" นางนากเอย "

ผีตายโหง คนไทยเชื่อกันว่า เป็นผีที่น่ากลัวที่สุดโดยเฉพาะการตายโหง ถ้าเป็นผีตายทั้งกลมด้วยแล้ว ยิ่งมีฤทธิ์เดชมาก หลอกคนให้กลัวจนขนพองสยองเกล้า ดังผีนางนากพระโขนง กลายเป็นเรื่องเล่าทีโด่งดังมาจนถึงปัจจุบัน

ชาวบ้านพระโขนงเล่ากันว่า ริมคลองวัดมหาบุศย์ มีสวนของคหบดีคือผู้ใหญ่สุข ที่ท้ายสวนเป็นทางเกวียนเข้าสู่วัด มีเรือนหลังเล็กๆอยู่ท้ายสวน ไกลผู้คน ผัวเมียคู่หนึ่งอาศัยอยู่ที่นั่น ผัวชื่อทิดมาก เป็นคนย่านคลองเตย เมียชื่อแม่นาก เป็นสาวงามย่านพระโขนง แม้จะรับจ้างทำสวนและยากจน แต่ทั้งคู่ก็รักกันมาก ขณะที่แม่นากตั้งท้อง ทิดมากก็ถูกระดมเข้าเป็นทหาร แรกๆก็มาเยี่ยมเมียได้ แต่ต่อมาต้องเดินทัพไปทางเหนือเป็นเวลาหลายเดือน กว่าจะยกทัพกลับก็เลยเวลาที่แม่นากจะคลอดลูกไปราว 2 เดือน

เมื่อทิดมากกลับจากไปรบ ถึงพลบค่ำก็รีบขี่เรือจ้างมาขึ้นท่าน้ำวัดมหาบุศย์มาหาแม่นากทันที คืนนั้นเป็นคืนวันพระขึ้น 15 ค่ำ แสงจันทร์สว่างนวลพอเห็นทางและบ้าน ขึ้นบ้านเรียกหาเมีย ก็เห็นนั่งอุ้มลูกอยู่ ดีใจจึงรีบไปหา แต่ก็สะดุ้งเมื่อจับต้องเมียและลูกร่างกายเย็นผิดปรกติ ทั้งเมียและลูกผอม แม่นากอย่างกับรู้ใจ บอกว่าผัวกำลังหิวข้าว ก็ไปจัดสำรับกับข้าวที่ชอบมาให้กิน พอกินหน่อยนึง ก็มีลมเย็นพัดมาทำให้หนาว ช้อนเลยตกลงไปใต้ถุนเรือน พลันแม่นากก็เอามือหย่อนลงไปเอาช้อนกลับมาให้ได้

เมื่อทิดมากสงสัย แม่นากก็ร้องไห้คร่ำครวญและบอกว่านางตายไปแล้ว ลูกได้ยินก็วิ่งออกมาหาแม่แล้วแสดงกระโดดขึ้นบนขื่อให้พ่อดู ทิดมากรู้ว่าเมียและลูกเป็นผีจึงรีบวิ่งออกมา พลันตะเกียงก็ดับลง ทิดมากวิ่งไปบ้านพี่สาวที่ชื่อหวาน แล้วนางนากก็ตามมาร้องเรียก ทิดอ่วมจึงเอาน้ำมนต์มาประพรม โปรยป้องกันและขอร้องให้นางนากกลับ

เหตุที่ผีแม่นากเฮี้ยนหนัก เพราะเอาศพไปฝังไว้ระหว่างต้นตะเคียนคู่ ก่อนหน้าที่ทิดมากจะมา ผีนางนากไปร้องขอข้าวเณร และยื่นมือไป เณรเอามีดหมอหลวงตาฟันมือขาด หลวงตาเอาเณรไปไว้ในกุฏิ เอาใบหนาดสวม และนอนเฝ้า แต่ผีนางนากก็มาหักคอเณรจนได้ ผีนางนากกับลูกเที่ยวหลอกชาวบ้านและคนเดินทาง รวมทั้งพระในวัดจนเป็นที่เลื่องลือ แม้หนุ่มๆ ผีนางนากก็แปลงกายเป็นสาวสวยมาหลอกให้หลง พอรู้ว่าเป็นผีก็หนีขวัญหนีดีฝ่อ ทิดมากเองจะไปไหนก็ไม่ได้ นางนากคอยติดตาม ในที่สุดต้องหาหมอผีมาเรียกวิญญานนางนากและลูกใส่หม้อนำไปถ่วงน้ำ แล้วทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ ผีนางนากจึงหายไป แต่ตำนานเรื่องแม่นากพระโขนงก็ยังเล่าสืบกันมา


http://www.thaifolk.com/Doc/literate.htm