจัดสรรครับ สาธุครับ ลองตั้งใจอธิฐานปรารถนาพระนิพพานเป็นที่สุดดูซิครับดูซิครับ!

 

ขอบคุณครับ แม่ยังไม่มีใครนอกจากผม คงต้องทำอย่างที่แนะนำเพราะคงดูแลแม่ได้ไม่เต็มทีถ้าท่านยังอยู่ สร้างบุญกับท่านก่อนตามคำแนะนำครับผม