นิมิตรที่เกิดขึ้นคืออะไรคะ

ปัญหาคือ เราจะรู้ได้ยังไง ว่าใครเคยฝึกมาหรือไม่เคยฝึก

ผมมีตัวอย่าง ให้

เช่น ประวัติ พระจูฬปันถก

 

อ้อคับ
ถามดี ฉะนั้น
ต้องขอเวลาพิจารณาคำถาม
ให้รอบคอบก่องครัฟ

 

เงี่ยหูฟังอยู่คับ

 

ยกมาอ้างแบบนี้เคยเห็นจริง ประสบจริง ด้วยตนเองหรือเปล่า..

แล้ว "โอภาส" มีลักษณะอย่างไร?

 

บางครั้ง มันก็เป็นแค่สมมุตินะถ้า จิตสงบ จากกิเลสตัณหาทั้งหลาย แค่ฟังธรรมแล้วคิดตาม สิ่งที่ฟังที่คิดเข้าถึงจิตได้ มันก็ปลดล๊อคได้ ที่บางคนฟังธรรมสั้นๆแล้วบรรลุธรรมได้ก็เพราะจิต มีกิเลสตัณหาเบาบาง อาจแค่ชั่วขณะที่ฟังธรรมก็เพียงพอ
สาเหตุ ที่ทำให้กิเลสตัณหาเบาบาง มันก็มีได้มากกว่า 1 ..
แต่ใครละที่จะรู้ได้ว่าใครที่มีกิเลสตัณหาเบาบาง ควรได้ฟังธรรม แบบไหน แบบไหน แม้แต่เจ้าตัวเอง ก็ยังไม่รู้...

 

https://palungjit.org/threads/ส่วนหนึ่ง-ของการลอง-เนสัชชิก.329857/

เคยแชร์ไว้นานละครับ อ่านเล่นๆ

 

มาแนะนำเขาแล้วตัวเองชำนาญหรือยัง?

ตัวเองมีสติอัตโนมัติหรือยัง?

ถ้ามีสติที่เป็นสติอัตโนมัตินั่นใช่สติสัมโพชฌงค์หรือเปล่า?

ถ้ามีสติอัตโนมัตินั่นใช่มหาสติหรือเปล่า?

 

ถามว่า เคยประสบกับตัวเองเห็นเองหรือเปล่า?

ไม่ได้ถามว่าเคยแชร์หรือเปล่า อย่าแถ..

ตอบแค่ว่า เคย หรือไม่เคย..

 

ก็ไป อ่านซิครับ เขียนไว้ในนั้น ประสบการหลอนๆ

 

ไม่มีเหตุไม่เกิดแน่นอน..

ทุกอย่างเกิดแต่เหตุ..

 

ตอบอันนี้ด้วยละกัน..

เขาจะได้รู้ว่าท่านไม่ใช่บุคคลอวดอุตริมนุยธรรม..

 

ยากรู้ยาก อะป่าวครับเนี่ย อิอิ
บางคนเจอมาหมดแล่วไม่ต้องนั่งสมาธิไม่ต้องอดหลับอดนอน ไม่ต้องอดอาหาร...

 

ประวัติ พระจูฬปันถก
พระพี่ชาย พระมหาปันถก เป็นพระอรหันต์ประเภท ปฏิสัมภิทา ก็ยังไม่อาจ สอนพระจูฬปันถกได้

มีเพียงพระพุทธเจ้า องค์เดียว ที่ สอนพระจูฬปันถกได้ และรู้เรื่องราวย้อนหลัง

แต่มายุคปัจจุบันนี้ จะมีใครมาบอกว่า คนนั้น คนนี้ มีของเก่าเท่านั้นเท่านี้ นั้นยากครับ

พระจุฬปันถก ฝึก ง่ายๆ
ก็บรรลุอรหันต์ อภิญญาหก

แล้วยังได้เป็นผู้เป็นเลิศด้าน มโนมยิทธิ

 

แค่ ปีติ สุข ในสาธิ เกิด ก็เอามาคุย..

 

บางทีอาจจะไม่ได้ยากขนาดต้องเจอพระพุทธเจ้านะครับ นอกจากเป็นคนที่ตั้งปณิทานเอาไว้ และมีความปราถนาเอตทัคคะ

 

คนพวกนี้จะกลัวการทำสมถะ จะคิดเองว่า มันต้องประสบอันนั้นอันนี้ ทำให้หลงทาง ทำให้ช้า..

และคนพวกนี้จะเดินปัญญาอย่างเดียว โดยที่หารู้ไม่ว่าเมื่อสติสัมปชัญญะครบบริบูรณ์ หรือ จิตถึงฐาน มันก็มีสมถะร่วมด้วยอยู่แล้ว..

คนพวกนี้จะออกแนวขี้ขลาดตาขาว กลัวความลำบาก ปฏิเสธสมถะ สุดท้ายก็ไปไม่ถึงไหน..

