มือถืออาถรรพณ์

"สุชาดา" เล่าเรื่องขนหัวลุกของคนไม่เชื่อเรื่องผี

ดิฉันเป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องเร้นลับมหัศจรรย์ ประเภทโชคลาง สังหรณ์หรือเรื่องไสยศาสตร์ต่างๆ ที่พิสูจน์ไม่ได้ตามหลักวิทยาศาสตร์ เช่นเรื่องเครื่องรางของขลังหรือเสน่ห์ยาแฝด เป็นต้น

เห็นข่าวว่ามีผู้หญิงไปหาหมอเสน่ห์ เพื่อลงคาถาอาคมให้สามีรักบ้าง เลิกจากผู้หญิงคนอื่นแล้วกลับมาหาตนบ้าง รู้สึกสลดใจทุกครั้งเลยค่ะ

ไม่รู้จักวิธีทำให้ตัวเองมีเสน่ห์ ต้องไปให้คนอื่นทำเสน่ห์ให้! น่าตลกไหมล่ะคะ?

ร้อยทั้งร้อยที่เป็นข่าวก็เพราะถูกหมอเสน่ห์หลอกเอาทั้งเงินทอง แถมต้องเสียตัวอีกต่างหาก เป็นข่าวอื้อฉาวว่าหมอเสน่ห์แอบถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอเอาไว้แบล๊คเมล์ ต้องทนจนทนไม่ไหวเลยกลายเป็นข่าวใหญ่ขึ้นมา

ส่วนมากไม่ใช่ไร้การศึกษานะคะ! เป็นดารา เป็นคนดัง ขนาดจบจากเมืองนอกเมืองนามาก็มี หลายคนเป็นนักธุรกิจฐานะมั่งคั่ง เก่งในการค้าขายและเงินๆ ทองๆ แต่กลับหลงเชื่อเรื่องทำเสน่ห์ยาแฝดเหมือนคนสมัยโบราณ...คิดแล้วเหลือเชื่อจริงๆ

ถ้าไสยศาสตร์มีจริง ขลังจริง พวกหมอทำเสน่ห์หรือหมอผีต่างๆ คงจะไม่ถูกตำรวจจับเข้าคุกตั้งหลายคนหรอกค่ะ!

แม้แต่หมอเองยังเอาตัวไม่รอด แล้วพวกที่ไปหลงเชื่อเรื่องพวกนี้ยังไม่หูตาสว่างเสียทีหรือคะ? ปล่อยให้เขาเป่าหู หลอกลวงให้หลงเชื่ออยู่ได้ เงินทองก็ขนไปประเคนแบบไม่ลืมหูลืมตา

ส่วนมากจะเชื่อเรื่องผีๆ สางๆ ชนิดฝังหัว เข้ากระดูกดำ โดนหลอกว่า เป็นอำนาจของเวทมนตร์คาถาและภูตผี สามารถดลบันดาลอะไรได้ทุกอย่าง ตั้งแต่ทำให้ผู้คนรักใคร่ เงินทองไหลมาเทมา แม้ว่าจะไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิงก็ตาม

ดิฉันเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผี และไม่กลัวผีมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ คิดว่าคนกลัวผีเป็นพวกขวัญอ่อน ขาดความเชื่อมั่นตัวเองเอามากๆ จนน่าสงสารและเห็นใจด้วยซ้ำ

เพื่อนๆ ดิฉันกลัวผีแทบทุกคนก็ว่าได้ บางคนไม่กล้าเช่าห้องอยู่คนเดียวต้องหาเพื่อนมาอยู่ด้วย อ้างว่าอยู่คนเดียวเหงาบ้างละ! อยากให้เพื่อนมาช่วยแชร์ค่าเช่าห้องบ้างละ...แต่ดิฉันก็รู้ทันจนได้

ที่แท้คือกลัวผีมากที่สุด!

ตั้งแต่จากบ้านต่างจังหวัดมาเรียนหนังสือในกรุงเทพฯ เมื่อสิบกว่าปีก่อน ระยะแรกๆ ก็อาศัยอยู่กับญาติค่ะ แต่เมื่อเรียนจบมีงานทำ ดิฉันก็ขอแยกมาเช่าห้องอยู่แถวประตูน้ำ ใกล้ๆ ที่ทำงาน บางทีก็มีเพื่อนมาอยู่ด้วย บางทีเขาย้ายไปเราก็อยู่คนเดียว ไม่เห็นจะเดือดร้อนตรงไหน

ทั้งไม่กลัวผี ทั้งไม่เคยโดนผีหลอกด้วยค่ะ

ตั้งแต่ทำงานมาได้ 6-7 ปี มีเพื่อนฝูงมากมาย ทั้งเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่ บางคนก็พบกันบ่อย แต่หลายคนไม่สะดวกก็โทร.หากันเพราะมีมือถือแสนสะดวก บางคนก็คุยกันบ่อยครั้ง บางคนก็หายไปจนคิดถึง...ไม่โทร.ไปหา เพื่อนๆ ก็โทร.มาหาเอง

