ประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อผีอำปรากฏให้เห็น

"พวงแสด" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อผีอำปรากฏให้เห็น

ดิฉันเชื่อว่าทุกๆ คนคงเคยโดนผีอำกันมาแล้วทั้งนั้น จริงไหมคะ?
ถึงแม้ผีอำจะไม่ใช่ผีหลอก แต่ต้องยอมรับว่าทรมานมากๆ เลย ใครโชคดีก็นานๆ เป็นครั้ง ถ้าใครโชคร้ายก็เป็นบ่อยๆ เดือดร้อนเป็นทุกข์มากค่ะ ใครที่ประสบกับตัวเองย่อมทราบดี

การที่เรานอนหลับสนิท จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีของหนักๆ มาทับตัว โดยเฉพาะที่ทรวงอก ทำให้อึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก
บางครั้งก็รู้สึกคล้ายกำลังจมน้ำ พยายามดิ้นรนเอาตัวรอดเต็มที่ ทั้งกลัวทั้งโกรธ แต่คงกลัวมากกว่า ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด บางทีก็คล้ายถูกมัดมือชก ลมหายใจใกล้จะขาดผึงอยู่รอมร่อแล้วละค่ะ...
เหมือนได้ผุดโพล่ง...โผล่ขึ้นเหนือน้ำได้สำเร็จ!

เหมือนสะบัดเชือกที่มองไม่เห็นจนขาดกระเด็น หลุดรอดจากความตายได้อย่างหวุดหวิด เมื่อสะดุ้งตื่นขึ้นมาลืมตาโพลงหัวใจเต้นกระหน่ำอย่างที่เขาว่าแทบจะพังออกมานอกอก เหงื่อกาฬเปียกชุ่มไปทั้งตัว!

ทางแพทย์ว่านอนทับเส้นเลือดเป็นเวลานานๆ บ้างก็ว่าเพราะนอนกอดอกแน่นจนหลับ บ้างก็ว่าเพราะนอนไขว้ขากันด้วยความเคยชิน เมื่อหลับไปเกิดเลือดลมเดินไม่สะดวก ทำให้เกิดอาการผีอำขึ้นง่ายๆ

แต่ชาวบ้านทั่วไปเชื่อว่าเพราะโดนเจ้าที่เจ้าทางเล่นงานเอา เนื่องจากไปลบหลู่ดูหมิ่น หรือไม่แสดงความเคารพนับถือเท่าที่ควรโดยเฉพาะการไปหลับนอนต่างถิ่น จะเกิดผีอำมากกว่านอนที่บ้าน!
ไม่ว่าจะเป็นโรงแรมหรือบ้านช่องอื่น ย่อมมีเจ้าที่เจ้าทาง หรือมีวิญญาณที่ล้มตายไปในอดีตสิงสู่อยู่ ถ้าเรายกมือไหว้และบอกกล่าวว่ามาขออาศัยหลับนอนชั่วคราว ไม่มีเจตนาลบหลู่ใดๆ ขอให้เจ้าที่เจ้าทาง-เจ้าบ้านเจ้าเรือน จงช่วยคุ้มครองป้องกันอย่าให้มีภัยอันตรายใดๆ เลย

เชื่อว่าความนอบน้อมถ่อมตนย่อมป้องกันตัวได้ ดังมีสำนวนในนิยายจีนว่า..ความอ่อนโยนคือดาบเล่มหนึ่ง!
ดิฉันเคยโดนผีอำ 2-3 ครั้งเมื่อหลายปีมาแล้ว แต่ได้ยินเพื่อนๆ เล่าให้ฟังเสมอว่าโดนผีอำ มากบ้างน้อยบ้าง จึงทำให้เชื่อว่าทุกคนคงจะเคยมีประสบการณ์เรื่องนี้มาแล้วทั้งนั้นเมื่อสิบปีเศษมาแล้ว ดิฉันก็โดนผีอำอย่างร้ายแรงที่สุดในชีวิต!

ดิฉันไปคลอดบุตรคนแรกที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ย่านถนนราชวิถี ได้ห้องพิเศษที่ค่อนข้างเก่า แต่ก็สะอาดสะอ้านน่าอยู่...เราได้ลูกชายสมใจสามีค่ะ
คืนที่สองนั่นเอง ดิฉันก็โดนผีอำ!!

