พระภิกษุสามเณรก็คือปุถุชน ที่อาจจะทำผิดพลาดได้ นี่ก็เป็นธรรมดาของโลกเช่นกัน

ที่อยากจะเตือนก็คือว่า ท่านทั้งหลายเป็นพระภิกษุสามเณร ญาติโยมที่ฟังอยู่เป็นพุทธบริษัท "สิ่งหนึ่งประการใดที่เกิดขึ้น ขอให้เราเข้าใจว่าเป็นธรรมดาของโลก"

พระภิกษุสามเณรก็คือปุถุชน ไม่ใช่อริยชนระดับพระโสดาบันขึ้นไป จะได้ไม่ทำผิดทำพลาด แล้วบุคคลที่จะเข้าถึงความเป็นพระอริยเจ้า ตั้งแต่ระดับพระโสดาบันขึ้นไปนั้น ก็คงมีประมาณเขาวัว อย่างที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เปรียบเอาไว้ วัวตัวหนึ่งมีเขา ๒ ข้าง แต่บุคคลที่ตั้งใจปฏิบัติแล้วไม่ได้ผล พระองค์ท่านเปรียบว่ามีมากเหมือนขนวัว วัวทั้งตัวมีขนกี่หมื่นเส้น

แต่คราวนี้คนเราไม่มองตรงนี้ ในเมื่อไม่มองตรงนี้ และไปตั้งความหวังเอาไว้ว่า บุคคลโกนหัว ห่มเหลืองเมื่อไร จะต้องดีเท่านั้น ถ้าเราตั้งความหวังไว้แบบนั้น ก็อาจจะเจอแบบคุณน้าคนโตของกระผม

คุณน้าคนโตของกระผม ท่านนับถือท่านอาจารย์นิกรณ์ ดอยนางแลมาก ขนาดอยู่กรุงเทพฯ เดินทางไปเชียงรายไปว่าเล่น พอท่านอาจารย์นิกรเกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นมา ไปทำผู้หญิงท้อง ท่านก็หันมานับถือพระอาจารย์ยันตระ ติดตามพระอาจารย์ยันตระออกไปแสวงบุญวัดโน้น วัดนี้ วัดนั้นไม่ขาด พออาจารย์ยันตระเกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นมา ท่านก็เปลี่ยนไปนับถือหลวงพ่อภาวนาพุทโธ คุณลองคิดดูว่าน้าผมซวยขนาดไหน ? จนกระทั่งทุกวันนี้ ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ ผมเชื่อว่าท่านมองพระทั้งโลกหาดีไม่ได้

เราที่เป็นพุทธบริษัทต้องเข้าใจว่า การปฏิบัติของพระนั้น ต่อให้ตั้งหน้าตั้งตารักษาศีล ปฏิบัติธรรมเต็มที่อย่างไรก็ตาม ก็จะแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท

ประเภทหนึ่งก็คือ เข้าถึงมรรคถึงผลไปเลย อีกประเภทหนึ่ง แค่กดกิเลสไว้ได้ด้วยอำนาจของสมาธิสมาบัติ ประเภทหลังนี่มักจะมาสายฤทธิ์ สายอภิญญา มีความเข้มแข็งในสมาธิสูงมาก แล้วก็ทำให้เกิดอุตริมนุสสธรรม คือสิ่งที่คนทั่ว ๆ ไปทำไม่ได้ ให้เขาเห็น

ในเมื่อมีความสามารถพิเศษให้คนอื่นเห็น ผู้คนก็แห่กันไปหัวไม่วางหางไม่เว้น ในเมื่อมัวแต่รับญาติโยมจนตัวเองไม่มีเวลารักษากำลังใจ พอถึงเวลากดกิเลสไม่อยู่ รัก โลภ โกรธ หลง ตีกลับ ก็จะเกิดเหตุขึ้นอย่างท่านอาจารย์ ๓ รายที่บอกมาว่ากล่าวให้ฟัง

แค่นั้นยังไม่พอ ถ้าเราเปรียบพระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี พระอรหันต์เป็นเพชร เป็นพลอย ลองถามคนที่เขาขุดเพชรขุดพลอยร่อนแร่ดูสิ ว่าเขาต้องขุดดิน ขุดหิน กี่หมื่นกี่แสนตันกว่าที่จะได้เพชรได้พลอยสักเม็ดหนึ่ง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พระภิกษุสงฆ์สามเณรในพระพุทธศาสนาของเรา ถ้านับในประเทศไทยก็มีอยู่แค่ประมาณแสนกว่ารูปเท่านั้น ถ้าหากว่าในช่วงเข้าพรรษาก็มีอยู่ราว ๆ สองแสนกว่ารูป กรองแล้วจะเหลือรอดไปได้สักเปอร์เซ็นต์ ? สองเปอร์เซ็นต์ก็ยาก

ส่วนท่านที่เหลืออยู่ก็คือประเภทที่สามารถทรงฌาน ทรงสมาบัติแล้วกดกิเลสเอาไว้ เผลอเมื่อไร กิเลสตีหงายท้องเมื่อนั้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านทั้งหลายจะไปหวังเอาเพชรเอาพลอยเลย เป็นเรื่องยากมาก

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๖๕
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com

#พระครูวิลาศกาญจนธรรม #หลวงพ่อเล็ก
#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนา #watthakhanun