เพราะเดินปัญญามากจิตก็ล้า พอจิตล้าพลิกจิตมาพักในสมถะไม่เป็นก็โดนอวิชชาลากไปเป็นวิปัสสนู..

พอวิปัสสนูกิเลสเข้าครอบงำ ด้วยไม่เคยเสพสมถะก็พักจิตไม่เป็น สุดท้ายถามหาหมอน นอนดีกว่า..

นอนจนหมอนกิ่ว หมอนขาดมาทุกภพทุกชาติ แถมยังมาหลงปัญญาตนเองอีก..

 

สีม่วง คือ กสินสองชนิด รวมกัน
คือสีแดงกับสีน้ำเงิน
แสดงว่า เคยเพ่งสีม่วงมาก่อน
แต่ถ้าเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ เหมือน สายรุ้ง ได้
ก็จะคล่องแคล่วใน อภิญญา

 

กระทบชิ่งมาโดนผมป่าว

 

คนมีก็อวดได้ครับ เว้นแต่ว่า
จะเอามาอวดหรือไม่เท่านั้นเอง
แต่ถ้ามีไม่จริงแล้วมาอวด เป็นพระก็ปาราชิกโดยไม่ต้องแจ้ง
ถ้ามีจริงเอามาอวด ก็เพียงปรับอาบัติ


สติ อัตโนมัติ มันเกิดแล้วก็ดับ
เขาจึงต้องเพียรสร้าง ด้วยการเจริญ
ไม่ใช่ว่า เกิดสติอัตโนมัติแล้ว ค้างเติ่ง


สติอัตโนมัติเป็น สติที่พ้นเจตนาในการเข้าไปทำ


สติอัตโนมัติ เมื่อ เกิด จากการเจริญสติ อย่างต่อเนื่อง เนืองๆ
ก็จะเกิด สติอัตโนมัติ ที่เกิดต่อเนื่องกันดั่งสายน้ำ เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาเรียก สติวินะโย
(ผลงานการแก่รอบ ของสติวินะโย ที่เป็นผู้นำจิต ตลอดเวลา เรียกว่า จิตตั่งมั่นไม่หวั่นไหว
ไม่ว่าจะยินดี ยินร้ายหรือเฉยๆ จิตก็ไม่หวั่นไหว มีความเป็นกลาง ตรงนี้เรียกว่า จิตมีสัมมาสมาธิ

ผัสสะที่เกิดขึ้น จะกลายเป็น ผัสสะบริสุทธิ์

เมื่อจิตมี คามตั่งมั่น ไม่หวันไหว ในอารมณ์ ต่างๆ
มันจะพิจารณาด้วยตัวมันเอง ตัดสินผลของ วิปัสนา
ปัญญาก็จะเกิดขึ้น วิชชาก็ทำลายอวิชชาในทันใด
ไม่ต้องไปไล่ ดับ วงจร 12 หรือ รอบสามอาการ 12
ด้วยความเป็นอัตโนมัติ
พ้นจากเจตนาเข้าไปทำ
ฉะนั้น ในการละกิเลส มันจึงเป็นหน้าที่ ของ ต้นไม้จะออกผล

เจตนาทำได้เพียงให้อาหาร ทุกข์เกิดขึ้น กำหนดรู้อย่างเดียว





พระโสดาบัน มีเพียงสติเล็กน้อย สมาธิเล็กน้อย ปัญญาเล็กน้อย (ปุถุชน จะมี สติขนาดไหน)

พระสกทาคามี ก็จะมีไปตามลำดับ

สติเริ่มมากแก่รอบ ที่พระอนาคามี

แต่ บางอินทรี ก็ไม่ได้ไล่ ลำดับ
สามารถแทงตลอด สาย มรรค 4 ผล4 ได้ในขณะจิตเดียว

สติที่พ้นเจตนา ตัวแรกที่เพิ่งรู้ จัก
เขาเรียก สัมมาสติ หรือจะเรียก สติธรรม หรือจะเรียก
สติสัมโพฌชง ตัวเดียวกัน

 

มันอยู่ที่ ว่า เราลองแล้ว ก้ประจักษ์ ผลเองโดยที่ไม่ต้องฟังใครเล่า

เช่น สมมุติเรานั่งทน สิบชั่วโมง สิบสองชั่วโมง ผ่า เวทนา คนไม่เคยทำไม่เคยรู้หรอก

ว่า ผลที่ได้รับจะมีอะไร เพราะฟังแต่เขา เล่าว่า เขาเล่าว่า

ฉะนั้น จะยากรู้ยาก ง่ายรู้ง่าย ไม่ใช่ปัญหา
ปัญหาคือ เรามี ความจริงใจในการปฏิบัติ มีความศรัทธา ในคำสอนแค่ไหน

มี กาลามะสูตร แค่ไหน