หลังจากให้นมลูกในห้องเด็กตอนเย็นแล้ว ดิฉันก็กลับเข้าห้อง มีญาติมิตรมาเยี่ยม บางคนก็ขอให้สามีพาออกไปดูเด็ก จากนั้นดิฉันก็กินข้าวเข้านอน ร่างกายยังอ่อนเพลียและต้องการพักผ่อน...อาการไม่เจ็บปวดรุนแรง ผิดกับบางคนที่บอกว่า "คลอดลูกก็เหมือนกับถูกรถชน"

แม่ดิฉันที่มาเฝ้าตั้งแต่คืนแรก นอนหลับที่เก้าอี้ยาวข้างฝา เปิดไฟหัวเตียง แล้วดิฉันก็หลับไป...
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ ขณะที่เรื่องน่ากลัวอุบัติขึ้นมา!
นั่นคือ ดิฉันรู้สึกอึดอัด กระสับกระส่าย...อะไรบางอย่างโถมทับลงบนทรวงอก กดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ดิ้นรนแต่ไม่สำเร็จ คล้ายกับถูกเชือกมัดไว้แน่นหนาจนขยับแขนขาไม่ได้เลยค่ะ
รู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่น ลมหายใจใกล้จะขาดอยู่รอมร่อ ได้แต่สะบัดหน้าไปมา..อยากร้องตะโกนให้แม่ช่วย อย่างน้อยได้ยินเสียงก็ยังดี แต่ก็ไร้ผล

วูบหนึ่ง นึกถึงลูกที่เพิ่งลืมตาดูโลกยังไม่เต็มสองวัน...
ทันใดนั้นเอง ดิฉันก็ดิ้นรนออกมาจากบ่วงเชือกที่มองไม่เห็นได้สำเร็จ...หอบฮักๆ ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทันพอลืมตาขึ้นก็แทบจะช็อกคาที่ในบัดดล!

ท่ามกลางแสงไฟสีเหลืองรัว ผู้หญิงในชุดขาวคนหนึ่งนั่งกอดเข่าอยู่ตรงมุมห้องปลายเตียง นัยน์ตาดำโตดูขยายใหญ่ จนทำให้ใบหน้าซีดๆ นั้นยิ่งดูขาวเหมือนกระดาษปากบางๆ เหยียดกว้างเกือบเป็นเส้นตรง...เธอจ้องมองดิฉันนิ่งแน่ว ท่ามกลางบรรยากาศเยือกเย็นจนหนาวสะท้านจากต้นคอไปถึงไขสันหลัง

นัยน์ตาน่ากลัวคู่นั้นสบตาดิฉันเขม็ง เหมือนกำลังจ้องมองมาจากโลกของความตาย ทำให้ดิฉันขนลุกซ่าไปทั้งตัว...ปากบางๆ ของเธอไม่ได้ขยับเลย แต่ดิฉันก็ได้ยินเสียงมากระทบหู หรือโสตประสาทอย่างชัดเจน


"ฉันอยู่ที่นี่เอง! อยู่มานานแล้ว...ไม่ต้องกลัว..."
ไม่กลัวหรือคะ? ดิฉันแทบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ รู้สึกเหมือนตายไปแล้วหลายชาติเต็มที! น้ำตาไหลรินลงมาอาบแก้มเงียบเชียบ ขบฟันกลั้นเสียงสะอื้นจนหน้าอกสั่นสะท้าน
"ไม่ต้องห่วงลูกหรอก..ฉันจะดูให้..." เสียงเยือกเย็นราวดังมาจากโลกของวิญญาณ "ฉันไม่ทำอะไรลูกเธอ...อย่ากลัว...." ดิฉันเกือบจะปล่อยโฮอยู่แล้ว พอดีแม่ตื่นขึ้นมาทักว่าจะเอาอะไร แม่จะหยิบให้? หันไปมองอีกทีก็ไม่เห็นร่างนั้นเสียแล้ว...ดิฉันไม่ได้เล่าให้แม่ฟัง พยายามทำใจว่าไม่กลัวตามคำแนะนำ แต่รุ่งขึ้นขอกลับบ้านเพราะกลัวหัวใจวายตายค่ะ!


