กลอนแค่แม่ อยากบอกแม่ว่า รักแม่ที่สุดในโลกค่ะ..

เดือนของแม่ เวียนมา อีกคราหนึ่ง
ยิ่งรู้ซึ้ง พระคุณแม่ แผ่ไพศาล
คำว่าแม่ สุดแท้ หาใดปาน
ขอขับขาน ผ่านกวี นี้แทนคุณ..

*นับจากหนึ่ง ซึ่งชีวิต ได้กำเหนิด
ได้เกิดมา ดูโลก อันสดใส
ได้ใครเล่า เฝ้าถนอม และห่วงใย
จนเติบใหญ่ ใครนั้นเล่า เฝ้าดูแล

ไม่ได้แม่ ลูกคงแย่ ตั้งแต่เกิด
พระคุณแม่ นั้นล้ำเลิศ ประเสร็ฐยิ่ง
แม่เป็นหลัก โพธ์ชัย ให้พักพิง
แผ่ทุกสิ่ง กิ่งก้าน ต้านแดดลม

เฝ้าอบรม สั่งสอน ให้ลูกนี้
เป็นคนดี ของสังคม คนสรรเสริญ
แม้ลำบาก ยากเข็ญ ต้องเผชิญ
สอนลูกเดิน ไปสู่ทาง ที่กว้างไกล

ถึงลำบาก ยากเย็น เข็ญใจนัก
เฝ้าฟูมฟัก เลี้ยงลูก จนเติบใหญ่
ลูกทุกคน แม่นั้นรัก ดั่งดวงใจ
แม้แต่ยุง ริ้นไร ไม่ให้ตอม

มือก็แกว่ง ปากก็ร้อง เพลงกล่อมลูก
เฝ้าพันธ์ผูก ลูกน้อย คอยห่วงหา
แม้ยามหลับ ก็หลับได้ ไม่เต็มตา
เฝ้าพะวง เฝ้าห่วงหา เฝ้าอาทร

มาบัดนี้ ลูกเติบใหญ่ สมใจแม่
สังขารแน่ ต้องแย่ลง คงไม่ไหว
เลี้ยงลูกนั้น ได้มั่นคง ตลอดไป
คงทำได้ แค่ส่งใจ ไปอวยพร*

*ลูกลูก ก็รักแม่ แน่นอนยิ่ง
ไม่มีสิ่ง ใดเท่า เฝ้าห่วงหา
ลูกทุกคน คิดถึงแม่ ตลอดเวลา
เฝ้าเรียกหา เทิดใว้ ในใจตน

แม้สิ่งใด ลูกทำไป ไม่ยั้งคิด
แต่ในจิต คิดหาไม่ ใช่เลือนหาย
ยังมีแม่ เป็นดวงใจ ไม่เสื่อมคลาย
ตราบชีฟวาย ขอเทิดไว้ ในใจตน

จะวันนี้ วันใหน ในใจลูก
ขอพันธ์ผูก เทิดไว้ ไม่เสื่อสูญ
ขอมีแม่ เป็นเป็นดวงใจ ไว้เทิดทูล
แม้ชีฟสูญ สิ้นสลาย ไม่วายวาง.

 

“รักใครที่ว่าแน่.....สู้....รักแท้แท้ของแม่ไม่ได้....”

ในชีวิตเราเกิดมามี....แม่....แค่เพียงคนเดียว
ชีวิตเดียวที่ให้เรา...หมดทั้งชีวิตและหัวใจ
คนคนเดียวที่เรามีทั้งชีวิตนี้...มีค่ายิ่งกว่าสิ่งใดในโลก
ตอบแทนคุณ....ค่าชีวิต....ค่าน้ำนม....ให้สมกับที่
....ให้ชีวิตมา......

อนุโมทนาค่ะ ^___^

 

ยิ้มแม่...ดุจตะวันฉายแสง

อบอุ่น เรี่ยวแรง เติบกล้า

ยิ้มแม่...ดุจแสงจันทรา

โลมใจ โลมหล้า เยือกเย็น...

--------------------------------------

โอ้ผู้ใดใครเล่าจะเท่าแม่

พระคุณแม่เหนือใครไปทุกสิ่ง

ลูกนึกเทียบเปรียบสิ่งใดไม่ได้จริง

ช่างใหญ่ยิ่งยากแสนจะแทนคุณ

 

ความรักแม่นั้นแท้และบริสุทธิ์
แสนผ่องผุดสุดบูชาของลูกเอ๋ย
ยามลูกเศร้าและผิดหวังไม่ละเลย
แม่จะเอ่ยให้คลายกลุ้มคุ้มผองภัย

แต่งให้แม่...เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก..

 

กว่าจะเติบ โตได้ ใครกันหนอ
เฝ้าประคอง กอดล้อ- เล่นกับฉัน
ใครกันหนอ ถนุถนอม เห่กล่อมกัน
ใครกันหนอ เรียกรับขวัญ ป้องกันภัย
ใครกันหนอ อุ้มชูฉัน เมื่อยามเล็ก
ใครกันหนอ ตอนฉันเด็ก ป้อนข้าวให้
ใครกันหนอ ชี้ดูหนัง สี่จอใหญ่
ใครกันหนอ ถือไม้ไล่ เวลาซน
ใครกันหนอ สอนฉัน เขียนหนังสือ
ใครกันหนอ ยามฉันดื้อ ชอบว่าบน
ใครกันหนอ แม้ลำบาก ก็ยอมทน
เพื่อให้ลูก ทุกคน สุขสบาย

หนึ่งชีวิต แม่ยอม ให้เพื่อลูก
เกษียรธาร พันผูก ประสานสาย-
ใยแห่งรัก กลั่นเพื่อเลือด เนื้อเชื้อกาย
หวังมุ่งหมาย ให้เจ้า เป็นคนดี

พระคุณแม่ ไม่มี ที่สิ้นสุด
จรดฟ้า มหาสมุทร สุดดินนี้
พรอันใด ที่ประเสริฐ ทั่วธานี
แลกุศล ที่แม่นี้ เลี้ยงลูกมา
ขอให้แม่ ของลูก อายุมั่น
เป็นร่มฉัตร กางกั้น คุ้มภัยหนา
เป็นร่มไทร โพธิ์ทอง ตลอดมา
แข็งแรงสุข ทุกทิวา และราตรี





............................

 

แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเหไปจนไกล
เมื่อเล็กจนโต โอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหล่ะหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม
ควรคิดพินิจให้ดี
ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสมกลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน
บวชเรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย

..........................

ถึงแม้ว่าบทเพลงค่าน้ำนมนี้ จะเก่า แต่ความหมายในบทเพลงก็ครบถ้วนและกินใจทุกครั้งที่ได้ฟัง

รักแม่ที่สุด........

 

rat_wting


รักนิรันดร์
ศิลปิน : โมทย์ ปราโมทย์ วิเลปะนะ

รักเดียวนิรันดร์ ที่ไม่มีวันเสื่อมคลาย
รักยิ่งสิ่งใด... เกินหาค่าคำเปรียบเปรย
ชาตินี้ชาติไหน... ก็คงไม่พอ... จะทดแทนเลย
รักเอย ฉันยังฝังจำด้วยใจ

รักบริสุทธิ์ ที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปร
รักจริงใจแท้ กว่านี้ไม่มีจากใคร
คนเดียวเท่านั้น พระคุณท่านสุดเกินสรรบรรยาย
ยิ่งใหญ่ กว้างกว่าฟากฟ้า ทะเล

* คือ...แม่นี้ที่คอยเป็นห่วง
ที่คอย - เฝ้ารักเฝ้า - หวง แต่เล็กเมื่อยามนอนเปล
โตขึ้น...มาจนมีวันนี้ ด้วยรักที่แม่ทุ่มเท ทุ่มใจให้ทั้งชีวิต

รักให้เพียงสุข แต่ความเป็นทุกข์เก็บไว้
รักที่เหนื่อยกาย เหนื่อยใจเท่าไรสู้ทน
หวังเพียงสิ่งดี ได้มี ได้อยู่กับลูกทุกคน
แม่คือ...รักที่ไม่มีวันตาย

( * )

 

ขอบคุณบทกลอนเพราะ ๆ ค่ะ ^___^
หนูรักแม่ค่ะ รักมากที่สุดในโลกเลยค่ะ...

 

คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ไหล
กลับไปกอดแม่กันยังค่ะ คนเขียนน่ะเกือบทุกวัน