ผ้านวมป้านวล

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด

"สาวป่าซาง" เล่าเรื่องขนหัวลุกเมื่อผีหวงผ้าห่ม

ดิฉันเป็นคนป่าซาง จังหวัดลำพูน เมื่อเอ่ยถึงอำเภอป่าซางย่อมเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นถิ่นคนงาม มีชื่อเสียงมากที่สุดแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ถ้ามีการประกวดนางงามขึ้นไม่ว่าที่ไหน สาวป่าซางมักจะติดอันดับเสมอ

ตามร้านสินค้าพื้นเมือง เช่น ร้านขายเสื้อผ้า เครื่องปั้นดินเผาและไม้แกะสลักต่างๆ จะต้องหานางงามมาประจำร้าน เพื่อเป็นแม่เหล็กแท่งใหญ่สำหรับดึงดูดลูกค้าหนุ่มๆค่ะ

ยิ่งเป็นหนุ่มจากกรุงเทพฯ ถือว่าเป็นลูกค้าใหญ่ ประเป๋าหนัก เห็นแม่ค้าสวยๆ มายิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับ นำ "น้ำต้น" หรือคนโทใส่น้ำมาตั้งไว้รับรองลูกค้า พวกหนุ่มๆ จะซื้อสินค้าต่างๆ แล้วแต่แม่ค้าคนงามจะแนะนำจนแทบจะหอบขึ้นรถไม่ไหวก็มี

บางคนซื้อของแค่ 20-30 บาท แต่นั่งคุยกับสาวป่าซางได้ทั้งวัน!

สมัยนั้นยังข้าวของไม่แพงนะคะ ผ้าขาวม้าผืนละ 8-10 บาท เสื้อม่อฮ่อมตัวละ 12-15 บาท ผ้านวมธรรมดาผืนละ 50-60 บาท

ผ้านวมราคาแพงที่สุดได้แก่ผ้านวมกำมะหยี่ ซึ่งเป็นผ้าที่สั่งมาจากไต้หวัน โดยผ่านตัวแทนที่เชียงใหม่ ด้านหนึ่งเป็นผ้ากำมะหยี่ อีกด้านหนึ่งเป็นผ้าแพร ราคาถึงผืนละ 120 บาท

ถ้าเป็นฤดูหนาวก็เอาด้านกำมะหยี่เข้าหาตัวเพื่อความอบอุ่น แต่ถ้าเป็นฤดูร้อนก็ใช้ด้านที่เป็นผ้าแพรห่ม จะทำให้เย็นสบาย สำหรับฝ้ายที่นำมาเป็นไส้ผ้านวมนั้น จะสั่งจากร้านเปรมจิต จังหวัดลำปางค่ะ

ผ้านวมกำมะหยี่นี่เองทำให้เกิดเรื่องแปลกประหลาดและน่ากลัวขึ้นมา

ก่อนอื่น ขอพูดถึงความเชื่อทางไสยศาสตร์ ป่าซางก็ไม่น้อยหน้าที่อื่นหรอกนะคะ เพราะเป็นสิ่งยึดมั่นทางจิตใจของพวกเรามาตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุษแล้ว

มีธรรมเนียมประเพณีต่างๆ มากมายที่เกี่ยวกั้บไสยศาสตร์ เช่น ฟ้อนผี, สืบชะตา, สู่ขวัญ, เรียกขวัญ, รับขวัญ และส่งแถน เป็นต้น บางครั้งก็ทำให้เกิดเหตุการณ์ขนหัวลุกขึ้นง่ายๆ

เช่น การส่งแถน คือพิธีถวายเครื่องเซ่นสรวงบูชาต่างๆแค่ "แถน" ซึ่งเรียกกันว่า "ปู่แถน-ย่าแถน" ซึ่งเชื่อว่า เป็นเทวดา หรือเทพเจ้าองค์หนึ่งที่ส่งให้บุคคลมาเกิด แต่ละคนจะมีปู่แถนย่าแถนประจำตัวแตกต่างกันแล้วแต่ปีเกิดค่ะ

พิธีส่งแถนจะจัดทำเมื่อมีคนเจ็บป่วยอาการหนัก รักษาตามปกติแล้วก็ยังไม่หาย หรือไม่ก็เพื่อทำพิธีสะเดาะเคราะห์ โดยญาติจะไปเชิญ "หนานหมอ" หรือผู้มีวิชาทำไสยศาสตร์มาทำพิธีที่บ้าน

เรื่องน่ากลัวเริ่มที่ป้านวล-เจ้าของร้านค้าในป่าซางเกิดล้มเจ็บลงโดยหาสาเหตุไม่พบว่าเป็นโรคอะไรแน่