ข้อมูลจาก หนังสือพิมพ์ข่าวสด

 

น่ากลัวจังเลยค่ะ แต่ก็เคยโดนค่ะ ทรมานมากเลยร้องให้พี่ชายช่วยก็ร้องไม่ได้ พอหลุดได้ก็หอบเลยค่ะ

 

ไง บ้าไปแล้ว

ผมก็เคยโดนผีอำแบบที่ว่าขยับตัวไม่ได้แต่ไม่เคยเห็นว่ามีใครมาทับหรือเหยียบอก มีแต่อาการอึดอัดขยับตัวไม่ได้ ส่วนที่ว่าเห็นใครมาทับน่าจะฝันไปเอง ผมยังเคยฝันว่าอาจารย์ยิ่งศักดิ์มาทำอาหารให้กินเลยพอตื่นมาก็เห็นแก่ทำอาหารอยู่ในทีวีแสดงว่าตาคนเราหลับแต่หูได้ยินสมองก็เลยเอาไปคิดปรุงแต่งเป็นฝันไป ส่วนโดนอำแรกๆกลัวสุดๆ กลัวตาย แต่หลังๆมานี้พอรู้วิธีแก้แล้ว ใครจะเอาไปใช้ก็ได้นะ ไม่เชื่อก็ลบหลู่ได้ อิอิ
วิธีแรก ง่ายมาก ทำใจให้สบาย ไม่ต้องเก็ง หลับตาซะทำตัวให้สบาย ทำไปทำมาหลับยันเช้าเลย แรกๆทำก็กลัวว่าจะตายไปเลย แต่ก็ยังไม่เห็นตาย ใครทำแล้วตายบอกด้วยจะได้เลิกทำ คำเตือนทำแล้วสบายจัดนอนตืนสายอาจโดนเหยียบกลางอกได้ อาจจะอาการหนักกว่าผีอำนะ
วิธีทีสอง เมื่อโดนอำ จะขยับแขนขาแม้แต่ตัวก็ไม่ได้ร้องก็ไม่ออก คาถากี่บทก็ไม่ออก กลัวสุดๆเมื่อไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ลองหยุดดิ้นซะเมื่อหยุดดิ้นก็จะเห็นว่ามันไม่อึดอัด และลองดูให้ดีๆ บางทีอาจมีส่วนใดส่วนหนึ่งขยับได้ เช่น นิ้วเท้า นิ้วมือ หรือส่วนไหนก็ได้ลองขยับดู ส่วนมากที่ผมใช้เป็นนิ้วเท้า เมื่อรู้ว่านิ้วเท้าขยับได้ก็พยายาม กระดิกนิ้วเล่นไปเลื่อย เมื่อกระดิกนิ้วได้ก็กระดิกเท้าได้ ทำแรงขึ้นเลื่อยๆ เดียวก็กระดิกขาได้ เมื่อกระดิกขาได้ เดียวก็กระดิกตัวได้ ลองทำดู โดนอำแรกๆ จะนึกไม่ออกเพราะความกลัว โนบ่อยๆเดียวก็นึกได้เอง (ตอนโดนอำตอนทำใจให้สบายลองนึกดูดิว่าเราเหาะได้ เดียวมันก็ฝันว่าเราเหาะได้ โครตมันเลย เดียวจะติดใจอยากให้ผีอำบ่อยๆอะอะ อันนี้ล้อเล่น )
คำเตือนควรใช้สมองในอ่าน มีเปล่าสมองนะ
นอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ ผีจะไม่อำ ไม่เชื่อก็ลบหลู่ได้

 

เจริญเมตตาสติ และอุทิศบุญอยู่เป็นประจำ จะลดอาการดังกล่าวได้ครับ

 

เหอะๆ น่ากลัว จะไม่ให้กลัวได้ไง ไม่ทันได้ตั้งตัว

 

ผมก็เคยเป็นนะ วันนั้นไปนอนบ้านเพื่อน หลับกลางวันกันนั่นแหละ พอหลับไปสักพักผมก็รู้สึกตัวว่าตื่นขึ้น แต่มันขยับตัวไม่ได้ และมีความรู้สึกอึดอัดมากๆ ตอนนั้นรู้สึกว่าสามารถมองห้องไปรอบๆได้และได้ยินเสียงทีวี เห็นเพื่อนนอนอยู่ด้วย....ตอนนั้นก็ไม่รู้จะทำไงก็เลยพยายามทำเหมือนสะบัดตัวแรงๆ แล้วผมก็ตื่นขึ้นมาปกติ....เอ่อ เสียงทีวีที่ได้ยินก็เป็นรายการเดียวกะที่เปิดอยู่ด้วยตอนตื่น

โดยส่วนตัวเป็นคนที่ไม่เคยเห็นผี หรือ วิญญาณ

ผมคิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอาจจะเกิดมาจากสภาวะที่เรียกว่าจิตตื่นก่อนร่าง

คิดเอาเองน่ะคับ อิอิ

 

น่ากลัวอ่ะแบบนี้..เคยโดนเหมือนกันทรมานเหมือนจะตายเลย..

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">ดิฉันก้อเคยโดนตอนกลางวันเลย แถมได้ยินเสียงด้วย</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>