ศพตายท้องกลม

ในหมู่บ้านมีผู้หญิงคนหนึ่งมีอาชีพหาปลาขาย ชื่อน้าน้อเป็นผู้หญิง

อายุประมาณ 40 ปี แกรู้จักชอบพอกับครอบครัวของผมเป็นอย่างดี เวลา

แกเอาปลามาขาย แกมักพายเรือตามคลองมาชนกับเสาเรือนผมที่อยู่ติด

คลอง ถ้าได้ยินเสียงเสาเรือนดังก็แสดงว่าน้าน้อมา

ผมยังจำได้ว่าเห็นน้าน้อครั้งสุดท้ายตอนน้าน้อท้อง 5 เดือนแฟน

น้าน้อเป็นคนเจ้าชู้มาก จนในที่สุดน้าน้อก็จับได้ ความเสียใจทำให้น้าน้อ

ฆ่าตัวตาย โดยใช้เขมขัดนาคโบราณรัดคอตัวเองแขวนกับต้นก้ามปู เป็น

ภาพที่สยองมาก แล้วที่ๆ แกตายก็อยู่ห่างจากบ้านผมไม่ไกลนัก วันที่แก่

ตายผมก็ไปดูด้วย

แกแขวนคอกับต้นก้ามปู นัยน์ตาเหลือกโพลน ลิ้นจุกปากมีเลือด

ออกมาด้วย เป็นภาพที่ติดตาผู้พบเห็นมาก ทุกคนที่เห็นแทบจะไม่กล้านำ

ศพแกลงมาจากต้นก้ามปู ขนาดสัปเหร่อของหมู่บ้านยังไม่กล้าขึ้นไปนำ

ศพลงมาคนเดียว ต้องพึ่งบริการของตาฉ่ำขี้เมาประจำหมู่บ้านให้มาช่วย

พอถึงวันเผาศพซึ่งตามบ้านนอกไม่มีเมรุ จึงต้องใช้เผาแบบเชิง

ตะกอน ก่อนเผาเป็นประเพณีที่ต้องให้ญาติพี่น้องไปล้างหน้าศพด้วยน้ำ

มะพร้าว ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมจึงไปดู ศพของน้าน้อหน้าเขียว

คล้ำ มีเลือดผุดขึ้นมาจากปาก ลิ้นยังจุกปากอยู่ เพราะว่าห่างไกลจาก

ความเจริญจึงไม่ได้ฉีดยากันเน่า

เวลาผ่านไป 3 วัน บรรยากาศภายในหมู่บ้านเต็มไปด้วยความโศก

เศร้า วันนั้นเวลาประมาณตี 5 ครึ่ง ปกติผมเป็นคนตื่นเช้าเพื่อมาหุงข้าว

สักพักก็ได้ยิงเสียงคนจอดเรือชนกับเสาเรือนดัง โครม พร้อมกับมีเสียง

ร้องแว่วมาว่า "เอาปลามั้ย"

ผมตกใจมาก รีบวิ่งเข้าไปหาพ่อกับแม่ในห้องแล้วเล่าเหตุการณ์

ให้ฟัง แม่บอกว่าน้าน้อคงยังไม่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้ว

พอเรื่องนี้เงียบไปสักพัก มีแม่ของเพื่อนผมคนหนึ่งชื่อยายทอง

วันนั้นแกไปตกปลาตรงบ่อริมครองใกล้ๆกับต้นก้ามปูที่น้าน้อผูกคอ

ตาย จู่ๆก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งใช้ผ้าคลุมหน้าสวมงอบ ตามธรรมดาของ

ชาวบ้านนอกเพื่อกันแดด ผู้หญิงคนนั้นพายเรือมาแล้วถามว่า

"ยายๆแถวนี้มีหมอตำแยไหม" ยาทองรีบตอบว่า "เดี๋ยวนี้เขาไม่มีหมอ

ตำแยแล้ว มีแต่สถานีอนามัย อยู่ในหมู่บ้านโน่นแน่ะ" แล้วก็ชี้บอก

แต่พอหันกลับมาอีกครั้งก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว