คนจะไปพระนิพพานได้ต้องเห็นทุกข์ คนที่เห็นทุกข์จึงจะเข้าถึงธรรมได้อย่างแท้จริง

สิ่งหนึ่งที่อยากเตือนทุกคนไว้ คือ ท่านที่อยู่มาตั้งแต่สมัยหลวงพ่อวัดท่าซุง มักตั้งความปรารถนาในพระนิพพานเอาไว้ จึงต้องพบกับความทุกข์ในรูปแบบต่าง ๆ เยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์ในครอบครัว ความทุกข์ในร่างกาย อะไรก็ตาม เกิดจากการที่เราตั้งความปรารถนาในพระนิพพาน แต่ไม่ขวนขวายเพื่อพระนิพพาน

คนจะไปพระนิพพานได้ต้องเห็นทุกข์ คนที่เห็นทุกข์จึงจะเข้าถึงธรรมได้อย่างแท้จริง ในเมื่อเราตั้งความปรารถนาไว้แล้วว่าเราจะไปพระนิพพาน แต่ไม่พยายามพิจารณาในทุกข์ ท่านที่คอยช่วยเราก็ต้องบังคับให้เราทุกข์ ถ้าใครคิดว่าตัวเองทุกข์จนเข็ดก็พิจารณาเสียบ้าง ให้ใจยอมรับว่าชีวิตนี้มีแต่ความทุกข์จริง ๆ จะช่วยผ่อนคลายความทุกข์ทางด้านอื่นออกไปได้มาก

เปรียบเหมือนกับวัวที่เดินอยู่บนทาง เจ้าของก็ไม่ต้องไปเฆี่ยนตี แต่พอบอกให้กลับเข้าคอก แต่แหกลงไปข้างทางเราจึงต้องฟาดให้หนัก ส่วนใหญ่พวกเราตั้งใจอธิษฐานกันมา ท่านที่ควบคุมพวกเรามีอยู่ ถึงเวลาเราแหกออกนอกทางท่านก็ฟาดเอา เท่ากับโดนบังคับให้ทุกข์

ถึงเวลาเราจะทำอย่างไร เราจะเลือกทุกข์เสียเอง ด้วยการพิจารณา หรือว่าเราจะให้ท่านตะบี้ตะบันเอาทุกข์ยัดมาให้ บางคนเขาถามว่า ทำไมจึงต้องทำงานหนัก เวลาพักผ่อนแทบจะไม่มี อาตมาบอกเขาไปว่า ตรงนี้เป็นความทุกข์ที่อาตมาเลือกเอง ถ้าเลือกแปลว่าตัวเองรับได้ แต่ถ้าไม่เลือกตรงนี้ ถึงเวลาให้ทุกข์มาเอง ก็ไม่รู้เราจะรับไหวไหม ?

ถือเป็นอุทาหรณ์อย่างหนึ่งเอาไว้สอนใจพวกเราที่ไม่ค่อยจะคิดกัน ไม่ค่อยจะใช้ปัญญา ให้รู้ว่าที่ทุกข์ เพราะเราไม่พิจารณาไขว่คว้าหาทุกข์ เราตั้งเป้าจะไปพระนิพพาน ในเมื่อเราไม่ไขว่คว้า ก็มีคนเมตตาส่งทุกข์มาให้ แล้วที่ท่านส่งมา ก็มักส่งตามกำลังของท่าน ท่านแบกไหวนี่ ส่วนเราจะแบกไหวหรือไม่ก็แล้วแต่ เพราะท่านให้ส่งมาแล้ว

เรื่องนี้เก็บไว้ตั้งนาน ไม่ได้พูดให้ฟัง เลือกเอาก็แล้วกันว่าจะทุกข์อย่างไร ? นี่เป็นทุกข์ทางเลือก เราเลือกได้ อาตมากลัวอยู่อย่างเดียว กลัวว่าจะกลายเป็นตรงกันข้าม คือ พอพวกเราพิจารณาจนทุกข์ผ่อนคลายสบายไปแล้ว จะไปเหลิงอีก พวกเรานี่ห่างไม้ไม่ได้ ห่างแล้วเหลิงทุกที
.....................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com