89.ญี่ปุ่น(2) : หนาวกับฝน และ ฉันทนได้

​

 

​

 

พวกเราไหว้เสร็จแล้ว ก็เดินขึ้นบันไดต่อไปด้านบน ก็พบกับวิหารที่ประดิษฐานพระอวโลติเกศวร แต่ว่ายังไม่ได้เข้าไปไหว้ เดินเก็บภาพกันอยู่ด้านนอก

​

 

​

 

ไปจุดชมวิวที่เป็นระเบียงยื่นออกไปดูวิวชายหาด มีคนมายืนเล่น นั่งเล่นจำนวนมาก แต่ว่าลมทะเลในอุณหภูมิเลขตัวเดียวนี่ก็ทำให้สะท้านได้นะ เดินเล่นเก็บภาพไปสังเกตว่าทำไมที่วัดถึงไฟสวยไปหมด ถึงได้รู้ว่าช่วงนี้เป็นเป็นงานประจำปีประดับไฟของทางวัด โชคดีจัง ด้านขวามือของจุดชมวิวมีบันไดขึ้นไปด้านบนอีก ซึ่งเป็นจุดชมวิวมุมสูง ก็ไม่ได้ขึ้นไป เพราะมืดมากแล้ว เห็นมีหลายๆ คนที่มาเที่ยวยังเดินขึ้นไปกันอีกเรื่อยๆ

​

 

พวกเรามาหยุดถ่ายรูปกันตรงใกล้ๆ ป่าไผ่ ก็เจอกับ จิโซนำโชค "เรียวเอ็นจิโซ" เป็นรูปปั้นจิโซ 3 รูป เห็นเขาบอกว่าในวัดมีซ่อนไว้ 3 ที่ หากใครสามารถหาได้ครบทั้งสามที่ จะโชคดีหรือจะพบกับคู่ครองที่ดี พวกเราเจอที่เดียวถือว่าก็โชคดีแล้วเนอะ

​

 

ใกล้ป่าไผ่ มีหอเก็บพระสูตร (Sutra Repository)ภายในมีชั้นวางพระสูตรที่สามารถหมุนได้ และเป็นที่เก็บรักษาพระคัมภีร์ที่รวบรวมไว้ แต่ไม่ได้เข้าไปดูเพราะมืดมาก

​

 

พวกเราเดินมายังวิหารประธาน พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร มีป้ายห้ามถ่ายรูป อดถ่ายเสียดายจัง

พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร (Bodhidasattva หรือ Avalokitesavara Juichimen Kannon) มีความ สูง 9.18 เมตร เป็นรูปแกะสลักไม้ที่สูงที่สุดในญี่ปุ่น รู้จักกันดีในนามพระโพธิสัตว์แห่งฮะเซ (Hase Kannon) ประดิษฐานอยู่ในวิหารคันนง (観音堂 / Kannon Hall มือขวาถือไม้เท้าของพระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์ (地蔵菩薩 / Jizo-Bosatsu จิโซโบซัตสึ) และมือซ้ายถือแจกัน สำหรับพระพักตร์ทั้ง 11 นั้น จะแทนลักษณะ 11 ลักษณะของพระโพธิสัตว์ โดยมีพระพักตร์ใหญ่ 1 พระพักตร์ มีพระพักตร์เล็กอยู่เหนือพระพักตร์ใหญ่หันไปด้านซ้าย ด้านขวา และตรงกลาง ด้านละ 3 พระพักตร์ และมีพระพักตร์เล็กอยู่บนยอดมงกุฎอีก 1 พระพักตร์ ซึ่งให้ความหมายว่าพระโพธิสัตว์สามารถรับฟังความทุกข์ยากของคน และปัดเป่าความทุกข์ยากได้ทั่วสารทิศ

ในปี ค.ศ. 1341 โชกุน อะชิกากะ ทากาอุชิ (Ashikaga Takauji, 1305-1358) ซึ่งเป็นโชกุนคนแรกของสมัยมูโนนาชิ (Muronachi) ได้อุทิศถวายแผ่นทองเพื่อปิดรูปสลักพระโพธิสัตว์ ในปี 1392 โชกุน อะชิกากะ โยชิมิทสึ (Ashikaga Yoshimitsu, 1358-1408) โชกุนคนที่สามของตระกูลมูโนนาชิ ได้สร้างพระรัศมีถวายแด่องค์พระโพธิสัตว์

ในวิหารมีที่จำหน่ายเครื่องราง เดินไปมุงดู ไม่ถูกใจ ถ้ามีรูปหล่อลอยองค์แบบพระไดบุทสึให้เช่า คงได้เสียตังก์ แน่ๆ...

 

ไหว้พระโพธิสัตว์แล้ว ก็เดินออกมา ด้านข้างซ้ายมือมีวิหารพระอมิตตาพุทธเจ้า (Amida Buddha หรือ Amitabha)

มีความสูง 2.8 เมตร ประทับนั่งขัดสมาธิเพชร สร้างขึ้นโดยโชกุนมินาโมโต โยริโตโม (Minamoto Yoritomo, 1147-1199) เพื่อสะเดาะเคราะห์ในปีที่มีอายุครบ 42 ปี ในครั้งแรกรูปพระอมิตตาพุทธเจ้านี้ประดิษฐานอยู่ที่วัดเซกังจิ (Seigan-ji) ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในคามาคุระ ต่อมาในราวศตวรรษที่ 17 ได้มีการย้ายมาประดิษฐานที่วัดฮะเซ รู้จักกันในนามพระอมิตตาแห่งความโชคดี (Good-luck Amida)

​

 

ใกล้ๆ กับวิหารพระอมิตตาพุทธเจ้า จะพบหอระฆัง ถัดไปเป็นศาลเจ้า Inari-sha (Kakigara Inari) ศาลเจ้าหอยนางรม เป็นศาลที่ขอพรให้โชคดีและมั่งคั่ง

noise เพียบ​

 

​

 

ศาลเจ้าหอยนางรม​

 

​

 

คืนนี้ มีแผนว่าจะไปซื้อของฝากในโตเกียว ดูเวลาแล้วกว่าจะกลับเข้าเมืองอาจจะไม่ทัน เพราะเดินตากลมติดลมอยู่ที่วัดนี้นานมาก ครั้งหน้าถ้าผ่านมาเที่ยวคงต้องแวะอีกครั้ง พวกเราเดินลงบันไดไปด้านล่างกะว่าจะกลับ แต่ว่าก็ยังกลับไม่ลง แวะกันต่อ ไปเจอถ้ำเลยมุดเข้าไปดูกัน ตื่นเต้นอีกแล้ว ที่บอกว่ามุดเพราะเพดานถ้ำต่ำ ถ้ำนี้เรียกว่า เบ็นเท็น คุตสึ (Benten, べんてん) คือพระสุรัสวดีซึ่งเป็นเทพธิดา มีการแกะสลักบริวารทั้ง 16 ของพระสุรัสวดีเอาไว้ ภายในถ้ำเต็มไปด้วยรูปปั้นพระสุรัสวดีขนาดเล็กมากมาย

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

เดินออกจากถ้ำ ชวนกันว่ากลับได้แล้วจะซื้อของไม่ทัน พูดยังไม่ทันไร แวะถ่ายรูปที่บ่อปลาคาร์ฟกับหน้าวัดกันอีกนานสองนาน....

​

 

ถ่ายรูปจนเป็นที่จุใจ ก็เดินกลับไปขึ้นรถไฟ เดินมาถึงเกือบหกโมงเย็น แต่ความมืดยังกับ 2 ทุ่มบ้านเรา

​