อย่าปั่นจักรยาน ตอนกลางคืนในป่า

ในห้อง 'เรื่องผี' ตั้งกระทู้โดย vacharaphol, 15 กุมภาพันธ์ 2006.

  1. vacharaphol

    vacharaphol เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 ตุลาคม 2005
    โพสต์:
    8,849
    ค่าพลัง:
    +27,174
    เรื่องมีกลุ่มผมได้ไปออกทริปที่เมืองกาญจ์ เราไปตั้งแคมป์กันที ่รีสอร์ทแห่งหนึ่งตั้งอยู่ตรงตีนเขา ด้านหลังเป็นภูเขาที่ปกคลุ มเป็นป่าละเมาะ ด้านหน้ามีบึงขนาดใหญ่ ทางรีสอร์ทถางหญ้าทำเส้น ทางเดินชมธรรมจากตัวรีสอร์ทไปทางด้านหลังที่เป็นภูเขาเข้าไปในป ่าละเมาะซึ่งกลุ่มเราใช้เป็นเส้นทางในการขี่เสือภูเขาด้วย เราม าถึงรีสอร์ทตอนเย็นเราก็จัดแจงตั้งแคมป์ในบริเวณที่ทางรีสอร์ทจ ัดไว้ให้ คนที่ไม่ได้ตั้งแคมป์ก็ประกอบรถและออกไปขี่อุ่นเครื่อ งกันก่อนซึ่งก็เป็นช่วงโพล้เพล้แล้ว พวกเรา5คันต้องเปิดไฟหน้าแ ละขี่เข้าไปตามเส้นทางธรรมชาติเข้าไปทางภูเขาด้านหลัง พอขี่เข้ ามาได้ประมาณเกือบ1กิโล ก็มืดมากจนแทบจะมองไม่เห็นทาง เราจึงตั ดสินใจขี่กลับแคมป์เลย ตอนนี้บรรยากาศจะมืดมาก มืดชนิดที่มองไม ่เห็นอะไรรอบๆเลย จะเห็นก็แต่เฉพาะทางข้างหน้าตรงที่ไฟส่องเท่า นั้น พอเรากลับรถเสร็จแล้วต่างคนก็ต่างรีบปั่นสุดชีวิตเพ่อจะออ กมาจากป่าโดยเร้วเพราะบรรยากาศมืดและเปลี่ยวมาก พอปั่นออกมาได้ ประมาณ 200เมตรเท่านั้น รถคันที่3จากหัวขบวนก็ตกร่องดินล้ม ทำใ ห้อีก2คันที่ตามมาชนกันล้มตาม พวกเรารีบยกรถลุกขึ้นทันที บางคน ได้แผลแต่ไม่ได้สนใจเพราะต้องการปั่นออกจากป่าให้เร็วที่สุด
    ผมอยู่คันสุดท้าย พอขึ้นจักรยานเหยีบบันไดจะปั่นปรากฎว่าโซ่หลุด จึงรีบลุกลงไปดูพร้อมกับตระโกนบอกเพื่อนข้างหน้าให้รอก่อน เพื่อนผมปั่นออกไปแล้วจึงหยุดรอผมข้างหน้าห่างออกไปประมาณ 3เมตรได้ ผมถอดไฟหน้ามาส่องดูเพื่อใส่โซ่กลับเข้าจาน พอใส่เสร็จขณะที่เอาไฟหน้าใส่กลับและกำลังจะขี่ต่อ เพื่อนผมที่รออยู่ข้างหน้าห่างออกไป3เมตร ก็เอาไฟหน้าที่ถืออยู่ในมือส่องมาดูผมข้างหลัง ผมใส่ไฟเสร็จเตรียมจะปั่นต่อ เห็นเพื่อนหน้าซีดเผือดเหงื่อแตกเต็มหน้า ถือไฟไม่กระดูกกระดิกส่องมาทางด้านหลังผมจึงหันไปดู ผมถึงกับขนลุกใจหายไปเลยครับ เพราะสิ่งที่ผมเห็นอยู่ด้านหลังห่างออกไปประมาณ 8เมตร คือภาพคล้ายๆผู้หญิงแก่ๆ ผมขาวโพลน แต่เห็นหน้าลางๆ หน้าเห็นไม่ชัดมาก แต่เห็นประการตาจากการสะท้อนจากไฟฉายเลยครับ ไม่เพียงเท่านั้นที่สำคัญคือ แกยืนเหมือนเท้าไม่ได้แตะพื้น เหมือนกำลังลอยอยู่ ผมกับเพื่อนเห็นแกอยู่ประมาณเกือบ1นาที แล้วแกจึงค่อยๆเลือนลางหายไป ผมกับเพื่อนยืนแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นก้าวขาไม่ออก จนพอร่างแกเลือนลางหายไปแล้ว ผมกับเพื่อนรีบจ้ำปั่นอย่างไม่คิดชีวิต แอนดีนาลีนสูบฉีดจนไม่รู้สึกอะไรเลย รู้อย่างเดียวคือเผ่นออกมาจากป่าให้เร็วที่สุด
     

แชร์หน้านี้

Loading...