ส่วนมากคนที่เช่าห้องพักอยู่มักจะมีปัญหาเรื่องกลัวผี บอกว่าโดนผีหลอกทั้งที่มีเพื่อนอยู่ด้วย เช่นนอนหลับอยู่ดีๆ ก็มีเสียงคนอาบน้ำซู่ซ่า แต่พอไปดูกลับไม่เห็นมีใครแม้แต่คนเดียว

บางรายอ้างว่าต้องสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะทีวีเปิดได้เอง! ตอนแรกนึกว่าคงลืมปิด แต่เมื่อปิดทีวีแล้วหลับต่อ เสียงทีวีดังขึ้นอีกแล้ว

รายนี้เผ่นออกจากห้อง นั่งแท็กซี่มาหาดิฉันเลย! หน้าซีดตัวสั่นน่าสงสารจริงๆ ต้องปลอบโยนกันอยู่นาน...วันต่อมาก็ต้องไปนอนเป็นเพื่อนอยู่ถึงสองคืน ก็ไม่เห็นจะมีอะไรผิดปกติ ดิฉันบอกด้วยซ้ำว่าอยากเห็นทีวีเปิดได้เองก็ไม่เห็นจะมีอภินิหารอะไรนี่คะ...อาจจะเป็นเพราะเครื่องเก่าก็ได้มั้ง?

จนกระทั่งถึงรายสุดท้าย

"นก" เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ดิฉันทำงานใหม่ๆ เธอเป็นคนสวยน่ารัก ช่างพูด ช่างเล่น ใครๆ ก็รักทั้งนั้นไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย นกเองก็เป็นคนรักสนุก ชอบตามใจตัวเอง นึกจะเปลี่ยนงานก็เปลี่ยน ห้องพักก็เดี๋ยวอยู่กับเพื่อน เดี๋ยวอยู่คนเดียว เดี๋ยวย้ายที่อยู่อีกแล้ว

เรื่องเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมากๆ เธอก็ชอบเปลี่ยนเป็นว่าเล่น....คิดอีกทีก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ จริงไหมคะ?

ข้อสำคัญคือนกเป็นคนกลัวผีฉกาจฉกรรจ์อย่างไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลย!

เธอทั้งห้อยพระ พกตะกรุด หน้าประตูติดผ้ายันต์ ที่หัวเตียงมีพานใส่พระเครื่องเกือบสิบองค์แน่ะ...ขนาดนั้นยังไม่วายขวัญผวา บอกว่าโดนผีหลอกเป็นประจำ

เดี๋ยวฝันเห็นภูตผีน่ากลัว เดี๋ยวได้ยินเสียงเคาะประตูกลางดึก แต่ไปเปิดก็ไม่มีใคร (ตามฟอร์ม) เดี๋ยวโดนผีอำ...ครั้งหนึ่งโทร.มาหาดิฉันกลางดึก บอกว่าฝันเห็นใครต่อใครเข้ามาเดินเต็มห้อง ล้วนแต่เป็นซากอสุภทั้งนั้นเลย

ดิฉันบอกให้เธอเปิดไฟไว้ ความมืดต่างหากล่ะที่เธอกลัว ไม่ใช่ภูตผีอะไรหรอก...ปรากฏว่าหลับสนิทไปตลอดคืน

จนกระทั่งครั้งสุดท้าย นกโทรศัพท์มาหาราวสี่ทุ่ม ดิฉันกำลังจะเข้านอน เธอบอกว่าเสียงมือถือดังขึ้น มองดูเบอร์ว่าใครโทร.มาก็ไม่เห็น พอรับสายก็ได้ยินเสียงแหบแห้งคล้ายผู้หญิงแก่ๆ กระซิบว่า...ไปเถอะ! ไปอยู่ด้วยกัน...ถามว่าใครพูด? ก็เสียงเงียบหายไปดื้อๆ เล่นเอานกขนหัวลุก

สักครู่เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีก เป็นเสียงเดิม คำพูดเดิมจนทนไม่ไหวอีกแล้ว ขอมาค้างคืนด้วยคนเถอะ ดิฉันก็บอกให้มาได้เลย...เธอเอามือถือติดตัวมาด้วยค่ะ

ดิฉันท้าให้ดังขึ้นอีกแต่ก็เงียบกริบตลอดคืน...รุ่งขึ้นก็ไม่เห็นนกแล้ว ตอนบ่ายถึงได้ข่าวจากเพื่อนว่านกถูกฆ่าหมกห้องตั้งแต่เมื่อวาน...ดิฉันเองก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามือถือของนกมาอยู่ในห้องดิฉันได้ยังไง? แปลกไหมล่ะคะ!