สำลีชุ่มเลือด

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด

"หลานนุ้ย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อโดนวิญญาณหลอนในหอพัก

เรื่องน่าสยดสยองนี้เกิดขึ้นเมื่อปีกลายนี้เอง แต่มันยังติดตามมาหลอนหนูไม่มีวันลืมเลือนได้เลย!

หนูชื่อนุ้ยค่ะ มีบ้านและครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมตาอยู่ที่พุทธมณฑลสา ยสอง แต่เกิดเอ็นทรานซ์ติดมหาวิทยาลัยที่รังสิตโน่น แบบนี้ก็จำเป็นต้องอยู่หอน่ะซีคะ

พ่อกับแม่น่ะเป็นห่วงนุ้ยแทบแย่ ไม่มีใครอยากให้นุ้ยต้องจากมาอยู่ลำพังหรอก นุ้ยเองก็เหมือนกัน ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยห่างพ่อกับแม่แม้แต่วันเดียว อยู่บ้านเราก็อยู่ด้วยกัน จะไปเที่ยวไหนก็ต้องไปด้วยกัน แต่คราวนี้มันจำเป็นจริงๆ เพราะการเดินทางไปกลับดูจะเปลือง เหนื่อย และเสี่ยงอันตรายมากกว่า

ฉะนั้น เราจึงตกลงกันว่าให้นุ้ยอยู่หอ และต้องโทร.ถึงแม่ทุกวัน วันไหนมีเรียนตอนบ่าย หรือเป็นวันหยุดก็ต้องกลับบ้าน พ่อจะเป็นคนไปรับ

หอพักนักศึกษาที่นุ้ยต้องไปเช่านั้น มีเพื่อนของแม่เลือกให้อย่างดีที่สุด รับรองในความปลอดภัย ซึ่งเรื่องนี้ต้องมาเป็นอันดับหนึ่งเลยนะคะ หอนี้เป็นหอหญิง มีกฎระเบียบเคร่งครัด ไม่เปลี่ยว

ห้องที่นุ้ยอยู่ กว้างขวางกำลังดีสำหรับอยู่คนเดียว มีห้องน้ำในตัวเสร็จสรรพเรียบร้อยเชียว สภาพของหอไม่ใหม่เอี่ยม แต่ก็ไม่เก่าทรุดโทรม สะอาดมาก

ถ้ามีใครมาถามว่าอยู่คนเดียวนี่กลัวผีมั้ย? นุ้ยจะหัวเราะ บอกว่าไม่กลัวเลยค่ะ จริงๆ นะ แม้จะเคยอ่าน "ขนหัวลุก" ที่มีนักศึกษาสาวเช่าหอพักที่สะพานใหม่เจอผี แต่นุ้ยคิดว่าที่รังสิตนี่คงไม่มีหรอก ไม่กลัวสักนิด แค่คิดถึงบ้านมากๆ แล้วก็โทร.หาแม่บ่อยๆ

ที่สำคัญ นุ้ยแอบถามคนแถวนี้แล้วก็ได้ความน่าโล่งใจว่า หอที่นุ้ยอยู่ไม่เคยมีประวัติว่ามีใครมาฆ่าตัวตาย หรือถูกฆ่า รับรองความปลอดภัย (จากผี) ร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่มันไม่ใช่อย่างงั้นน่ะซีคะ นุ้ยถึงต้องเขียนมาเล่าไง!

ตอนมาอยู่ใหม่ๆ บรรยากาศสงบ สบายมาก เวลากลางคืนนะคะ ตรงทางเดินไฟจะเปิดสว่างไสวไว้ตลอดเลย ดังนั้น ในห้องนอนแม้จะดับไฟมืด แต่ก็จะมีแสงลอดเข้ามาสลัวๆ ไม่ถึงกับแยงตา กับสว่างพอที่นุ้ยจะเดินเข้าห้องน้ำกลางดึกได้โดยไม่ต้องเปิดไฟในห้อง

คืนหนึ่ง นุ้ยเดินหลับหูหลับตาเข้าห้องน้ำ ง่วงมากเลยค่ะ แต่ก่อนนอนดื่มน้ำมากไปหน่อย แล้วยังกินแตงโมเข้าไปตั้งเยอะ มันหวานหอมดีนี่คะ กลางดึกก็เลยลำบากน่าดู! แฮ่ะ...

พอเข้าห้องน้ำก็เปิดไฟค่ะ เสร็จธุระแล้วก็เหลือบไปเห็นก้อนสำลีกลมๆ ตกอยู่ที่พื้น เอ๊ะ...นุ้ยไม่ได้ใช้สำลีนะ มันมาได้ไงล่ะเนี่ย? จะว่าปลิวมาจากที่ไหนก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะห้องนุ้ยอยู่ชั้นสาม ช่องระบายอากาศของห้องน้ำก็มีมุ้งลวดด้วย

ลักษณะของสำลีมันทำให้นุ้ยใจหาย คิดแว่บไปถึงสำลีที่เขาใช้อุดจมูกคนตายน่ะค่ะ!