ป้านวลอายุราว 50 ปี ส่งลูกชายไปเรียนที่เชียงใหม่ ส่วนลูกสาวอีกสองคนไม่ได้เรียนหรอกค่ะ แต่เป็นแม่ค้าขายของพื้นเมืองสืบต่อจากมารดา ส่วนป้านวลก็นอนรักษาตัวอยู่ด้านหลัง

สมัยนั้นร้านค้าก็เป็นที่พักอาศัยไปในตัว มีลักษณะเป็นเรือนไหม้ชั้นเดียวด้านหน้าเป็นบานเฟี้ยม ด้านข้างมีหลังคาลาดลงมาบนเสาไม้สัก เรียงลงมาตามความกว้างยาวของหลังคา สมัยก่อนใช้เสานี้เป็นที่ผูกวัว สำหรับเทียบเกวียน

ที่ป่าซางเรียกเกวียนว่า "ลำล้อ" ค่ะ

เมื่อป้านวลล้มเจ็บใหม่ๆ ก็ไม่มีใครคิดอะไรมาก แต่เวลาผ่านไปเกือบเดือนแล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะทุเลา เพื่อนบ้าน (รวมทั้งแม่ดิฉัน) ไปเยี่ยมก็พบว่าป้านวลผ่ายผอมซูบซีดลงจนผิดตา ได้แต่นอนแบบอยู่บนเตียงเหมือนจะไม่มีวันลุกขึ้นมาได้อีกเลย

ในที่สุดญาติๆ ก็ตาม "หนานหมอ" มาทำพิธีที่บ้าน ส่วนหน้าร้านก็ยังค้าขายตามปกติ

ดิฉันกำลังเล่นกับเพื่อนเด็กๆ รุ่นเดียวกัน ได้ยินเสียงร้องกรี๊ดๆ ดังออกมา เสียงโหยหวนน่าขนลุก ถึงกับหยุดชะงัก หน้าซีดไปตามๆกัน ยิ่งเป็นฤดูหนาวอากาศเย็นยะเยือก ยิ่งทำให้ใจคอต้นตึกตักชอบกล พากันเดินเลียบๆ เคียงๆ ไปที่ร้านป้านวล ครู่หนึ่งก็เห็นหนานหมอชื่อลุงปั๋นเดินออกมา หน้าตาแกไม่ค่อยจะสบายยังไงก็บอกไม่ถูกค่ะ

คืนนั้น เพื่อนบ้านก็ได้ยินเสียงป้านวลร้องกรี๊ดๆ น่าใจหาย...รุ่งเช้าก็ได้ข่าวว่าแกหมดลมหายใจเสียแล้ว

เพื่อนบ้านล้วนแต่ไปช่วยงานศพกันทั้งกลางวันและกลางคืน

หลังจากตั้งศพสวด 7 วัน กลางคืนมีสวดอภิธรรมและเทศน์ พวกญาติก็นำศพป้านวลไปเผาที่ป่าช้า จากนั้นจึงนิมนต์พระมาสวดสังคหะเพื่อปัดเป่าความทุกข์โศกและสิ่งชั่วร้ายต่างๆ ให้หมดสิ้นไป

ลูกสาวทั้งสองได้ยกเสื้อผ้าและผ้านวมของแม่ให้แก่คนยากจน...เกิดเรื่องน่าขนหัวลุกโดยไม่นึกไม่ฝัน!

คนที่ได้เสื้อผ้าไปไม่มีปัญหาอะไร แต่ยายแจ่มที่ได้ผ้านวมไปก็ร้องเสียงโหวกโหวยจนนึกว่าไฟไหม้ คนอื่นๆจุดไฟไปดูกก็เห็นแกวิ่งกระเซอะกระเซิงออกมา บอกว่านอนอยู่ดีๆ ก็เห็นป้านวลมานอนเบียดอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกัน

ตอนเช้า ยายแจ่มก็หอบผ้านวมมาทิ้ง ยายบัวที่ยากจนมากอยู่ท้ายหมู่บ้านเก็บผักหักฟืนขายไปวันๆ แกบอกว่าไม่กลัวผีแต่กลัวหนาวจับกระดูกมากกว่า ก็เอาผ้านวมผืนนั้นไปทันที

ชาวบ้านวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา แต่ไม่มีใครได้ยินยายบัวร้องน่ากลัวเหมือนป้าแจ่ม...รุ่งขึ้นก็พบว่าแก่นอนหลับตายอยู่ในผ้าห่มนวมเหมือนมีความสุขเต็มประดา แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมแกใช้ด้านผ้าแพร่ห่มตัวก็ไม่ทราบ...นึกถึงแล้วขนลุกค่ะ

 

น่ากลัว...อึ้ยยยยยยยยย

 

น่ากลัวจริงๆ

 

น่ากลัวจริงๆ

 

น่ากลัวจริงๆ

 

กัว