นุ้ยใช้นิ้วคีบมันขึ้นมาดู เห็นแล้วใจหายหมดเพราะที่ก้อนสำลีมีคราบเหลืองๆ ส้มๆ ปนสีน้ำตาลแห้งกรัง เล่นเอาสะอุ้งเฮือก ปล่อยก้อนสำลีตกส้วมไปเลย นุ้ยรีบกดชักโครกด้วยความขยะแขยง จากนั้นก็พยายามคิดว่ามันมาจากไหน?

เออ...บางทีมันอาจจะติดกระโปรงนุ้ยมาก็ได้ แบบว่านั่งทับมาไงคะ! มันอาจตกอยู่บนเบาะรถเมล์หรือเก้าอี้นั่งรอรถ...คิดได้อย่างนี้ค่อยโล่งอก หลับสบายจนรุ่งเช้า

อีกสองสามคืนต่อมา นุ้ยเห็นสำลีแบบนั้นอีกแล้ว...คราวนี้มันมาตกอยู่ในห้องนอนเลยค่ะ ลักษณะเดียวกันเปี๊ยบ คือมีคราบคล้ายน้ำเหลืองแห้งๆ ปนเลือด

เอาละซิ! ทีนี้นุ้ยชักจะคิดมากแล้วนะ แต่ยังอยู่ได้น่า ไม่เป็นไรหรอก...

แต่เชื่อมั้ยคะ สองสามวันจากนั้นก็มีก้อนสำลีนี้ทุกวัน! เก็บทิ้งก็มาอีกเหมือนมันงอกได้เองบนพื้นห้องอย่างนั้นแหละ แถมยังตกอยู่ใกล้เตียงนุ้ยมาก บางทีตก 2 อัน...แล้วอย่างนี้จะไม่ให้คิดมากได้ไง?

นุ้ยนึกเห็นภาพผีผู้หญิงผมยาว แต่งชุดนักศึกษา หน้าซีด ปากดำเป็นหน้าศพ จมูกมีสำลีอุดสองข้าง เจ้าหล่อนมาเดินไปเดินมารอบๆ ห้องและรอบๆ เตียงนุ้ย...ที่แย่ที่สุดคือ ครั้งล่าสุดมันมาตกอยู่บนหมอนของนุ้ยทั้งสองอัน

ไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ นุ้ยเอาทิชชูหยิบสำลีไปที่โต๊ะเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลหอพัก...ถามว่านี่มันอะไรกัน?

ตอนที่ลงไปน่ะเกือบสามทุ่มแล้ว พี่นิดที่เป็นเจ้าหน้าที่ยังนั่งอยู่ พอเธอเห็นก้อนสำลีปริศนาแล้วฟังจากปากนุ้ย พี่นิดก็ถามว่านุ้ยอยู่ห้อง 301 ใช่มั้ย? พอบอกว่าใช่เธอหน้าถอดสีเลยค่ะ ถามว่านุ้ยจะอยู่ต่อหรือเปล่าล่ะ?

โห...นุ้ยกลัวจับใจขึ้นมาเฉยๆ ขนลุกซู่ทั้งตัว หัวรู้สึกบานออกได้เอง เขาเรียกว่าขนหัวลุกไงคะ!

โธ่! คราวนี้จะขึ้นไปเก็บของคนเดียวยังไม่กล้าเลย มันหลอนมากๆ ค่ะ

นุ้ยถามเสียงเครือว่ามีอะไรเรอะ? ในห้องนุ้ยเคยมีคนตายใช่ไหม?

พี่นิดคนซื่อบอกว่า ไม่ใช่หรอก ห้องนุ้ยไม่เคยมีใครตาย แต่คนที่เคยอยู่เดิมเมื่อสองปีก่อนเป็นนักศึกษา ถูกรถชนตายขณะกำลังจะกลับหอ เธอตายคาที่...จากนั้นมา ไม่ว่าใครมาอยู่ห้องนี้ก็จะเจออย่างนุ้ยทุกคน

คือมีก้อนสำลีเปื้อนเลือดน้ำเหลืองมาตกอยู่ เก็บไปก็มีมาอีก แต่ไม่เคยมีใครเคยเห็นตัวของผีจริงๆ สักคน ไม่เอาล่ะค่ะ...แค่นี้ก็สยองสุดขีดแล้ว!

เป็นอันว่านุ้ยโทร.หาคุณพ่อ บอกให้มารับคืนนั้นเลย...ต้องขอบคุณพี่นิดนะคะที่ไม่ปิดบัง และขอแนะนำให้ใช้ห้องนั้นเป็นห้องเก็บของดีกว่าค่ะ อย่าให้นักศึกษาหญิงคนไหนมาเช่าอยู่อีกเลย น่ากลัวจัง

ตอนนี้นุ้ยได้อยู่หอใหม่ แชร์กับเพื่อนอีก 2 คน ไม่เหงา ไม่กลัวผีแล้วค่ะ